ตอนที่2 วันดีดี(หรอ?)

[สตาร์คลับ]

"ถึงสักที"

ฉันใช้เวลาเดินทางอยู่บนท้องถนนร่วม 1ชั่วโมง วันนี้รถติดหนักมาก ติดชนิดที่ว่า เดินไปยังไว้กว่าขี่รถเลย 

"ฮ้า...คิดถึงจังสตาร์คลับ"

ในขณะที่บ่นไป ก็ยืนชื่นชมไนท์คลับของตัวเองไป แสงไฟระยิบระยับราวกับว่า ไปกอบโกยเอากลุ่มดวงดาวทั้งหมดบนท้องฟ้ามารวมกันไว้ในที่เดียว

ที่นี่เป็นไนท์คลับที่ใหญ่ที่สุดในย่านนี้เลยก็ว่าได้ ผู้คนต่างให้ความสนใจในคลับของฉันเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็น เหล่าบรรดานักธุรกิจ ดารา ไฮโซ หรือแม้แต่คนที่มีชื่อเสียงระดับต้นๆของประเทศก็ยังเคยมาที่นี่เลย 

"ตายจริง! จะสามทุ่มแล้วหนิ"

ฉันพูดกับตัวเองในขณะที่ยกแขนซ้ายขึ้นมาดูนาฬิกาตรงข้อมือ ฉันว่า ฉันจะเข้าไปทักทายพนักงานในร้านสักหน่อย

[ด้านในของสตาร์คลับ]

"สวัสดีครับคุณกุ้งแก้ว"

พนักงานต้อนรับกล่าวทักทายเป็นอย่างดี

"สวัสดีค่ะ"

ฉันกล่าวทักทายพร้อมกับส่งยิ้มให้เขา

"เป็นไงบ้าง วันนี้ลูกค้าเยอะมั้ย?"

ฉันเริ่มชวนพนักงานคนนั้นคุยด้วยคำถาม เพราะท่าทางของเขาในตอนนี้ดูเกร็งๆ อาจจะยังไม่ค่อยคุ้นชิน เพราะฉันมาที่นี่ไม่บ่อยนัก

"ก็ เยอะเป็นปกติเหมือนทุกวันครับ"

ในขณะที่ฉันกำลังยืนคุยอยู่กับพนักงาน อยู่ๆก็รู้สึกได้ว่าเหมือนมีพลังงานบางอย่างกำลังตรงดิ่งมาที่ฉันจากทางด้านหลัง

"เจ๊...!!!"

"เจ๊ๆๆๆๆ"

จอช ผู้ช่วยคนสนิทของฉันเอง ที่ตะโกนมาแต่ไกล ยังไม่ทันที่จะหันไปมอง

"อีเจ๊!!!"

"โอ๊ย"  "ได้ยินเเล้ว มีอะไร บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกเจ๊"

แฮ่กๆ (เสียงหอบของจอช)

"เห็นมั้ย ว่าคุยงานอยู่เนี่ย"

"เห็นเจ๊" "แต่ไม่ได้ จอชต้องรายงานด่วน"

"งั้นเเป๊ปนะ"

ฉันกำลังจะหันกลับไปคุยกับพนักงานคนนั้นต่อ

"ไม่ได้!!!"

"เอ๊ะ! ไอ้จอช ก็คุยงานอยู่เนี่ย"

"เจ๊ต้องไปกับผมเดี๋ยวนี้"

หมับ!!

"เฮ๊ย!!"

ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ อยู่ๆมันก็จับแขนฉันแล้วลากมาด้านหลังของคลับ

"มานี่ๆๆ"

[ด้านหลังของสตาร์คลับ]

"ปล่อยได้แล้วมั้งจอช"

ฉันพูดพลางกับเหลือบไปมองมือของมันที่จับแขนฉันไว้แน่น

"อุ่ย!"

จอชรีบมองหน้าแล้วรีบปล่อยมือโดยทันที

"โทษทีเจ๊ มันเรื่องด่วนจริงๆ"

"อ่ะ พูดมา เรื่องด่วนที่ว่าเนี่ย"

"คืองี้เจ๊ ไอ้บอยนักร้องที่เพิ่งเซ็นต์สัญญากับร้านเราไปอาทิตย์ก่อนอะ"

"อื้ม จำได้ ทำไมอ่ะ?"

