ตอนที่ 1

วันสุดท้ายของการสอบ เสียงแก๊งค์เพื่อนพูดคุยกัน คืนนี้เราจะไปฉลองที่ไหนกันดี เมเบลเราไปกินชาบูหน้ามอกันตอนนี้ เดี๋ยวตอนเย็นค่อยกลับหอเตรียมตัวไปคลับ B รังสิตกัน เสียงสมหญิงเพื่อนสาวคนสนิทของฉันเอ่ยขึ้น เอ่อ.. ขอโทษนะ ฉันคงไปกับพวกแกไม่ได้แล้วอ่ะ ต้องรีบกลับบ้าน พรุ่งนี้ต้องให้ป๊ากับม๊าช่วยปลุกไปกดบัตรคอนที่สยามน่ะ หูยย! ฉันลืมไปเลยอ่ะแก ขอแต้มบุญที่ฉันมีส่งผลไปถึงเมเบลคนสวยให้กดบัตรคอนของพี่ลู่ซานได้ทันด้วยเถอะ สมหญิงนางรู้อยู่แล้วว่าฉันคลั่งรักลู่ซานมากแค่ไหน นางเลยปล่อยให้ฉันกลับบ้านได้

ถึงบ้านสักที มึงแม้ระยะทางไม่ได้ไกลมาก แต่มันเป็นการนั่งอยู่บนรถที่นานสุดๆไปเลย ปัญหารถติดช่วงเย็นแล้วยิ่งเป็นวันศุกร์สุดสัปดาห์นี่ต้องใช้เวลาเกือบ 2 ชั่วโมงเต็มๆ ดังนั้นทำให้ฉันต้องเช่าหออยู่ใกล้ๆมหาลัยเพื่อสะดวกต่อการไปเรียนและเพื่อชีวิตวัยรุ่นของฉันด้วย

ครอบครัวฉันมีกัน 4 คน มีป๊า ม๊า พี่ชาย และตัวฉันเอง พี่ชายฉันชื่อไบร์ท จะบอกว่าชื่อไม่เหมือนฉันเลยใช่มั้ยล่ะ งั้นขอเล่าให้ฟังสักหน่อยละกัน ม๊าฉันชื่อบี เลยตั้งชื่อลูกชายคนแรกให้พยัญชนะคล้องจองกับตัวเอง พอมีฉันป๊าเมฆก็อยากให้ลูกชื่อคล้องจองกับตัวเองบ้างเลยตั้งชื่อฉันว่า น้องเม แต่ม๊านี่สิไม่ยอมเพราะให้เหตุผลว่าพี่น้องชื่อต้องไปทางเดียวกันเลยตั้งชื่อให้ฉันว่าเบล เถียงกันไปมาจนต้องเอาสองชื่อมารวมกัน ก็ได้เมเบล ที่แปลว่าคนสวยอย่างทุกวันนี้นี่ล่ะค่ะ  กลับเข้ามา พี่ไบร์ทอายุห่างจากฉันแค่ 2 ปีเป็นนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 5 เรียนอยู่คนละมหาลัยกับฉัน ฉันเรียนหลักสูตร 4 ปี พี่ชายฉันเรียน 6 ปี ซึ่งจะทำให้เราทั้งสองคนจบพร้อมกัน 

ตอนนี้ก็เป็นเวลา 19:00 น. ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันบนโต๊ะอาหาร เมื่อทานข้าวเสร็จก็เริ่มคุยกันตามประสาคนที่ไม่ได้เจอกันนาน เพราะฉันและพี่ชายก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านกัน จะกลับมาช่วงปิดเทอมหรือเทศกาลสำคัญหรือวันเกิดป๊าม๊าเท่านั้น ม๊าถามฉันก่อนว่าเปิดเทอมเมื่อไหร่ ฉันก็บอกม๊าไปว่าปิดเทอมหนึ่ง เป็นเทอมเล็กจะปิดแค่ 1 เดือน ถ้าเทอมสองถึงจะปิดนาน ส่วนผู้เป็นพี่ชายก็ตอบว่าครั้งนี้ปิดนานหน่อยครับ 2 อาทิตย์เทอมหน้าคงปิดแค่อาทิตย์เดียว พอขึ้นปี 6 เป็น Extern คงไม่มีปิดเทอมแล้ว หมอนี่เรียนหนักจริงๆพี่ชายฉันหล่อซะขนาดนี้ยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคน ฉันเองก็เหมือนกัน

