ตอนที่ 6

เช้าวันต่อมา 15 ธันวาคม

หญิงสาวลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเธอนอนเปลือยอยู่บนเตียงคนเดียว เธอเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ เธอกวานหาโทรศัพท์เพื่อมาดูเวลา 6 โมงเช้า ยังเช้าอยู่เลย แสดงว่าเขาเสร็จแล้วคงกลับเลยแน่นอน โอ้ยทำไมฉันเจ็บตรงนั้นจัง ค่อยๆลุกก้าวขาลงจากเตียง แต่ขาไม่มีแรงล้มพับลงไป เจ็บอ่ะ ทำไมมันเจ็บขนาดนี้ ฮือ เธอเงยขึ้นมาดูตรงโต๊ะข้างเตียงก็เห็นอะไรแว้บๆ เลยพยุงตัวเองลุกขึ้นมาดู ก็พบว่ามีบัตรเดบิตวางอยู่พร้อมโน๊ตกระดาษเขียนไว้ว่า ในบัตรมีเงินอยู่จำนวน 100,000 หยวน ราวห้าแสนบาทไทย รหัสผ่านบัตร 1234 เธอรับมันไปและเรื่องเมื่อคืนขอให้มันจบกันไปไม่มายุ่งวุ่นวายกับผมอีก  และอย่าลืมไปซื้อยาคุมกำเนิดกินด้วยเพราะผมปล่อยในทุกรอบ อย่าคิดปล่อยให้ตัวเองท้องและมาจับผมนะครับ ส่วนชุดเมื่อคืนผมฉีกขาดไปหมดแล้วผมให้แม่บ้านซื้อมาให้ใหม่แล้วอยู่ในตู้เสื้อผ้า

หลังจากที่ฉันอ่านข้อความบนกระดาษจบ ฉันพูดไม่ออกเลย ไม่รู้ว่าจะอึ้งจะตกใจอันไหนก่อน ทำไมตั้งรหัสผ่านง่ายๆแบบนั้น เขาให้เงินคู่นอนเยอะขนาดนี้เลยหรอ แล้วทำไมคำพูดที่ออกมาแต่ละคำทำไมมันไม่เหมือนลู่ซานที่ฉันรู้จักเลย ส่วนเรื่องเสื้อผ้ามันเหมือนเขาพึ่งมาเขียนต่อท้ายทีหลังเป็นห่วงหรือสมเพชฉันกันแน่ แค่เซ็กส์เมื่อคืนฉันก็คิดไม่ถึงแล้วว่าเขาจะเป็นคนแบบนั้น ฉันเคยคิดด้วยว่าตั้งแต่ก่อนเข้าวงการเขาก็ไม่เคยมีแฟนพอเข้าวงการมาก็ไม่เคยมีแฟนเลย การซื้อกินที่จีนก็ผิดกฎหมาย ต่อให้แอบทำก็มีความเสี่ยงที่ผู้หญิงจะออกมาแฉอีก แต่เขาบอกว่าเคยทำรุนแรงมากกว่านี้ ก็แสดงว่าเขาเคยทำกับคนอื่นนั่นแหละ 

ฉันเข้าห้องน้ำอาบน้ำที่โรงแรมเลย พอส่องกระจกเท่านั้นล่ะ ตัวช้ำเขียวไปทั้งตัว มีแต่รอยกัดรอยดูดเต็มไปทั้งตัว ก็พอรู้ว่ามันต้องเกิดรอยแบบนี้แต่ไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้ ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมา ข้างโรงแรมมีร้านขายยาพอดีเลยแวะซื้อยาคุมและน้ำกินทันที ฉันก็ไม่มีทางปล่อยให้ตัวเองท้องอยู่แล้ว ฉันยังเรียนอยู่เลย อีกอย่างฉันไม่มีทางทำให้ลู่ซานเสียหายแน่นอน ตอนนี้ฉันยังง่วงอยู่เลย เรียกรถกลับโรงแรมไปนอนพักเอาแรงก่อนดีกว่า เพราะวันนี้คอนลู่ซานเริ่มแสดงตอน 18:00 น. ยังไงก็มีเวลาเหลืออีกเยอะ

