13

"อ๊ากกกกกกกก" เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดของเหล่าบรรดานักวิจัยปีศาจและมนุษย์ที่ต่างพากันเข่นฆ่าอย่างบ้าคลั่ง

โศกนาฏกรรมแห่งความฝันถูกบรรเลงนานนับหลายชั่วโมง และจบลงด้วยเลือดสีดำและแดงที่เอ่อนองบนพื้นราวกับทะเลเลือด

เด็กสาวร่างบางผู้เป็นต้นเหตุ เนื้อตัวเปลอะเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงดำ มองภาพตรงหน้าด้วยแววตานิ่งเฉย ในมือถือกระดาษบางอย่างเอาไว้

'แบล็คชาโดว์'?

ผ่านไปเกือบอาทิตย์หลังจากไปซื้อของกับคุณจิน โซระก็ได้งานทำความสะอาดร้านเป็นงานประจำ โดยต้องทำความสะอาดภายในตัวร้านทุกซอกทุกมุมตามที่คุณเอลฟ์ได้สอนเอาไว้ และนั้นก็เป็นการสอนที่ดุเดือดมากเป็นพิเศษ เพราะกว่าจะสะอาดจนพอใจของคุณเอลฟ์ก็ทำให้เธอต้องทำความสะอาดซ้ำๆ อยู่หลายครั้ง

ส่วนวันนี้เองเธอก็ทำตามหน้าที่ตามปกติ ระหว่างรอร้านเปิดคุณฟุยุก็โผล่ออกมาจากประตูหลังเคาน์เตอร์ในขณะที่เธอกำลังเกมเล่น จนสะดุ้งโหยงขึ้นจากเก้าอี้

"ฮะๆ" คุณฟุยุหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นท่าทางตกใจของโซระที่กรี๊ดแบบไร้เสียง

"มะ มีอะไรรึเปล่าคะ" โซระถามออกไปในขณะที่ยังตกใจไม่หาย

"เปล่าหรอกแค่มาทักทายน่ะ ตื่นเต้นรึเปล่าที่จะได้เริ่มงานแรกน่ะ"

"ค่ะ ปกติแล้วงานที่ร้านเป็นยังไงหรอคะ"

"ก็คึกคัก สนุกสนาน แต่บางครั้งก็มีการอาละวาดและจบลงที่ถูกเอลฟ์ จินหรือฮาจิเมะจัดการน่ะ" คุณฟุยุเล่า เธอจินตนาการตาม ร้านแห่งนี้คงไม่ต่างกับคฤหาสน์ของท่านคารินเท่าไหร่นัก ตรงที่มีเรื่องเอะอะโวยวาย

"ดูน่าสนุกนะคะ แล้วต้องทำอะไรบ้างหรอคะ" โซระถามต่อเพื่อรวบรวมข้อมูลให้มากที่สุดเผื่อจะมีประโยชน์

"ก็แค่เสิร์ฟอาหารเครื่องดื่มและทำความสะอาด ก็แค่งานง่ายๆ จริงไหม"

"ค่ะ"

"แต่..." คุณฟุยุหยุดพูดไปแป๊บนึงก็พูดต่อ "เมื่อมีคนมาจ้างวานใครสักคนจะต้องออกไปทำงาน ส่วนเธอค่อนข้างพิเศษหน่อย ถ้าหากงานไม่ยากเธอก็จะต้องตามไปทำงานด้วย" คุณฟุยุยิ้มกว้างอย่างนุ่มนวล แต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว

"เห..." งานง่ายๆ ที่ว่าก็ทำให้เธอนอนเป็นผักไปหลายวันมาแล้ว สงสัยงานยากคงทำเธอตายแล้วเกิดใหม่ได้เลย

"จริงสิ คงได้เวลาเปิดร้านแล้วล่ะ ช่วยไปเปลี่ยนป้ายหน้าประตูให้หน่อยได้ไหมจ๊ะ" คุณฟุยุเหลือบมองเวลาบนเจ้าจอเหลี่ยมก็นึกขึ้นได้ว่าถึงเวลาเปิดร้าน จึงวานโซระทันที

"ค่ะ" โซระลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปทางประตูหน้าร้านและเปิดมัน

!!!!

