บทที่ 1 การจากลา

1 เดือน ผ่านไปหลังจากที่โซระอยู่ที่คฤหาสน์ที่ถูกเรียกว่า 'คฤหาสน์แห่งกาลเวลา'

เธอก็ถูกคารินสั่งให้ทำนั้น นี่ โน่น ไปมาจนไม่มีเวลาพักหายใจเท่าไหร่นัก งานส่วนใหญ่ก็เป็นงานทำความสะอาดมากกว่า และคริสยังสอนทักษะการต่อสู้ให้ด้วย แม้จะทำให้เจ็บตัว แต่กลับทำให้สนุกกว่าที่คิด

ในช่วงเช้าของวัน คริสชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ใบหน้าคมเข้มมาเรียกหน้าประตู เพื่อบอกให้เธอตามลงไปหาคารินที่ห้องทำงาน

เมื่อเธอตามลงไป ก็พบว่าคารินนั้นนั่งรอเธออยู่ที่โซฟาแล้ว โซระหย่อนตัวนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับคาริน ก่อนที่ความเงียบจะเข้าปกคลุมคนทั้งสอง

"ทำไมถึงเรียกมาล่ะ" โซระเอ่ยถามขึ้นเพราะอยากรู้ว่าเหตุใดคารินถึงเรียกเธอมาที่นี้

"อืม ข้าว่าจะส่งเจ้าไปทำงานที่แบล็คชาโดว์น่ะ เพราะมันเกี่ยวกับ ดาร์กชาโดว์" คารินกล่าวด้วยนำ้เสียงเรียบ

"เข้าใจแล้ว" โซระตอบอย่างว่าง่าย เพราะมันอาจจะทำให้เธอรู้อะไรมากขึ้นก็ได้

"อ่าฮะ เมื่ออีกสองวันหลังจากนี้คริสจะเป็นคนไปส่งเจ้าเอง เรื่องที่ข้าจะพูดก็มีแค่นี้" คาลินกล่าว ก่อนที่เธอจะถูกไล่ให้ไปทำ

...

และแล้วก็ถึงวันที่เธอต้องไปจากที่นี่ ข้าวของทุกอย่างถูกเก็บใส่ไว้ในกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สีนำ้ตาล โดยที่ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งอาสาถือไปให้

!!!!

รถประจำทางสีดำวิ่งตรงเข้ามาหาพวกเธอด้วยความเร็ว สภาพของมันช่างดูไม่ได้ ด้านหน้ารถมีแต่รอยขีดข่วน อีกทั้งกระจกหน้ารถยังมีรอยร้าวราวกับไปชนอะไรมานักต่อนักแล้ว

กว่าจะรู้ตัว รถประจำทางสีดำก็พุ่งเข้ามาใกล้ในระยะที่เธอและเขาหลบไม่ทันแน่นอน

เอี๊ยด!!!!!

รถประจำทางเบรกกระทันหัน โชคดีที่มีม่านหมอกกันเอาไว้ทำให้รถประจำทางคันนั้นถูกหยุดเอาไว้

"ขับได้อันตรายเหมือนเดิมเลยนะ คุณกิว" คริสเอ่ยทักทายชายวัยกลางอย่างสนิทสนม เธอคาดว่าเขาทั้งสองคนคงรู้จักสนิทสนมกันมานาน

"แน่นอน รถข้ามันแรงอะนะ แล้วเรียกข้ามามีอะไรล่ะ" ลุงกิวเอ่ยถาม พรางหันมามองเธอที่ยืนข้างๆ

"อ้อ พอดีอยากให้นายไปส่งเธอที่ร้านของคุณฮาจิเมะหน่อยน่ะ" คริสเอ่ยพรางยิ้ม

"ขอปฏิเสธ ไม่งั้นรถของข้าคงไม่เหลือชิ้นดีแน่" เขากล่าว พรางส่ายหน้าอย่างแรง

"แต่ท่านคารินออกปากขอเลยนะครับ คุณจะกล้าปฏิเสธได้ลงเหรอครับ" คริสพูด ซึ่งมันดูเหมือนขู่มากกว่าซะอีก

"อะ เออ...ตกลง!!!" เขาคิดใคร่ครวญอยู่พักใหญ่ ก่อนที่จะพูดโพล่งออกมาเสียงดัง

"ขอบคุณครับ ขอฝากเจ้าหนูไปให้ถึงร้านด้วยนครับ ขอยำ้ว่าต้องถึงอย่างปลอดภัย" คริสกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม แต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวเอาไว้ภายใน ชายวัยกลางดูจะสะดุ้งแต่ก็เก็บอาการเอาไว้

"เข้าใจแล้วๆ จะส่งให้ถึงเลยค๊าบ ขึ้นมาได้แล้วเจ้าหนู" ชายวัยกลางกล่าว พรางหันมาบอกกับเธอให้รีบขึ้นไปบนรถได้แล้ว

คริสเดินถือกระเป๋าไปเปิดประตูให้ เมื่อเห็นเธอขึ้นไปนั่งเรียบร้อยแล้ว เขาก็ส่งกระเป๋าใบใหญ่ให้เธอ เธอรับมาแต่ดันลืมไปว่ามันหนัก เมื่อคิดได้ก็สายไป กระเป๋าใบใหญ่ตกลงบนพื้นทับเท้าเข้าอย่างจัง

