โลกมนุษย์ +แบ่งกัน:)

เช้าที่ไม่ค่อยจะสดใสสักเท่าไร เพราะเมื่อคืนผมนอนไม่ค่อยหลับ เพราะออสตินเขาเอามุดเสื้อผมและกอดเอวผมเหมือนลูกหมาน้อย แถมตอนเช้าเขายังมานอนจ้องหน้าผมอีกด้วยสิ เขาอุ้มผมไปอาบน้ำอีก โชคดีนะ ที่วันนี้เขาเอาเสื้อนี้มาให้ผมใส่

ผมว่าผมชอบชุดนี้นะ แต่ไม่ค่อยชอบตอนที่เขาบีบเอวผมเล่นตอนที่แต่งตัวน่ะ ผมจึงพูดไปว่า

(เซน) "เจ็บ"

(เซน)"เบามือหน่อยสิ"

(ออสติน)"อ่าหะ"

ออสตินเขาเบามือลงแล้วละครับ และเขาอุ้มผมไปทานอาหารแทน ผมถาม "อาหารวันนี้คือ" ออสตินตอบ" เนื้อเเกะย่าง "ผมไม่อยากกินมันสักเท่าไรหรอก ผมทำหน้าเซ็ง เขามองผมและถามว่า "เจ้าไม่อยากกินมันเหรอ " ผมตอบ "อือ" เขาถาม " เจ้าอยากกินอะไรละ " ผมตอบไปว่า " อาหารที่โลกมนุษย์ " เขาพูดมาว่า "เอาสิ ข้าไม่ได้ไปที่นั้นมานานมากแล้ว " เขาให้ผมขี่หลังเขาและเกาะแน่นๆ ก่อนที่ผมจะไปที่นั้น

ณ โลกมนุษย์

เซนพูด"ว้าว ที่นี้สวยไม่เปลี่ยนเลย "

ออสติน"ดีนะ ข้าเอาไม่ลืมเอาเงินของโลกมนุษย์มา"

ออสติน "เจ้าจะไปไหนก่อนละ "

เซน "ผมอยากไปเซ็นทรัล "

ออสติน "อ่อ ที่มนุษย์มักจะไปซื้อของต่างฯงั้นหรือ"

เซน "ใช่แล้วครับ " เซนยิ้ม ทั้งคู่เดินเข้าห้างไป เซนเดินเข้าร้านอาหารร้านหนึ่ง มีพนังงานที่เเต่งกายสุภาพ เดินมาทักทายพร้อมกับพาไปนั่งที่โต๊ะอาหาร "จะรับอะไรดีค่ะ"พนักงานเอยถาม "ชาบูชุด......." เซนตอบและถามออสติน ว่าจะทานอะไร ออสตินตอบไปว่า "นายสั่งอะไรให้ฉันก็กินได้หมด"

เหตุผล(ออสติน สามารถพูดภาษาในโลกมนุษย์ยุคปัจจุบันได้เพราะออสตินเคยเป็นยมทูตเขาจึงสามารถสื่อสารกับมนุษย์ยุคปัจจุบันได้ราวกับมนุษย์ที่นี้จริงๆ )

5นาทีต่อมา พนักงานเดินนำน้ำมา และนำอาหารมาเสิร์ฟให้ เซนคีบอาหารลงในน้ำซุป และนั่งคุยกับออสติน ออสตินถาม "นายชอบกินอาหารแบบนี้ใช่มั้ย" ใช่ครับ" เซนตอบ เซนคีบหมูใส่จานตัวเองและกิน รสชาติอร่อย เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ออสตินคีบหมูใส่จานตนเองและกิน สำหรับเขาแล้ว อาหารรสชาติไม่ได้พิเศษเลย เเต่การกินกับคนที่รัก มันทำให้อาหารดูอร่อยขึ้นเยอะ เซนเขาดูมีความสุขที่ได้กินกินมันมากเลยล่ะ ฉันจะพาเขามาที่นี้บ่อยฯ หลังจากที่ทั้งคู่กินอาหารหม้อเสร็จ และจ่ายเงิน ออสตินพาเซนมาเยี่ยมดูเมืองที่งดงามอย่างไร้ที่ติ "ถึงเวลาแล้วสิ" ออสตินกล่าว "ยังไม่อยากกลับเลย"เซนเอ่ยปากขึ้น และเบะปากใส่เขา "คราวหน้าข้าจะพาเจ้ามาอีกแน่นนอน " ออสตินกล่าวสัญญา เซนขยักหน้าตอบ ผมให้เซนขี่หลังผมไว้ก่อนที่จะวาร์ปกลับปราสาท "ข้าต้องประชุม เจ้าจะอยู่กับข้าไหม?" ออสตินเอ่ยปากถาม "อยู่ด้วย"เซนตอบ ออสตินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ออสตินพาผมไปที่ห้องๆหนึ่ง ก่อนที่จะค่อยๆ มีเหล่ายมทูตเดินเข้ามาจนครบ เขาวางผมไว้ที่เก้าอี้ข้างๆเขา และเริ่มประชุม

