ตอนที่ 15

เวลาผ่านไปสักพัก หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จ แต่ทุกคนก็ยังคงนั่งคุยกัน

วอคเกอร์ : นี่ (ชื่อคุณ) ตั้งแต่ฝึกมาน่ะเธอเหนื่อยบ้างไหม

คุณ : ไม่เลยค่ะ ไม่มีเหนื่อยสักกะติ๊ด สบายกว่างานเอกสารอีก

คุณหัวเราะอย่างมั่นใจและทำท่าทีแข็งแรง ว่าคุณนี่แหละคนที่ต่อให้ฝึกหนักแค่ไหนก็ไม่หวั่น

วอคเกอร์ยิ้มให้คุณนิดๆก่อนที่จะนำนิ้วมาจิ้มที่ต้นขาคุณเบาๆ

คุณ : โอ๊ยย!!

คุณร้องลั่นไม่เป็นภาษาเพราะคุณเจ็บที่ต้นขาอย่างมาก คุณรู้สึกเหมือนกล้ามเนื้อจะฉีกขาดให้ได้เลย ไม่นานก็มีเสียงหัวเราะคิกคักใกล้ๆคุณ คุณรู้สึกตัวและตั้งสติทันที

คุณ : ฉันไม่ได้เจ็บเลย! แค่แอ็คติ้งไปงั้นแหละ ใครเจ็บไม่มี๊

จาง : เสียงสูงเชียวนะ ฮ่าๆๆ

ไลล์ : เอาน่า มันเรื่องปกติที่เธอไม่เคยออกกำลังมาออกทีหนักๆน่ะ

ไฟล์ : ใช่ ไม่ต้องเขินก็ได้พวกเราเข้าใจ ฮ่าๆ

บราว : ตอนแรกทุกคนก็งี้เหมือนกัน

แมงส์ : ใช่ๆ เป็นเหมือนกันหมดนั่นแหละ

อเล็กซานเดอร์ : แต่ผมไม่เป็นเลยน- แอ๊ก

ไม่ทันที่อเล็กซานเดอร์จะพูดจบก็มีฝ่ามือของพลาเจอร์ มาตีเข้าที่หลังดังป๊าบ

พลาเจอร์ ทำหน้าดุใส่อเล็กซานเดอร์เล็กน้อย

พลาเจอร์ : (ชื่อคุณ) ไม่ได้ฝึกมาให้เป็นทหารสักหน่อยนะ

อเล็กซานเดอร์ : ขอโทษครับพรี๊

พลาเจอร์ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่จะหันมายิ้มให้คุณอย่างอ่อนโยน