"มันเทร้านเรา แล้วก็ขอฉีกสัญญา ส่วนเงินค่าตัวล่วงหน้าที่มันเบิกไป มันบอกจะหามาคืนให้"

"....ว่าไงนะ"

"ก็ตามนั้นแหละเจ๊ คือมันเพิ่งโทรมาบอกเมื้อกี้นี้เอง"

"แล้วมันมาเทเวลานี้เนี่ยนะ"

ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นครือเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ

"เอาไงดีเจ๊ ส่งเด็กไปจัดการไหม?"

จอชพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่กำลังโกรธเช่นกัน

"นี่ก็อยากจะทำแบบนั้นเหมือนกันเว่ย แต่ว่าเราเหลือเวลาแค่30นาที ตอนนี้คงต้องหาคนมาร้องแทนไปก่อน ส่วนเรื่องไอ้บอย ฉันจัดการเอง"

ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆแต่แววตาแฝงไปด้วยความโกรธประดุจมีเปลวไฟที่กำลังลุกไหม้อยู่ในดวงตา จอชเองก็คงรับรู้ถึงความโกรธของฉัน ณ ตอนนี้ ได้เช่นกัน

"โอเค ถ้างั้นเจ๊จะให้ใครขึ้นร้องแทนดีล่ะ?"

"นั่นดิ ช่วยคิดหน่อย"

"เอิ่ม..."

"อื่ม..."

ฉันกับจอชเดินสวนกับไปมาอยู่ครู่หนึ่ง กำลังคิด ว่ามีใครที่พอจะช่วยฉันได้บ้าง กะจะให้ไอ้จอชขึ้นร้องก็แค่ลำพังมันพูดยังเพี้ยนเลย>_< คิดไม่ออกสักที

"เฮ๊ย!! เจ๊ ผมคิดออกละ"

"จริงดิ? ว่ามาๆ"

"ไอ้กันต์ไง"

"ห๊ะ??"

"......"

"ขอคนอื่นได้ป่ะจอช?"

"เอาน่าเจ๊"

ทั้งที่อยากจะให้เป็นคนอื่นแท้ๆ แต่ลึกๆก็รู้แหละว่าไอ้จอชต้องเสนอกันต์มาแน่ๆ

"ไม่เอาได้มั้ยอะ ลองคิดดูอีกที"

"ไม่ได้ เราไม่มีเวลามากขนาดนั้น ไอ้กันต์เนี่ยแหละเจ๊ อยู่ใกล้ร้านเราที่สุด"

มันก็จริงอย่างที่จอชพูด เวลาแค่30นาทีมันไม่ได้มากพอที่จะไปหาคนอื่นได้ แล้วบ้านของกันต์ก็ใกล้ที่สุดแล้ว ฉันแค่ไม่อยากเจอหน้าหมอนั่น

"จอช คือ...ว่า"

"พักเรื่องส่วนตัวก่อนเจ๊ ท่องไว้ๆ งานๆๆ"

"คือ..."

"ตามนั้นนะเจ๊ เดี๋ยวผมโทรเลย โอเคนะ"

"จะ...จอช"

"ไม่ต้องพูดแล้ว เจอกันข้างในนะ ไปล่ะ"

พูดจบจอชรีบยกหูโทรหากันต์ทันที ก่อนที่จะเดินเข้าไปข้างในคลับ โดยที่ไม่ฟังที่ฉันกำลังจะพูดเลย ฉันได้แต่ยืนอ้าปากค้ามองตามหลังมันไป

"เฮ้อ...กันต์ก็กันต์วะ"

คงไม่ต้องให้บอกนะว่าความเซ็งนี่ระดับไหน จริงๆแล้วฉันกับกันต์ เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน เมื่อก่อนก็สนิทกันมากๆแหละ ไปไหนมาไหนด้วยกันกับกลุ่มเพื่อนบ่อยๆ แต่มันดันมาบอกชอบฉันตอนอยู่ปี4 ฉันเลยตีตัวห่างออกมา ช่วงแรกๆไม่คุยกับมันเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้ก็ดีหน่อยพอจบมาไม่ค่อยจะได้เจอ แต่ก็ยังคุยกันได้ 

"เอาวะ เป็นไงเป็นกัน"

ฉันพูดพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะเดินคอตกตามจอชเข้าไปด้านใน

[ด้านในของสตาร์คลับ]

"หายไปไหนของมันเนี่ย จอชนะจอชโทรหาก็ไม่รับ"

ฉันบ่นพึมพำพลางกวาดสายตาไปมารอบๆ เพื่อมองหาจอช ท่ามกลางผู้คนที่มาสังสรรค์กันนับเป็นร้อยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะเจอ 

ในขณะที่กำลังมองหาจอชอยู่นั้น อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีคนมาสะกดบ่าจากทางด้านหลัง

"หาใครอ่ะเจ๊"

ฉันรีบหันไปมองทันที ชายร่างสูงโปร่งที่ใส่เเว่น กำลังยืนยิ้มทำหน้าเป็นแป๊ะยิ้มอยู่ด้านหลัง

"หายไปไหนมาเนี่ย โทรไปก็ไม่รับเดินหาจนขาลากแล้วเนี่ย"

"ก็จะรับได้ไงเจ๊ ผมคุยโทรศัพท์อยู่"

"แล้วสรุปว่าไง?"

