๐๘.งานสานสัมพันธ์

๐๘.งานสานสัมพันธ์

งานสานสัมพันธ์ใกล้เข้ามาแล้ว

ซากิคิดก่อนจะสลายอาวุธของหล่อนและนั่งลงที่พื้นอย่างเหนื่อยอ่อน ซากิต้องกลับมาฝึกซ้อมส่วนยูจิเองก็ต้องกลับไปฝึกกับโกะโจที่ห้องใต้ดินต่อ

ส่วนสุคุนะหล่อนไม่ได้คุยอะไรกับหมอนั่นอีก นึกแปลกใจที่รีบหายหัวไปทันทีที่ช่วยจุนเปเสร็จ

โยชิโนะ จุนเปปลอดภัยดี แม่ของเขาก็เช่นกันแค่นี้หล่อนก็พอใจแล้วที่คนสำคัญของยูจิปลอดภัย

“ซากิ ไปซื้อเครืองดื่มกัน”

“ค่ะ” เด็กสาวในชุดเสื้อวอร์มตัวใหญ่กับกางเกงพละ วันนี้ซากิมัดผมหางม้าทำให้เห็นลำคอระหงชัดกว่าทุกครั้ง

รวมถึงรอยแดงที่หลังคอด้วย แต่แน่นอนว่าไม่มีใครเอ่ยอะไรออกไปพวกเขาจะพยายามเข้าใจว่าเป็นรอยแมลงกัดก็แล้วกัน

“ให้ตายเถอะ ทำไมมันหมดแล้วล่ะ !”

“ก็เธอซื้อมันทุกวัน” เมงุมิเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจซากิพยักหน้าอย่างเห็นด้วย หล่อนเห็นโนบาระเล่นกดมันดื่มทุกวันเลยนี่นะ

“แล้วทำไม่มาเติมเล่า !”

“ก็เป็นโรงเรียนไสยเวท คนเข้าออกต้องน้อยหน่อยสิ”

“ถึงแบบนั้นก็เถอะ….”

“ดูสิว่าเจอใครล่ะ” เสียงไม่คุ้นเคยทำให้ซากิหุบยิ้มหันไปมองคนแปลกหน้าด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ซากิยักไหล่ก่อนจะหันกลับไปกดเลือกเครื่องดื่มที่ต้องการไม่ได้สนใจอะไรอีกแต่ทุกอย่างก็ชะงักเมื่อได้ยินประโยคถัดมาจากเด็กสาวแปลกหน้า

“ได้ยินว่าเพื่อนร่วมชั้นตายนี่ ? เศร้าใช่ไหมล่ะหรือว่าไม่ใช่แบบนั้น ?”

“อยากจะพูดอะไรกันแน่ครับ”

“ไม่เป็นไรน่า เดี๋ยวฉันพูดแทนให้เอง ภาชนะ...ไม่สิอมนุษย์โสโครกแบบนั้นพอมายืนข้างกันก็ขยะแขยงสินะ โล่งอกใช่ไหมล่ะที่ตายไปน่ะ”

โดยไม่มีใครสังเกตุ เมฆสีดำลอยอยู่บริเวณที่พวกเขาอยู่พร้อมกับลมหนาว สร้างความแปลกใจให้ผู้มาใหม่ทั้งสองเป็นอย่างมาก

“ฉันว่าคุณหุบปากดีกว่าค่ะ” เสียงใสของซากิเอ่ยอย่างเย็นชา โนบาระผิวปากอย่างถูกใจขณะที่เมงุมิถอยหายใจเมื่อรับรู้ได้ว่านักเรียนจากเกียวโตนั้นเหยียบกับระเบิดเข้าให้แล้ว

“หา ?”

“ระวังจะตายก่อนจะเริ่มงานสานสัมพันธ์ล่ะ” เด็กสาวเอ่ยก่อนจะจ้องไปที่เด็กสาวตัวสูงตรงหน้าอย่างเย็นชา

เซนอิง ไมอ้าปากค้างอย่างตกใจเมื่อเห็นดวงตาของเด็กสาวตรงหน้าก่อนจะตัวสั่นอย่างหวาดกลัวแต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่หยุดท้าทายเด็กตรงหน้าอย่างถือดี

“อะไรกัน นี่แกเป็นห่วงเป็นใยภาชนะนั่นด้วยหรอ”

“ห่วงหรือไม่ คุณจะเข้ามาใส่ใจทำไมหรอคะ ?”

