ตอนที่ 3 เมือฃใต้ฝ่าเท้า

"งึมๆๆๆๆ"

!!!

เสียงเคาะประตูดังราวกับมีใครบางคนจะบุกเข้ามาด้านใน ทำให้คนที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียงต้องลุกพลวดขึ้นด้วยความตกใจจนหัวใจหลุดไปอยู่ที่ตาตุ่ม!

"ใครน่ะ!" เธอตะโกนถาม

"..." ไม่มีเสียงตอบรับ เธอชั่งใจสักพักก่อนจะค่อยๆ แง้มประตูออกช้าๆ เมื่อเห็นใบหน้าที่เรียบเฉย และดวงตาสีเลือดที่จ้องมา ให้ความรู้สึกกดดันทุกครั้งที่สบตา เธอก็วางใจว่าคนตรงหน้าไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นฮาจิเมะที่ยืนนิ่งจ้องตรงมาที่เธออย่างไม่วางตา

"มีอะไรรึเปล่าคะ" เธอถามพรางถอนหายใจอย่างโล่งใจที่ฮาจิเมะไม่ใช่ผี

"เตรียมตัว พวกเราจะเดินทางกันแล้ว" สิ้นประโยคที่ฮาจิเมะพูด ก่อนจะยื่นดาบสั้นคมเดียวสีดำสนิทมาให้เธอ มันไม่หนักเท่าไหร่นัก หรือไม่เธออาจจะเคยจับดาบมานักต่อนักแล้วก็ได้

"เปลี่ยนเป็นแบล็คชาโดว์" คนตรงหน้าสั่ง ก่อนที่เธอจะยอมทำตาม

ก่อนที่จะเดินลงบันไดไปโดยไม่ได้พูดอะไรนัก ทำให้เธอต้องรีบปิดกประตูและตามคนที่เดินหนีไปด้านหลัง

เธอเดินตามหลังคุณฮาจิเมะออกมายังหลังร้านที่เป็นลานกว้าง โดยรอบปกคลุมไปด้วยป่าสีดำ

!!!

แท่งไม้สีดำถูกเป่าดังยาวสามครั้ง ก่อนที่กระแสลมสีดำทมิฬจะพัดหมุนเป็นเกลียวขึ้นตรงหน้าราวกับพายุหมุนก่อร่างเป็นอีกาดำผู้น่าเกรงขาม นัยน์ตาแดงเช่นเดียวกับฮาจิเมะ

"..."

!!!

"เหวอออ" โซระร้องเมื่อถูกคนอายุมากกว่าจับคอเสื้อและผ้าคลุมโยนขึ้นหลังอีกายักษ์ด้วยมือข้างเดียวจนแทบใจหาย ก่อนที่คนโยนจะตามขึ้นมา ฮาจิเมะแตะที่หลังของอีกายักษ์เบาๆ ก่อนที่มันจะโผบินขึ้นสูงเหนือผืนป่าเบี่ยงล่าง

โซระกางแขนโอบหลังเจ้านกยักษ์จนแบนราบไปกับหลังเพราะกลัวว่าจะปลิวตกลงเบี่ยงล่าง แต่สักพักเธอก็พอตั้งตัวลุกขึ้นนั่งได้ แต่ยังคงจับขนอีกาดำเอาไว้แน่น

สายลมเย็นๆ ปะทะกาย บรรยากาศปกคลุมไปด้วยความเงียบสงบที่มีเพียงเสียงของลมที่พัดมาให้ได้ยินตลอดการเดินทาง

จนกระทั่งมาถึงยังจุดหมาย นกยักษ์ก็ค่อยๆ บินต่ำลงเหนือต้นไม้สีดำทนิทราวกับถูกเผาจนเกรียม ฮาจิเมะลุกขึ้นยืนและคว้าคอเสื้อของเธอก่อนจะกระโดดลงจากหลังของนกยักษ์

