๑๐.ความเจ็บปวด

๑๐.ความเจ็บปวด

“เด็กคนนั้นจะกล้าเกินไปแล้ว” คาโมเอ่ยก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อเคียวน้ำแข็งที่ดูบอบบางนั้นทำอันตรายให้คำสาปได้อย่างน่าแปลกใจ

“ครับ ซากิมักทำอะไรแบบนี้ตลอด” เมงุมิเอ่ยก่อนจะเรียกชิงิกามิขึ้นมา

“แล้วตกหลุมรักนั่นมันอะไรกัน”

“แซลม่อน”

“ไม่ทราบครับ แต่ซากิอยู่กับอาทาโดริมาตั้งแต่ก่อนเข้าโรงเรียนไสยเวทแล้ว”

“หนีไปค่ะ ฉันจะถ่วงเวลาให้” ซากิตะโกนก้องก่อนจะยกมือขึ้นมาป้องกันหมัดจากคำสาปทำให้หล่อนกระเด็นออกห่างพวกเขาไปไกล

โครม !

“อั่ก !” หล่อนร้องออกมาอย่างเจ็บปวดก่อนจะหันไปมองทางเมงุมิที่กำลังวิ่งหนีไปพร้อมอินุมากิและคาโม

งานของหล่อนใกล้จะเสร็จแล้ว….เหลือแค่ตรึงคำสาปนั่นเอาไว้จนกว่ายูจิจะมาถึง

“แค่ก ! อะไรเนี่ย”

ซากิไอออกมา หล่อนยกมือปิดปากเมื่อได้กลิ่นสนิมที่คละคลุ้งอยู่ในปาก ก้มมองร่างกายของตนก่อนจะเลิกคิ้วเมื่อเห็นคำสาปที่งอกออกมาจากหน้าท้องของหล่อน

ดูเหมือนจะเกิดจากการกัดกินไสยเวท ถ้าไม่ใช้ล่ะก็มันก็จะหยุดการเจริญเติบโต

แต่สิ่งที่มันบัดซบกว่านั้นคือหล่อนหยุดการปล่อยไสยเวทของตัวเองไม่ได้ !

“เจ็บ….” สุดท้ายก็ทรุดลงกับพื้นก่อนจะเงยหน้ามองคำสาปที่มาหยุดอยู่ตรงหน้าหล่อน

“มาฮิโตะต้องการตัวท่านเพื่อต่อรองกับสุคุนะ , ดังนั้นช่วยอยู่ตรงนี้ก่อนเมล็ดพรรณนี้จะไม่คร่าชีวิตของท่านหรอกแค่ทำให้ท่านทรมาณไปสักพัก”

บัดซบ ทรมาณเหมือนปวดประจำเดือนพร้อมเป็นไข้ทับระดูนี่มันแย่กว่าถูกคำสาปต่อยอีกนะ !

“ระหว่างนี้นึกตรองดูว่าท่านผู้เกิดจากธรรมชาตินั้นเหมาะสมกับผู้ต่ำต้อยเช่นภาชนะนั้นหรือไม่”

ซากิกำหมัดแน่นเมื่ออีกฝ่ายพูดจาเชิงดูถูกยูจิ

เหมาะสมหรือไม่หล่อนจะเป็นคนตัดสินเอง ทำไมคนอื่นถึงชอบเข้ามาสอดเรื่องของหล่อนกันนักนะ !

“อย่าหวังว่าจะได้ตัวฉันเลยค่ะ”

ซากิพึมพำเมื่อคำสาปวิ่งตามเมงุมิไปแล้ว หล่อนถอนหายใจก่อนจะลองใช้ไสยเวทเหมันต์เพื่อถอนเมล็ดพรรณนี่ออกไป

“อึก….” เด็กสาวหายใจเข้าลึก ๆ เพราะนอกจากไสยเวทของหล่อนจะไม่ช่วยแล้วดอกไม้หน้ายิ้มไม่มีตานี่ยังมาหัวเราะหล่อนแถมยังโตไม่หยุดอีกต่างหาก !

