๑๓.คนรัก

๑๓.คนรัก

ซากินั่งสัปหงกอยู่ข้างนิตตะ อาคาริ ผู้ช่วยผู้ควบคุมที่พาพวกยูจิมาทำภารกิจ ท่าทางน่าหวาดเสียวนั่นทำเอาหญิงสาวเหลือบมองเป็นระยะ ๆ

“ซากิขี้เซาเกินไปรึเปล่านะ” โนบาระมองเด็กสาวที่กำลังหลับอย่างสงสัย

เมื่อคืนไม่ได้นอนรึไงกัน ?

“ก็เมื่อคืนซากิไม่ได้นอนเลยมั้ง” ยูจิเอ่ยก่อนจะชะงักเมื่อเห็นสายตาสงสัยใคร่รู้จักทุกคน

“เฮ้ย ! แกไปรู้ได้ยังไงวะอิทาโดริ !”

“แหม วัยรุ่นใจร้อนสินะคะ”

“ไม่ใช่สักหน่อย ! ฉันแค่นอนไม่หลับเลยไปนอนกับซากิต่างหากปกติก็ทำแบบนั้นอยู่แล้ว” เขาโวยวายก่อนจะดันมือโนบาระออก ไม่อย่างนั้นเขาตายเพราะแรงมือของหล่อนแน่

“อือ…” ซากิขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงโวยวายก่อนจะปรือตามองทางอย่างสงสัย

“ถึงแล้วหรอคะคุณนิตตะ ?”

“ยังค่ะ กำลังลงจากทางด่วนซากิจะนอนต่อก็ได้นะคะ” ซากิพยักหน้าก่อนจะพิงกระจกแล้วหลับต่อทันที

แปลว่าไม่ได้นอนจริง ๆ ด้วยสินะ….

ซากิหาวก่อนจะลงจากหลังยูจิมายืนข้างทุกคนเมื่อรู้สึกตัวแล้ว

มาถึงโรงเรียนตั้งแต่เมื่อไหร่นะ…

“รู้แล้วย่ะว่าไม่ได้นอนทั้งคืน จนยูจิแบกหล่อนเข้ามาโรงเรียนเก่าของเมงุมิก็ยังไม่รู้สึกตัวสักนิด หลับเหมือนตายชะมัด” โนบาระบ่นขณะที่ซากิขยี้ตาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวทำเอาหล่อนหงุดหงิด ถึงกับยีหัวซากิจนยุ่งเหยิง

ซากิมุ่ยหน้าเมื่อเส้นผมสีดำประกายม่วงของหล่อนยุ่งเหยิงไม่เป็นทรงก่อนหล่อนจะเดินไปหลบหลังยูจิ

ทำเอาคนที่เหลือหัวเราะออกมาเบา ๆ

“คุณฟุชิงุโระมีเพื่อนสวยขนาดนี้เลยสินะครับ…”

“อ่า”

“เดี๋ยวก่อนแล้วฉันไม่สวยหรอยะ ?!”

“อื้อ โนบาระสวย” ซากิเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ถึงจะเป็นปกติของหล่อนอยู่แล้วแต่ก็ทำให้โนบาระหงุดหงิดเพิ่มมาอย่างช่วยไม่ได้

“โอ๊ย ! คนสวยจนโลกตะลึงอย่างหล่อนน่ะเงียบไปเลยย่ะ”

ซากิเอียงคอก่อนจะจ้องยูจิอย่างไม่เข้าใจว่าโนบาระหงุดหงิดอะไร ยูจิหัวเราะก่อนจะจัดผมเด็กสาวให้อยู่ในสภาพดีขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย

“ไม่เป็นไร ซากิอย่าไปฟังโนบาระมากเลย”

โนบาระทำท่าทางอยากอาเจียน เมงุมิหันหน้าหนีไม่ขอรับรู้อะไรทั้งนั้น นิตตะปิดปากอย่างสนใจ

ดูท่าจะมีอะไรน่าสนใจรอบตัวภาชนะเต็มไปหมด

ซากิยืนอยู่ข้างยูจิก่อนจะตัดสินใจเดินก้าวเท้าข้ามแม่น้ำของสะพานต้องสาปตามทุกคน

ทันใดนั้นก็เหมือนถูกดูดไปอีกที่ เรียกให้ถูกคือคำสาปนั่นกางอาณาเขตไว้

น่าขยะแขยงเป็นบ้า

“ค่อยคุ้มค่ากับการปัดเป่าหน่อย” โนบาระเอ่ยก่อนจะคว้าค้อนคู่ใจขึ้นมา ซากิพยักหน้าก่อนจะเสกเคียวน้ำแข็งขึ้นมาบ้าง