“ไม อย่าเปิดประเด็นไร้สาระ” เด็กหนุ่มร่างสูงเอ่ยก่อนจะเดินมาอยู่ด้านข้างไม

“ขอแนะนำตัวก่อน ฉันโทโด อาโออิเป็นนักเรียนไสยเวทโรงเรียนเกียวโต” เด็กหนุ่มเอ่ยก่อนจะยิงประโยคคำถามใส่เด็กหนุ่มเจ้าของดวงตาสีเขียวมรกตทันที

“ฟุชิงุโระใช่ไหม นายชอบผู้หญิงแบบไหนล่ะ”

ซากิทำหน้าขยะแขยงออกมาอย่างไม่ปิดบังเมื่อโทโดฉีกเสื้อตัวเองต่อหน้าต่อตา กับยูจิน่ะหล่อนเห็นหมอนั่นถอดเสื้อจนชินแล้วแต่คนอื่นน่ะหล่อนไม่ได้อยากเห็นเสียหน่อย

อยากอาเจียนชะมัด…..

“ฉันน่ะชอบผู้หญิงที่ตัวกับก้นใหญ่”

ซากิจับหน้าอกตัวเองก่อนจะมองโทโดอย่างหวาดระแวง โนบาระหรี่ตามองเด็กสาวอย่างไม่เข้าใจ

อะไรทำให้คิดว่าหล่อนตรงเสปคโทโดกันนะ ?

“ไม่มีหรอกครับ แค่คนที่เข้าใจกันก็พอ”

“ไม่สนุกเลย ฉันจะอัดแกปางตายเดี๋ยวนี้ล่ะ !”

ครึ่ก !!

ก่อนที่โทโดและไมจะขยับตัว น้ำแข็งจำนวนมากก็แช่งแข็งขาของพวกเขาไม่ให้ขยับทันที

“อะไร…”

“อย่ามาทำตัวน่ารำคาญแถวนี้นะคะ” ซากิเอ่ยก่อนจะเดินมายืนอยู่ตรงหน้าคนทั้งสองรอยยิ้มเย็น ๆ ชวนขนหัวลุกนั่นทำเอาพวกเขาไม่กล้าขยับตัว

“ว่างนักก็กลับไปที่เกียวโตเถอะค่ะแล้วก็ระวังหิมะนะคะ”

เด็กสาวเตือนด้วยความหวังดีก่อนจะโค้งหัวให้รุ่นพี่ปีสองที่วิ่งเข้ามาพอดี

“นี่มันไม่ใช่หน้าหนาวสักหน่อยทำไมถึงต้องมาเตือนให้ระวังหิมะ”

“ฉันไม่ได้บอกให้ระวังหน้าหนาว”

ซากิยิ้มอย่างเย็นชาก่อนจะเหวี่ยงเกล็ดหิมะก้อนหนึ่งลงไปที่พื้น ก่อนหิมะพวกนั้นจะหลายเป็นหนามแหลมพร้อมทิ่มแทงนักเรียนจากเกียวโตอย่าไม่ไว้หน้าหากก้าวเข้ามาใกล้พวกหล่อนมากกว่านี้

“ให้ระวังหิมะมันกัดตอนงานแข่งน่ะค่ะ” นัยย์ตาสีฟ้าแวววาวพร้อมรอยยิ้มเย็นชา ทำเอานักเรียนทั้งสองต้องถอยกลับไปอย่างเลือกไม่ได้

ซากิร้องเหอะออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนะกระกดขวกชาเขียวที่เพิ่งจะกดมาเพื่อให้อารมณ์เย็นลง

“เธอขู่พวกนั้นซะหน้าหงายเชียวนะ” มากิเอ่ยขณะที่ซากิยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