" เหล่ายมทูตทั้งหลายที่ สละเวลาอันมีค่ามายังที่นี้พวกเจ้าคิดอย่างไรกับ งานที่พวกเจ้าทำอยู่หรือ"

" ข้าคิดว่าความตาย กับมนุษย์เป็นของคู่กัน "

"ทำไมพวกมนุษย์ จึงไม่ยอมความตาย ทั้งที่ก็รู้ว่าต้องตายในสักวัน "

" นั้นสิทำไมกัน "

มีเสียงหนึ่งดังขึ้น เสียงของออสการ์ไงล่ะ เขาเอ่ยถามเหล่ายมทูต ออสตินตอบ

"คงเป็นเพราะมนุษย์นั้นหลงไหลจน มิอาจขาดได้ "

ออสการ์ " และท่าน ไม่กลัวที่จะเสียเซนรึ "

ออสตินตอบอย่างใจเย็นว่า " ไว้คุยเรื่องนี้ที่อื่น" เซนที่ได้ยินก็งุ่นงง กับเหตุการ์ณที่เกิดขึ้น จึงไปนั่งซุกออสติน ออสการ์เขาอิจฉานะที่ออสตินเจอเซนก่อนเขา จึงเดินออกไปจากห้อง ออสตินจึงกล่าว ปิดการประชุมที่ไร้ประโยน์ชนี้และอุ้มเซนไปที่ห้องทำงานของเขา และวางเซนบนร่างของเขา และตรวจเอกสาร ออสตินมองเซนและบีบที่เอวของเซนอย่างโรคจิต เซนได้ตื่นขึ้นและแกะมือของออสตินที่กำลังบีบเอวเขา ออสตินหยุดและอ้อนเซนว่า " ข้าขอจูบเจ้าหน่อยสิ " เซนขยักหน้าตอบตกลง ออสตินจึงเอื้อมหน้าเข้ามาจูบเซน อย่างอ่อนโยน เซนผละปากออกออสติน ออสตินยิ้มและนั่งทำงานต่อขณะที่เซนหลับต่อบนตักเขา " แอ๊ดด" เสียงเปิดประตูดังขึ้น ออสตินเงยหน้ามอง ออสการ์เดินมานั่งที่เก้าอี้ตรงหน้าเขา และกล่าวทักทาย ออสตินถาม "มาทำไม?" ออสการ์ตอบ "ข้าก็แค่อยากจะมาหาเซนเฉย เฉย " ออสตินบอกไปว่า " อยากทำอะไรก็เชิญ " ออสการ์ยิ้มมุมปากและขอเซนจากออสติน ออสตินส่งเซนให้ออสการ์ แบบไม่ค่อยสบอารมณ์ออสการ์รับเซนมา พร้อมกับวางเซนให้นั่งหลับบนตักของตน ออสตินมองอย่างไม่พอใจ ออสการ์ลูบหัวเซนอย่างอ่อนโยน และมองเซนด้วยความเอ็นดูและถามออสตินถามว่า "ทำไมซีน่อนกล้ายกเจ้านี้ให้แก่ท่านล่ะ" ออสตินตอบ "หือ ก็ข้าพนันกับซีน่อนไว้ไงล่ะ เขาคงมิอาจผิดคำสัญญาได้หรอก จริงมั้ย" ออสการ์พูดต่อ "ก็จริง แต่ท่านพนันว่าอย่างไร " ออสตินตอบ " การสูญเสียของเด็กสาวคนหนึ่ง มันจะทำให้เธอเป็นเช่นไร " ออสการ์ "เป็นอย่างไร" ออสตินตอบ " ซีน่อนน่ะ ตอบไปว่าเธอจะโศกเศร้าเสียใจในวันที่สูญเสียคนนั้นไป แต่กลับกันเธอมีความสุขและหัวเราะอย่างสะใจ " ออสการ์ยิ้มและลูบหัวเซน ออสการ์พูดต่อว่า " แต่ท่านคงไม่ลืม หรอกใช่มั้ยที่ข้าเป็นน้องท่าน พี่น้องก็ต้องแบ่งของกันสิ " ออสตินถอดหายใจและพูดว่า "ต่อให้ข้าปฎิเสธ เจ้าก็คงไม่ยอมออกห่างจากเซน ฉนั้นก็ได้ " ออสการ์ยิ้มมุมปากและกอดเซน "อย่างงั้นสิ ท่านพี่"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***