เท้าของเธอชนเข้ากับอะไรบางอย่าง โซระค่อยๆ ก้มหน้ามองลงช้าๆ

มันคือร่างของเด็กสาวอายุพอๆ กับเธอที่นอนสลบอยู่บนพื้น เสื้อผ้าเปื้อนเลือดจนไม่น่าดู

โซระรีบหันไปหาคุณฟุยุทันที เมื่อสายตาของเธอกับคุณฟุยูสอดประสานกัน เธอก็ส่งซิกบอกคุณฟุยุว่ามีสิ่งผิดปกติที่หน้าร้าน

"เหห..." คุณฟุยุทำหน้างงพรางเอียงหัว เมื่อเห็นอีกคนไม่เข้าใจ โซระจึงชี้ไปตรงที่เด็กสาวร่างบางนอนสลบอยู่ให้คุณฟุยุ

"อ้อ งั้นพาเธอคนนั้นไปนอนที่ห้องพักก่อนเถอะนะจ๊ะ" คุณฟุยุก็ถึงบางอ้อ เมื่อมองตามนิ้วของโซระไปเห็นร่างของเด็กสาว จึงเร่งให้โซระพาเด็กคนนั้นไปนอนพักดูอาการที่ห้องพักก่อน

โซระคิดอะไรเล็กน้อย ก่อนจะแบกร่างของคนที่นอนสลบขึ้นหลังและพาไปยังห้องพักตามที่ผู้ดูแลร้านบอก

คุณฟุยุเปิดประตูให้เธอเข้าไปด้านในห้องพัก โซระวางร่างของคนที่หลับปุ๋ยบนหลังลงนอนบนโซฟา

โซระพินิจดูคนที่นอนหลับไม่ได้สติ ใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์ หากคาดการเธอคนนี้น่าจะมีอายุน้อยกว่าเธอ มีสีผิวที่ดูซีดราวกับแวมไพร์ เส้นผมสีขาวที่พันกันยุ่งเหยิงและไอสีดำที่แผ่ออกจากเส้นผมจางๆ

โซระเอื้อมมือออกไปตรงหน้าผากของคนที่นอนหลับช้าๆ

แปะ

"โอ๊ย"

นิ้วกลางดีดเข้าที่หน้าผากจนเกิดรอยแดง คนที่นอนอยู่สะดุ้งโหยงขึ้นจากโซฟาด้วยความตกใจ พรางกุมหน้าผากเอาไว้แน่น

"โอ๊ะ"

ทั้งสองมองหน้ากันไปมาโดยไม่มีใครยอมพูดอะไรออกมาราวกับแข่งกันห้ามพูด

ก่อนที่เธอจะได้เอ่ยอะไรออกมา เสียงเปิดประตูก็เรียกความสนใจของเธอทั้งสอง คุณฟุยุเปิดประตูเข้า

"ตื่นแล้วงั้นหรอ" คุณฟุยุเอ่ยถาม และก็ไม่มีใครตอบหรือพูดอะไรออกมาด้วยเหตุผลบางประการ ความเงียบเข้าปกคลุมไปสักพักหนึ่ง ก่อนคุณหนูจะพูดขึ้นอีกครั้ง

"เธอชื่ออะไรหรอ" คุณฟุยุหันไปถามเด็กสาวร่างบาง

"..." เด็กสาวร่างบางยังคงเงียบไม่มีการตอบรับใดๆ ทั้งสิ้น

"ฮะๆ งั้นถ้าต้องการอะไรก็บอกได้เลยนะจ๊ะ พักจนกว่าเธอจะหายดี" คุณฟุยุกล่าวอย่างเป็นมิตร ก่อนจะหันมาหาโซระ "ส่วนเจ้าหนูมาประจำที่ได้แล้วนะ"

โซระเดินตามฟุยุออกไปจากห้องพัก หันมองเด็กสาวร่างบางที่นั่งเงียบก่อนจะปิดประตูลง

งานในวันนี้คุณฟุยุให้ทำตามที่สั่งก็พอ ฟังแล้วก็ไม่ได้ยากอะไร

ลูกค้าคนแรกคือปีศาจจระเข้ร่างใหญ่กำยำ ตาด้านซ้ายถูกปิดด้วยผ้าปิดตาสีแดง พร้อมกับพรรคพวกที่มีรูปร่างคล้ายปลาฉลามชนิดต่างๆ ประมาณ 5 ตน พวกเขาเดินเข้ามาหาคุณฟุยุด้วยท่าทางราวกับจะหาเรื่อง