เมเบลตื่นมาในห้องพักของตัวเอง ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว อาบน้ำแต่งตัวลงไปหาอะไรกินดีกว่า ฉันใช้เวลาแต่งตัวเป็นชั่วโมงเนื่องจากต้องใช้รองพื้นปิดรอยที่เขาทำไว้บนร่างกายของฉัน วันนี้เธอแต่งตัวจัดเต็มใส่เดรสสีแดง เพราะเป็นสีที่ลู่ซานชอบ พอเดินลงมาชั้นร่างของโรงแรมก็ไม่ค่อยมีคนเลย คงไปกินข้าวกันหมดแล้ว แต่เอ๊ะทำไมสองคนนั้นดูคุ้นตาจัง เป็นลู่ซานและผู้จัดการสาวของเขานั่นเอง สองคนนี้เคยมีข่าวว่าแอบเดทกันด้วย แต่สตูก็ออกมาปฏิเสธ ตอนนี้เธอเริ่มคิดแล้วสิว่าจะมีซัมติงกันมั้ย 

ช่วงที่ฉันมองพวกเขาลู่ซานก็หันมาสบตากับเธอเข้าพอดี พอเห็นเธอเขาก็กระซิบพูดคุยกับผู้จัดการของตัวเอง ทำให้อันเฟยเดินตรงปี่เข้ามาหาเธอ ใช่อันเฟยคือผู้จัดการของลู่ซานนั่นเอง หลังจากนั้นลู่ซานก็รีบเดินขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนโรงแรมคงไปพักห้องแต่งตัวของเขาเพื่อรอขึ้นแสดงโชว์ในคอน ตัดมาที่คนตรงหน้าฉัน ใช้ภาษาอังกฤษมาคุยกับฉันอีกแล้ว ลู่ซานคงเล่าทุกอย่างให้ผู้จัดการตัวเองฟังหมดทุกอย่างแน่เลย อันเฟยถามว่าฉันต้องการอะไรเงินจำนวนนั้นยังไม่พออีกหรอ ฉันเลยตัดสินใจบอกความจริงกับเขา จริงๆแล้วฉันเป็นแฟนคลับลู่ซานฉันพักอยู่โรงแรมนี้ ที่บินมาจีนก็เพราะมาดูคอนของเขา พร้อมหยิบโทรศัพท์มาเปิดอีเมลล์ที่จองบัตรไว้ให้ดู โอ้ยฉันจะเป็นลมอันเฟยสบถออกมา ชื่อเมเบลใช่มั้ย งั้นตามฉันมา

มาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องห้องหนึ่ง อันเฟยเคาะเรียกคนในห้อง ฉันเอง มาเปิดประตูที คนที่เปิดประตูออกมาคือลู่ซาน พาเธอมาที่นี่ทำไม เข้าไปคุยกันข้างใน ตอนนี้เราทั้งสามเข้ามานั่งกันอยู่ในห้อง ลู่ซานและผู้จัดการคุยกันเป็นภาษาจีนเพราะเขาคงคิดว่าฉันฟังไม่ออก ฉันบอกนายแล้วใช่มั้ยว่าไม่ให้เอาแฟนคลับ สุดท้ายก็มาสร้างปัญหาไม่จบไม่สิ้นแบบยัยผิงผิง ฉันล่ะเบื่อที่ต้องคอยตามเช็ดตามล้างให้นายแล้ว พออันเฟยพูดจบ ลู่ซานก็หันมามองหน้าฉัน แล้วพูดขึ้น แฟนคลับ? หมายความว่ายังไง ก็ที่เธอบินมาจีนก็เพราะมาดูคอนของนายไง ฉันตรวจสอบดูแล้ว เธอไม่ได้โกหก เธอเป็นแฟนคลับนายจริงๆคงเป็นแฟนตัวยงเลย ถึงได้ลงทุนบินมาดูถึงที่นี่ งั้นพี่ออกไปก่อนเดี๋ยวผมคุยกับเธอเอง ลู่ซานพูดบอกผู้จัดการตัวเอง เธอเดินออกไปพร้อมกับทิ้งคำพูดไว้ นั่งคุยกันดีๆล่ะ ไม่ใช่ให้นอนคุยกันนะ พอได้ยินคำพูดนั้นทำเอาฉันถึงกับเขิลหน้าแดงเลย ลู่ซานเห็นแบบนั้นก็ถามฉันเป็นภาษาจีน นี่เธอฟังจีนออกหรอ ฉันฟังไม่ออก เธอหลุดตอบเขาด้วยภาษาจีนซะงั้น