หล่อนกัดเสื้อคลุมตัวใหญ่เอาไว้ไม่ให้ตัวเองกรีดร้องออกมา

“ซากิ !” เสียงตะโกนของยูจิทำให้เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมอง หล่อนยิ้มอย่างอ่อนแรงก่อนจะชี้ไปที่ด้านในอาคารที่พวกเมงุมิกำลังวิ่งหนีคำสาปอยู่

“พวกเขาอยู่ข้างใน….”

ตูม !! โครม !!!

“ตอนนี้คำสาปคงตกลงไปในป่า” หล่อนเอ่ยก่อนจะปิดปากตัวเองเพื่อไม่ให้ยูจิเห็นว่าหล่อนไอออกมาเป็นเลือด แต่ไม่ทันแล้วนั่นแหละ

“ซากิแล้วอันนี้คืออะไร”

“ฝีมือคำสาปนั่นสินะ” โทโดเอ่ยก่อนจะคุกเข่าเพื่อดูอาการหล่อนเช่นเดียวกับยูจิ

“ค่ะ คงต้องใช้ไสยเวทย้อนกลับเท่านั้นแต่ฉันใช้มันไม่ได้”

“แต่ข้าใช้ได้”

“อย่าเพิ่งต่อยหน้ายูจินะโทโด” ซากิร้องห้ามเมื่อเห็นว่าสุคุนะโผล่มาที่หน้าของยูจิ

“หา ? แกใช้ได้หรอสุคุนะ”

“เออสิวะ อย่าโง่ให้มากเลย” สุคุนะเอ่ยก่อนที่สติของยูจิจะดับไปอีกรอบ กลายเป็นสุคุนะที่อยู่ในร่างของยูจิแทน

“รบกวนด้วยค่ะ”

“เธอไว้ใจคำสาปนี่หรอ มายซิสเตอร์”

“เขาไม่ทำอะไรหรอกค่ะ” ซากิส่ายหน้าให้โทโดขณะที่มือหนาของสุคุนะจะทาบที่หน้าท้องเนียนของเด็กสาวที่ตอนนี้มีต้นไม้นั่นเติบโตอยู่

“บัดซบ ร่างกายสวยงามของเจ้าไม่ควรจะแปดเปื้อนคำสาปชั้นต่ำนี่”

“สวยจริง ๆ”

“หุบปากไอ้เด็กเวร ข้าชมนางได้คนเดียวเว้ย”

ซากิถอนหายใจเมื่อสุคุนะเริ่มจะหาเรื่องโทโดแล้ว ทำให้สุคุนะหันกลับมาก่อนจะกระชากต้นไม้นี่ออกไปจากร่างกายหล่อนรวมถึงทำลายมันเสียไม่เหลือซาก

“ขอบคุณค่ะ คืนยูจิมาได้แล้ว”

“เหอะ เอะอะก็ขอให้ข้าคืนเด็กเวรนี่ให้เจ้า ไม่เห็นเจ้าจะร้องขอคืนข้าจากมันเลยสักนิด เจ้านี่มันเหลือเกินจริง ๆ แม่หนู”

“ไร้สาระค่ะ นายยึดร่างยูจิเป็นว่าเล่นด้วยซ้ำเรื่องของตอบแทนเดี๋ยวค่อยคุยกันค่ะตอนนี้ไปได้แล้ว”

สุคุนะหัวเราะอย่างพอใจก่อนที่รอยสักสีดำจะจางหายไปยูจิสะดุงเมื่อตนเองตื่นจากภวังค์แล้ว เขารีบจับตามตัวเด็กสาวราวกับตรวจสอบว่าหล่อนปลอดภัยหรือไม่

“ฉันปลอดภัยดีค่ะ รีบตามคำสาปไปได้แล้วเดี๋ยวฉันตามไปค่ะ”

ซากิเอ่ยก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในอาคารขณะที่ยูจิและโทโดพุ่งไปหาคำสาปอย่างไม่ลังเล

“ไม่บาดเจ็บมากใช่ไหมคะ” เด็กสาวเอ่ยเมื่อเห็นคาโมนอนสลบอยู่ข้าง ๆ อินุมากิที่กุมลำคอของตนเอาไว้

