The new storm that is approaching : พายุระลอกใหม่ที่เคลื่อนเข้า

" ท้องฟ้าและหุบเขาสีแดงฉาน ถูกบดบังด้วยสายานุภาพแห่งสายฟ้า พื้นพสุธาที่สั่นไหวและขาดบั่น บัดนี้ท่านจอมราชาแห่งข้าได้ฟื้นคืนแล้ว "

-ขุนพลเผ่าปีศาจ ,Marloch-

(อีกด้านหนึ่ง, ทางฝั่งของ D'Arcy)

.

.

.

.

หลังจากที่ D'Arcy แยกตัวออกมาจาก Volkath เขาก็ได้รีบมุ่งหน้าไปยังกองทัพฝ่ายอาณาจักร Norman พลางคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในโลกจิตวิญญาณ (Spirit Realm)

D'Arcy ที่หลุดเขามาในโลกจิตวิญญาณพร้อมกับ Murad และ Yena ด้วยความบังเอิญหลังจากหาวิธีซ่อมกริชของ Murad ทั้ง 3 คนนั้นไม่สามารถทนแรงของประตูมิติสู่โลกจิตวิญญาณได้จึงสลบไปตามกัน ก่อนที่จะสลบไป Murad ได้มองเห็นใครบางคนนั่งอยู่ไม่ไกลออกไปจากพวกเขา และก็เหมือนกับว่าคนๆนั้นก็รับรู้ถึงการมาถึงของพวกเขา

.

.

.

.

หลังจากเวลาผ่านไปสักระยะหนึ่ง Murad ตื่นขึ้นมาและได้ยินเสียงที่แปลกหูของเขา

" น่าแปลก... เผ่าพันธุ์มนุษย์ที่แสนจะอ่อนแอ สามารถทนแรงกดดันและรอดชีวิตจากประตูเข้าสู่โลกจิตวิญญาณได้... ช่างเป็นเรื่องที่น่าทึ่งจริงๆ... ข้าขอยอมรับ "

เสียงนั้นช่างสุขุมและเยือกเย็น ราวกับว่าเขาไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึกใดๆ Murad ค่อยๆลุกขึ้นนั่งเอาแขนยันพื้นแบบยังคงมึนงงอยู่ ก่อนที่เขาจะนึกถึง D'Arcy และ Yena ที่หลุดมิติเข้ามาด้วยกันและเมื่อหันหน้าไปทางซ้าย เขาก็พบกับ Yena ที่นอนทับแขนของ D'Arcy อยู่ เขาถอนหายใจด้วยความโล่งใจ ก่อนที่จะหันหน้าไปทางเจ้าของเสียงอันเย็นยะเยือกทางด้านขวามือของเขาด้วยสีหน้าที่ดูไม่พอใจเล็กน้อย เมื่อหันมาเขาก็พบหน้าของบุคคลผู้มีชื่อเสียงกระฉ่อนไปทั่วแผ่นดิน Athanor

" จอมราชาปีศาจ, Volkath "

Murad กล่าวขึ้น ก่อนที่เขาจะกระโดดไปคว้ากริชคู่ใจของเขาและตั้งท่าปกป้องตัวเขาเองและพวกพ้องของเขาไว้

" ...ต้องการอะไร "

Murad กล่าวขึ้น

" ข้านึกว่าเพื่อนจอมเวทของเจ้า ผู้ที่ดูจะเชี่ยวชาญเรื่องการท่องมิติจะตื่นขึ้นมาก่อนเสียอีก... น่าแปลกใจเสียจริง... "

Volkath กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ยังคงดูเรียบเฉย

" ....ข้ามีประสบการณ์ของข้า อย่าด่วนตัดสินข้าจากรูปลักษณ์ภายนอกไปเลย Volkath "

