บทที่3 ซ้อนตัวท่างกลางอันตราย

รายาซ่อนตัวใต้ต้นไม้ที่ไหม้ไปเกือบครึ่งเธอเจอสิ่งต่างในนั้นและหัวกะโหลกของสัตร์ชนิดนึง มันมีคมเขี้ยวที่เเหลมคมเต็มไปด้วยความดุร้ายตัวรายาเห็นก็ชอบจึงใช้มีดเพื่อเอาเขี้ยวของหัวกะโหลกนั้นมาอันนึงแล้วเก็บไว้ในกระเป่าที่ซาร่าให้มา เมื่อข่าวเรื่องที่รายาหนีไปถึงหูผู้พันพวกซร่าก็ถูกจับไปขังเพื่อรอการลงโทษ กลับมาที่รายาเธอล่าสัตว์เพื่อมาทำอาหารเพราะที่ซาร่าให้มานั้นกำลังจะหมดตัวเธอที่ฝึกกับคลอสมาก่อนแล้วเรื่องเเค่นี้เป็นอะไรที่ดูง่ายมากเธอหาเนื้อของสัตว์เเถวนั้นได้รวมผลไม้ด้วย

    "สัตว์ที่นี้ดูประหลาดจังเเต่เนื้อพวกมันก็ใกล้เคียงกับโลกของเรา แพนดอร่าคือบ้านหลังใหม่สินะมีที่พักเเต่ไร้ครอบครัว"

รายาพูดไปมองสร้อยไปน้ำตามันก็ไหลลงมาอย่างหยุดไม่ได้ความเศร้าเเละภาพจำมันขึ้นมาเต็มหัวไปหมด เธอถือซากสัตว์ที่เธอหามาได้ในวันนี้เพื่อนำกลับบ้าน แต่ก็ต้องหยุดกับเสียงเรียก

   "เธอเป็นใครกัน" เดินเข้ามาใกล้

   "ถอยออกไปซะเจ้าคนแปลกหน้า" ยืนนิ่ง

   "เธอมีห้านิ้วด้วยดูสิ" ชี้ที่มือรายา

   "เข้ามาอีกนิดฉันยิงเเน่" ดึงปืนจากขามาขู่

   "เขาใช้ปืนเหมือนพ่อด้วย"

   "คือพวกข้ามาดีนะวางอาวุธลงเถอะ" พยายามเดินเข้าหา

   "ถอยออกไปซะ อย่าให้ต้องลงมือ"

   "พวกเรามาดีนะ จริงสิข้าชื่อเนเทยัมนะ เจ้าละชื่ออะไร"

   "รายา เมดิสัน " เอามือวางบนอก

   "ยินดีที่รู้จัก"

รายาไม่สนใจสิ่งที่คนเหล่านั้นพูดเธอเดินออกมาทันที เมื่อเธอมาถึงที่พักใต้ต้นไม้เธอก็ตกใจเมื่อสร้อยคอที่เธอสวมใส่มันหายไปเธอหามันอย่างกระวนกระวายเพราะนั้นคือสิ่งเดียงที่เเม่ให้มาก่อนตาย เมื่อหาจนทั่วเเล้วก็ไม่มีวี่เเววจะเจอเธอกลับมาอย่างเศร้าหมองรายานั้งลงเเละมองคริปที่แม่ของเธอัดไว้ครั้งยังอยู่ที่นี้เธอมองภาพพวกนั้นก็ยิ้มออกมาในคริปนั้นมีพ่อแม่เเม่ของเธออยู่ด้วยรวมถึงผู้ชายที่ชื่อเจคซัลลี่ รายาไม่โทษเขาว่าเป็นเหตุการตายของพ่อแม่เธอแต่กลับโทษตัวเองเพราะถ้าเธอไปถึงบ้านก่อนก็อาจ

พาหนีไปด้วยกันได้แต่ก็สายเกินไปที่จะกลับไปเวลานี้เธอต้องเข็มแข็งอย่างเดียงเพื่อเอาตัวรอดในดินแดนอันตรายแห่งนี้ เวลาผ่านไปสองสัปดาห์รายาก็เริ่มชินกับที่นี้ขึ้นมาเรื่อยๆเธอเก็บของในกระเป๋าเพื่อที่จะออกเดินทางให้ไกลกว่านี้แต่ก็ต้องหยุดเพราะชายตรงหน้าสามคนมาดักไว้

    "พวกนายอีกแล้ว" กำลังจะหยิบมีด

    "เดียวๆใจเย็นนะเรามาดี" 

    "เธอกำลังหานี้อยู่รึเปล่า" หยิบสร้อยขึ้นมา

    "พวกนายนั้นเองที่ขโมยไป เอาคืนมานะ" 

    "แต่เดียวสิคืนน่ะคืนให้แน่แต่ตอนนี้มีคนต้องการพบเธอ"

    "ใคร"

    "เธอคงรู้จักคนที่ชื่อ ซัลลี่ ใช่ใหม"

    "ไม่รู้เพราะงั้นเอาสร้อยคืนมาซะเจ้าพวกคนแปลกหน้า"

    "ตามเรามาเเล้วเราจะคืนให้ สัญญาว่าจะไม่ทำอะไร"

    "ได้ ถ้าตุกติกละก็ฉันฆ่าพวกแกเเน่" ชี้หน้า

    "ได้ เราให้คำมั้น" ยิ้มแห้ง

รายาตามสามคนนั้นไปเพื่อไปยังที่พวกเขาพาไปเเละเจอใครสักคนเหตุผลที่ทำตามคือการนำสร้อยกลับคืนมา เธอเดินตามพวกเขามองสิ่งต่างๆรอบพื้นที่จนไปถึงที่พวกเขาพาไป

    "ถึงแล้ว คนที่ต้องการพบเจ้า" ชี้ไปทางเจค

    "เค ให้ไวละมีเวลาน้อย" เดินไป

    "โอ้ สวัสดีเธอชื่อไรนะ" ยิ้มแห้ง

    "รายา เมดิสัน คุณละ" ยกคิ้ว

    "ข้าชื่อ เจค ซัลลี่ ยินดี"

    "เข้าเรื่องให้ไวเวลาจำกัด" เลี่ยงคำทักทาย

    "เอ่อ.........เธอนามสกุล เมดิสัน สินะ"

    "ใช่ ทำไมจะบอกว่าคุณเป็นเพื่อนรึ"

    "อันที่จริงก็ใช่"

    "อ๋อ ดีนี้เจค ซัลลี่ ชายจากฟ้า"

    "อ่าห้ะ ก็ทำนองนั้น"

รายาแบร่มือออกเพื่อขอสร้อยคืนจากเด็กหนุ่มเพราะเธอไม่อยากเสียเวลาที่นี้นานเธอมีที่ต้องไปสำรวจต่อ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***