ระบบของผู้กลืนกินจักรวาล

ระบบของผู้กลืนกินจักรวาล

ตอนที่1 ลืมตาตื่นxเพื่อนคนเดียว

*เสียงตัวอะไรสักอย่างคำราม*

ผมสะดุ้งตื่น พร้อมกับแสงสลัวๆที่ลอดผ่านกระจกมากระทบเข้ากับดวงตาของผม ผมจำอะไรที่เกี่ยวกับตัวเองไม่ได้เลยนอกจากคำว่า "โคบี้" มันเป็นเสียงของใครสักคนในหัวของผม ผมใช้เวลาสักพักก่อนที่จะรู้ตัวว่า ในนี้มันแคบเป็นบ้า ผมมองดูรอบๆและเมื่อค่อยๆหลี่ตามองลอดผ่านกระจกบานเล็กๆที่อยู่ตรงหน้า ดวงตาผมเปิดกว้างพร้อมอุทานว่า

"นี่มันเรื่องเxี้ยไรวะเนี่ย"

(กระซิบ)

ข้างนอกนั่นมันเป็นซากของยานอวกาศที่พังกระจัดกระจายไปทั่วพื้นที่ ร่างของผู้คนมากมายที่ไร้สติ มันเป็นภาพที่ทำเอาผมสติแตกได้เลย และตอนนั้นเอง

#โคบี้ โคบี้.... ออกไปจากที่นี่ซะ เดี๋ยวนี้#

ผมตกใจสุดขีด หันมองไปมาในตู้แคบๆที่ขังผมอยู่ด้วยความกระสับกระส่าย ซึ่งหลังจากนั้นมันมีแต่ ความเงียบ ผมเริ่มนึกถึงเจ้าเสียงนั่น มันบอกให้ผมรีบออกไปจากที่นี่ แต่ทำไมล่ะ?

ผมพยายามไม่คิดอะไรมาก และหาทางออกจากเจ้าตู้เหล็กบ้าๆนี่

"ให้ตายสิที่นี่มันหนาวชะมัด"

(พูดกับตัวเอง)

ผมคิดในใจ ก่อนที่จะหันไปเจอกับปุ่มสีน้ำเงินแปลกๆ มันเขียนด้วยภาษาแปลกๆ แต่ที่แปลกจริงๆคือ ผมอ่านมันได้

*เปิด*

สัญชาติญาณของผมมันบอกกับผมว่า กดเจ้าปุ่มนี่ซะ ผมไม่รออะไรอีกแล้วผมอยากจะรู้ให้ได้ว่านี่มันเรื่องบ้าอะไรกันแน่มันเกิดอะไรขึ้นกับผม และพวกคนที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นข้างนอกนั่น

ผมกดปุ่มนั้นโดยทันที ประตูมันเปิดออกแต่ก็ไม่สุด ผมต้องเอาตัวเองลอดผ่านช่องประตูเล็กๆนั่น จนออกมาได้

ผมยืนนิ่งและมองไปรอบตัวด้วยความตื่นตระหนก

"พระเจ้า นี่ชั้นอยู่ที่ไหนวะ"

(กระซิบ)

ข้างหลังผมมันคือเจ้าตู้เศษเหล็กนั่น ซึ่งติดอยู่กับแผ่นเหล็กหนาแผ่นนึงที่ไม่ได้มีขนาดใหญ่ไปกว่าเจ้าตู้เฮงซวยนั่นมากนัก ผมตะลึงงันพร้อมกับคิดในใจว่าตัวเองรอดมาได้ยังไง

รอบๆตัวผมมีแต่เศษเหล็กกระจัดกระจายไปทั่ว ต้นที่ไม้หักโค่น ควันไฟที่ลอยคลุ้งไปทั่ว และร่างไร้วิญญาณพวกนั้น

"เฮ้!! มีใครอยู่มั้ย ใครก็ได้ ผมอยู่ที่นี่ มาช่วยผมที"

(ตะโกน)

ทุกอย่างมันเงียบมาก จนผมคิดได้ว่า แล้วเจ้าเสียงคำรามของตัวอะไรสักอย่างนั่นล่ะ ไม่ว่ามันจะเป็นตัวอะไร มันไม่ปลอดภัยแน่นอนที่ผมจะอยู่ตรงนี้และรอมันกลับมาโซ้ยผม

#นาฬิกา โคบี้ นาฬิกา#

ในตอนนั้นเองที่ผมเริ่มชินกับอาการหลอนของตัวเอง ผมยกมือขึ้นมาพร้อมกับตกใจนิดหน่อยที่ผมไม่ได้สังเกตุเลยว่าผมมีนาฬิกาอยู่ด้วย ผมมองดูที่นาฬิกานั่น มันเขียนว่า

โคบี้

เผ่ามนุษย์

HP 100/100

Level 1

EXP 0

——————————————————————————

ความแข็งแกร่ง 8

ความทนทาน10

ความว่องไว 5

สติปัญญา 2

พลังงาน 20

โชค 0.1

——————————————————————————

ระดับการวิวัฒนาการ 0/10

——————————————————————————

#ฉันจะเป็นเพื่อนนายเอง โคบี้......#

เสียงนั้นมันพูดขึ้น และจากไปพร้อมกับความเงียบ

เลือกตอน
เลือกตอน

อัพเดทถึงตอนที่ 1

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!