ฉู่หมิงอวี้ไทเฮาตัวน้อยมารดาของฮ่องเต้

ฉันเหอปิงปิงผู้หญิงอายุสามสิบดันเข้ามาในร่าง

ฉู่หมิงอวี้ไทเฮาที่เป็นหม้ายเเถมอายุยังไม่ถึงสามสิบเธอมีอายุเพียงยี่สิบห้าปีเท่านั้นเธอเป็นฮองเฮาคนที่สองต่อจากพี่สาวของเธอพี่สาวเเละเธอมีอายุห่างกันสิบปีกว่าๆฮองเฮาพระองค์ก่อนไม่เป็นที่ยอมรับจากพวกขุนนางเพราะนางจะทำให้เเผ่นดินเเห้งเเล้งเป็นตัวกาลกินีของเเผ่นดินจะต้องเเก้เคล็ดโดยการให้น้องสาวขึ้นเป็นฮองเฮาเเถมตอนนั้นลูกชายของนางยังมีอายุห่างจากฉู่หมิงอวี้เพียงห้าปีเท่านั้นฮองเฮาฉู่หมิงหยวนสิ้นพระชนน์ตอนอายุสามสิบปีทิ้งองค์ชายตัวน้อยอายุสิบปีลูกชายเพียงคนเดียวของฝ่าบาทเเล้วเเต่งตั้ง

ฉู่หมิงอวี้ขึ้นเป็นฮองเฮาตอนอายุสิบห้าปีฮ่องเต้ทรงโปรดฮองเอาตัวน้อยเป็นอย่างมากจนฮองเฮาเองตั้งครรภ์ในปีนั้นเป็นที่น่ายินดีเป็นอย่างมากเพราะ

องค์ฮองเฮาให้กำเนิดองค์ชายถึงสามพระองค์เเละองค์หญิงอีกหนึ่งพระองค์ฮ่องเต้ทรงสิ้นพระชนน์ตอนองค์ชายทั้งสามมีอายุเพียงสิบปีฮองเฮาได้ฆ่าตัวตายตามฮ่องเต้ไปเเต่ร่างกายของพระนางกับไม่ย่อยสลายพระนางเหมือนกันคนที่หลับไปเท่านั้นจนวิญาญจากต่างเวลาอย่างฉันได้เข้ามาอยู่ในร่าง

ฮองเฮานางหลับไปถึงห้าปีเเต่การดูเเลรักษาเป็นอย่างดีลูกชายเเละลูกสาวของนางก็มาหาเเต่หลือเพียงคนเดียวก็คือฮ่องเต้ยงจื่อถึงเเม้ฉู่หมิงอวี้นางจะไม่ได้เป็นมารดาเเท้ๆของฮ่องเต้เเต่ฮ่องเต้ก็เป็นสายเลือดของนางเช่นกันตอนนี้ฉู่หมิงอวี้นางเป็นถึงไทเฮาถึงเเม้ฮ่องเต้จะไม่ได้มาเยี่ยมเเต่กลับส่งของมากมายมาให้ฮ่องเต้รัชกาลที่เเล้วมีบุตรเพียงน้อยนิดเเม้กระทั่งฮ่องเต้ยงจื่อยังไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับเเต่เพราะไม่มีใครมีอำนาจมาพอที่จะจัดการเขาได้เเม้เเต่ฮองเฮาในตอนนั้นก็หลับใหลไปโดยไม่รู้สาเหตุมีเพียงองค์ชายยงจื่อที่โตพอที่จะบริหารบ้านเมืองได้เเต่ก็ยังดีที่เขายังจัดงานต้อนรับไทเฮาที่ตื่นจากการหลับใหลเป็นเวลาห้าปี

สนมต่างๆของฮ่องเต้เห็นว่านี่เป็นโอกาสดีที่จะทำให้ฮ่องเต้โปรดจึงเขามาเอาใจไทเฮาอย่างเราอย่างเห็นได้ชัดเพราะคงคิดว่าไทเฮาอาจจะช่วยส่งเสริมตำเเหน่งให้นางเเละช่วยผลักดันนางเป็น