"โอ๊ย" เธอร้อง

"ระวังหน่อยยัยหนู" ชายวัยกลางกล่าวด้วยนำ้เสียงดัง

"เป็นอะไรมั้ยครับ" คริสเอ่ยถาม

"ยังโอเคร" เธอตอบ

"งั้นก็ดีแล้วครับ แต่ระวังตัวด้วยนะครับ" คริสกล่าว

"อืม เข้าใจแล้ว" เธอเอ่ย พรางพยักหน้ารับ ก่อนจะถามออกไป "แล้วคริสไม่ได้ไปด้วยหรอ"

"อื้ม ขอโทษที่ไม่ได้ไปส่งน่ะ แต่ผมมีงานสำคัญต้องรีบจัดการน่ะ เธอคงต้องไปกับคุณกิวน่ะ" คริสกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้าเล็กน้อย

"อื้ม เข้าใจแล้ว" เธอตอบพรางพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ อีกฝ่ายก็กล่าวขอบคุณ ก่อนจะปิดประตูรถให้

"เดินทางปลอดภัย" เขาโบกมือตามหลัง เมื่อตัวรถเคลื่อนตัวออกไป

บรึ้น!!!!

"จับแน่นๆ นะ" กิวตะโกนบอกเสียงดัง

รถเคลื่อนตัวด้วยความเร็ว จนวิวทัศน์ภายนอกยืดยาวไม่ชัดเจน แต่ก็ยังมองเห็นว่ากำลังผ่านหมู่แมกไม้ที่ซ่อนสายตาอันแหลมคมเอาไว้

"ป้ายต่อไป ป่าดอกไม้ยาพิษ โปรดปิดหน้าต่างทุกบาน" ชายวัยกลางเอ่ยขึ้นด้วยเสียงปกติที่ดังไปทั่วคันรถ

ทิวทัศน์ด้านนอกมีกลุ่มดอกไม้บานสะพรั่งอยู่เต็มทั่วบริเวณข้างทาง แม้ภาพด้านนอกจะดูยืดยาวก็ตาม

ปิ๊บ

'เข้าสู่โหมดเร่งความเร็วสูงสุด' เสียงที่ฟังไม่ออกว่าเป็นหญิงหรือชายเอ่ยผ่านลำโพง ก่อนเสียงเร่งเครื่องยนต์จะดังขึ้น

บรึ้นนนนนนนนนน

จู่ๆ ก็รู้สึกว่าการหายใจเริ่มผิดปกติเมื่อสูดอากาศเข้าไปก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ทิ่มแทงปอด

"แอ๊กๆๆ" เธอไอออกมาไม่หยุด ก่อนจะพบว่ามีเลือดออกมาพร้อมการไอเมื่อกี้นี้ด้วย

"เกิดอะไรขึ้นยัยหนู" ชายวัยกลางรีบเอ่ยถามไถ่เธอในทันทีที่พ้นเขตป่าดอกไม้พิษ

"ไอออกมาเป็นเลือกล่ะ" เธอตอบนั้นทำเอาอีกฝ่ายตกใจ

"ห๊ะ!?" ชายวัยกลางสบถ ก่อนจะเบรกรถดัง เอี๊ยด

รถประจำทางจอดกระทันหันจนท้ายรถยกลอยขึ้นจากพื้น ตกลงกระทบพื้นดังโครม

ชายวัยกลางหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าใบใหญ่ที่วางอยู่เบาะข้างคนขับออกมา ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถเดินมาหาเธอ

ก๊อกๆๆ

เขาเดินมาเคาะบานกระจกฝั่งเธอสองถึงสามครั้ง เธอจึงเปิดกระจกให้เขาทันที เขายื่นขวดขนาดเล็กบางบรรจุของเหลวสีเขียวมาตรงหน้าของเธอ

"ดื่มให้หมด แล้วโผล่หัวออกมาด้านนอกรถซะ" เขาสั่งด้วยนำ้เสียงเหนื่อยใจ ก่อนจะกลับขึ้นรถไป

เมื่อเปิดจุกขวดยกขึ้นดื่ม รสชาติขมปี๋ก็ตีขึ้นจมูก โซระรีบพุ่งตัวโผล่หัวออกไปนอกรถตามที่ชายวัยกลางบอก เธอรู้สึกคันคอขึ้นมาทันที ก่อนที่จะมีการไอเป็นจังหวะ กว่าที่เธอจะหยุดไอได้ก็ทำเอาปวดท้อง และยังไอเอาเศษเลือดออกมาด้วย

"โอเครรึยังเจ้าหนู" ชายวัยกลางถามอย่างเอือมระอา

"อืม" เธอตอบกลับไปด้วยเสียงที่ฟังดูอ่อนแรง

"หลังจากนี้ก็ฟังที่ประกาศด้วยล่ะ" ลุงกิวเอ่ยอย่างเหนื่อยใจ

"อืม" เธอรับปาก ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวอีกครั้งด้วยความเร็ว

"ป้ายต่อไปป่าแห่งการเสื่อมสลาย โปรดอย่า..."

