[Jujutsu Kaisen] Only You | [Yuji X OC X Sukuna]

๑๒.หึงหวง

ซากินั่งมองนักเรียนจากโรงเรียนไสยเวทโตเกียวและเกียวโตกำลังยืนประจำที่เพื่อเล่นเบสบอลอย่างสนใจนึกแปลกใจที่ใบสุ่มกิจกรรมกลุ่มจะมีเบสบอลด้วย แต่พอได้ยินเสียงโวยวายดังมาว่าโกะโจ ซาโตรุทำให้หล่อนเข้าใจเลยว่า ญาติห่าง ๆ แสนกวนประสาทคนนี้แกล้งกันแน่นอน

เด็กสาวถอนหายใจเมื่อนึกได้ว่าตนไม่สามารลงแข่งได้เพราะอาการแพ้แสงของตัวเองทำให้ทั้งหมดตัดสินใจปล่อยหล่อนนั่งดูแทน

ดี ไม่อย่างนั้นคนอื่นต้องเห็นรอยที่พวกยูจิทำตอนหล่อนเปลี่ยนชุดแน่

“ถ้าพวกนายแพ้ ซากิต้องย้ายมาเรียนฝั่งเกียวโตและแต่งงานกับตระกูลคาโม”

“หา ? / อะไรของเอ็ง ไอ้เด็กเวรนี่” ยูจิกับสุคุนะเอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิดขณะที่คนอื่นจากฝั่งโตเกียวก็ส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย

เหยียบหางเสือมีแต่ตาย คาโมคิดอะไรของเขากัน

“ฉันเป็นลูกชายคนโตของตระกูลคาโม ดังนั้นต้องตัดสินใจถึงผลลัพธ์ที่ดีที่สุดให้ตระกูล , ยูกิโนะ ซากิมีไสยเวทที่แข็งแกร่งและมาจากตระกูลโกะโจ ถึงจะเจือจางแต่ไม่แน่ว่าถ้ามีลูกอาจจะมีริคุกันก็ได้”

“พล่ามอะไรของเจ้าไอ้เด็กเมื่อวานซืน ข้าไม่ยกเมียข้าให้ใครโว้ย !”

“ม เมียหรอ !? ซากิอธิบายมาเลยนะ !” โนบาระเขย่าไหล่ซากิอย่างต้องการคำตอบ

“สุคุนะหยาบคาย อย่าไปสนใจเลยค่ะ” หล่อนเอ่ยตอบก่อนจะถอนหายใจเมื่อโนบาระพึมพำอย่างเห็นด้วยก่อนจะขยับมานั่งข้างกันแทน

ดีนะที่ราชาคำสาปหยาบคายเป็นนิสัย หล่อนจะได้ไม่ต้องมาแก้ตัวอะไรมากนัก

“งั้นฉันจะเอาจริงล่ะ” ยูจิเอ่ยก่อนจะวอร์มร่างกายไปด้วย

“ฉันไม่ยอมให้นายแย่งซากิไปหรอกนะ !”

“หมอนั่นมันรู้ไหมว่ากำลังหึงเธอน่ะซากิ” โนบาระกระซิบขณะที่ซากิส่ายหน้าทำเอาโนบาระกับมากิที่อยู่ใกล้กันถอนหายใจออกมาทันที

ยูจิไม่โง่ก็จริงแต่โคตรจะซื่อบื้อต่างหาก เรื่องหึงหวงน่ะตัดทิ้งได้เลย หมอนั่นไม่รู้หรอก

