THE RAWNICH HORROR III

“ฟิลิปป์…หรอ ชื่อก็หล่อ หน้าก็หล่อ หึ” ซานดร้ากล่าวด้วยรอยยิ้มก่อนจะหยิบแก้วมาเช็ด

.

.

.

ทางด้านฟิลิปป์หลังจากที่ออกจากบาร์เขาก็มุ่งหน้าตรงไปยังที่ที่พิศวง พิลึกพิลั่นแห่งเดียวในเมืองนี้ เคหสถานของตระกูลโอ'เมอร์ฟี่ ‘เรด เมเปิ้ล’

.

.

.

กล่าวกันว่าในทุก ๆ สถานที่มักจะมีเรื่องราวแปลก ๆ นั่นมิใช่คำกล่าวเกินจริง แม้จะไม่อาจรู้ว่าผู้ใดเป็นผู้กล่าวคนแรก ในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ก็เป็นเช่นนั้น แต่ก็มิมีผู้ใดให้ความสนใจ เพราะมันมิได้มากระทบต่อตัวพวกเขาหรือลูกหลานในเมือง จนกระทั่งการพบเห็นตัวประหลาดแสนน่าขนลุกเป็น ๆ และสัตว์เลี้ยงในฟาร์มที่เริ่มตายไปอย่างปริศนาทั้งยังมีสภาพศพที่น่าสยดสยองและน่าสะอิดสะเอียน และนับวันมันยิ่งมากขึ้นมันยิ่งทวีคูณขึ้น

เหตุนั้นเองนายกเทศมนตรีของเมืองนี้ก็เริ่มตระหนักได้หากเหตุการณ์ลุกลามบานปลาย คงไม่อาจจะเป็นเรื่องที่ดีดงนั้นเขาจึงไปยังห้องสมุดของเมืองเพื่อที่จะค้นข้อมูลทุกอย่างทุกอย่างเกี่ยวกับตระกูลน่าพิศวงนั่น และพิธีกรรมต่างๆที่พวกเขามักสรรหาทำกันอยู่เรื่อยตลอดมาและแสนนาน ถึงกระนั้นมัน….ก็ไม่มี ไม่มีสักอย่างเดียว พวกเขาทำได้ยังไง ตระกูลนั้นมีความลับอะไรซ่อนอยู่ภายในคฤหาสน์ลึกลับน่าขนลุกนั่นกัน เขาไม่สามารถคิดอะไรที่พอจะเป็นเหตุเป็นผลได้เลย

ในขณะที่เขากำลังหมดหนทางจะสืบเสาะหาผู้มีข้อมูลเห็นทีจะมีแต่คนในตระกูลพิลึกนั่น จะหาหนังสือในหอสมุดก็ไม่มีข้อมูลอันใดที่พอจะเชื่อมโยงหรือเกี่ยวข้องได้แม้เพียงสักนิด แต่กระนั้นดูเหมือนโชคจะเข้าข้างอยู่ตัวชายวัยกลางคนผู้นี้อยู่บ้าง มีกระดาษแผ่นเล็กๆราวกับเป็นเศษจากหนังสือหลาย10เล่มจากชั้นวางหนังสือตรงหน้าที่ชายวัยกลางคนนั่งทรุด หมดอาลัยตายอยากอยู่

'ฟิลิปป์ คาร์เตวิลด้าร์ รับจ้างทำทุกอย่าง

ฉันสามารถทำได้ทุกอย่างที่คุณต้องการ จัดการได้ทุกเรื่องไม่ว่ามันแปลกประหลาดพิลึกเพียงใด

แม้ใครจะเห็นว่าปัญหาของคุณจะบ้าบอไร้สาระ แต่ฉันจะจัดการให้ เพียงแค่คุณเรียกหา

ฉันก็จะมา เพียงแค่คุณทำพิธี ฉันก็จะไป เพียงแค่คุณบอกปัญหา

ฉันจะจัดการให้ และเพียงแค่คุณรับฟังและให้สิ่งที่ฉันร้องขอ คุณจะปลอดภัย'

ชายวัยกลางคนได้แต่ขมวดคิ้วแทบเป็นปม นี่มันเรื่องล้อเล่นอะไรกัน แต่แม้จะคิดเช่นนั้นเขาก็ลองพลิกแผ่นกระดาษเผื่อจะมีอะไรมากกว่านั้น และเป็นไปตามความคิดของเขา มันคือพิธีกรรมอัญเชิญ

'ถ้าคุณหันกระดาษแผ่นนี้มาด้านนี้แสดงว่าคุณมีความสนใจที่จะลอง แต่ขอเตือนก่อนว่า

ถ้าคิดจะอัญเชิญฉันแค่เล่นๆ คุณคงเบื่อชีวิตนี้มากสินะ

พิธีกรรมนี้เพียงแค่คุณรอวันเดือนดับจะท้องฟ้าโปร่งหรือมีเมฆหรือไม่นั้นไม่ใช่ปัญหา ก่อไฟ หยดเลือดของคุณลงไปในกองไฟ มากน้อยแค่ไหนแล้วแต่สะดวก แล้วท่องบทสวดว่า….