ฮองเฮาหลายวันก่อนนางกำนัลซุบซิบเรื่องที่ฮ่องเต้ทรงพระประชวรพอเห็นหน้าข้าทุกคนต่างพากันหนี

เเล้วก็ได้รู้ข่าวจากขันทีภายในวังว่าฮ่องเต้ทรง

ประชวรหนักเเต่ไม่ได้ทูลไทเฮาให้ทราบเพื่อให้เห็ว่าข้าก็สามารถเป็นเเม่ที่ดีได้ก็จะต้องไปเยี่ยมลูกชายบ้างเมื่อเข้ามาภายในตำหนักที่ประดับด้วย

มังกรที่หรูหราสลักไม้เป็นรูปทรงมังกรกลิ่นกำยาน

หอมโชยออกมาจากตำหนักเเต่ก็มีกลิ่นยาผสมอย่างชัดเจนเพราะความคุ้นชินของเจ้าของร่างนี้

ผู้หญิงอายุยี่สิบห้าสวมชุดประดับหงส์เนื้อผ้ามีสำผัสที่นุ่มราวกับนุ่นเเต่พริ้วไสวราวดับคนนกเครื่องประดับเเสดงถึงคนที่มีตำเเหน่งผิวขาวนวลเหมือนหิมะริมฝีบากเเดงราวกับเลือดนางกำนัลที่อยู่ข้างกายมีมากมายประคองหญิงสาวคนมาถึงตำหนัก

เพราะหลับไปถึงหาปีร่างกายอ่อนเเอถึงได้เหนื่อย

ง่ายข้าจะลบเหอปิงปิงออกเพราะตอนนี้ข้าคือ

ฉู่หมิงอวี้มารดาของมังกรที่สูงศักดิอย่างฮ่องเต้

พอไปขอเข้าเฝ้าขันทีทำหน้าตกใจเลิ่กลั่กใหญ่โต

เเต่สุดท้ายก็ได้เข้ามาเห็นชายหนุ่มอายุยี่สิบปีนอนอยุ่บนเเท่นบรรทมเห็นอย่างนั้นก็ตกใจเล็กน้อย

เพราะฮ่องเต้มีพระพักต์คล้ายไทเฮาราวกับพิมออก

มาถ้าบอกว่าเขาคือลูกชายเเท้ๆของข้าก็เชื่อเเต่

เขาเเทบไม่เหมือนฮองเฮาหมิงหยวนเลยใบหน้า

คมราวกับมีดจมูกโด่งเป็นสันเหลือมองท่านเล็ก

น้อยก็จะเอ่ยคำสั้นๆ ยงจื่อ ท่านเเม่ หัวใจท่านเต้นรัวเเต่น้ำตาก็เอ่อนองเต็มดวงตาความทรงจำของร่างนี้เลือนรางนักจะจำได้เพียงเรื่องราวเล็กน้อย

เเต่นางก็เคยเลี้ยงฮ่องเต้ก็ต้องมีความผูกผันบ้าง

ท่านไม่ได้เอ่ยคำออกไปเพียงนั่งเก้าอี้ที่ขันทีเตรียม

ให้ยื่นมือไปจับหน้าผากโดยไม่รุ้ตัวพอได้สติรีบชัก

มือออกจากหน้าของเขา หมิงอวี้ ขออภัยเพคะ

หมิงอวี้ ทรงดีบ้างหรือยังเพคะ ขันที ทูลไทเฮาฝ่าบาทพระอาการค่อยๆดีขึ้นเดี๋ยวก็ทรงหายพ่ะย่ะค่ะ

......

ไม่รู้นานเท่าไร่ที่ท่านนั่งอยุ่ตรงนี้เเม้จะไม่ได้

สนทนากันเลยเเต่ท่านก็ยังมองดูเขาอยู่เรื่อยๆ

เเสดงว่าทั้งสองก็ยังมีความสัมพันธ์ที่ดีอยุ่

...

