12

โซระตื่นขึ้นมาหลังจากผ่านไป 1 อาทิตย์เต็มๆ โดยร่างกายมีแต่ผ้าพันแผลสีดำพันไว้ตั้งแต่หัวจรดเท้า เหลือเพียงตา จมูกและปากที่ยังคงเหลือให้ได้หายใจ พูดและมอง

อาการต่างๆ ดูเหมือนจะหายเป็นปลิดทิ้ง ซึ่งเป็นเพราะการรักษาของคุณฟุยุตามที่คุณจินได้เล่าเอาไว้อย่างนั้น

ก็อกๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนที่จะปรากฏร่างของหญิงสาวผู้มีเส้นผมสีดำสนิทเดินเข้ามาด้านใน

"หายดีแล้วสินะ" คุณฮาจิเมะกล่าวทักทายถามถึงอาการบาดเจ็บ

"ค่ะ"

"อีกสามวันต่อจากนี้เธอต้องมาฝึกควบคุมปีศาจในตัวเธอกับฉัน อาทิตย์ล่ะครั้งก็พอ มีอะไรจะถามไหม" ฮาจิเมะกล่าวรวบรัด ก่อนจะเอ่ยถาม

"ผนึกพันธนาการของฉันหายไปไหนคะ" โซระเอ่ยถามถึงปลอกคอสีดำที่ใช้ควบคุมการอาละวาดของปีศาจในตัวเธอ

"อ้อ อะนี่" ฮาจิเมะกล่าวเสียงเรียบ ก่อนจะหยิบบ้างอย่างออกจากกระเป๋ากางเกงที่อยู่ใต้ผ้าคลุม

"กำไล?" โซระเอ่ยถามพรางชี้ไปยังสิ่งนั้น

"ใช่ ปลอกคอของเธอใช้ไม่ได้แล้วล่ะ ฟุยุเลยสร้างอันใหม่ให้" ฮาจิเมะอธิบาย

โซระรับกำไลวงนั้นที่มีลักษณะเป็นสีดำสนิทแวววาวเมื่อกระทบแสงไฟ

"ของบนโต๊ะนั่นเธอเอาไปใช้ได้เลย ฟุยุฝากมาบอก" ฮาจิเมะกล่าว ก่อนจะเดินเปิดประตูออกจากห้องไป

โซระสวมกำไลเข้าที่ข้อมือด้านซ้าย มันปรับขนาดให้กับสวมกับข้อมือของเธอได้พอดิบพอดี

เมื่อไม่รู้จะทำอะไรต่อ โซระจึงเลือกเอื้อมไปหยิบของบนโต๊ะที่คุณฟุยุมอบให้

มันคือสมาร์ทโฟนสีฟ้าและข้างๆ ก็มีหนังสือเล่มบางเขียนที่หน้าปกเอาไว้ว่า

'คู่มือการใช้โทรศัพท์'

ด้านบนหนังสือมีแหวนสีดำสนิทวางไว้อยู่ เมื่อก้มมองที่นิ้วมือทั้งสองข้าง เธอไม่พบแหวนที่คุณฟุยุให้ก่อนหน้านี้ วงที่วางอยู่บนหนังสือคงเป็นแหวนวงนั้นล่ะมั้ง

โซระหยิบแหวนขึ้นมาสวมเข้าที่เดิม ก่อนจะหยิบคู่มือและสมาร์ทโฟนขึ้นมาลองใช้งาน

โชคดีที่เธอเคยใช้มันมาก่อนเมื่อครั้งที่ช่วยงานท่านคาริน ปกติแล้วที่โลกปีศาจไม่มีเจ้านี่ให้เห็นเลย มีเพียงจดหมายหรือสิ่งประดิษฐ์หน้าตาแปลกๆ เท่านั้นที่สามารถใช้ติดต่อกันได้

อีก 2 ชั่วโมง คุณฟุยุเดินเข้ามาด้านในห้อง ก่อนจะเริ่มตรวจสอบร่างกายของเธอโดยการให้เธอลองขยับร่างกายไปมาและยกของขนาดต่างๆ

"ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาตรงไหนแล้วนะจ๊ะ เธอกลับไปทำงานได้แล้วล่ะ ดีใจด้วยนะ" คุณฟุยุกล่าวแสดงความยินดี ยื่นลูกอมหนึ่งเม็ดให้ เธอรับมาและโยนมันเข้าปาก

'รสสตอเบอรี่'

"ขอบคุณที่ดูแลนะคะ ขอบคุณสำหรับเจ้าพวกนี้ด้วยนะคะ" โซระเอ่ย พรางชูสมาร์ทโฟนขึ้น

"ยินดีจ๊ะ ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็มาถามได้นะจ๊ะ หรือจะถามคนอื่นๆ ก็ได้" คุณหนูกล่าวด้วยเสียงนุ่มนวล

"งั้นขอตัวก่อนนะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ" โซระกล่าวพรางก้มหัวให้ ส่วนคุณฟุยุก็พยักหน้ารับและโบกมือบ๊ายบาย

