ตอนที่ 7

คุณปีนป่ายโฮมทรี และตะลึงกับความใหญ่ของมันภายในต้นไหม้สามารถแบ่งเป็นพื้นที่ใช้สอยต่างๆไม่ว่าจะเป็นโถงประชุม ลานกว้าง ที่เลี้ยงสัตว์ต่างๆ ส่วนชั้นบนเป็นที่ๆลาวนาวีนอน เนเทยัมพาคุณกับแมงค์ไปเจอโอโลเอทานของเผ่า

?? : ไงนักวิทยาศาสตร์

คุณ : ขอบคุณที่ให้เรามาพักคืนนี้

?? : เจ้าทำให้ข้านึกถึงเกรซ

คุณ : ดร.เกรซหรอคะ ฉันได้ยินเรื่องของเธอมาบ้าง

?? : ใช่ นางเป็นสหายข้า นางสนใจเรื่องพฤษศาสตร์เหมือนเจ้า

คุณ : แล้วไม่ทราบว่าคุณคือ?

?? : เจค ซัลลี่

คุณ : ฉัน(ชื่อคุณ)ค่ะ ส่วนนี้แมงค์

คุณผายมือไปทางแมงค์ และแมงค์ก็ได้พยักหน้าทักทายเจค อย่างนิ่งๆ

เจค : ข้าว่าพวกเจ้าคงจะเหนื่อยแล้ว พวกเจ้าไปพักเถอะ เนเทยัม จะพาเจ้าไป

เนเทยัม : ตามข้ามา

คุณกับแมงค์เดินตามเนเทยัมไปที่ชั้นบนสุดเพื่อพักผ่อน ในระหว่างที่คุณกับแมงค์เดินไป คุณได้มองไปรอบๆและใช้สายตาสำรวจการใช้ชีวิตของชาวนาวี คุณทึ่งในความเรียบง่าย ในการใช้ชีวิตของเผ่าโอมาติกาย่า ไม่นานก็ถึงด้านบนของโฮมทรี

คุณ : ทำไมต้องทำที่นอนไว้สูงขนาดนี้ด้วย

คุณถามออกไปด้วยความสงสัยและอยากรู้อยากเห็น ซึ่งคุณหวังว่าจะได้รับข้อมูลดีๆจากชายที่อยู่ตรงหน้า

เนเทยัม : เพราะว่าตอนกลางคืนจะมีพวกไวเปอร์วูฟที่พวกเจ้าเรียกกัน มาด่อมๆมองๆ แถวต้นไม้ การสร้างให้สูงขึ้นมาก็เพื่อความปลอดภัยของชาวนาวี เจ้าคงไม่อยากนอนอยู่ข้างล่างและระแวงว่าจพอโดนกินตอนไหนใช่ไหม

คุณทำหน้าเหยเก เพราะสิ่งที่เนเทยัมพูดนั้นจริงทั้งหมด แมงค์ถึงกับหลุดหัวเราะออกมาจากความคิดไม่ถึงของคุณ คุณหันไปมองแรงใส่และส่งสายตาประมาณว่า ก็คนไม่รู้ไหมอ่ะ!

เนเทยัม : พวกเจ้าพักเถอะ ข้าจะไปคุยกับพ่อต่อ เจ้านอนในนี้นะ

เนเทยัมชี้ไปทางเปลที่ทำจากพืช

คุณพยักหน้าตอบเขาก่อนจะเดินไปที่เปลและพยายามขึ้นเปลอย่างทุลักทุเล แมงค์ยืนหัวเราะคุณก่อนที่จะขึ้นเปลไปนอนอย่างสบายใจ คุณได้แต่คิดในใจว่าทำไมเอาแต่ยืนหัวเราะไม่มาช่วยกันเลย มันขึ้นยากนะรู้ไหม!! สุดท้ายคุณก็สามารถขึ้นไปนอนบนเปลได้ คุณนอนลงและคิดด้วยความขุ่นเคืองที่แมงค์ไม่ยอมมาช่วย ผ่านไปสักพักคุณก็หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า โดยมีสายตาที่อบอุ่นและห่วงใยคอยมองมาจากเปลข้างๆ...

...จบตอนที่ 7...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่ 6

บทต่อไป

ตอนที่ 8