ซากิถอนหายใจก่อนจะเสกรถเลื่อนไว้ด้านล่าง

“เดี๋ยวฉันช่วยพยุงคุณคาโมไปด้านล่างค่ะ รุ่นพี่เองก็รีบเอาเขาไปข้างนอกม่านนะคะม่านนี่มีผลแค่อาจารย์โกะโจเท่านั้น”

“แซลม่อน ทูน่า”

“ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว รุ่นพี่ก็รีบไปเถอะค่ะ” หล่อนเอ่ยก่อนจะโยนทั้งอินุมากิและคาโมลงไปที่รถเลื่อนซึ่งหล่อนเสกหิมะรองเอาไว้แล้ว

“โอกาเกะ !”

บอกให้เตรียมใจก่อนก็ได้ไหมล่ะ ซากิ!

เด็กสาวยักไหล่ก่อนจะโบกมือลารุ่นพี่ ไม่นานร่างของเด็กสาวก็กลายเป็นหิมะพุ่งไปยังสถานที่ที่คำสาปอยู่ทันที

ซากิหอบหายใจหลังจากกลับร่างมาเป็นเด็กสาวอีกครั้ง หล่อนจ้องมองพวกโทโดที่กำลังสู้กับคำสาประดับพิเศษ นัยย์ตาสีฟ้าสงบนิ่งดังเช่นปกติก่อนจะกางมือออกไปตรงหน้าอีกครั้ง นึกขอบคุณที่ตนเองมีไสยเวทไม่จำกัดก่อนจะปล่อยพลังออกไปทันที

“ไม้กางเขน”

ปึก ! ปึก !

“ฉันอยู่ข้างมนุษย์มากกว่าเกลียดพวกเขานะ” หล่อนเอ่ยก่อนจะเดินเข้าไปใกล้วงต่อสู้มากขึ้น กอดอกก่อนจะเอี้ยวตัวหลบเมล็ดพรรณด้วยสีหน้านิ่งเรียบ

“ปามาตอนนี้ก็ใช้ไม่ได้แล้วค่ะ” ซากิเอ่ยก่อนจะเสกเคียวน้ำแข็งขึ้นมาหล่อนพุ่งเข้าไปในวงเพื่อร่วมต่อสู้ด้วยทันที

คำสาปรู้สึกว่าตนเสียเปรียบจนกระทั่งเห็นว่าเด็กสาวหอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย แต่ยังคงพุ่งเข้ามาปกป้องภาชนะอย่างไม่ลดละ

ถ้าเช่นนั้น คำสาปตัดสินใจปาเมล็ดพรรณไปที่ภาชนะคำสาปที่ไม่ทันได้ระวังกับการกระทำนี้

ฉึก !

“ซากิ” ยูจิเอ่ยก่อนจะก้มมองเด็กสาวที่พุ่งเข้ามารับผลของคำสาปแทนเขาอย่างตกใจ

“ไม่เป็นไรยูจิ….แค่เธอปลอดภัยก็พอ” เด็กสาวยิ้มก่อนที่เลือดจะไหลออกมาจากมุมปากของหล่อน ดวงตาสีฟ้าหรี่ลงก่อนจะปิดลงพร้อมกับสติของหล่อนที่ขาดหายไป หลงเหลือเพียงความเจ็บปวดของหล่อนเมื่อเมล็ดพรรณนั้นเจริญเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ

“เพราะเจ้าปกป้องเขามากเกินไปซากิ”หญิงสาวที่หน้าตาเหมือนหล่อนเอ่ยขณะยกแก้วขึ้นจิบน้ำชา ซากิส่ายหน้าก่อนจะจิบน้ำชาบ้าง

“เมื่อพันปีก่อนคุณก็ทำเหมือนกัน” เด็กสาวเอ่ยถึงเหตุการณ์ที่หญิงสาวสละชีวิตตนเองเพื่อปกป้องราชาคำสาปจากธนูเมื่อพันปีก่อน

“ถ้าแบบนั้นก็ถือว่าเป็นความดื้อดึงของพวกเราสินะ” หญิงสาวยิ้มขณะจ้องเด็กสาวที่เป็นร่างเกิดใหม่ของหล่อนที่ไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมาก่อนจะลอบถอนหายใจ

