๑๔.ศัตรูหัวใจ

๑๔.ศัตรูหัวใจ

“จะว่าไปอิทาโดริมันไม่มีคนมาชอบบ้างเลยหรอซากิ” โนบาระเอ่ยถามขณะที่พวกหล่อนกำลังเดินดูร้านขนมหวานด้วยกัน

“ทำไมจะไม่มีล่ะคะ…”

“หา ? ถามจริง ? เธอไม่หึงหวงบ้างรึไง” ซากิทำท่านึกก่อนจะส่ายหน้า โนบาระกุมหัวตัวเองก่อนยีหัวจนยุ่งเหยิง

ซากิหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นท่าทางนั้น หล่อนไม่ชอบแสดงอาการหึงหวงเกินจำเป็นหรอก อีกอย่างเขาไม่เคยมองใครอยู่แล้วนี่นะ

“คุณยูกิโนะ ?” ซากิชะงักก่อนจะหันไปมองตามเสียงเรียกด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง เลิกคิ้วเมื่อเห็นเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งกำลังทำท่าทางไม่แน่ใจเมื่อเอ่ยทักหล่อนขึ้นมา

“ใช่รึเปล่าคะ ฉันจำสีตาของคุณได้ก็เลย….”

“สวัสดีค่ะ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะคุณโอซาวะ” ซากิเอ่ยก่อนจะยิ้มให้จาง ๆ

โอซาวะ โยโกะยิ้มก่อนจะเอ่ยจุดประสงค์ของหล่อนทันที

“รบกวนเวลาทั้งสองคนหน่อยได้ไหมคะ เกี่ยวกับเรื่องของยูจิ….”

โนบาระมองซากิที่ยังทำหน้านิ่งไม่รู้สึกอะไรอย่างหวาดเสียวก่อนที่พวกหล่อนจะไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งแทน

อย่าบอกนะว่าศัตรูหัวใจของซากิ !?

“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย เพิ่งผ่านมาไม่นานแต่เธอดูเปลี่ยนไปมากเลยนะ” โนบาระก้ม ๆ เงย ๆ มองหน้าของโอซาวะสลับกับรูปในโทรศัพท์อย่างเหลือเชื่อ

ซากิหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นท่าทางนั้น โอซาวะมองหล่อนอย่างแปลกใจก่อนจะหันไปคุยกับโนบาระต่อ

“น่าจะเพราะสภาพแวดล้อมในโตเกียวน่ะค่ะ อีกอย่างฉันสูงขึ้นสิบห้าเซนด้วย”

“โอ้ นี่มันอิทาโดริ?”

“ดูเด็กเพราะว่าม.ต้นไงคะ ฉันเป็นคนถ่ายให้วันเรียนจบค่ะ”ซากิเอ่ยขณะที่โอซาวะพยักหน้ารับด้วยสีหน้าเขินอาย

“คือว่าฉันอยากได้เบอร์ติดต่อของเขาน่ะค่ะ แต่ฉันเห็นคุณกับคุณยูกิโนะอยู่กับเขาเมื่อเช้าก็เลยเข้ามาทักค่ะ”

โนบาระทำสีหน้ากลืนไปเข้าคายไม่ออก หันไปมองซากิที่ทำหน้านิ่งเหมือนปกติทำให้หล่อนเอ่ยถามโอซาวะไปทันที

“หรือว่าเธอชอบเขา?”

“ใช่ค่ะ ฉันชอบเขา”

“โอ้…” ซากิร้องออกมาอย่างประหลาดใจขณะที่โนบาระกดโทรหาใครสักคนทันที

“คุณอิจิอิ ฟุชิงุโระอยู่ด้วยมั้ยฉันจะส่งที่อยู่ไปให้รบกวนพาเขามาส่งที”

“ท ทำอะไรคะ”

“โนบาระต้องการสักขีพยานเพิ่มมั้งคะ”

“คุณยูกิโนะไม่เปลี่ยนไปเลยนะคะ” ซากิเอียงคอเล็กน้อยเป็นเชิงสงสัย ทำให้โอซาวะพูดประโยคต่อไปด้วยสีหน้าเขินอาย

“คุณสวยขึ้นกว่าเมื่อก่อนอีก...แถมยังเรียนเก่งอีกต่างหาก…”

“ยัยนี่เป็นดาวโรงเรียนใช่ไหม”

“อ้ะ...ใช่ค่ะ แถมคุณยูกิโนะไม่ค่อยแสดงสีหน้าเท่าไหร่แต่กลับมีคนชอบมากขึ้นเรื่อย ๆ คนอื่นเลยเรียกคุณว่าท่านยูกิโนะค่ะ”

ซากิจ้องเด็กสาวที่นั่งข้างกันก่อนจะเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

“ไม่เคยได้ยินเลยค่ะ”

“เขาพูดลับหลังน่ะสิคะ…”

ซากิพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะมองโนบาระที่ดูตั้งอกตั้งใจฟังหล่อนเป็นอย่างมาก

โนบาระขมวดคิ้วอย่างรำคาญเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาขัดจังหวะอย่างน่ารำคาญ

“เฮ้ย ทำบ้าอะไรของเธอฉันจะถึงบ้านอยู่แล้วนะ” เมงุมิเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด แถมยังแสดงสีหน้าออกมาแทบจะทันที ซากิคนน้ำแข็งในแก้วชามะนาวของตนไม่สนใจว่าพวกเขาจะอธิบายอะไรย้อนไปอีก จนเห็นเมงุมินั่งลงตรงข้ามหล่อนพร้อมสั่งกาแฟดำมาด้วย ทำให้หล่อนหันกลับไปสนใจบทสนทนาทันที

“ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวหมอนั่นก่อนจะย้ายมาหรอก แต่เห็นแปะโปสเตอร์ดาราในห้องเลยไม่คิดว่าคนแบบหมอนั่นจะมีแฟนได้” แต่ก็มีไปแล้ว...เมงุมิไม่ได้เอ่ยประโยคด้านหลังก่อนจะเหลือบตามองซากิที่วันนี้ตัดสินใจมัดผมสูงอย่างชั่งใจว่าควรจะบอกดีไหม แต่ซากิส่ายหน้าเบา ๆ ทำให้เขาพับเก็บความคิดนั้นไว้ทันที

หลังจากวันนั้นซากิกับยูจิก็ทำตัวเหมือนเดิม ไม่มีซีนหวานเชื่อม ไม่มีอะไรเพิ่มเติมทั้งนั้น ทำให้พวกเขาคิดว่าที่ยูจิกับซากิพูดออกไปตอนนั้นอาจจะพูดเล่นก็ได้

“นี่นายสั่งกาแฟดำมากินงั้นหรอ แก่จัง”

“อย่ากวนโมโหมากกว่านี้นะ” เมงุมิเอ่ยขึ้นอย่างเหลืออด อาการหงุดหงิดที่โนบาระเรียกเขากลับมากะทันหันยังไม่หายไป ซากิอมยิ้มน้อย ๆ ขณะที่โอซาวะมองหล่อนอย่างสงสัย

“คุณรู้สเปคเขาหรอคะ” สุดท้ายหล่อนก็เอายถามถึงสเปคของเขาอย่างมีความหวัง เมงุมิลดแก้วกาแฟลงก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ

“อ่าใช่ หมอนั่นพูดอะไรสักอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงตัวสูง”

โนบาระและโอซาวะชะงักก่อนจะชนแก้วกันอย่างมีความหวัง

“นี่ไง ! ฉันจะเรียกหมอนั่นมาเธอพร้อมใช่ปะ !!”

“ค่ะ”

“มันจะต้องออกมาดีแน่”

“จริงหรอคะ”

ซากิประคองแก้วชามะนาวของตนก่อนจะค่อย ๆ ดูดมันพลางมองพวกโนบาระด้วยสีหน้าสงสัย

อะไรของพวกเขากันนะ

“โอ้ะ อยู่กันพร้อมหน้าเลยนะ” ยูจิปรากฏตัวเร็วเช่นทุกครั้ง ซากิปรายตามองก่อนจะกวักมือเรียกพนักงานด้วยสีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์

“ฉันอยากกินพิซซ่าแต่เงินไม่พออ่ะ ซื้อขนมหมดแล้ว”

“ฉันก็ไม่มี”

“ฉันสั่งไปแล้วค่ะเมื่อกี้” เด็กสาวนัยน์ตาสีฟ้าเอ่ยก่อนจะวางแก้วน้ำลง หล่อนผายมือไปทางเด็กสาวอีกคนเพื่อให้ยูจิสนใจด้วย

“ยูจิ นี่….”

“โอ้ โอซาวะนี่สบายดีไหม”

สิบแต้มไปเลย อิทาโดริ ! โนบาระกำมืออย่างดีใจขณะที่เมงุมิก็เลิกคิ้วอย่างสนใจเช่นกัน

“ดีใจที่ได้เจอกันอีกรั้งนะ”

รอยยิ้มนั้นใคร ๆ ก็พ่ายแพ้แก่เขาทั้งนั้น ซากิคิดก่อนจะโบกมือลาโอซาวะที่หน้าสถานีรถไฟเช่นเดียวกับทุกคน

สุดท้ายเธอคนนั้นก็ไม่ได้ช่องทางติดต่อของอิทาโดริไป โนบาระเองก็บอกว่านี่เป็นทางที่ดีที่สุดแล้วและหล่อนเองก็แลกช่องทางติดต่อไว้แทนแล้ว

“นายจะให้ไอ้หมอนี่มีแฟนก่อนฉันหรอ ? บ้ารึไงยะ”