เเต่พักหลังๆพวกขุนนางอยากให้มีการเเต่งตั้งฮองเฮาเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาฮ่องเต้เเทบจะ

ไม่ยุ่งกับสนมองค์อื่นเลยมันอาจจะส่งผลเสียได้

กับบ้านเมืองในอนาคตได้นี่ยังไม่รวมพวกฮูหยิน

จากจวนขุนนางใหญ่โตมาฝากลูกสาวท่านเพียง

เเค่รับรู้เเต่ก็ไม่ได้รับปากพวกนาง..

ห้องหนังสือไฟไหม้.

ห้องอักษรเป็นสถานที่สำหรับคนรักสงบเเต่วัง

หลังคงไม่สงบง่ายๆ(จะเริ่มบรรยายเเล้วน่ะค่ะ)

หญิงสาวรูปร่างเล็กตัวอรชรอ้อนเเอ้นริมฝีปาก

บางเหมือนกับกลีบกุหลาบสวมชุดผ้าไหมสีทอง

สว่าว ดวงตากลมโตเเก้มสีชมพูอ่อนคิ้วที่โค้งสวยได้รูปเรียวเเขนสวมกำไรหยกสีมรกตหน้าตาสละ

สวยมีนางกำนัลใกล้ตัวมากมายหญิงสาววัยกลางคนเดินทอดน่องไปตามชั้นวางหนังสือในห้องสือมี

กลิ่นหนังสืออ่อนกับกลิ่นกำยานที่ทำให้ร่างกาย

ผ่อนคลายห้องอักษรเปิดให้เชื้อพระวงศ์เเละสนม

ัชั้นสูงเท่านั้นที่เข้าได้จึงทำให้ที่นี้ไม่ค่อยมีคนอยู่มากนักหลายวันมานี้ฮ่องเต้เองก็มาหาที่ตำหนักบ่อยครั้ง หมิงอวี้ พวกเจ้าออกไปก่อน นางกำนัลเพคะ หลังจากที่ไล่นางกำนัลออกไปท่านก็ได้กลิ่น

เหม็นเหมือนกับกลิ่นไหม้เมื่อตามกลิ่นไปก็เจอไหไหม้หนังสือที่กำลังลามมาเรื่อยทั้งตกใจทั้งกลัว

ตั้งสติได้รีบสาวเท้าออกจากที่ตรงนั้นให้เร็วที่สุด

ปากก็ร้องขอความช่วยเหลือหวังว่านางกำนัลด้าน

นอกจะได้ยินรู้สึกว่าสรรค์ไม่เป็นใจไฟมันมาเร็วเหลือเกินชุดสีทองเริ่มดำหน้าเเละปากก็เลอะไปหมดข้ารู้สึกว่..า ไทเฮาถูกทำร้ายช่วยด้วย!!

คนร้าย..(ตื่นขึ้นมา)

ณ ตำหนักของสตรีผู้สูงศักดิร่างเล็กขอวผู้คนหญิง

นอนไร้สติเเต่ก็เป็นการนอนที่สง่างามมากเพราะ

เธอยังคงความงานเป็นเลิศเตียงที่สลักจากไม้ที่หายากสักสิบปีต้นไม้ต้นนี้ถึงจะโตเเถมประดับหยกมากมายผ้าสีทองบางๆเป็นม่านกั้นมีหญิงสาวตัวเล็กสวมชุดที่เรียบง่ายเเต่ราคาเเพงกหมอนถักด้วยมืออย่างดีใส้ถูกยัดด้วยนุ่นราคาเป็นหลายหมื่นตำลึงทองยังไม่รวมเครื่องไหมที่ทอด้วยมืออย่างผ้า

ห่มช่างนุ่มเหมือนนุ่นเเต่อบอุ่นท่านเองก็ตื่นนานเเล้วเเต่ก็รอฟังว่าพวกสนมจะคิดอย่างไรพวกนาง

ต่างสะอื้นเล็กน้อยท่านเองก็อยากจะลุกไปบอกพวกนางว่าท่านยังไม่ตายฮ่องเต้สีหน้าซีดเซียว

เหมือนไก่ต้มเต็มทีกุมขมับ หญิงสาวร่างบางเเสร้งตื่นเเล้วเรียกนางกำนัล....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***