เด็กคนนี้ยึดติดมากเกินไป เหมือนหล่อนเมื่อพันปีก่อนแน่นอนว่าไม่ใช่ผลดีกับพวกหล่อนสักนิด

หากหล่อนไม่ตาย สุคุนะก็ต้องตายหล่อนในตอนนั้นบ้าบิ่นถึงขนาดยอมตายเพื่อให้ราชาคำสาปมีชีวิตอยู่ ถึงนั่นจะแลกมากกับการที่เขาถูกสะกดและหล่อนถูกสาปก็ตาม

เด็กคนนี้ก็คงคิดไม่ต่างจากหล่อน ไม่เช่นนั้นคงไม่วิ่งไปขวางแบบนั้นหรอก

“ระหว่างนี้เจ้าคงใช้ไสยไวทได้ลำบากสักหน่อย แต่เราจะเริ่มฝึกกันเลย”

“จะระเบิดพลังอีกหรอคะ” ซากิเอ่ยถามก่อนจะเดินตามหญิงสาวช้า ๆ

หญิงสาวหันมาก่อนจะยิ้มกว้างแต่ซากิกลับรู้สึกไม่ปลอดภัยชอบกล

“ที่ข้าทำเช่นนี้เพราะเหตุใดเจ้ารู้ใช่หรือไม่”

ซากิส่ายหน้าก่อนจะเดินตามหล่อนมาที่ลานกว้าง หญิงสาวที่หน้าเหมือนหล่อนในชุดฮากามะขาวแดงกำลังปล่อยให้หิมะหมุนรอบมือหล่อนช้า ๆ หล่อนจ้องซากิก่อนจะยื่นมือมาหาหล่อนด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“เพราะเจ้าต้องแสดงอารมณ์มากกว่านี้ซากิ เด็กคนนั้นและสุคุนะต้องรู้จักคำว่าเจ็บปวดเพราะปกป้องคนที่เขารักสุดหัวใจไม่ได้ เพื่อให้เขาแข็งแกร่งกว่านี้และเพื่อให้สุคุนะรู้จักคำว่าอ้อนวอนเพื่อคนสำคัญทุกอย่างจะต้องไม่เหมือนเมื่อพันปีก่อนอีก”

ซากิพยักหน้าก่อนจะจับมือหญิงสาวพันปี หล่อนต้องการให้ยูจิแข็งแกร่งเพื่อให้เขาปกป้องตนเองได้หากไม่มีหล่อนแล้ว ดังนั้นจะเชื่อหญิงสาวตรงหน้าก็ไม่เสียหาย

“แน่นอน ข้าจะสอนวิธียั่วยวนชายหนุ่มให้ด้วยพวกนั้นจะได้หลงเจ้าหัวปักหัวปำ คราวที่แล้วที่จูบมุมปากนั่นมันเด็กน้อยสิ้นดีข้ารับไม่ได้ , เจ้าต้องมีชั้นเชิงมากกว่านี้ซากิ”

พับผ่า หล่อนไม่น่าเชื่อนางเลยให้ตายเถอะ

คำสาปมันไว้ใจไม่ได้ทั้งหมดนั่นแหละ !

TBC.

ขอเตือนว่าตอนหน้าจะไม่เกี่ยวกับตอนในอนิเมะหรือมังงะนะคะเป็นช่วงคาบเกี่ยวก่อนที่จะเกิดการแข่งขันแบบกลุ่มค่ะ

แล้วก็

ใครอายุไม่ถึง15หรือ18ห้ามอ่านตอนถัดไปนะคะ ไม่อนุญาตน้า

มันไม่เรทมากก็จริงเพราะกลัวโดนแบนแต่ไว้อายุถึงจะกลับมาอ่านก็ไม่สายค่ะเราไม่ได้จะปิดฟิคอยู่แล้ว เดี๋ยวเราจะติดแทคเตือนไว้ในเนื้อหาตอนหน้านะคะ

สำหรับคนอายุถึงเจอกันตอนหน้านะคะคนที่อายุไม่ถึงเจอกันอีกสองตอนน้า

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***