ยูจิยิ้มออกมาอย่างพอใจเมื่อตนเองตีโฮมรันได้ด้วยพลังช้างสารของตัวเอง

แม้แต่คนที่ต้องให้ไสยเวทก็บินไปเอาไม่ได้

เขาไม่ยอมให้ใครมาพรากซากิไปจากเขา ไม่ว่าจะเป็นสุคุนะก็ตาม

เมื่อวานที่ซากิถูกเมล็ดพรรณนั่นฝังเข้ามา สุคุนะพยายามจะครองร่างเพื่อรักษาแต่คำสาปนั่นกลับไม่ยอมให้พวกเขาทำแบบนั้นแม้แต่น้อย ทำให้เขาต้องว่าหล่อนไว้ที่ต้นไม้ที่คิดว่าปลอดภัยก่อนจะพุ่งเข้าไปต่อสู้กับมันทันที

ยิ่งได้ยินเสียงกรีดร้องพร้อมกับการระเบิดพลังเพราะเจ็บปวดกับคำสาปของซากิ ยูจิยิ่งโมโหคำสาปตรงหน้ามากกว่าเดิม

เขาทะนุถนอมซากิมาตลอด

มือเล็ก ๆ นั่นแทบไม่ต้องทำงานหนักด้วยซ้ำ ไอ้คำสาปนี่กล้าดียังไงมาทำให้ซากิเจ็บปวด

ยูจิเห็นการเปลี่ยนแปลงของซากิมาตลอด เห็นตั้งแต่เด็กสาวยังไม่สามารถแสดงสีหน้าได้ดังเช่นทุกคนจนมายิ้มได้เพราะเขา ตอนนี้ซากิเริ่มดีขึ้นแล้วแท้ ๆ แต่ต้องมาร้องอย่างเจ็บปวดเพราะถูกคำสาปเล่นงานเพราะหล่อนหยุดการปล่อยพลังไสยเวทของตัวเองไม่ได้น่ะหรอ

ไม่ยอม เขาไม่ยอมหรอก

ก่อนที่จะจัดการคำสาปได้ อาจารย์โกะโจก็เข้ามาช่วยไว้พอดีพอเห็นว่าไม่มีคำสาปแล้วเขาถึงได้วิ่งมาหาซากิที่กรีดร้องออกมาอย่างไม่มีสติ ดวงตาที่เขาชอบมองปิดแน่น มือสีซีดยกขึ้นมากอดตัวเอง

ทำเอาเขาสลับตัวกับสุคุนะแทบจะทันที เขาไม่สามารถใช้ไสยเวทย้อนกลับได้แต่สุคุนะทำได้และหมอนั่นก็จะไม่ยอมให้ซากิเป็นอะไรเช่นกัน

สุคุนะขู่ทุกคนไม่ให้เข้าใกล้ซากิ พร้อมอุ้มหล่อนไปที่ห้องหลังจากรักษาซากิเสร็จแล้ว ทำให้ทุกคนมองหน้ากันอย่างไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีแต่ไม่มีใครขัดใจราชาคำสาปได้สักคน เด็กสาวในอ้อมกอดก็ไม่ยอมปล่อยแขนเขาเลยด้วยซ้ำทำให้ต้องปล่อยเลยตามเลย

ยิ่งแล้วใหญ่ตรงที่เขาต้องเป็นคนเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ซากิเอง เพราะสุคุนะไม่ยอมให้ใครมาเห็นร่างกายของซากิและเขาเองก็เห็นด้วยถึงจะต้องแลกมากับการปิดตาแล้วให้สุคุนะเป็นคนบอกว่าต้องขยับมือไปทางไหนนั่นแหละ

และจู่ ๆ สุคุนะก็เสนอทางเลือกนั้นหลังจากเปลี่ยนชุดให้ซากิเสร็จแล้ว

ทำรอยแสดงความเป็นเจ้าของที่ร่างกายหล่อนเสีย จะได้ไม่ต้องมีใครมายุ่งกับซากิเอง

เขาอาจจะอยู่กับสุคุนะมากเกินไป ทำให้เขากลายเป็นคนจิตอกุศลก็ได้ที่ไม่สามารถหยุดทำรอยได้ จนกลายเป็นว่าทั้งลำคอและเหนืออกของซากิเต็มไปด้วยรอยจูบของเขาที่ผลัดกันทำกับสุคุนะเต็มไปหมด ถ้าสุคุนะไม่ห้ามไว้เพราะไม่อยากทำอะไรไม่ดีตอนหล่อนหลับล่ะก็ มันคงจะแย่กว่านี้