เมื่อออกจากห้องของคุณฟุยุมาพร้อมกับของที่ได้รับมาแล้ว โซระตั้งใจจะกลับไปทดลองใช้สมาร์ทโฟนที่ห้อง จึงเดินไปทางห้องพัก

ก่อนที่ประตูห้องพักจะถูกเตะจนเปิดออก โดยมีคุณจินที่กำลังแบกเนื้อชิ้นใหญ่สามก้อนที่เรียงซ้อนกันออกมา

"หายแล้วงั้นหรอเจ้าหนู" คุณจินเอ่ยทักทาย

"ค่ะ แล้วเนื้อพวกนี้..." โซระถามก่อนจะเว้นช่วงไว้

"อาหารของเจ้าหมาเงาน่ะ จริงสิพอดีฉันต้องเตรียมอาหารน่ะ ช่วยเอาเนื้อที่เหลือในห้องครัวของร้านไปให้มันหลังทีสิ" จินตอบพร้อมไหว้วานทันที

"ก็ได้ค่ะ" โซระตอบตกลงไป เพราะไม่กล้าปฏิเสธ ซึ่งนั้นก็ทำให้คุณจินดีใจ

"งั้นฝากเจ้านี่ด้วยนะ" คุณจินพูด พรางยกก้อนเนื้อสามก้อนมาตรงหน้าโซระ เธอรับมันมาก่อน...

ตูบ

'หนักมาก'

ก้อนเนื้อทั้งสามล่วงตกพื้นทันทีเพราะเธอไม่อาจรับน้ำหนักของมันได้

"อ๊ะ ขอโทษทีนะ เอาไปทีล่ะก้อนก่อนแล้วกันนะ" จินเอ่ยอย่างลนลาน

"ค่ะ" โซระเอื้อมมือยกก้อนเนื้อที่อยู่ใกล้สุดขึ้นวางบนบ่า ก่อนจะหันหลังเดินตรงไปจนสุดทางเพื่อออกไปหลังร้าน

เมื่อเปิดประตูออกไปก็พบกับความมืดมิด มีจานเหล็กขนาดใหญ่วางอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย

โซระวางก้อนเนื้อแห้งก้อนใหญ่ลงบนจานเหล็ก ซึ่งสะท้อนแสงจันทร์แวววาว

เมื่อก้อนเนื้อถูกวางลงแล้ว โซระก็สับขาวิ่งเดินตรงเข้าร้านไปทันทีด้วยความตื่นกลัว และรีบเดินไปหยิบก้อนเนื้อที่เหลืออีกเยอะล่ะมั้ง?

ก้อนเนื้อจากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม จึงถึงก้อนเนื้อก้อนรองสุดท้าย

เมื่อก้อนที่เจ็ดซึ่งเป็นก้อนสุดท้ายถูกยกขึ้นวางบนบ่า เดินตรงไปยังหลังร้าน

โซระแง้มประตูออกเล็กน้อยเพื่อสำรวจภายนอกว่ามีตัวอะไรอยู่รึเปล่า ซึ่งบัดนี้ยังคงไม่มีสิ่งใดนอกเหนือจากความมืดและแสงจันทร์อย่างเช่นเคย

เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไร โซระจึงเปิดประตูก้าวออกไปและวางเนื้อก้อนสุดท้ายลงบนจานเหล็ก ก่อนจะรีบสาวเท้ามุ่งตรงเข้าร้าน

ปัง!!!

หน้าผากของเธอจนเข้ากับบานประตูที่จู่ๆ ก็ปิดกระทันหันเข้าอย่างจัง จนเซถอยไปด้านหลังล้มก้นจ้ำเบ้า

"โอ๊ยยยย" โซระกุมเข้าที่หน้าผากที่เริ่มปูดโปนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

"กลิ่นผู้ทรยศ" เสียงหนึ่งเอ่ยดังขึ้นด้วยเสียงโทนต่ำ

โซระรีบหันกลับไปดู กลุ่มเงาก่อร่างจนเป็นรูปหมาป่าตัวใหญ่สีดำสนิทที่มองไม่เห็นหน้า

โซระไม่เข้าใจที่หมาเงากล่าวว่าเหตุใดถึงพูดแบบนั้น

แต่นั้นก็อาจจะมาจากเรื่องก่อนหน้าที่จะมาที่นี่ เพราะเธอทรยศเพื่อนของตนเอง

"ช่างเรื่องที่ข้าพูดเถอะ แค่คิดถึงเพื่อนคนหนึ่งแค่นั้น ยังไงก็ขอบคุณสำหรับเนื้อพวกนี้นะ ว่างๆ ก็มาเล่นกับลูกข้าสิ ดูเหมือนพวกลูกๆ ของข้าอยากได้เพื่อนเล่นน่ะ" หมาเงากล่าวด้วยน้ำเสียงปนเศร้าเล็กน้อย

"ผู้ทรยศหมายถึงอะไรหรอคะ" โซระเอ่ยถามอย่างสงสัย

"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ สักวันเดียวเจ้าจะรู้ ข้าไม่อยากสปอยหรอกนะ" หมาเงากล่าว