"เหวออ" โซระร้องเสียงเรียบเมื่อถูกพาลงมาเบี่ยงล่างโดยไม่ได้ตั้งตัว ฮาจิเมะปล่อยมือออกจากคอเสื้อทันทีที่เท้าของเธอแตะพื้น ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินออกจากป่าต้นไม้สีดำ แล้วตรงไปยังกำแพงที่อ้อมล้อมบางสิ่งด้านในเอาไว้ ทั้งคู่เดินตรงไปหาปีศาจมีเขาในชุดเกราะเหล็ก ฮาจิเมะยื่นบางอย่างให้กับปีศาจ

"เข้าไปได้" ปีศาจในชุดเกราะกล่าวเสียงแข็ง ก่อนที่เธอทั้งคู่จะก้าวนำเข้าไปผ่านม่านพลังบางอย่างที่มีสีแดงจางๆ

ด้านในเป็นเมืองสไตล์ยุคกลางที่ตกแต่งด้วยธีมสีฮาโลวีนในโลกมนุษย์ที่สมจริง มีปีศาจหลากหลายประเภทต่างพากันเดินพลุกพล่านกันไปมาตามท้องถนนที่ประดับด้วยโคมไฟ

บรรยากาศคล้ายกับโลกมนุษย์ในหนังสือเล่มหนึ่งที่เธอเคยอ่านในห้องสมุดแห่งกาลเวลา ต่างที่มีปีศาจแทนที่จะเป็นมนุษย์

"ที่นี่ดูสงบจัง" เธอเอ่ย

"อืม" ฮาจิเมะตอบสั้นๆ

ฮาจิเมะนำไปยังตลอกแห่งหนึ่งที่ซับซ้อนทั่งยังมืดและดูน่ากลัวชอบกล เธอได้แต่เดินตามฮาจิเมะติดๆ เมื่อเดินลึกเข้าไปก็เจอกับรูขนาดใหญ่กินพื้นที่ไปมากมาย มีบันไดหินที่ลอยอยู่กลางอากาศทอดยาวลงไปเพียงล่าง

"..." ฮาจิเมะคว้าคอเสื้อของเธอ ก่อนจะพากระโดดลงไปเบี่ยงล่าง เธอหลับตาปี๋เพราะไม่อย่าเห็นตอนที่กำลังกระโดดลงไป แต่เพียงพักเดียวก็ถึงเบี่ยงล่างโดยทที่คุณฮาจิเมะอุ้มเธอและพปล่อยทิ้งลงบนพื้นแข็ง

ทิวทัศน์ตรงหน้าเป็นเมืองแบบเดียวกับเมืองด้านบนแต่กลับดูทรุดโทรมมากกว่า เมืองที่เงียบสงบกลายเป็นเมืองที่มีทั้งการต่อสู้เพื่อแย่งสิ่งที่ตนเองต้องการจากปีศาจตนอื่น การขโมยข้าวของและกฎของที่นี่คงไม่พ้นการที่ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะอยู่รอดเป็นแน่

"เฮ้ย!" เสียงตวาดดังขึ้นจากด้านหลัง เมื่อหันไปดูก็พบว่าเป็นปีศาจที่มีเขาแบบเดียวกับกระทิง ร่างกายที่แข็งแรงกำยำ กำลังจ้องมาที่เธอด้วยสายตาที่ดูไม่พอใจนัก

"แกกล้าเดินชนข้าอย่างงั้นหรือ!" ปีศาจตนนนั้นตวาดขึ้นอีกครั้ง

"ขอโทษ" ฮาจิเมะมองสักพักก่อนจะกล่าวขอโทษปีศาจตนนั้น แต่อีกฝ่ายดูท่าจะยังไม่พอใจ

"คิดว่าแค่นั้นจะทำให้ข้าพอใจอย่างงั้นเหรอ" เขากล่าวเสียงดัง

"ใจเย็นลูกพี่ นั้นเซโร่เลยนะ" พรรคพวกคนหนึ่งของเขากระซิบบอกลูกพี่ของตนด้วยเสียงที่ดังพอให้เธอทั้งสองได้ยิน

"ก็ช่างสิ" เขากล่าวอย่างท้าทาย ก่อนจะยื่นมือออกไปคว้าหัวของฮาจิเมะ

!!!