Bitthe, edler outer Gott , Bitthe höre aufogth meineth demütigey Bitthe. Bitthe komm zununamun miresh, erhöre meinedath Bitthe, erfülle miresh Wunsch, undish ich werde alles opfern, was du brauchstakadath, sonumep oofs Kthanid

คุณไม่จำเป็นต้องออกเสียงให้ถูก เพราะคุณไม่มีทางทำได้'

หลังจากชายวัยกลางคนอ่านข้อความที่ทำให้ตนดูเหมือนสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำไม่อาจรู้ เข้าใจ หรือคาดเดาอะไรได้เลย เขากำลังคิดว่าผู้เขียนกระดาษแผ่นนี้ต้องใช้เวลานานแค่ไหนกันที่จะเขียนภาษาแปลกๆที่จะอ่านให้ออกเสียงให้ถูกต้องคงจะเป็นไม่ได้

ขณะที่เขากำลังจะเอาแผ่นกระดาษนั่นเก็บไปที่ที่มันร่วงลงมา แต่เขาก็มิได้กระทำดั่งใจคิด เพราะมีมือปริศนาที่เย็นเยียบจับเอาไว้ น้ำหอมกลิ่นBlossomหอทดอกแอปเปิ้ลลอยมา ชายวัยกลางคนจำกลิ่นนี้ไดดีเพราะในทุกๆครั้งที่มีการประชุมใหญ่มีหญิงเพียงคนเดียวในเมืองที่ใช่น้ำหอมกลิ่นนี้ อดีตผู้นำตระกูลพิลึก ที่ตัวตนของเธอเองก็น่าพิศวงไม่แพ้กัน….

โรเซนลอยด้า โอ'เมอร์ฟี่ คือเธอ หญิงสาวสูงวัยที่มีทั้งลูกและหลานชายแต่ใบหน้าของเธอนั้นยังเต่งตึง ผิวพรรณผุดผ่องเป็นยองใยไม่เข้ากับอายุรุ่นยายของเธอ แต่สิ่งหนึ่งที่พอจะบอกได้ว่าเธอก็มีอายุ…สีผมของเธอ มันขาวอย่างเก็นได้ชัด แค่ผมส่วนหน้าของเธอยังเป็นสีแดงแซมอยู่เล็กน้อย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความงามของเธอลดลงเพียงสักนิด ด้วยบุคลิกที่ดีตามแบบฉบับคุณนาย และการแต่งกายที่รสนิยมของคุณหญิงผู้นี้ที่ยังดีไร้ที่ติ

แต่กระนั้นก็ไม่คอยมีใครอยากเข้าใกล้เธออยู่ดี ทั้งเด็กๆที่เติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ในวันนี้ และเด็กที่ยังเป็นอยู่ ณ ขณะนี้พวกเขาได้ฟังเรื่องเล่าจากคนเฒ่าคนแก่ ถึงความลึกลับของคุณหญิงผู้นี้ตั้งแต่เธอแต่งเข้าตระกูลพิลึกนั่นไป

โรเซนลอยด้าเธอได้หยิบกระดาษนั่นจากนายกเทศมนตรีโดยไม่ได้แยแสถึงตำแหน่งของเขาแม้แต่น้อย เธออ่านหน้าแรกและพลิกกลับหน้าสอง จากนั้นเธอก็ยิ้มมุมปากขึ้น มันช่างอธิบายยากว่าเธอยิ้มด้วยเหตุผลอะไร

“คุณนายกเทศมนตรี ดิฉันแนะนำให้คุณทำตามสิ่งที่อยู่ในกระดาษนี้ดีกว่านะ” เสียงแหบมีสเน่ห์ของคุณหญิงผู้นี้กล่าวขึ้นก่อนจะคืนแผ่นกระดาษให้นายกเทศมนตรีก่อนจะเดินจากไป ทางเขาก็ได้แต่ทำหน้าไม่เข้าใจและสับสน

หมายความว่าเช่นไรกันที่ให้ทำพิธีกรรมนี้ มันเชื่อถือได้เช่นนั้นหรือที่หญิงผู้นั้นพูด เธอกำลังจะสื่ออะไร ถ้าลองแล้วบุคคลในในกระดาษจะมาจริงๆงั้นหรือ

นายกเทศมนตรีขณะนี้ที่กำลังสับสน ก็คิดได้ว่าบางทีสิ่งนี้อาจช่วยเขาเรื่องสัตว์ประหลาด อย่างไรก็ตามเขาไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้วลองดูสักหน่อยคงไม่เห็นจะเป็นอะไร โชคคงเข้าข้างเขาอยู่บ้าง

….หรือบางทีเรื่องนี้ อาจมีผู้ประสงค์ให้เขาคิดเช่นนั้น

แน่นอนการการที่นายกเทศมนตรีของเมืองนี้ เจฟฟ์ วิลลาจย์ ได้ทำตามพิธีที่บอกตามกระดาษทุกประการเด็กหนุ่มผมบลอนด์จึงได้มาอยู่หน้าบ้านเขา หลังจากทำพิธีไปได้เพียงเมื่อคืน เด็กหนุ่มที่ดูภายนอกเหมือนเพียงแค่วัยรุ่นหน้าตาดีที่….ก็ไม่ได้หาเจอบ่อยๆ ตัวเขาเองก็ฉงนและสงสัยว่าเด็กหนุ่มผู้นี้จะจัดการอย่างไร

.