กลายเป็นว่าเกือบทั้งคืนเขาต้องนอนกอดซากิไม่อย่างนั้นเขาคงไม่สามารถควบคุมตัวเองและสุคุนะได้แน่

แถมเขาตื่นก่อนเวลา กลายเป็นเจอเพื่อนสนิทยั่วตาใสแบบนั้น

ขอบคุณอาจารย์โกะโจที่เข้ามาสุด ๆ แต่ก็หงุดหงิดที่ไม่อยากให้ใครเห็นซากิแบบนี้อีก

แบบนี้เรียกว่าหวงรึเปล่านะ ?

ยิ่งได้ยินรุ่นพี่คาโมจากฝั่งเกียวโตบอกความต้องการที่จะแต่งงานกับซากิอีก ทำเอาเขาเลือดขึ้นหน้าอยากจะไปวางมวยกับหมอนั่นให้รู้แล้วรู้รอดแต่นึกขึ้นมาได้ว่าซากิไม่ชอบให้เขามีเรื่องกับใครถึงได้ทำตัวสงบเสงี่ยมอยู่แบบนี้

อิทาโดริ ยูจิตกหลุมรักยูกิโนะ ซากิตั้งแต่เด็ก

เรียกว่าระเบิดให้เป็นหลุมลึกเท่าแกนโลกแล้วกระโดดลงไปเองแบบโคตรจะเต็มใจเลยต่างหาก

ยูจิไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นประเภทขี้หวงหรอก เพราะซากิเองก็สวยขึ้นทุกวันแถมแต่งตัวเก่งอีกต่างหาก

เขาอยู่กับหล่อนทุกวันทำไมจะไม่รู้ล่ะ

อย่างเช่นวันนี้ที่พวกเขาตัดสินใจไปกินเลี้ยงด้วยกันฉลองที่ชนะโรงเรียนเกียวโตคนเสนอคืออาจารย์โกะโจแถมยังโยนเงินมาให้แล้วเผ่นไปทำงานต่อ แน่นอนว่าใส่ไปรเวทไปเพราะโนบาระตัดสินใจว่าจะไปเที่ยวโตเกียวด้วยกันสี่คน

ซากิในชุดเสื้อครอปรัดรูปแขนยาวคอวีสีขาวกับกางเกงทรงสูงและรองเท้าบูตเสริมส้นน่ะโคตรจะสวยเลย

แถมโนบาระที่แต่งตัวจัดเต็มเหมือนกัน ทำให้เขาและฟุชิงุโระต้องคอยระวังให้สาว ๆ เป็นพิเศษ

เขาค่อนข้างจะปล่อยวางเวลาซากิแต่งตัวสวย ไม่แปลกใจด้วยว่าจะมีคนมาขอเบอร์ทั้งที่เขายืนอยู่ด้วยกันน่ะ

แต่ไอ้เวรนั่นมันต้องเจอสักหมัดแล้วว่ะ

ซากิกุมขมับกับโนบาระเมื่อเห็นยูจิทำท่าทางจะไปหาเรื่องคนที่มาขอเบอร์ติดต่อหล่อน

“ไอ้เจ้าหัวมันเทศ ซากิให้เบอร์นายไปต่างหากล่ะยะวิธีป้องกันตัวของสาว ๆ น่ะมีเล่ห์เหลี่ยมกว่าที่คิดนะ”

โนบาระเอ่ยอย่างหงุดหงิด ซากิพยักหน้าว่าเป็นไปตามที่สาวผมน้ำตาลส้มพูด ทำให้ยูจิดูอารมณ์ดีขึ้นมาจนเมงุมิที่คว้าคอเสื้อไว้ห้ามอดทำหน้ารำคาญออกมาไม่ได้