คมมีดสีดำสะท้อนแสงจันทร์สีนำ้เงินสวย ตัดฝ่าแขนข้างนั้นจนขาดเป็นกองลงบนพื้น ของเหลวสีดำแตกกระจายจนเปื้อนร่างของฮาจิเมะ และกลิ่นของมันนั้นเกินคำบรรยาย จนโซระแทบสำลักอาหารออกมาไม่ใช่เพราะกลิ่นแต่เป็นเพราะภาพตรงหน้าที่ชวนให้นึกถึงเหตุการณ์บางอย่างที่ลืมไปแล้ว

พรรคพวกของปีศาจตนรีบแบกร่างของผู้เป็นลูกพี่วิ่งหน้าหายไปทันที แม้ว่าคนเป็นหัวหน้าจะดื้อดึงจะจัดการฮาจิเมะเพราะความโกธรจนเลือดขึ้นหน้า

ทั้งคู่เดินต่อไปจนมาหยุดหน้าร้านแห่งหนึ่งที่ดูทรุดโทรมสร้างด้วยอิฐ มีป้ายที่มีอักษรประหลาดเปล่งแสง ร้านแห่งนี้ไร้บานประตู ภายในดูทรุดโทรมน้อยกว่าด้านนอกเล็กน้อย มีหัวปีศาจที่ถูกตัดแขวนไว้ประดับบนผนัง

"ยินดีต้อนรับครับคุณเซโร่" ปีศาจชราผู้มีผิวหนังที่เหี่ยวย่นสีเขียวอ่อน นัยน์ตาสีดำสนิทไร้สีอื่นใด เอ่ยอย่างสุภาพ

"อืม" ฮาจิเมะตอบรับกลับไป

"ท่านบีเลียลรออยู่ทางนั้นแล้วครับ" เขาผายมือออกไปทางที่ชายคนหนึ่งนั่งรออยู่ก่อนแล้ว เขาสวมแว่นตากรอบทอง ชุดสูธสีกรมท่า และที่เด่นเตะตาคือหูที่แหลมและสีผิวที่ขาวซีดกำลังโบกมือให้ด้วยความเป็นมิตร

ฮาจิเมะเดินนำไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับปีศาจที่ถูกเรียกว่าบีเลียล โดยที่เธอก็เดินตามไปนั่งข้างๆ โดยไม่ปริปากพูดอะไร

"เด็กคนนี้คือใครงั้นเหรอครับ" เขาเปิดบทสนธนาด้วยการถามถึงคนไม่คุ้นหน้า

"พนักงานใหม่" ฮาจิเมะตอบสั้นๆ

"ว้าว พึ่งรู้นะเนี่ยว่ารับพนักงานใหม่ด้วยน่ะ" เขากล่าวพรางหัวเราะชอบใจ

"แล้วของแลกเปลี่ยนล่ะ" ฮาจิเมะเอ่ย

"อยู่นี่แล้วครับ" เขากล่าว ก่อนจะส่งถุงผ้าสีดำให้ ฮาจิเมะเปิดมันดูแวบเดียวก่อนจะหยิบถุงสีนำ้ตาลใบเล็กที่มีของด้านในใส่จนเต็มส่งให้เขา

"ขอบคุณครับ" เขารับมันไปจากฮาจิเมะ ก่อนจะจะวิ่งตรงไปที่ประตูร้าน โบกมือลาก่อนเดินออกไปด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม

"ไปกันได้แล้ว" ฮาจิเมะเอ่ย ก่อนจะเดินนำไปยังเคาน์เตอร์ วางเหรียญทองสามเหรียญไว้บนเคาน์เตอร์ และเปิดประตูออกจากร้านไป เธอก้มหัวให้ปีศาจชายชรา ก่อนจะรีบตามฮาจิเมะไป