"ขอเหล้า 6 แก้วครับคุณฟุยุมิ สุดสวย" ปีศาจจระเข้เอ่ย แต่ประโยคหลังนี่ฟังดูแปลกๆ นะ

"ได้จ๊ะ ไปนั่งรอก่อนนะ เดี๋ยวจะให้พนักงานของเราไปเสิร์ฟให้" คุณฟุยุเอ่ยอย่างอ่อนโยนพรางยิ้มหวานให้ ลูกค้ากลุ่มแรกนั้นมีท่าทางเคอะเขินก่อนที่พวกเขาจะไปนั่งที่โต๊ะหมายเลข 3

คุณฟุยุจิ้มนิ้วลงบนจอสี่เหลี่ยม ก่อนจะหันมาพูดกับเธอ

"หน้าที่ของเธอคือการไปรับเครื่องดื่มหรืออาหารที่ห้องครัวและนำไปเสิร์ฟนะจ๊ะ" คุณฟุยุอธิบายงานให้ฟัง โซระพยักหน้าและเดินตรงเข้าไปยังห้องครัวที่เดินประตูทิ้งไว้ คุณจินยืนอยู่ด้านในห้องครัวและดูเหมือนกำลังวุ่นกับการเตรียมข้าวของบางอย่างอยู่

"คุณจินคะ" โซระร้องเรียกอีกคนที่อยู่ในห้องครัวด้วยกัน คนถูกเรียกหันมามอง

"ฝากยกไปที่โต๊ะหมายเลขสามหน่อยนะ" คุณจินเอ่ย โซระพยักหน้าและยกถาดที่มีแก้วบรรจุของเหลวสีอำพันเอาไว้ทั้งหกใบก้าวเดินออกจากห้องครัว และตรงไปยังโต๊ะที่สั่ง จัดแจงวางแก้วลงตรงหน้าของลูกค้าทั้งหก เธอสัมผัสได้ถึงสายตาที่จ้องเขม็งมายังเธอจนรู้สึกอึดอัด

"ถ้ามีอะไรก็สามารถเรียกได้เลยนะคะ" โซระเอ่ย ก่อนจะโค้งตัวให้ และก้าวขาออกจากตรงนั้น

"เดี๋ยว!" เสียงหนึ่งเรียกให้เธอหยุดเอาไว้ก่อน โซระหันกลับไปมองอย่างงงๆ ว่าคนที่เรียกต้องการอะไรเพิ่มอีก

"เจ้าเป็นคนพนักงานใหม่งั้นหรอ" ปีศาจจระเข้เอ่ยถามเสียงเข้ม และเขาก็เป็นคนเรียกให้เธอหยุด

"ค่ะ"

"แล้วเจ้าชื่ออะไรล่ะ" ปีศาจจระเข้ถามขึ้นอีกครั้ง

"โซระค่ะ มีอะไรอีกรึเปล่าคะ" โซระเอ่ยถาม เพราะไม่ต้องการจะอยู่ตรงนี้นานนัก

"เจ้า...พอจะรู้ไหมว่าคุณฟุยุมิมีคนคบหาแบบคนรักบ้างรึยัง" ปีศาจจระเข้เอ่ยถามอย่างเคอะเขิน ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีชมพู ส่วนพรรคพวกคนอื่นๆ ก็ต่างรอค่อยคำตอบที่เธอต้องตอบ

"เรื่องนั้นคงต้องถามคุณฟุยุเองแล้วล่ะค่ะ ฉันพึ่งทำงานที่นี่ได้ไม่นานมานี่เอง" โซระตอบเลี่ยงประเด็น โค้งให้อีกครั้งและเดินกลับไปหาคุณฟุยุที่นั่งอยู่กลังเคาน์เตอร์

"คงโดนถามอะไรมาสินะ" คุณฟุยุพูดเหมือนจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

"ค่ะ"

"เตรียมตัวไว้ล่ะ หลังจากนี้ร้านเราอาจจะยุ่งไปสักนิด" คำพูดของคุณฟุยุที่ว่าสักนิดนั้นเธอพอเดาได้ว่าลูกค้าที่นี่คงเยอะไม่น้อย อาจเพราะเสน่ห์ของคุณฟุยุ

ลูกค้าคนอื่นๆ ก็ต่างพากันเข้ามา ถามไถ่ว่าเธอคือใคร แล้วมาทำงานที่นี่ได้ยังไง เธอตอบไปเพียงว่าเธอชื่อโซระ ถูกผู้ปกครองซึ่งคือคารินส่งมาทำงานที่นี่ และพวกเขาก็เดินไปนั่งยังโต๊ะที่ยังคงว่างอยู่ หรือไม่ก็พูดคุยกับคุณฟุยุอย่างออกรส