ซากิทำหน้านิ่งขณะที่ดวงตาสีฟ้าประหลาดฉายแววหงุดหงิดออกมาอย่างปิดไม่มิดขณะที่โนบาระตบบ่าหล่อนอย่างให้กำลังใจ

ก็วันนี้เล่นมีคนเข้ามาขอทั้งเบอร์ติดต่อ ทั้งเอานามบัตรให้ไปเป็นดารา เป็นไอดอลตั้งเยอะทั้งที่ซากิเองก็อยากจะอยู่เฉย ๆ ทำเอายูจิต้องคว้าเอวหล่อนมาไว้ข้างตัวไม่ให้ใครเข้ามายุ่มย่ามกับหล่อนอีก

โนบาระหันไปซุบซิบกับเมงุมิก่อนที่ชายหนุ่มดวงตาสีมรกตจะไอออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ทำเอาโนบาระฟาดกลางหลังอีกฝ่ายไปเต็ม ๆ

“อั่ก !”

“แกมันไม่เนียนเลยเมงุมิ !”

ซากิมองพวกเขาอย่างสงสัยก่อนจะมองโทรศัพท์เพื่อดูเวลาว่าควรจะไปไหนดี

เอาเถอะถ้าโนบาระไม่คุยกับพวกหล่อนก็น่าะมีความลับอะไรสักอย่างที่ยังไม่ถึงเวลาที่ควรจะรู้มั้ง

“โนบาระไปซื้อเสื้อกันไหมคะ เมื้อกี้เห็นว่ามีร้านลดราคาล่ะข้าง ๆ กันร้านเครื่องสำอางค์ก็ลดล่ะ”

“เอาสิ ฉันจะจับเธอแต่งสวยให้สวยกว่านี้เลย” ซากิยิ้มแห้งก่อนจะวิ่งไปตามแรงจูงของโนบาระขณะที่เมงุมิกับยูจิค่อย ๆ เดินตามไปทีหลัง

“ฟุชิงุโระ ไปซื้อโคล่ากันมะจะได้ไปซื้อเครื่องดื่มรอพวกซากิด้วย”

“ไปสิ”

ผู้หญิงเลือกเสื้อผ้ากับเครื่องสำอางค์นานจะตาย ไปยืนรอนานก็ปวดขาพอดี สู้ไปซื้อของกินแล้วกลับมายืนรอยังดีกว่าอีก

ซากิกับโนบาระหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของยูจิกับเมงุมิที่มีสาว ๆ ผ่านมาถ่ายรูปหรือมองอย่างสนใจ

พวกหนุ่มม.ปลายหน้าตาดียืนอยู่หน้าร้านขายเครื่องสำอางค์น่ะ ใครๆ ก็ต้องสนใจถูกไหมล่ะ

“รอนานไหมคะ” ซากิเอ่ยก่อนหล่อนกับโนบาระจะเดินไปหา ทำให้คนอื่นหันมาสนใจที่พวกเด็กสาวเสียมากกว่า

“นานแต่ไม่เป็นไรหรอก” ยูจิเอ่ยก่อนที่เขาจะยื่นเครื่องดิ่มให้หล่อน มือหนาถือถุงเสื้อผ้าให้ซากิกับโนบาระเมงุมิถอนหายใจก่อนจะช่วยเพื่อนถืออย่างเลี่ยงไม่ได้

จะให้ผู้หญิงถือก็ไม่ได้ พวกเขาต้องมารับกรรมตลอด ให้ตายเถอะ

“เหมือนจะมีภารกิจใหม่ค่ะ” ซากิเอ่ยก่อนจะชูโทรศัพท์ที่มีข้อความของอิจิอิให้ทุกคนดู