"พวกเราจะไปที่ไหนก็นต่องั้นเหรอคะ" เธอหันไปถามคนเดินนำหน้าแต่กลับมีกลิ่นแปลกๆ ที่ดูคุ้นเคยลอยเข้าจมูก เธอรีบก้าวตามกลิ่นนั้นไปทันที

ยิ่งวิ่งเท่าไหร่ก็รับรู้ได้ว่ามันยิ่งใกล้เท่านั้น ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ อีกแค่ไม่กี่ก้าว โซระคว้าไหล่ของใครบางคนที่เป็นเจ้าของกลิ่นนั้น กลิ่นเหม็นสาปของคำสาป

"กะ กะ แก..ต้องการอะไรจากข้าาาาา" เขาพูดตะกุกตะกักก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดัง ง้างหมัดเข้าที่แก้มของเธอจนกระเด็นล้มลงบนพื้น

"โอ๊ย" โซระร้องด้วยความเจ็บ

"อั๊ก อ๊ากกกกกกกก" เขาร้องอย่างเจ็บปวด กุมหัวของตัวเองเอาไว้ ก่อนจะนอนดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้น

"กำลังจะคลั่งงั้นเหรอ" ฮาจิเมะเอ่ย เมื่อเห็นเหตุการณ์แปลกๆ ตรงหน้า

"ผลึกต้องห้าม" โซระร้องออกมา

"งั้นเหรอ" ฮาจิเมะเอ่ย

"อืม" โซระยืนยัน

"งั้นรออยู่ตรงนี้" ฮาจิเมะกล่าว ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ปีศาจตนนั้นที่กำลังอาละวาดทำร้ายปีศาจตนอื่นอยู่ และกำลังถูกกลุ่มปีศาจรุมจัดการ

ฮาจิเมะชักดาบออกมา ก่อนจะพุ่งตรงเข้าไปหาปีศาจที่กำลังคลุ้มคลั่ง แต่ก็ถูกเหล่าปีศาจที่ดูท่าจะโกธรที่ถูกเข้าทำร้ายขวาง

"นั้นเซโร่นี่" ปีศาจตนหนึ่งตะโกนขึ้นมา

"ใช่ๆ"

"จัดการมันเลย"

เมื่อปีศาจตนอื่นๆ ที่เข้ารุมปีศาจที่กำลังอาละวาดก็รีบหลีกทางให้ฮาจิเมะจัดการทันที เมื่อทางเปิดแล้วฮาจิเมะจึงพุ่งเข้าไปใกล้ โดยใช้ดาบปัดป้องการโจมตี แต่นั้นก็ยังหาโอกาสปลิดชีพอีกฝ่ายได้ยาก ทั้งคู่ยื้อกันไปมาอยู่นาน โดยไม่มีใครยอมใคร

!!!

กลุ่มปีศาจชุดดำปรากฏตัวขึ้น พุ่งเข้ามาขว้างฮาจิเมะและเจ้าปีศาจที่กำลังคลุ้มคลั่งเอาไว้ ฮาจิเมะที่แม้จะมีเพียงคนเดียว แต่ปีศาจในชุดดำที่โผล่มาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมนัก ฮาจิเมะใช้ดาบของตนจัดการปีศาจชุดดำจนนอนล้มอยู่บนพื้นและซำ้ให้สลบ

เมื่อกลุ่มปีศาจที่ขว้างทางถูกกำจัดไปแล้ว ฮาจิเมะจึงหันไปจัดการกับปีศาจที่กำลังคลุ้มคลั่งนั้นทันที โดยไม่ปล่อยให้มันได้หนี

"อะ อย่าเข้ามานะ!!!" มันตะโกนเสียงดัง ขณะที่ปล่อยหมัดรัวๆ ใส่ฮาจิเมะที่ใช้ดาบปัดป้อง

"อ๊ากกกกกกกกกก" มันแผดเสียงร้องอย่างเจ็บปวดออกมา ก่อนจะล้มลงไปนอนกองบนพื้นอย่างทุรนทุราย ค่อยๆ ช้าลงและหยุด พร้อมกับร่างที่ค่อยๆ ละลายกลายเป็นของเหลวสีดำช้าๆ และสลายหายไปกลายเป็นผงฝุ่น