และเมื่อมีลูกค้าที่เดินมาจ่ายเงินเสร็จ ก็เป็นหน้าที่ของเธอที่ต้องเก็บกวาดพวกแก้ว จานชามต่างๆ และพาพวกมันไปทำความสะอาดที่ห้องครัว

เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ลูกค้าก็แน่นขึ้นจนแทบไม่ได้หยุดพักเลยแม้แต่น้อย จนดูวุ่นวายสุดๆ

แอ็ด

เสียงประตูเปิดออกช้าๆ ก่อนจะมีร่างในผ้าคลุมสีดำที่คลุมทั้งร่างเอาไว้เดินเข้ามาท่ามกลางเสียงพูดคุยเสียงดังครื้นเคร้ง

เขาเดินตรงมาหาคุณฟุยุเหมือนคนอื่นๆ เพียงคุณฟุยุมองก็รับรู้ว่าเขานั้นต้องการอะไร

"เจ้าหนูช่วยไปยกกล่องที่ผูกด้วยโบว์สีแดงในห้องสินค้ามาให้หน่อยสิ" คุณฟุยุเอ่ย ก่อนที่เธอจะทำตามนั้น เดินผ่านห้องพักที่เด็กสาวร่างบางนอนอยู่บนโซฟา ไปยังทางเชื่อมมองหาห้องเก็บสินค้า ที่ไม่นานก็เจอ

โซระเปิดประตูเข้าไปทันที กลิ่นต่างๆ อบอวลไปทั่วห้องจนแทบทำให้เธอเกือบอ้วกอาหารที่ทานไปออกมา

โซระรีบกั้นหายใจและตรงไปยกกล่องเหล็กที่ผูกโบว์สีแดงกลางห้อง รีบออกมาทันที แม้เจ้ากล่องเหล็กบ้านี่จะหนักมากก็ตาม หากเธออยู่ในนั้นนานเกินจำเป็นก็อาจนอนเป็นสินค้าที่นี่เป็นแน่

เมื่อหายใจหายคอเสร็จก็รีบเดินกลับไปในร้านเพื่อส่งมอบสินค้าให้ลูกค้าแปลกๆ คนนั้น

"ได้มาแล้วค่ะ" โซระเอ่ยเมื่อเดินเข้ามาในตัวร้าน ลูกค้าคนนั้นยังคงยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ไม่พูดอะไร

โซระยื่นมันส่งให้กับสิ่งมีชีวิตภายใต้ผ้าคลุม เขารับไป ก่อนจะถือมันด้วยแขนข้างเดียว ซึ่งสำหรับเธอมันโคตรจะหนักเลย แต่คงไม่แปลกสำหรับพวกปีศาจ เขาควักถุงเงินถุงใหญ่จากในผ้าคลุมออกมาและวางไว้บนโต๊ะ

ว่า วา ว่า วา

เสียงร้องดังขึ้นเหนือหัว ก่อนที่จะมีก้อนบางอย่างตกลงมาบนเคาน์เตอร์ดังตุ๊บ และเขมือบถุงเงินนั้นเข้าไป โซระกระพริบตาปริบๆ ก่อนที่คุณฟุยุจะยิ้มให้มันและลูบหัวอย่างอ่อนโยน

"นั้นคืออะไรคะ" โซระเอ่ยถามอย่างสงสัย

"นี้หรอ ชาโดว์ยังไงล่ะ อืม จะเรียกว่าปีศาจประจำร้านก็ได้ ปีศาจเงาที่นี่ก็คือปีศาจตนเดียวกันทั้งหมด แค่แยกร่างออกมาเท่านั้น" คุณฟุยุอธิบายให้เข้าใจง่ายๆ ซึ่งเธอก็ดันมานึกได้เอาตอนนี้ ว่าเงาที่แกล้งเธอตอนมาที่นี่ใหม่ๆ ก็ชื่อชาโดว์ และหมาเงาก็ชื่อชาโดว์ และเงาตัวเล็กจิ๋วก็ชื่อชาโดว์ ปรากฏว่าเป็นปีศาจตนเดียวกันที่แยกร่างออกมาซะงั้น