เมื่อพูดคุยถามข่าวสารทุกข์สุขดิบกันเสร็จเรียบร้อย ฉันก็ไม่รอช้าที่จะพูดเข้าประเด็นหลักเลย ว่าฉันจะขออนุญาตไปดูคอนเสิร์ตของลู่ซานที่ประเทศจีน ทุกคนพอจะรู้บ้างว่าลู่ซานคือใครเพราะฉันนั้นเป็นติ่งลู่ซานมา 5 ปีแล้ว ตั้งแต่อายุ 15 จนตอนนี้อายุ 20 ฉันไม่เคยมีแฟนเลยเพราะชีวิตติ่งอย่างฉันสเปคสูงสุดๆ ครอบครัวฉันฐานะปานกลางไม่ได้ร่ำรวยอะไรพอมีพอกินไม่ลำบาก การไปดูคอนครั้งนี้และค่าใช้จ่ายทั้งหมดก็เป็นเงินเก็บจากการเป็นอินฟลูเอนเซอร์ ครอบครัวฉันก็อนุญาตถึงจะเป็นห่วงมากเพราะต้องเดินทางไปดูที่จีนและเป็นครั้งแรกกับการไปเที่ยวต่างประเทศของฉัน แต่ทุกคนก็เคารพการตัดสินสินใจของฉัน

 การกดบัตรคอนนี่ค่อนข้างยากเพราะต้องจองผ่านเว็บไซต์ต่างประเทศและต้องสู้กับแฟนคลับจีนที่สามารถไปกดหน้าเคาน์เตอร์ได้  ฉันเตรียมการมาอย่างดีฉันต้องกดได้ไม่พลาดแน่นอน พรุ่งนี้ฉันให้ม๊าปลุกฉันตี 5 เพื่อไปรอกดบัตรคอน 12:00 น. (เวลาไทย) ฉันไม่ได้กดเองที่บ้านนะเพราะอุปกรณ์ไอทีไม่เพียงพอ ฉันมีพี่ที่รู้จักเปิดร้านเกมมิ่งอยู่ที่สยาม และฉันได้คุยกันไว้ล่วงหน้าแล้วว่าจะใช้คอมที่สเปคแรงและเครือข่ายอินเทอร์เน็ตที่เร็วที่สุดถึง 20 เครื่องช่วยฉันจองในครั้งนี้ ฉันจะไม่ยอมเสียเงินเพื่อไปซื้อบัตรอัพเด็ดขาด ฉันรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย 

กริ๊งงงงงง! เสียงนาฬิกาปลุกดังอยู่ร่วม 10 นาที เป็นไปตามคาดฉันมันเด็กนอนขี้เซา ไม่ยอมตื่นจริงๆด้วย ผู้เป็นแม่เดินเข้ามาปลุกฉันต่อ ฉันไม่ได้ล็อคประตูห้องเพราะหวังว่าม๊าจะได้เข้ามาปลุกฉันให้ตื่น ม๊าปลุกฉันอยู่เกือบ 20 นาที ปิดแอร์ เปิดม่านออก ในที่สุดลูกคนนี้ก็ตื่นสักที ถ้าไฟไหม้บ้านจะทำยังไงให้ตื่นได้นะ เสียงผู้เป็นแม่บ่นด้วยความเอือม ฉันเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวและแอบหลับในห้องน้ำต่ออีกพักหนึ่ง กว่าจะเสร็จก็ปาไป 8 โมง เมื่อเดินลงมาชั้นล่างเห็นหน้าพี่ไบร์ทผู้เป็นพี่ชายตัวเองทำหน้าบูดบึ้ง ก็ต้องถามออกไปว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ม๊านะสิมาปลุกพี่ตั้งแต่ตี 5:30 น. บอกให้ขับรถพาแกไปสยาม พี่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จมานั่งรอแกตั้งแต่ 6:30 น.แล้วยัยเมเบล.