ก็พวกนั้นพูดไม่เข้าหูเธอเองนี่นะ โนบาระกอดคอเธออย่างชอบใจที่ไล่พวกนักเรียนฝั่งเกียวโตไปได้

“เธอพูดสะใจเป็นบ้าเลย”

“ฉันพูดความจริงต่างหากค่ะ ไม่ใช่เรื่องของเขาแท้ ๆ ทำไมคนเราต้องชอบสอดมือเข้าไปยุ่งกันนะ”

ซากิเอ่ยอย่างเหนื่อยใจ เพราะคนบางส่วนสนใจเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองเสมอ หล่อนเองก็เคยพบเจอยิ่งมาถามเรื่องความสัมพันธ์ของหล่อนกับยูจิอีก

ทำให้หล่อนไม่ชอบอะไรแบบนี้เป็นอย่างยิ่ง

วันงานแล้วสินะ

ซากิถอนหายใจ ส่งข้องความไปบอกพวกโนบาระว่าจะไปช้าสักหน่อยเพราะต้องไปช่วยงานอาจารย์โกะโจ

“ไม่อึดอัดหรอยูจิ” เด็กสาวเอ่ยถามยูจิที่กำลังยัดตัวเองเข้าไปในกล่องอย่างทุลักทุเล

“ไม่หรอก สบายมาก ฉันอยากเห็นหน้าตกใจของพวกฟุชิงุโระล่ะ”

เกรงว่าจะไม่ได้เห็นหรอกนะ….

ซากิยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป ลางสังหรณ์ของหล่อนเองก็บอกทำนองว่าไม่มีใครตกใจหรอกนอกจากเบื้องบนน่ะ

ลางสังหรณ์ไม่ผิดล่ะ

ซากิมองไปที่ป่าด้านนอกอย่างครุ่นคิด ถึงพวกเราจะเปลี่ยนแผนแต่พวกเกียวโตก็คงจะเล็งฆ่ายูจิแน่

“ฉันจะไปกับยูจิค่ะ”

“อ้อ ต้องเป็นงั้นอยู่แล้วเธอเป็นระดับพิเศษนี่นะ” มากิเอ่ยก่อนจะยิ้มให้กำลังใจซากิ

หลายวันหลังจากที่พวกโทโดกลับไป หล่อนมีโอกาสได้ฝึกกับมากิเพิ่ม และแน่นอนว่าอาวุธลับของหล่อนมีเพิ่มมาเป็นกระบุงเลยล่ะ

ไม่ต่างจากที่คิดเลยนะ

ซากิซุ่มอยู่บนต้นไม้ไม่ไกลจากอิทาโดริ เขากำลังจะถูกล้อมด้วยนักเรียนไสยเวทฝั่งเกียวโต นัยย์ตาสีฟ้าเข้มข้นอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นพวกเขาตั้งท่าจะฆ่าคนของหล่อน

อยากตายสินะ

เด็กสาวเสกเกล็ดหิมะขึ้นมาบนฝ่ามือก่อนจะเป่ามันออกไป เกล็ดหิมะสีขาวปลิวลงพื้นตรงหน้านักเรียนไสยเวทเกียวโตทั้งสี่คนก่อนมันจะรวมร่างกลายเป็นซากิที่กำลังมองทุกคนด้วยสายตาไม่บ่งบอกอารมณ์

ตัวปลอมของหล่อนหยิบมีดสั้นออกมาก่อนจะพุ่งเข้าไปหานักเรียนทั้งหมดทันที

ส่วนตัวหล่อนที่อยู่บนต้นไม้ก็กระโดดลงมาก่อนจะคว้ามือของยูจิออกวิ่งเข้าไปด้านในป่า

แต่ก่อนจะวิ่งไปได้ไกลกว่านี้ หล่อนก็ถูกยูจิกระชากให้หล่อนอยู่ด้านหลังเขาพร้อมกับการที่คนมีแต่กล้ามเนื้อนั่นพุ่งเข้ามาต่อยคำสาประดับต่ำออกไป

ซากิอ้าปากค้างก่อนจะพยายามขืนตัวไม่ให้ยูจิยืนบังหล่อน

ปกป้อง ต้องปกป้องยูจิ

“ตอบสนองเร็วดี” โทโดเอ่ยก่อนจะพุ่งเข้ามาอีกครั้ง เด็กสาวเสกน้ำแข็งขึ้นมากั้นในเสี้ยววินาทีก่อนที่หล่อนจะถูกยูจิผลักออกห่างจากเขาพร้อมกับที่ยกมือมาป้องกันตัว

เพล้ง ! โครม !