"ดูแปลกใหม่เลยใช่ไหมล่ะจ๊ะ" คุณฟุยุเอ่ย

"งั้นก็แปลว่าปีศาจเงาของที่นี่ก็มีพลังมากเลยใช่ไหมคะ"

"อื้ม ใช่แล้วล่ะ เขาเรียกกันว่า ราชาปีศาจเงาไร้มงกุฎน่ะ ส่วนความหมายของชื่อขอติดไว้ก่อนนะ เพราะมันค่อนข้างจะยาวน่ะ" คุณฟุยุหัวเราะปิดท้าย

ทำไมร้านแห่งนี้ถึงได้ตัวปีศาจเงาที่มีพลังแข็งแกร่งขนาดนี้มาเข้าร่วมได้กันนะ โซระคิด

♪⁠♪♪⁠

ไม่ทันได้คิดอะไรต่อ เสียงสายเข้าก็ดังขึ้นมาเสียก่อน คุณฟุยุใช้นิ้วจิ้มที่วงกลมสีเขียวมีปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ก่อนที่จะมีเสียงพูดอย่างตื่นตระหนกดังขึ้นจากปลายสาย

'คุณฟุยุมิครับ มีผู้บุกลุกจำนวนมากบุกลุกเข้ามา พวกเราต้านเอาไว้ได้ไม่ถึงสิบนาที ช่วยบอกท่านฮาจิเมะด้วยครับ เขตเหนือ' เสียงนั้นมาจากชาโดว์หมาเงาก่อนจะตัดสายไป

บัดนี้ใบหน้าของคุณฟุยุเริ่มแสดงถึงความเครียดที่ปรากฏ หญิงสาวรีบต่อสายหาคุณฮาจิเมะทันทีด้วยความเร่งรีบ

เมื่อปลายสายกดรับคุณฟุยุก็มีท่าทีที่โล่งใจมากขึ้น

"ฮาจิเมะจัง เหตุฉุกเฉินมีผู้บุกลุกเข้ามา เขตเหนือ" คุณฟุยุกล่าวอย่างลนลาน

'อื้ม เข้าใจแล้ว' เสียงเรียบจากปลายสายดังขึ้น ก่อนจะตัดสายไป คุณฟุยุทิ้งตัวเอนลงบนพนักพิงเก้าอี้ พรางถอนหายใจ

"เกิดอะไรขึ้นคะ" โซระถามอย่างอยากรู้อยากเห็น

"มีคนบุกลุกเข้ามาในอาณาเขตของร้านเรา ไม่ต้องห่วงหรอก ฮาจิเมะจังต้องจัดการได้แน่" คุณฟุยุเอ่ยเมื่อเห็นเธอขมวดคิ้ว โซระพยักหน้างึกๆ และมุ่งมั่นทำงานของตัวเองต่อไป

และอีกสักพักหลังจากนั้นบานประตูหน้าร้านก็ถูกเปิดออก พร้อมกับคุณฮาจิเมะที่ยืนนิ่ง ชุดสีดำล้วนโชกไปด้วยหยดเลือดที่ไหลย้อยลงบนพื้น ในมือข้างหนึ่งมีหัวของมนุษย์หรือไม่ก็เป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งปีศาจที่แสดงสีหน้าที่หวาดกลัวออกมาอย่างชัดเจน

ผู้คนในร้านต่างพากันตกใจ แต่เพียงไม่นานก็ต่างพากันหันกลับไปสนุกกับพรรคพวกของตัวเองและไม่ได้สนใจการกระทำของฮาจิเมะหลังจากนั้น

คุณฮาจิเมะเดินเข้ามาในร้านตรงมาหาคุณฟุยุ

"ทุกอย่างเรียบร้อยดี หลังจากเสร็จงานบอกทุกคนว่าคืนนี้เรามีประชุม แล้วทำไมถึงมีปีศาจในห้องพักได้" คุณฮาจิเมะกล่าวเสียงเรียบ ก่อนจะทำจมูกฟุดฟิตๆ เหมือนกำลังดมกลิ่นอะไรบางอย่างและเอ่ยถามออกมา

"เรื่องนั้นเจ้าหนูเป็นคนเจอเด็กคนนึงสลบอยู่หน้าร้าน ฉันก็เลยให้เจ้าหนูพาเด็กคนนั้นเข้าไปพักในห้องพักเอง ขอโทษนะ" คุณฟุยุอธิบายเหตุการณ์ก่อนหน้านั้น ก่อนจะเอ่ยขอโทษฮาจิเมะ