ฉันติดตามนายมา 5 ปี ฉันไม่มีทางทำให้นายเสียหาย เรื่องเมื่อคืนฉันไม่ติดใจ ฉันจบมันแน่นอน นายไม่ต้องกังวล มันจะเป็นความลับตลอดไปฉันไม่มีทางปริปากพูดมันออกมาแน่นอน กินยาไปยัง ฉันพูดไปตั้งเยอะเขาเอ่ยถามฉันแค่นี้ ฉันกินไปแล้วตั้งแต่เมื่อเช้า นายสบายใจได้ งั้นกินอีกรอบได้มั้ย ฉันถึงกับหันขวับไปมองหน้าเขา ไม่ได้ ons เพื่อนนอนคืนเดียว กฎมันคือจบแค่คืนเดียวไม่มีสานต่อ เขาขยับมาใกล้ๆ ฉันมากขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าของเขายื่นหน้ามาที่ฉัน  โครก คราก .. พอได้ยินเสียงนี้เขาถึงกับยิ้มออกมา มันเป็นเสียงท้องของฉันเอง ก็ฉันหิวนี่ เมื่อกี้กำลังลงไปหาอะไรกิน ผู้จัดการนายก็ลากตัวฉันขึ้นมาข้างบนมาหานายเนี่ย จะกินอะไรเดี๋ยวผมจะโทรสั่งให้ ไม่เอา ฉันไปกินข้างนอกคนเดียวได้ นี่คุณ เป็นแฟนคลับผมจริงๆใช่มั้ย ทำไมเอาแต่จะตีตัวออกห่างผมตลอดเลย บัตร vvip ก็ไม่ได้มานั่งกินข้าวกับผมสองต่อสองแบบนี้หรอกนะ

ที่เขาพูดมามันก็เป็นเรื่องจริง นายหิวเหมือนกันหรอ ใช่ผมหิว แต่ไม่ใช่ข้าวนะ พูดพร้อมใช้สายตามองมาที่ฉันอย่างเจ้าเล่ห์ เฮ้อทำไมนายไม่เหมือนลู่ซานที่ฉันรู้จักเลย นายกินลู่ซานของฉันไปใช่มั้ย คลายออกมาเดี๋ยวนี้นะ ตกลงเธอจะกินอะไร จะโทรให้อันเฟยซื้อเข้ามาให้ อะไรก็ได้ที่ไม่เผ็ด ฉันกินเผ็ดไม่ได้ แต่เมื่อคืนเธอก็กินได้นะ แถมกินเก่งซะด้วย นี่นาย พอได้แล้วหยุดใช้คำพูดพวกนี้กับฉันสักที ฉันหิวข้าว สั่งข้าวมาให้ฉันกินเดี๋ยวนี้ ครับคุณนาย หลังจากนั้นเขาก็โทรหาผู้จัดการให้ซื้อเข้ามาให้เขา และสั่งให้ซื้อถุงยางไซส์ 58 เข้ามาด้วย นี่นาย! พอฉันได้ยินแบบนั้นฉันก็ตะโกนออกไปให้ปลายสายได้ยินทันที ผมไม่ได้พูดสักหน่อยว่าจะซื้อมาใช้กับคุณ โอ้ยทำไมฉันรู้สึกเจ็บแปลบที่อกข้างซ้ายแบบนี้ล่ะ 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***