.

.

ช่วงกลางวันเมื่อยามดวงตะวันกำลังจะขึ้นเหนือศรีษะ ฟิลิปป์ได้มาถึงส่วนที่น่าพิศวงที่สุด ลึกลับที่สุด อยากที่จะเข้าที่สุด ถึงกระนั้นก็ยังมีคนงานอยู่มากมาย ที่ท้ายเมืองราว์นิช เขตตระกูลโอ'เมอร์ฟี่

ช่างน่าประหลาดที่แม้บริเวณแห่งนี้จะมีรายงานการพบเห็นสัตว์ประหลาดมากที่สุด แต่ผู้คนก็ยังทำกิจวัตรของตัวเองอย่างเช่นที่ผ่านมา ไม่ได้รู้สึกว่าต้องระวังตัวจากภัยคุกคามที่ไม่สามารถอธิบายได้ชัดเจนว่ามันคือตัวอะไรในป่าเมเปิ้ล

แต่เด็กหนุ่มก็เข้าใจดีมนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ต้องให้เหตุการณ์มันเกิดก่อนจึงค่อยแก้ไข ถ้าพวกเขาเลือกที่จะแก้ได้ถูกจุดก็ถือว่าดีไป แต่ถ้าหาก ถ้าหากพวกเขาแก้ปัญหาไม่ถูกจุดหรือแก้แบบขอไปที ผลลัพธ์ที่ได้เลวร้ายสุุดคงเป็นความตายอย่างน่าเวทนา น่าสมเพช และอาจไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าตาย

ระหว่างที่ฟิลิปป์กำลังย่างกรายไปตามพื้นดินที่เรียบสนิท ไม่มีขยะหรือสิ่งสกปรกใดอยู่ตามทางที่ผู้คนต่างเดินกันอย่างขยันขันแข็ง เชาก็เห็นกลุ่มคนงานเป็นชายฉกรรณ์กำลังมุงที่บางอย่าง เขาสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลจึงเลือกที่จะเข้าไปแทรกในหมู่คน

เปลือกตาของเด็กหนุ่มเลื่อนขึ้นเล็กน้อยหลังจากเห็นสิ่งตรงหน้า ศพ….ศพที่ถูกกระชากไส้ของสุนัขสวีดิช แลพพ์ฮุนด์สีดำ สภาพของมันถ้าเกิดจะให้บรรยายออกมาคงต้องวางชัอนหรือส้อมที่กำลังตกอาหารเข้าปากไปก่อน นั้นไงล่ะ ช่างน่าสยอง น่าเวทนา บนตัวของมันมีรอยข่วนรอยฉีกที่เหวอะหวะ เลือดสีแดงไหลนองเปรอะแห้งเกรอะกรังอยู่บนพื้น และมีเสียงร่ำไห้ที่แสนสิ้นหวัง เศร้าหมอง โกรธเกรี้ยว หลายอารมณ์ปนกันในเสียงร้องนั้น

“นี่มันสัตว์เลี้ยงตัวที่สามแล้วนะที่ตายแบบนี้”

“อืม จากสัตว์ในฟาร์มมาเป็นสัตว์เลี้ยง มันใกล้ตัวเราขึ้นทุกที”

“ชักจะวางเฉยไม่ได้แล้วสิ”

เสียงความเห็นมากมาย ดังสนั่นไปรอบๆพร้อมกับเสียงร้องของเจ้าของสุนัข ฟิลิปป์เองที่เห็นสัตว์โลกน่ารักสดใสอยู่ในสภาพน่าเวทนาเช่นนี้ นิ้วของเขาก็เริ่มที่จะงอจนกำหมัด เขากำหมัดแน่น แน่นขึ้น แน่นขึ้น และ…

“เห้ย ไอหนู นายเป็นใคร ทำไมหน้าไม่คุ้นเลย” เสียงทุ้มใหญ่ดังจากทางด้านขวาของเด็กหนุ่ม ฟิลิปป์หันไปตามเสียงก็เห็นชายฉกรรณ์หนวดเคราสีน้ำตาลยาวพอสมควร กำลังหันมองเขาอย่างใคร่รู้เล็กน้อย ด้านฟิลิปป์ก็หันไปมองและหันกลับไปมองศพของสุนัข

“ครับ ผมไม่ใช่คนที่นี้ ผมฟิลิปป์ รับจ้างไปเรื่อยแหละครับ” เขาหันมาพูดให้ชายฉกรรณ์ด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบ ทำเอาชายหนวดเฟิ้มเผลอเบิกตาขึ้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***