"ไม่ ฉันขอเข้าไปคุยกับเด็กนั่นหน่อย" คุณฮาจิเมะกล่าว ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องพักและปิดประตูลง ด้วยก่อนที่จะปิดประตูได้สั่งไม่ให้ใครเข้ามา

เวลาล่วงเลยมานานมาก จนลูกค้าในร้านเริ่มทยอยกันกลับเป็นส่วนใหญ่ แต่ยังคงหลงเหลือลูกค้าบางส่วนที่ยังคงนั่งดื่มภายในร้านด้วยอาการมึนเมา

โซระทำเพียงยืนนิ่งเหม่อมองออกไปเบื้องหน้า เพราะไม่มีอะไรให้เธอทำแล้วนอกจากรอเก็บจานหรือแก้วของลูกค้าที่เหลือ

และแล้วก็ผ่านไปจนร้านปิดไปสักพัก คุณฮาจิเมะจึงปิดประตูออกมา

"ฟุยุมิขอคุยด้วยหน่อย" คุณฮาจิเมะเอ่ย

"อื้ม เข้าใจแล้ว" คุณฟุยุใบหน้าเปลี่ยนจากใบหน้ายิ้มแย้มเป็นจริงจัง ทั้งสองคุยกันอยู่สักพักจึงตกลงกันได้

"โซระมาทางนี้หน่อยจ๊ะ" คุณฟุยุเอ่ยเรียกเธอให้เข้าไปหา

"มีอะไรรึเปล่าคะ" เธอถามอย่างงงๆ

"เด็กคนนั้นจะมาทำงานที่นี่น่ะ ฝากดูแลเธอด้วยนะจ๊ะ" คุณฟุยุกล่าว

"ค่ะ" โซระรับคำ แม้จะงงๆ อยู่บ้าง

เมื่อลูกค้าคนสุดท้ายออกจากร้านไป เธอก็ได้รับหน้าที่อันทรงเกียรติในการเก็บกวาดร้าน

เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องพักก็เจอกับเด็กสาวร่างบางที่นั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟาพรางเหม่อมองออกไปเบี่ยงหน้า

"เธอไม่ไปอาบน้ำงั้นหรอ" โซระเอ่ยถาม อีกฝ่ายหันมองหน้าเธอโดยไม่พูดอะไร โซระเกาหัวแกรกๆ ก่อนจะทำท่าเดินขึ้นบันไดไป

"ฉันไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน" เด็กสาวร่างบางกล่าว

"...งั้นเอาของฉันไปใส่ก่อน"

"อืม..." บทสนทนาจบลง ก่อนที่เด็กสาวร่างบางจะลุกออกจากโซฟาของเดินตรงมาหาเธอ พรางมองหน้า

โซระหันไปเดินขึ้นกำแพงโดยมีเด็กสาวร่างบางตามมาติดๆ เหมือนเงาตามหลัง

แกร็ก

โซระเปิดประตูเข้าไปในห้อง ตรงไปยังตู้เสื้อผ้าและเปิดหาเสื้อผ้าที่เด็กสาวร่างบางพอจะใส่ได้

หาไปหามาก็ได้เสื้อยืดสีขาว กางเกงขาสั้นที่ดูจะตัวใหญ่ไปนิด เสื้อชั้นในและกางเกงในแบบพอดีตัว

โซระยื่นเสื้อผ้าส่งให้เด็กสาวร่างบางที่ยังไม่รู้ชื่อ เธอนั่งอยู่บนขอบเตียงและยังคงจ้องตรงมาที่เธอตาไม่กระพริบ

เด็กสาวร่างบางรับไป ก่อนที่เธอจะหันมาหยิบชุดของตัวเอง อย่างเสื้อแขนสั้นสีขาว กางเกงห้าส่วนสีดำ เธอไม่ลืมที่จะหยิบผ้าเช็ดตัวและกิ๊บหนีบผมมาด้วย เมื่อของทุกอย่างพร้อมจึงหันไปบอกอีกฝ่ายที่อยู่ภายในห้อง

"ไปอาบน้ำกันเถอะ"

"อืม..." เด็กสาวตอบเพียงแค่นั้นแล้วลุกตามมา

ทั้งคู่เดินออกจากห้อง ลงบันไดไปชั้นล่าง ตรงไปยังห้องอาบน้ำที่ต้องเดินตามทางเชื่อม ซึ่งห้องต่างๆ ถูกสับเปลี่ยนทุกวัน แต่เธอชินกับมันแล้วที่ต้องค่อยมองหาห้องต่างๆ