ซากิชะงักก่อนจะดึงให้โนบาระมาทางหล่อน เมื่อได้ยินเสียงวิ่งของอะไรบางอย่างใกล้เข้ามา

“อะไรกัน มีคนมาก่อนหรอ” คำสาปนั้นเอ่ยก่อนที่ซากิจะขมวดคิ้วเมื่อรับรู้ถึงอะไรผิดปกติ

มีอะไรบางอย่างแปลก ๆ …. หล่อนคิดก่อนจะหันไปพูดกับทุกคนด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

ได้เวลาให้ยูจิลงสนามแล้วล่ะ

“ฉันกับเมงุมิจะปัดเป่าคำสาปสะพานนี่เอง ยูจิกับโนบาระจัดการที่เหลือด้วยนะ”

“โอ้ ! / แน่อยู่แล้วย่ะ”

“สุคุนะห้ามยุ่ง”

“ชิ ! / กรี๊ด ! ทำไมชอบโผล่มาแบบนี้เนี่ย!”

ซากิส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะพุ่งไปจัดการคำสาปทันที

เสร็จเร็วก็ได้นอนเร็วนั่นแหละนะ

เจริญ เจริญจริง ๆ !

ซากิขยับตัวลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก หล่อนเดินไปใกล้เมงุมิอย่างทุลักทุเลเพราะอาการบาดเจ็บที่ขา

หล่อนมัวแต่พะวงว่าเมงุมิจะได้รับบาดเจ็บ ถึงได้ประมาทถูกมันแทงเข้าที่ขาแถมยังถูกมันเหวี่ยงจนหัวกระแทกกับอะไรสักอย่างจนสลบไป

เหลือเมงุมิจัดการอยู่คนเดียว สภาพอีกฝ่ายก็ออกมาเละเทะพอกับหล่อนเลยด้วยซ้ำ

“เมงุมิไหวไหม” หล่อนเอ่ยก่อนจะนั่งลงข้างอีกฝ่ายที่นอนอยู่

“ไหว ได้นิ้วของสุคุนะมาด้วย , ง่วงเป็นบ้า….” เมงุมิชูนิ้วให้หล่อนเห็นก่อนจะสลบไป หล่อนคิดว่าเขาน่าจะหมดแรงเพราะใช้ไสยเวทจนหมด

“เอาล่ะ ได้เวลทำงานแล้วล่ะ” ซากิถอนหายใจก่อนจะเสกเคียวน้ำแข็งขึ้นมา นัยน์ตาสีฟ้ากวาดไปรอบ ๆ เมื่อเห็นคำสาปกำลังเคลื่อนตัวมาใกล้ เด็กสาวจึงปาเคียวออกไปใส่คำสาปอย่างแม่นยำจนมันสลายไป

ฉึก ! เคร้ง !

ซากิถอนหายใจ นัยน์ตาสีฟ้าไร้แววก่อนจะเปลี่ยนจากเคียวมาเป็นมีดสั้น หล่อนปาใส่คำสาปตัวถัดไปทันที

จนกว่าพวกยูจิจะกลับมา หล่อนคงต้องจัดการคำสาปให้ได้มากที่สุด

ใครจะทำอันตรายเพื่อนหล่อน ต้องโดนแช่แข็งบ้างแล้วล่ะ

“ซากิ บาดเจ็บรึเปล่า” ซากิหันไปมองตามเสียงเรียก ก่อนจะส่ายหน้าเมื่อเห็นยูจิกับโนบาระเดินมาทาางนี้

หล่อนกระชากโซ่น้ำแข็งเพื่อดึงเคียวกลับมาก่อนจะสลายมันไป เด็กสาวเอียงคอเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนทั้งสองคน

เละสุด ๆ ไปเลยนี่หว่า

“ไม่เป็นอะไรมากค่ะ บาดเจ็บที่ขานิดหน่อยที่หนักกว่าคือเมงุมิ”

หล่อนเอ่ยก่อนจะหันไปมองเมงุมิที่กำลังนอนหลับอยู่ โนบาระทำหน้าหงุดหงิดเมื่อเห็นสภาพนอนหลับสบายของเขา

“ไสยเวทหมด แถมฝืนอีกจะสลบก็ไม่แปลกค่ะ”

“โฮ่ย ! เมงุมิตื่นได้แล้วน่า”

“จะนอนตรงนี้ไม่ได้นะ”

“อิทาโดริ ? คุกิซากิ ? จัดการคำสาปเสร็จแล้วสินะ” เมงุมิลุกขึ้นนั่งก่อนจะยื่นนิ้วให้ยูจิ

“ฉันว่านายเก็บไปให้อาจารย์โกะโจดีกว่า”

“โอ้ ---”

หงับ !