"ไม่ว่าไง ก็โอเคดิเจ๊"

"ง่ายขนาดนั้นเลย"

"อ่าห้ะ"

"แกไปบอกเขาว่าไง?"

"ผมก็แค่บอกว่าเจ๊ขอร้องมันก็สตาร์ทรถแล้ว"

"ไอ้บ้า!!! ไปบอกแบบนั้นได้ไง"

"......"

"หื้ม! ไอ้จอช มันน่านักนะ"

เพี๊ยะๆๆ!!(ฉันฟาดฝ่ามือลงบนไหล่ของจอชรัวๆ)

"โอ๊ยๆๆๆๆ เจ๊ๆ ตีไมเนี่ย"

"ยังจะถามอีก"

"เอาน่าเจ๊ มันกลยุทธ์ทางธุรกิจ เจ๊เองก็เป็นนักธุรกิจก็น่าจะรู้ดี ฮ่าๆๆๆ"

"ธุรกิจบ้าบออะไรของแก"

จอชพยายามพูดกวนประสาทฉัน เพราะมันรู้ดีอยู่แล้วว่าฉันไม่อยากเจอกับกันต์

"อ้าๆ หยุดเลยนะเจ๊ พอเลยๆ ชอบใช้กำลังนะเราอ่ะ"

ง้างฝ่ามือกะจะตีซ้ำบนไหล่ข้างเดิมของมันอีกสักทีกวนประสาทดีนัก แต่ฉันก็ต้องฉะงักกับคำพูดของมัน

"เฮ๊ยๆๆๆ เจ๊!!"

"อะไร?"

"พรหมลิขิตว่ะ"

"พรหมลิขิตอะไรของแกไอ้จอช"

"โน่น"

จอชพูดพลางชี้มือไปทางด้านหลังของฉัน

"ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะ"

"ไม่ได้เปลี่ยนเจ๊ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน โน่นดูโน่น หันไปดูเร็ว"

มันก็ยังไม่หยุดที่จะชี้มือไปทางเดิม ไม่หลงกลหรอกนะจอช มุกเดิมๆ ใช้บ่อยจนเบื่อ

"นี่กะจะให้ฉันหัน แล้วแกจะชิ่งหนีใช่ป่ะ?"

"หืม... เปล่า"

"อย่ามาๆ มันเอ้าท์แล้วจอช เปลี่ยนเหอะ"

"โน่นอะเจ๊ โซนวีไอพีโต๊ะ 7"

"หืม....."

"คุณคีย์ คีติกา เขามาว่ะเจ๊"

"ห๊ะ!! ว่าไงนะ"

ฉันรีบกลับหลังหันไปดูทันที

แทบจะไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ถึงแม้จุดที่ฉันยืนอยู่มันจะไกลจากโต๊ะวีไอพีเบอร์ 7 นั่นมากบวกกับสายตาที่สั้น200+ มองไกลๆแล้วเบลอเเทบจะไม่เห็นหน้าคน เเต่ฉันก็สามารถรับรู้ได้ทันทีเลยว่าเป็นเธอ

ฉันพยายามเพ่งสายตาไปโฟกัสที่โต๊ะของคุณคีย์ แว้ปหนึ่งที่ได้เห็นหน้าเขาชัดๆ หัวใจเต้นแรงรัวๆ ตึ๊กๆๆๆ ขนาดว่าอยู่ห่างกันไกลขนาดนี้ หัวใจฉันยังแทบจะวายเลย

เอาจริงๆนี่ก็ไม่ใช่การเจอคุณคีย์แบบตัวเป็นๆที่ไม่ใช่ในจอครั้งแรกนะ ปกติตามงานอีเว้นท์ที่บริษัทฉันเป็นสปอนเซอร์ก็เจอบ่อย แต่ก็เจอแค่ผ่านๆ ไม่แม้แต่ที่จะได้มีโอกาสเฉียดเข้าใกล้ แต่ใจก็ยังเต้นแรงเหมือนเดิมไม่ชินสักที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***