ประตูห้องอาบน้ำเปิดออกทั้งสองก้าวเข้าไปด้านใน เธอวางเสื้อผ้าที่เตรียมมาวางไว้บนชั้น ก่อนจะจัดแจงถอดเสื้อผ้าพับมันแบบพองามวางไว้บนชั้น

โซระหันไปมองเด็กสาวร่างบางที่บัดนี้เปลือยเปล่าจ้องมองตรงมายังเธออีกครั้ง เสื้อผ้าของเด็กสาวร่างบางถูกพับแบบลวกๆ

เธอก้าวนำเข้าไปยังห้องนำ้ที่มีห้องอาบน้ำ และอ่างน้ำขนาดปานกลางพอให้คนสี่คนแช่พร้อมกันได้สบายๆ

โซระเลือกห้องอาบนำ้ที่ใกล้สุด และปิดที่กั้นเอาไว้ โซระอาบนำ้สระผมชำระร่างกายที่เหนื่อยล้าก่อนหน้านี่ เธอรับรู้ถึงความผ่อนคลายจากกระแสน้ำอุ่นที่ชโลมร่างกาย

เมื่อเสร็จแล้วโซระก็ชะโงกหน้าออกไปหาเด็กสาวร่างบางว่าเป็นยังไงบ้าง แต่ก็ต้องร้องเมื่อเธอคนนั้นยืนจ้องเธออยู่นานโดยไม่ได้อาบนำ้ตามที่เธอเข้าใจ

"ทำไมถึงไม่อาบนำ้ล่ะ"

"ฉันใช้ไม่เป็น" เด็กสาวร่างบางบอก พรางชี้ไปยังเครื่องทำอาบอุ่น โซระจึงดันเธอเข้าไปในห้องอาบนำ้และสอนวิธีใช้เครื่องทำน้ำอุ่น

การอาบนำ้ผ่านไปอย่างทุลักทุเล เพราะเธอต้องลงมืออาบนำ้ให้กับเด็กสาวที่อายุดูจะไล่เลี่ยกัน จนเห็นเกือบทุกซอกทุกมุมของร่างกายอีกฝ่ายหมดแล้ว

เมื่ออาบน้ำเสร็จทั้งคู่ก็เดินออกจากห้องอาบนำ้ไปยังห้องที่วางเสื้อผ้าเอาไว้ เธอเช็ดตัวให้เด็กสาวร่างบางด้วยผ้าเช็ดตัวของเธอเอง ก่อนจะใช้มันเช็ดร่างกายให้ตัวเอง เพราะเธอดันลืมหยิบผ้าเช็ดตัวลงมาเผื่ออีกผืน

ทั้งคู่เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นอีกชุด ดูเหมือนว่าเสื้อของเธอที่เด็กสาวร่างบางใส่จะดูใหญ่ไปสักเล็กน้อยจริงด้วย

"เธอชื่ออะไร" โซระเอ่ยถาม เพราะเธอยังไม่รู้ชื่อของเด็กสาวร่างบางเลย

"ยูเมะ" เด็กสาวร่างบางตอบ

"งั้นหรอ"

"ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ" โซระเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง

"เพราะใบรับสมัคร" เธอตอบ

"ใบรับสมัคร?" โซระถามย้ำ

"อืม" ยูเมะยืนยันคำตอบ

"แล้วเธอได้มาจากไหนงั้นหรอ" โซระโพล่งถามอีกครั้ง

"ฉันง่วงแล้ว" ยูเมะตัดจบบทสนทนา เธอจึงพาอีกผ่านเดินออกไปห้องนำ้และเดินไปยังห้องพัก

"ไงเจ้าหนูแล้วก็เด็กคนนั้นด้วย" เสียงคุณจินเอ่ยทัก เจ้าตัวนั่งเอนหลังอยู่บนโซฟา โบกมือให้

"แล้วจะให้ยูเมะนอนที่ไหนหรอคะ" โซระเอ่ยถาม

"อืม...นั้นสินะ เธอนอนที่นี่ได้รึเปล่าล่ะ" คุณจินทำท่าคุ้นคิด ก่อนจะหันไปถาม

"อืม" ยูเมะตอบ

"งั้นเดี๋ยวฉันไปหยิบผ้าห่มมาให้ รอแป๊บนะเจ้าเปี๊ยก" คุณจินกล่าว ก่อนจะก้าวเดินขึ้นบันไดไป