จากนั้น Murad ก็นิ่งเงียบ ทิ้งบทสนทนาค้างไว้อย่างนั้นพลางมองดูกริชแห่งกาลเวลาของเขา  ในขณะนั้นเอง D'Arcy และ Yena ก็ได้ลืมตาตื่นขึ้นมา ก่อนที่จะเห็น Murad นั่งจ้องเขม็งไปที่ Volkath ทั้งคู่จึงได้รีบถอยห่างจาก Volkath ออกมา และตั้งท่าเตรียมสมทบกับ Murad

" ข้ามีข้อเสนอ "

Volkath กล่าวขึ้นมา ราวกับว่าสถานการณ์นี้ไม่น่าเป็นห่วง ทั้ง 3 คนจึงรวมกลุ่มปรึกษากันสักพัก

"....ว่ามา "

Murad กล่าวขึ้น

" มิติแห่งนี้.... ด้วยตัวข้าคนเดียวคงไม่อาจหาทางออกไปได้.... ข้าต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า "

Volkath กล่าวขึ้น พร้อมหันหน้าไปทาง D'Arcy

" ข้าตกลง "

D'Arcy ตอบกลับในทันทีราวกับว่าไม่จำเป็นต้องคิด Murad และ Yena ก็ดูเหมือนจะเห็นด้วย Volkath ทำหน้าตาประหลาดใจเล็กน้อย

" ดูเหมือนท่านจอมราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่จะไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยินนะ? สงสัยความเหงานี่จะทำให้ใครๆ เปลี่ยนไปก็ได้สินะ โดยเฉพาะคนที่มีใคร.บาง.คน. รออออออออยู่ "

Murad กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูผ่อนคลายขึ้นมา พร้อมหัวเราะคิกคักเบาๆ Volkath สะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ยังคงหน้าตาเย็นชาอยู่ไว้

" ...มิติแห่งนี้เป็นเหมือนอวกาศอันเคว้งคว้าง... ไม่ว่าจะเดินออกไปทางไหนก็ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่กับที่ วิธีเดียวที่จะออกไปได้ก็คือวิธีที่เราต่างใช้เข้ามาในมิติแห่งนี้... "

Volkath กล่าวขึ้นตัดบทสนทนา ระหว่างเขากับ Murad

" เข้าใจแล้ว, เวทประสานข้ามมิติ แต่เจ้าแน่ใจงั้น  เหรอ เวทประเภทนี้และการประสานอาคมนั้น อาศัยความชำนาญมากเชียวนะ "

D'Arcy กล่าวขึ้นด้วยเสียงที่ฟังดูเคร่งเครียดและจริงจัง Volkath ที่ได้ยินจึงได้พึมพำร่ายคาถาเคลื่อนย้ายตัวเขาออกไปจากทั้ง 3 คนออกไป D'Arcy ที่เห็นเช่นนั้นก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อย

" Impressive, ยอดเยี่ยม "

D'Arcy กล่าวขึ้นอย่างประทับใจ ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัวแล้วพูดกลบเกลื่อน

" งั้นเราเริ่มกันเลยดีกว่า เราเสียเวลาไปมากเกินไปแล้ว "

D'Arcy กล่าวขึ้นอย่างร้อนรน

" อย่าทำพิธีล่มเพราะอารมณ์ของเจ้าซะล่ะ นักเวท "

Volkath กล่าวขึ้นอย่างนิ่งสงบ แล้วทั้งสองจึงเริ่มประกอบเวทประสานเข้าด้วยกัน

Yena ที่มองเหตุการณ์อยู่เงียบๆ มาโดยตลอดจึง ได้ถาม Murad ขึ้นมา

" เราตัดสินใจถูกแล้วงั้นเหรอ? ที่จะไว้ใจปีศาจ     แบบนั้นน่ะ... "