บ่นเป็นคนแก่ไปได้พี่ไบร์ท เร็วๆรีบไปเดี๋ยวไม่ทัน แกจะรีบไปไหนนี่มันพึ่ง 8 โมง สยามเปิด 10 โมงนู้น รีบมากขึ้น BTS ไปเองละกัน ก็เบลจะไปมูเตลูนิดหน่อย พาไปไหว้ขอพรที่เซนทรัลก่อน จะไปไหว้พระพิฆเนศ กับ พระตรีมูรติ แล้วค่อยเข้าไปหาไปหาพี่เจย์ (เจ้าของร้านเกมมิ่ง) ที่สยามพารากอนกัน เสียงถอนหายใจด้วยความท้อใจดังมาจากผู้เป็นพี่ แต่สุดท้ายก็รีบหยิบกุญแจรถแล้วเดินไปขึ้นรถทันที

8:45 น. เดินทางมาถึงเซนทรัลเวิลด์แล้ว หาที่จอดรถเสร็จก็เดินไปหน้าห้างอิเซตัน ซื้อธูป เทียน ดอกไม้สด ไปไหว้ขอพรพระพิฆเนศก่อนเป็นอันดับแรก เพื่อให้ลูกช้างกดบัตรคอนได้สำเร็จ ได้โซนที่ชอบด้วยเถิด

พระพิฆเนศ เป็นเทพในศาสนาฮินดู มีความเชื่อที่ว่าทรงเป็นเทพแห่งความสำเร็จ ทรงภูมิปัญญายิ่งใหญ่ ผู้ขจัดอุปสรรคและอำนวยความสำเร็จในทุกสิ่ง

เมื่อไหว้เสร็จแล้วเดินต่อไปไม่ไกลนักก็จะเจอ พระตรีมูรติ เทพแห่งความรัก ตามความเชื่อ พระตรีมูรติ หรือ เทพทัตตาเตรยะ ถือว่าเป็นเทพเจ้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศาสนาพราหมณ์-ฮินดู เป็นการรวมกันของมหาเทพผู้ยิ่งใหญ่ถึง 3 พระองค์เข้าด้วยกัน ซึ่งก็คือ พระพรหม พระวิษณุ และพระศิวะ และขึ้นชื่อว่าเทพเจ้าแห่งความรัก คนส่วนใหญ่ก็มักจะไปขอให้สมหวังในความรักกันค่ะ พอมาถึงก็ไปซื้อดอกกุหลาบ 9 ดอกหรือพวงมาลัยกุหลาบ 1 พวงมาไหว้ดังเดิม ของไหว้จะเน้นไปทางสีแดง ธูปเทียนสีแดง ผลไม้สีแดงเป็นต้น ครั้งนี้พี่ไบร์ทก็มาไหว้พร้อมกับเราด้วย โดยให้เหตุผลว่าคนเยอะ ไม่รู้จะไปยืนรอตรงไหน

9:45 น. พวกเราเลือกที่จะเดินไปสยามเลยเพราะห่างไม่มากเดินสะพานเชื่อม ประมาณ 10 นาทีก็ถึง พอเดินมาถึงที่ ก็แอบหอบเหมือนกันนะเพราะเริ่มสายแล้วแดดก็ค่อนข้างแรง เมื่อได้เข้ามาในห้างก็บรรเทาความร้อนลงได้มาก รีบเดินตรงดิ่งไปหาพี่เจย์ทันที ตอนนี้ก็มีเวลาอีก 2 ชั่วโมง กว่าระบบจะเปิดให้จองตอนเที่ยงตรงเวลาไทย ฉันก็บอกรายละเอียดพี่เจย์ไป เอาแผนผังคอนออกมาให้ดูว่าโซนไหนที่เราต้องการ ถ้าไม่ได้โซน A ที่นั่งนี้ก็มีโซนสำรองให้พี่เขากดตามลำดับ พี่เจย์ก็พูดติดตลกว่ากดไปหลายๆใบเลย เอาไปขายอัพราคา รวยเละ คนแย่งกันซื้อแน่นอน ซึ่งมันเป็นแบบนั้นจริงๆ แต่ไม่เอาหรอก คงมีแฟนคลับจริงๆที่รักลู่ซานตั้งหน้าตั้งตาคอยกดกันด้วยตัวเองแน่นอน

หลังคุยกันเสร็จพี่เจย์ก็บอกให้ฉันกับพี่ไบร์ทไปทานข้าวก่อนได้เพราะมีเวลาเหลืออีกชั่วโมงกว่า นั่งรอเฉยๆก็ไม่ได้อะไร ฉันเลยบอกให้พี่ไบร์ทไปกินก่อนฉันยังไม่หิว อยากกดบัตรคอนให้ได้ชัวร์ก่อนจะได้ไปกินฉลองทีเดียวแบบสบายใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***