“ยูจิ !” ซากิกรีดร้องก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจ หล่อนกรี๊ดออกมาดังลั่นเมื่อโทโดยกเท้าขึ้นมาถีบยูจิหลายครั้งจนเด็กหนุ่มนิ่งไป

ไม่ ไม่ ไม่ !

“จบแล้วหรอ” โทโดทำหน้าเบื่อหน่ายก่อนจะหันไปมองเด็กสาวที่ยืนกรีดร้องอยู่

“เด็กคนนั้น…” ยังไม่ทันที่เขาจะเอ่ยจบยูจิก็ลุกขึ้นมาพร้อมตั้งท่าเตรียมต่อสู้

“โฮ่ อดทนดีนี่” โทโดยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเอ่ยถามประโยคถัดมาเพื่อเป็นการประเมินไปด้วย

“เจ้าเด็กปีหนึ่ง นายชื่ออะไร”

“อิทาโดริ ยูจิ”

“อิทาโดริ ยูจิฉันจะถามคำถามนายสักข้อ”

“อะไร”

 ซากิหยุดเหม่อลอยก่อนจะกำมือแน่น ใช่ ยูจิน่ะยังไม่ตาย สุคุนะก็อยู่ด้วยก่อนจะขมวดคิ้วพร้อมทำสีหน้ารำคาญออกไปทันทีที่โทโดเอ่ยคำถามถัดไป

“นายมีสเปคผู้หญิงแบบไหนล่ะ ?”

“หา ? สเปคผู้หญิง ? นายจะถามไปทำไม”

หา ? ใจคอจะถามทุกคนเลยหรอเนี่ย ?

“เป็นการประเมินน่ะ”

“สเปคหรอ...ก็คงผู้หญิงตัวสูง แล้วก็ก้นใหญ่ๆแบบเจนิเฟอร์ ลอว์เรนซ์น่ะ”

ยูจิขมวดคิ้วก่อนซากิจะพุ่งมาขวางไม่ให้โทโดทำอะไรยูจิ

หา ? อะไรเนี่ย ทำไมโทโดถึงทำหน้าร้องไห้กันล่ะ

ซากิหันไปมองกับยูจิอย่างสงสัยก่อนที่ยูจิจะเอ่ยประโยคถัดไปที่ทำให้โทโดหลุดจากภวังค์

“หรือแบบซากิก็ได้นะ”

“หา ? ตัวผอมเป็นกุ้งแห้งขนาดนี้เนี่ยนะ”

“อยากตายหรอคะ” ซากิเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ยูจิสะดุ้งก่อนจะยิ้มแห้งเมื่อรับรู้ว่าเด็กสาวหงุดหงิดกับการดูถูกรูปร่างของหล่อนมากแค่ไหน

“ก็มันจริงไหมล่ะ ตัวเล็กแค่นี้น่ะไม่ได้ครึ่งของเจนิเฟอร์ ลอว์เรนซ์หรอก”

ซากิถอนหายใจก่อนจะหันหน้าหนีเมื่อยูจิเริ่มพูดอะไรแปลก ๆ ออกไปอีกแล้ว

“ก็ซากิน่ะซ่อนรูป แถมวันนี้ดันติดกระดุมหมดนี่นะคนอื่นจะคิดว่าเธอเป็นกุ้งแห้งก็ไม่แปลกหรอก”

อิทาโดริ ยูจิอยากตายจริง ๆ สินะที่มาหาว่าหล่อนเป็นกุ้งแห้งน่ะ ?

TBC.

อยากโดนน้องฟาดหัวสินะยูจิ โถ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***