Yena กล่าวขึ้นอย่างไม่แน่ใจ

" ถ้าถึงขนาดจอมเวทมิติอย่าง D'Arcy ต้องยอมรับคำขอความช่วยเหลือล่ะก็ เราคงไม่สามารถตัดสินใจได้หรอก อีกอย่าง ตอนที่เราข้ามมิติมาแล้วสลบลง เขาก็ไม่ได้ทำร้ายพวกเรา เราก็ไม่ควรด่วนตัดสินใจเขาไปหรอก ใช่ไหมล่ะ? "

Murad กล่าวขึ้นด้วยสีหน้าที่คล้ายว่าไม่พอใจตั้งแต่ตอนลืมตาตื่น

" เจ้า~ ไม่พอใจอะไรหรอ? "

Yena กล่าวขึ้นด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มและพอใจ ราวกับว่ารู้คำตอบแก่ใจอยู่แล้ว Murad ที่ได้ยินเช่นนั้นจึงยืดแก้มเธอออกจนเธอหยุดยิ้มไป

" นิสัยอย่างเจ้านี่มัน ..จริงๆเลย "

Murad กล่าวขึ้น ก่อนที่หน้าตาของเขาจะกลับไปเป็นปกติ พลางคิดถึงสิ่งที่เขาจะทำหลังจากกลับไปโลกแห่งความเป็นจริง

" Azzen'Ka รอก่อนเถอะ ข้าจะกลับไปตอนนี้ล่ะ "

Murad พูดขึ้นอย่างเจ็บใจพร้อมหยิบหินศิลา Andura ขึ้นมาหลอมรวมกับกริช เพื่อรักษาสภาพของมันเอาไว้

Yena พลางนึกถึงตอนที่เธอนำกริชปลอมของ Murad กลับไปให้ Azzen'Ka ที่อาณาจักร ก่อนที่จะออกเดินทางด้วยข้ออ้างว่าจะจับตัว Murad มาให้ได้ เธอหวังว่าของปลอมที่ทำขึ้น จะไม่ความแตกขึ้นกลางทาง

.

.

.

.

กลับมายังปัจจุบัน

" Yena, เจ้า...บังอาจหลอกข้า... "

Azzen'Ka กล่าวขึ้นด้วยเสียงที่สั่นเทาไปด้วยความโกรธ

" แต่ก็...ช่างมันเถอะ... ในเมื่อตัวกริชเองก็ไม่สำคัญอยู่แล้ว... ข้าเพียงแต่ต้องการศิลาชิ้นนี้ ! "

Azzen'Ka พูดจบประโยคพร้อมกับหยิบศิลาสีฟ้าจากในตะเกียงออกมา และชูขึ้นฟ้า

" ดูไว้ซะ! เจ้าพวกหนอนทากทั้งหลาย! ข้า! จักรพรรดิปีศาจทรายผู้นี้จะแสดงความสามารถของสิ่งนี้ให้พวกไร้ค่าอย่างเจ้าเห็นเป็นสิ่งสุดท้ายอันแสนงดงามในชีวิต "

Azzen'Ka กล่าวขึ้นอย่างหยิ่งผยองต่างจากช่วงแรก พร้อมกับปลดปล่อยพลังงานมหาศาลจากหิน ไปยังทาง Volkath

" ท่าน Volkath ระวัง! "

เหล่าแม่ทัพแห่ง Lokheim ต่างร่วมกันปกป้อง Volkath (ยกเว้น Omen ไม่สิ เขาก็ไม่ได้เป็นแม่ทัพนี่นา ช่างเถอะ) รวมถึง Marja ด้วย

" อย่างน้อยครั้งนี้... ข้าก็จะขอติดตามท่านไปด้วย "

Marja กล่าวขึ้นพร้อมกับกางวงเวทป้องกันให้ดีที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้  แม้จะดูเหมือนว่าเธอจะเหลือพลังอยู่เพียงน้อยนิด

Volkath ที่ได้ยินเช่นนั้น ก็ได้สวมกอดเธอจากข้างหลัง พร้อมกับเสียงที่เราไม่คาดคิดเลยว่า ชายผู้ที่สีหน้าเรียบเฉย พร้อมกับน้ำเสียงอันเย็นยะเยือกจะสามารถเปล่งออกมาได้