...

ผ่านไปหลายป้าย และหลายความวุ่นวาย รถประจำทางในตอนนี้มีสภาพที่ไม่น่าดูนัก ทั้งเปลอะเปื้อนไปด้วยคราบสีม่วงที่เป็นเลือดของปีศาจอะไรสักอย่าง ที่ตัวเธอไม่เคยเห็น รอยเจาะขนาดใหญ่บนกระจกด้านท้ายรถ

"ป้ายต่อไป เขตแดนแห่งเงา" กิวประกาศ เมื่อย่างเข้าสู่พื้นที่ที่ปกคลุมไปด้วยความมืด กลุ่มควันสีดำ และความเงียบสงบ

มีสายตานับสิบที่กำลังซ่อนตัวอยู่ในความมืด กำลังจ้องตรงมายังพวกเธอ เมื่อที่รถเคลื่อนเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆ

โครม!!

เธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยความสงสัย ก่อนที่เสียงและแรงกระแทกจะตามมาอีกไม่ถ้วน

!!!

"โอ๊ะ แย่ล่ะ" โซระเอ่ย

"ไอ่เจ้าปีศาจบ้านี่" เขาสบถก่อนจะรีบหมุนพวงมาลัยไปทางด้านซ้าย ทำให้ตัวรถหมุนเป็นวงกลมสลัดให้พวกปีศาจหลุดลอยออกไปจากตัวรถ

"หึ คิดจะซ่ากับข้ารึ ช้าไปสิบปีโว้ย" เข้าเอ่ยอย่างได้ใจ

โครม

"บ้าเอ๊ย" พวงมาลัยถูกเปลี่ยนไปอีกทางและครั้งนี้กลับไม่สามารถทำให้เจ้าปีศาจนั้นหลุดลอยไปได้

"แม่งเอ๊ย" เขาสบถออกมาไม่หยุด และขับรถเหวี่ยงไปมา จนเธอโซเซชนเข้ากับเบาะนั่งจนแขนขาช้ำไปหมด

หมับ

เธอรีบกอดเบาะทันทีที่มือเอื้อมถึง แรงเหวี่ยงทำให้เธอเอียงไปเอียงมา แต่มือทั้งสองยังเกาะไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

"เฮ้ย!!!! เจ้าพวกชาโดว์หยุดได้แล้ว!! คนพวกนั้นเป็นแขกของทางเรา!!" เสียงตะโกนของหญิงสาวดังขึ้น ทำให้ปีศาจที่กำลังเกาะอยู่บนหลังคาอยู่ รีบกระโดดหายไปในป่าทีนที

เมื่อมองไปยังต้นเสียงก็พบกับร่างของหญิงสาวร่างสูงผู้มีเรือนผมสีเหลืองทองและนัยน์ตาสีฟ้ายืนโบกมือให้

"ให้ตายซิ" ชายวัยกลางถอนหายใจ ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถไปหาหญิงสาวปริศนาคนนั้น

ทั้งสองพูดคุยกันพักใหญ่ ก่อนที่ชายวัยกลางจะกระโดดขึ้นมานั่งบนเบาะคนขับเหมือนเดิม

"ยัยหนูลงไปได้แล้ว ยัยจินจะพาเธอไปที่ร้านนั้นเอง" กิวกล่าวเสียงดัง

"อืม" โซระตอบรับ ก่อนจะเดินไปยกกระเป๋าลากมายังทางออกและดันมันทิ้งลงด้านล่าง คุณจินที่เห็นอย่างนั้นก็หัวเราะชอบใจและเดินมายกกระเป๋าใบหนักไปให้

ทั้งคู่เดินเข้าไปยังทางเดินที่มีต้นไม้รายล้อม ก่อนจะเจอร้านขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็ก ภายนอกร้านไม่ได้ตกแต่งอะไรมากมาย อีกทั่งยังทำให้รู้สึกวังเวงชอบกล

"ถึงแล้วล่ะ" หญิงสาวเอื้อมมือไปเปิดประตูร้าน ภายในเป็นร้านธรรมดาที่ให้ความรู้สึกเงียบสงบ แต่ถูกกลบด้วยเสียงเอะอะโวยวายของกลุ่มปีศาจวัว ที่เคาน์เตอร์ที่ตั้งอยู่ในสุดของร้านมีหญิงสาวใบหน้าสวย ผู้มีเรือนผมสีนำ้เงินอ่อนยืนอยู่ ขณะที่ยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับพวกเธอ

"ยินดีต้อนรับกลับจ๊ะจิน แล้วก็ยินดีต้อนรับจ๊ะหนูน้อย" หญิงสาวเอ่ยอย่างเป็นมิตร

"เดี๋ยวฉันทำต่อเองค่ะ เจ้าหนูน่าจะมีอะไรอยากคุยด้วย" จินเอ่ย

"จ๊ะ" หญิงสาวหันมาส่งยิ้มให้เธอ ก่อนจะหันมาพูดกับเธอ "ตามมาสิจ๊ะ"

"อืม"

...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***