"เจ้าเปี๊ยก?" ยูเมะเอ่ยอย่างไม่พอใจ เธอทำได้แค่หัวเราะเบาๆ

"งั้นฉันขึ้นไปนอนก่อนนะ" โซระตอบก่อนจะก้าวเดินขึ้นบันไดตามจินไป

ทั้งสองเจอกันระหว่างขึ้นและลงบันได คุณจินเอ่ยทักทาย "จะนอนแล้วหรอ"

"ค่ะ"

"ราตรีสวัสดิ์ ขอให้ปีศาจหลอกหลอนนะ" คุณจินกล่าว ก่อนจะเดินลงไปชั้นล่าง ในขณะที่เธอยืนทำหน้างง แต่ก็เดินขึ้นไปต่อ

เมื่อถึงของของตัวเองแล้วโซระก็กระโดดลงเตียง และนอนหลับไป

บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือก มีต้นไม้รายล้อมอยู่รอบๆ ท้องฟ้ามืดครึ้ม หรือเพียงแสงจันทร์สีฟ้าที่ส่องสว่างอยู่เหนือท้องนภา

ตึกๆๆๆ

เหล่าคนในชุดคลุมสีขาวทั้งสามกำลังวิ่งหนี เพื่อนร่วมทีมในคราบปีศาจที่กำลังวิ่งไล่พวกเขาอยู่

เมื่อมีเด็กสาวคนหนึ่งล้ม การนองเลือดก็ได้เริ่มขึ้น

"ลินดาาาาาาา!!" เสียงร้องอย่างตกใจของเด็กสาวท่าทางใจร้อนตะโกนดังลั่น และเตรียมชักดาบออกมา แต่ก็ถูกคนโตกว่าดึงแขนลากให้วิ่งตามไป

ร่างที่ล้มของเด็กสาวถูกดึงฉีกกระชากอวัยวะส่วนต่างๆ ออกจากร่างจนมีสถาพไม่น่าดู เจ้าปีศาจไม่หยุดเพียงแค่นั้นกลับหยิบชิ้นส่วนร่างกายเข้าปากอย่างตะกละตะกราม

เวลาทานอาหารถูกหยุดเมื่อคนๆ หนึ่งปรากฏตัว หญิงสาวผู้มีเส้นผมสีเหลืองสว่าง นัยต์สีฟ้าจ้องตรงมายังเจ้าปีศาจในร่างของมนุษย์

"หยุดได้แล้ว" หญิงสาวเอ่ยด้วยเสียงเรียบที่ฟังดูไม่แยแส แต่นั้นก็ไม่ทำให้เจ้าปีศาจหยุดการกระทำนั้นลง

เจ้าปีศาจกระโดดพุ่งเข้าไปหาหญิงสาวที่เพิ่งปรากฏตัว หันกรงเล็บเข้าใส่

หมับ!!

ฝ่ามือถูกคว้าสิ่งตรงหน้าเอาไว้ ฝ่ามือรับรู้ถึงไออุ่นของสิ่งที่สัมผัส

โซระลุกพรวดขึ้นจากเตียงด้วยอาการตื่นตกใจจากฝันร้ายที่ดูเหมือนจริงเป็นอย่างมากและมีความคุ้นเคยบางอย่าง

แต่ที่น่าตกใจไม่แพ้กันก็คือใบหน้าที่อยู่ใต้ฝ่ามือที่ถูกจับเต็มแรง นั่นคือยูเมะ

'เธอมาอยู่ที่นี่ทำไม' นั้นคือสิ่งที่โซระคิด ก่อนที่เธอจะรีบปล่อยมือออกจากหน้าของยูเมะ

"เธอเข้ามาทำอะไรที่นี่" โซระถามออกไปอย่างตื่นตระหนก

"..." ไม่มีคำตอบออกจากปากยูเมะ มีเพียงใบหน้าที่ตกใจแวบนึงให้ได้เห็น

"ฉันถามว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่" โซระถามซำ้ด้วยอารมณ์ที่ไม่คงที่

"ใจเย็นก่อนแล้วค่อยคุยกัน" ยูเมะพูดเพียงเท่านั้น ก่อนที่ความเงียบจะเข้าปกคลุม โซระรีบตั้งสติและค่อยๆ ใจเย็นลง