“อ๊าก ! ฉันเพิ่งได้พักเองนะ !” โนบาระโวยวายขณะที่ซากิจิบชาเขียวกระป๋องอย่างไม่ทุกข์ร้อน หล่อนยื่นโคล่าให้เด็กสาวก่อนทั้งหมดจะหัวเราะเบา ๆ เมื่อโนบาระกระดกเข้าไปอึกใหญ่แถมยังบ่นเรื่องวันหยุดออกมาเสียยาวเหยียด

ก็จริง พวกหล่อนเพิ่งจะได้พักจากงานสานสัมพันธ์ แต่ต้องไปทำภารกิจต่อถ้าเงินเดือนได้ไม่คุ้มพวกหล่อนคงได้ฟังโนบาระบ่นไปอีกสักสองสามวันเป็นแน่

“ขอโทษนะครับ...คือว่า…” พวกหล่อนหยุดเดิน ซากิเลิกคิ้วเมื่อเด็กหนุ่มเดินมาอยู่ตรงหน้าหล่อน

“ว่าไงคะ” ยิ่งได้ยินเสียงเด็กหนุ่มหน้าตาดีคนนั้นก็ยิ่งหน้าแดงก่อนจะหลับตาพูดความในใจออกไปทันที

“คือว่าคุณสวยมากเลยครับ รบกวนขอไอดีไลน์ได้ไหมครับ !” ซากิหัวเราะเบา ๆ ยังไม่ทันจะได้อ้าปากปฏิเสธยูจิก็เข้ามาโอบเอวเด็กสาวไว้ ใบหน้าของเด็กหนุ่มผมชมพูเกยคางกับไหล่บางของซากิพร้อมรอยยิ้มที่ชวนให้เด็กหนุ่มแปลกหน้าขนลุกขึ้นมาดื้อ ๆ

“เอาไอดีฉันไปแทนไหมล่ะ ? คนของฉันไม่ชอบให้ข้อมูลส่วนตัวคนอื่นสุ่มสี่สุ่มห้าน่ะ”

“ม ไม่เป็นไรครับ ขอตัวก่อนนะครับ”

ซากิมองเด็กหนุ่มไปก่อนจะหันไปตีไหล่ยูจิไม่แรงนัก ตั้งใจจะให้อีกฝ่ายปล่อยมือออกจากเอวหล่อนได้แล้ว

“หวงก้างเป็นบ้า” โนบาระจิ๊ปากเอ่ยอย่างหงุดหงิดขณะที่ซากิส่ายหน้ายิ้ม ๆ ก่อนจะเปลี่ยนมาควงแขนโนบาระไปหาร้านอาหารแทน

อีกคนก็ซื่ออีกคนก็ทำเป็นไม่สนใจ อะไรกันเนี่ย !

ซากิหาวออกมาอย่างง่วงงุนก่อนจะนอนขดตัวกับผ้าห่มผืนนุ่มอย่างครุ่นคิด

มะรืนนี้พวกหล่อนจะต้องไปปัดเป่าคำสาป คงต้องใส่เสื้อคอเต่าอีกแล้วมั้ง

ซากิลูบลำคอของตนอย่างเหม่อลอยก่อนจะหันไปมองคนที่เข้ามาใหม่อย่างสงสัย

“ยูจิเข้ามานอนห้องฉันอีกแล้วหรอ” หล่อนเอ่ยก่อนจะขยับให้เด็กหนุ่มเดินเข้ามานอนข้างกันได้

“อือ นอนไม่หลับน่ะ” เขาเอ่ยก่อนจะทิ้งตัวนอนคว่ำกับเตียงนุ่ม พึมพำอะไรสักอย่างที่หล่อนไม่เข้าใจ

ซากิลูบหัวยูจิก่อนจะร้องเพลงที่ช่วงนี้หล่อนค่อนข้างชอบเป็นพิเศษ ตั้งใจว่าจะกล่อมอีกฝ่ายให้หลับ

ยูจิชอบมานอนกับหล่อนทุกครั้งที่นอนไม่หลับ หล่อนมีหน้าที่แค่ลูบหัว ร้องเพลงกล่อมเท่านั้นแหละ