" ด้วยหน้าที่ของราชา ข้าจะต้องปกป้องสมุนของข้า แต่ด้วยหัวใจของข้าที่ฝากไว้กับเจ้า.. ข้าคงจะไม่อยู่เฉยเป็นแน่ "

เขาร่ำลากับ Marja และก่อนที่เธอจะได้รั้งเขาเอาไว้ เขาก็กระโดดทะยานเข้าใส่ Azzen'Ka

" ไม่! ได้โปรด! ท่านอย่าทิ้งข้าไว้อีกครั้งไปอีกเลย ข้าขอร้องเถอะ... "

Marja กล่าวขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินและเรี่ยวแรงที่กำลังเลือนหายไป

" องค์ราชินี! อย่าได้เป็นห่วงไป!

หากข้ายังมีชีวิตอยู่ จะไม่มีใครแตะต้องท่าน Volkath ได้ "

เสียงอันกึกก้องอันเป็นเอกลักษณ์เสียงหนึ่งดังขึ้น พร้อมกับเสียงและแรงลมกรรโชกที่บีบอัดกันราวจะเกิดพายุขึ้น

" Shock "

* ตูมมม!! *

ใช่แล้ว ต้นเสียงเหล่านี้ คือ Marloch ที่ตอนนี้ได้บินโฉบขึ้นไป เพื่อเคียงข้างกับราชาของเขา Volkath มองไปยัง Marloch พร้อมกับยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะยิงคำถามออกไป

" ม้าของข้าอยู่ที่ไหนล่ะ ...Marloch "

" ข้าให้น้ำและอาหาร พร้อมทั้งเช็ดตัวและทำความสะอาดมันทุกวันด้วยตัวข้าเองพะยะค่ะ ท่านไม่ต้องกังวลไป "

Marloch กล่าวขึ้นด้วยความภูมิใจและดีใจที่ได้พูดคุย Volkath หลังจากเวลาผ่านไปนาน

" ให้เกียรติข้า ได้เป็นม้าศึกตัวสุดท้ายของท่านด้วยเถิด "

หัวและปีกของปีศาจนั้นเปรียบดั่งศักดิ์ศรีและความหยิ่งยโสของพวกมัน แต่ Marloch นั้นกลับขอให้ Volkath ประทับใช้อย่างมั่นใจและแน่วแน่

" ย่อมได้ "

Volkath ตอบรับ พร้อมนั่งบนไหล่อันกว้างขวางของ Marloch และพุ่งทะยานไปพร้อมกัน

ในขณะเดียวกัน Murad ที่ได้เห็น Volkath ทะยานขึ้นมากับ Marloch เองก็ได้กระโดดขึ้นไปบนอากาศด้วยพลังบิดเบือนมิติของกริช เข้ามาทางข้างหลังของ Azzen'Ka

" ข้ารอเวลานี้มานานเกินทนแล้ว! วันนี้คือวันตายของแก Azzen'Ka! "

" Dimension Slash! "

Murad กล่าวขึ้นพร้อมกับร่างของเขาที่ผุดออกมาจากอากาศและพุ่งเข้าฟัน Azzen'Ka

.

.

.

.

.

แต่แล้ว ก่อนที่เกิดเหตุการณ์อื่นต่อไปมากกว่านี้ หินศิลา Andura ที่มือของ Azzen'ka ก็ได้เกิดปฏิกิริยากับ หินศิลา Andura ชิ้นอื่นในกริชของ Murad และหัวใจของ Volkath ก่อนที่มันจะเบิดเอง

* โครม! แครก....แหรก....แคก *

ในตอนนี้ เหล่าแม่ทัพของแต่ละฝ่ายต่างหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยจากสนาบรบแห่งนี้ ทิ้งไว้แต่เพียงกองทัพของพวกเขาไว้อย่างงงฉงน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***