"นั้นอะไรกันน่ะ" เสียงหนึ่งดังขึ้น เธอรีบเข้าไปหาฮาจิเมะที่กำลังก้มดูอะไรบางอย่างบนพื้น

"เกิดอะไรขึ้นกับเขา" เธอถามทันทีที่เดินมายืนข้างๆ

"..." ฮาจิเมะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่กลับเก็บผลึกบนพื้นขึ้นมาและเก็บมันไว้

"พวกเราต้องออกจากที่นี่" ฮาจิเมะเอ่ย ก่อนจะพาเธอออกไปจากเมืองเข้ามาในป่า ก็กลับมีกลุ่มคนเดินเข้ามาล้อมพวกเธอเอาไว้

"พวกแกคงเป็นลูกน้องของคนที่สร้างผลึกนี่สินะ" ฮาจิเมะกล่าวถาม

"..." แต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรกลับมา มีแต่การตอบโดยใช้กำลัง พวกคนแปลกหน้าตรงเข้ามาหาโดยหยิบอาวุธออกมาโจมตีใส่พวกเธอ

"ม่านหมอกแต่เงา" ฮาจิเมะเอ่ย ก่อนที่จะมีควันพุ่งออกมาโดยรอบพวกเธอผลักให้กลุ่มคนที่พุ่งเข้ามากระเด็นออกไป แต่พวกนั้นก็ยังคงไม่หยุดยั้ง พุ่งเข้ามาเหมือนเดิม ก่อนที่ฮาจิเมะจะพุ่งเข้าไปหากลุ่มคนพวกนั้นพร้อมกับดาบสีดำสนิท

!!!!!!!

กลุ่มคนพวกนั้นถูกจัดการอย่างง่ายดาย และปลิวหายไปกับสายลมเหลือเพียงเศษเสื้อผ้าที่หลงเหลืออยู่

ฮาจิเมะหยิบแท่งไม้สีดำออกมาเรียกให้อีกายักษ์ออกมา ก่อนจะโยนเธอขึ้นไปและตามขึ้นมาทีหลัง

"เทเลพอร์ต" ฮาจิเมะเอ่ย ก่อนที่อีกาดำจะพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว ฮาจิเมะคว้าคอเสื้อของเธอไว้เพื่อไม่ให้เธอตกลงไป และเมื่อบินขึ้นไปสูงตามที่อีกาเงาต้องการแล้ว ก็พุ่งลงมาเบี่ยงล่าง เกิดประตูมิติขนาดใหญ่ขึ้นวาร์ปพวกเธอเข้าไปด้านใน

ก่อนจะรู้ตัวอีกทีก็มาโผล่ที่ลานหลังร้านแบล็คชาโดว์แล้ว ฮาจิเมะอุ้มเธอลงจากหลังของอีกาเงา และร่างของอีกาเงาก็สลายหายไป

ฮาจิเมะทิ้งร่างของเธอลงบนพื้น และเจ้าตัวก็เดินเข้าไปข้างในด้วยประตูหลังโดยไม่สนใจเธอ เธอจึงเดินตามเข้าไป แต่ฮาจิเมะกลับหายไปซะงั้น เจอแบบนี้อีกฝ่ายต้องเป็นผีแน่ๆ เลย

"หาอะไรอยู่เหรอ" คุณจินที่เดินเข้ามาในทางเชื่อมถามอย่างงงๆ เมื่อเห็นเธอยืนนิ่งอยู่สักพัก

"คุณฮาจิเมะ" เธอเอ่ย

"อ้อ ยัยนั้นพึ่งเดินผ่านฉันไปเมื่อกี้เองน่ะ พวกเธอกลับมาเร็วนะเนี่ย" คุณจินกล่าว

"...."

"ทานอะไรก่อนมั้ย" คุณจินเอ่ยถาม

"อืม"

...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***