“อ่า งั้นหรอ”

ซากิยักไหล่ก่อนจะเงยหน้ามองยูจิที่โอบไหล่หล่อนก่อนจะหันไปมองพวกโนบาระที่ยังไม่หยุดทะเลาะกันอีก

โอซาวะอาจจะไม่ต้องการแล้วก็เป็นได้

ซากิคิดก่อนจะเดินตามพวกโนบาระไปเรื่อย ๆ

โอซาวะยกมือปิดหน้าก่อนจะปาดน้ำตาที่ไหลออกมาลวก ๆ

หล่อนจะกล้าขอช่องทางติดต่อได้ยังไง ไม่ว่าอย่างไรหล่อนก็ต้องพ่ายแพ้แน่นอน

อิทาโดริไม่เคยมองหล่อนด้วยสายตาแบบนั้นกับหล่อนเลยสักครั้ง มีแค่สายตาเป็นมิตรจากเขา

ทำไมหล่อนถึงไม่รู้สึกตัวกันนะ ตั้งแต่เขาเดินเข้ามาในร้านสายตาเขาก็จ้องแค่เธอคนนั้น

แค่ยูกิโนะ ซากิ

เขามองแค่หล่อนเท่านั้น สายตาของคนที่ตกหลุมรักน่ะเขามีไว้มองเพื่อนสนิทของเขาเท่านั้น

หล่อนสู้ไม่ไหวหรอก

“คงไม่มีโอกาสแล้วล่ะมั้ง….”

คงต้องบอกลารักแรกของหล่อนเอาไว้แค่ตรงนี้

ขอให้ความรักของพวกเขาสวยงาม หล่อนทำได้แค่อวยพรเท่านั้น

เพราะหล่อนแพ้ในเกมของหล่อนกับซากิ แพ้อย่างหมดรูป

“เธอไม่หวงฉันเลยหรอซากิ” ยูจิเอ่ยถามก่อนจะหันมามองเด็กสาวที่นั่งหวีผมอยู่ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ซากิวางหวีก่อนจะหันไปมองเขาพร้อมยิ้มบาง

“ฉันหวง แต่เพราะไม่อยากให้โอซาวะรอแบบไม่รู้เรื่องอะไรฉันเลยยอมให้โนบาระเรียกยูจิไปที่ร้าน”

“อ๋า วางแผนไว้แล้วงั้นหรอ”

“เมียข้าฉลาดล้ำ”

“เปล่าค่ะ แค่ทำให้มันเป็นอย่างที่ควรเป็นเท่านั้น” ซากิยักไหล่ก่อนจะปล่อยให้ยูจิหวีผมให้อย่างเคยชิน

ถึงจะไม่เข้าใจว่าทำไมยูจิถึงไม่ยอมไปนอนห้องตัวเองสักที แต่หล่อนห้ามอะไรไม่ได้เพราะเดี๋ยวก็แอบเข้ามานอนด้วยอยู่ดีอาจารย์โกะโจหรือแม้แต่อาจารย์ใหญ่ก็ไม่ได้ห้ามอะไร ทำเอาหมอนี่เหิมเกริมหนักเข้าไปใหญ่

“แต่แบบนั้นมันจะดีหรอ ให้ฉันไปเจอเขาน่ะ”

“ค่ะ” ซากิเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นเดินไปนอนบนเตียงตามปกติ ยูจิถอนหายใจก่อนจะเข้ามานอนกอดหล่อนเช่นทุกวัน

หลังจากที่มั่นใจว่ายูจิหลับไปแล้ว ซากิลืมตาขึ้นมาในความมืดหล่อนยิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะหลับตาลงอย่างเป็นสุข

เธอเปิดสงครามกับฉัน ฉันเลยต้องเอาคืนอย่างไรเล่าโอซาวะ หวังว่าจะจำเรื่องเมื่อครั้งนั้นได้ล่ะ

คุณยูกิโนะคะ ฉันชอบอิทาโดริคุงค่ะ

ค่ะ

เพราะแบบนั้นรบกวนช่วยฉันได้ไหมคะ ฉันอยากจะคบกับเขา

เรื่องแบบนี้ ฉันว่าโอซาวะบอกเขาเองดีกว่าค่ะ

หรือเพราะคุณชอบเขา คุณเลยไม่ช่วยฉันคะ

คุณโอซาวะฉันชอบเขาก็จริง แต่ฉันไม่เคยไปขวางทางใครค่ะ

ถ้าแบบนั้นถ้าฉันพบเขาอีกครั้งแล้วเขายังไม่ได้ชอบคุณยูกิโนะล่ะก็ รบกวนช่วยหลีกทางด้วยล่ะ

ยินดีค่ะ

ไม่มีใครจะมาแย่งยูจิของหล่อนไปได้ แม้แต่ความตายก็ตาม

TBC.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***