“กรี๊ด ! / อ๊าก สุคุนะ !” ยูจิกับโนบาระโวยวายออกมาเมื่อปากของสุคุนะโผล่มาที่มือก่อนจะกินนิ้วเข้าไปทันที

“สุคุนะ แย่นะคะ”

“นี่มันนิ้วข้านะซากิ”

“ไม่ควรกินตอนนี้ค่ะ”

“เหอะ!”

“โทษนะ จะหวานกันอีกนานมะ” โนบาระทำหน้าเหม็นเบื่อก่อนที่จะคว้ามือซากิเดินนำหน้าไปทันที

“อย่ามาจับลูกสาวฉัน ไอ้คำสาปเฮงซวย”

“หา !?”

ซากิเอียงคออย่างสงสัย ก่อนจะเอ่ยถามออกไปทันที

“โนบาระ แต่เธอไม่ใช่แม่ฉันนี่”

“หุบปากย่ะ ! ฉันเป็นแม่ทิพย์เข้าใจมั้ย !!”

ไม่เข้าใจ ซากิคิดในใจแต่ไม่ได้ตอบอะไรออกไป เถียงกับโนบาระก็เหมือนเถียงกับแม่นั่นแหละ บ่นเยอะแถมยังแทบจะไม่ฟังหล่อนอีกต่างหาก

ไม่เถียงน่ะรักษาสภาพหูหล่อนดีที่สุดแล้ว

“แต่ซากิเป็นแฟนฉันนะ”

ยูจิโผล่มาข้างซากิก่อนจะจับมือหล่อนแบประสานมือ ซากิหัวเราะเบา ๆ ขณะที่หูหล่อนได้ยินเสียงโวยวายของโนบาระและเสียงดุของเมงุมิตลอดทางกลับ

“นายขอเขาเป็นแฟนตอนไหนกันไอ้หัวมันเทศ !”

“คุกิซากิ เสียงดังนะ”

“แกเองก็มีความผิด อยู่เฉย ๆ ไปเลยย่ะ!”

“ขอเมื่อเช้าน่ะ”

“อื้อ มาขอตอนตื่นนอนด้วย”

“อะไรวะเนี่ย !”

“ฉันจะบ่นอีกรอบนะ นายขอซากิเป็นแฟนตอนตื่นนอน ? ไม่โรแมนติกเลยไอ้โง่ !” โนบาระโวยวายออกมาขณะที่เมงุมิกดโทรศัพท์ของตนอย่างเบื่อหน่าย

ขนาดขึ้นรถมา จนซากิย้ายมานั่งตรงกลางแทนเขาก็แล้ว จนเด็กสาวพิงไหล่ยูจิจนหลับไปแล้ว

หล่อนยังไม่หยุดบ่นอีกหรอ

“คุกิซากิ เธอไม่มีแฟนจะไปรู้ได้ยังไงว่าอะไรมันโรแมนติกน่ะ”

“ดูจากหนังสิยะไอ้บ้าหัวเม่นนี่!!”

“เบาเสียงหน่อยน่าคุกิซากิ เดี๋ยวซากิก็ตื่นกันพอดี” ยูจิทำท่าทางให้หล่อนเบาเสียงเมื่อเห็นเด็กสาวที่พิงไหล่เขาขยับตัวอีกครั้งเพื่อหาที่นอนที่ถนัด

“ยังไม่ถึงโรงเรียน ซากินอนต่อเถอะ” ยูจิเอ่ยเมื่อเห็นว่าซากิทำท่าจะตื่นขึ้นมาจริง ๆ ซากิงึมงำในลำคอก่อนจะหลับไปอีกครั้ง

เขาชี้หน้าโนบาระอย่างคาดโทษ แต่โนบาระเองก็ถกแขนเสื้อมาเตรียมจะมีเรื่องกับเขาเช่นกัน

เมงุมิหันไปมองนิตตะที่ทำหน้าเหนื่อยใจก่อนจะถอนหายใจออกมาพร้อมกัน

อะไรจะหวงเพื่อนหวงคนรักของตัวเองขนาดนี้เนี่ย

ทั้งโนบาระทั้งยูจิ เหมือนฝากแมวไว้กับเสือกับตัวนากเลย

เขาปวดหัว ถึงโรงเรียนเมื่อไหร่หนีไปนอนเลยก็แล้วกัน

TBC.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***