"สปอยสักนิดไม่ได้หรอ" โซระตื้อถาม

"ไม่ได้หรอก" หมาเงากล่าวปฏิเสธ ก่อนจะหายเข้าป่าไป

โซระถอนหายใจออกมาเล็กน้อย เปิดประตูเข้าไปในร้าน มุ่งหน้ากลับห้องของตัวเอง

สมาร์ทโฟนถูกหยิบขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงพร้อมกับหนังสือคู่มือที่ถูกม้วนจนยับยู่ยี่

โซระมุ่งมั่นตั้งใจศึกษาวิธีใช้สมาร์ทโฟนตั้งแต่การเปิดปิดเครื่อง การเพิ่มเสียงลดเสียง การถ่ายรูปที่ดูเหมือนจะเอารูปออกมาเป็นแผ่นไม่ได้

จนถึงแอปปริศนาที่มีรูปสามเหลี่ยมสีแดงอยู่ตรงกลาง เมื่อกดดูก็ปรากฏรูปและข้อความที่เขียนด้านล่างด้วยภาษาของมนุษย์ ซึ่งเธอก็พออ่านออก

"เจ้าสิ่งนี้มันใช้ทำอะไรกันเนี่ย" โซระพึมพัมกับตัวเอง เมื่อกดที่หน้าจอมันก็เปลี่ยนรูปร่าง ก่อนที่จะมีมนุษย์กลุ่มหนึ่งในชุดสีสันสดใสกำลังเต้นและร้องเพลงอยู่บนจอ ใต้คลิปมีข้อความเขียนว่า

'คอนเสิร์ตของกลุ่มไอดอลน้องใหม่ที่ก่อตั้งเมื่อเร็วๆ นี้'

โซระไม่ได้สนใจข้อความนั้นมากนัก เพราะเธอมัวแต่ตั้งใจฟังเพลงพร้อมกับตั้งใจดู เธอรู้สึกตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก โลกมนุษย์ที่เธอจากมานานดูเหมือนจะเปลี่ยนแปลงไปเยอะจนจำแทบไม่ได้

หลังจากนั้นโซระก็กดดูคลิปต่างๆ ไปเรื่อยๆ ที่มีแต่กลุ่มเด็กสาววันรุ่นที่ถูกเรียกว่าไอดอลกะมั่ง

ก็อกๆ

"เจ้าหนู ว่างรึเปล่า" เสียงเรียกจากคุณจินที่ดังขึ้นมาจากหลังบานประตู ก่อนที่ประตูจะถูกเปิดเข้ามา

"มีอะไรรึเปล่าคะ" โซระถามคุณจิน

"แต่จะชวนไปเที่ยวในเมืองหน่อยน่ะ" คุณจินเอ่ย

"ก็ได้ค่ะ" โซระตอบ ก่อนจะเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกงและเดินออกไปตามจิน โดยไม่ลืมที่จะปิดประตูห้อง

ทั้งคู่เดินออกไปหน้าร้านที่มีมอเตอร์ไซค์สีเหลืองจอดอยู่มันดูเท่สุดๆ ไปเลย

"เจ้านี่คืออะไรคะ" โซระร้องถามอย่างตื่นเต้น

"มอเตอร์ไซค์น่ะ ฉันได้มาจากโลกมนุษย์ แต่ปรับแต่งให้มันทนขึ้นนิดหน่อย" คุณจินอธิบาย พรางส่งหมวกกันน็อคให้โซระ โซระรับมาและสวมมัน

"ทำไมมันมืดคะ" โซระร้องถาม และนั้นก็ทำให้จินถึงกับกุมหน้าผากตัวเอง ก่อนจะใส่หมวกกันน็อคให้ใหม่

"ขอบคุณค่ะ" โซระเอ่ยขอบคุณ

"งั้นขึ้นมาเลยเจ้าหนู" คุณจินเอ่ย พรางชี้นิ้วโป้งไปด้านหลัง

โซระขึ้นไปนั่งที่เบาะตามที่จินบอก ก่อนที่จินจะสตาร์ทรถ และขับมันไปด้วยความเร็วสูงจนโซระต้องรีบกอดเอวของคนอายุมากกว่าเพื่อไม่ให้ปลิวตกรถไป

"เหวอออออออ"

จนกระทั่งมาที่หมายอย่างปลอดภัย โซระโล่งใจที่ยังคงไม่ปลิวตกรถไป

"ฮะๆ เป็นไงสนุกรึเปล่า" คุณจินเอ่ยถามอย่างร่าเริง พรางขยี้ผมของโซระจนยุ่ง

"..." โซระทำหน้ามุ้ยอย่างไม่ชอบใจนัก ทำให้อีกคนหยุดมือ

"สวัสดีครับคุณจิน ต้องการฝากรถรึเปล่าครับ" เสียงของปีศาจตนหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังของคุณจิน เขาสวมผ้าคลุมปกปิดส่วนต่างๆ เอาไว้เหลือเพียงริมฝีปากสีแดงสด

"อ่า ขอบคุณนะคัท" คุณจินเอ่ยกับปีศาจที่มีชื่อว่าคัท คุณจินหยิบบางอย่างออกจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะส่งมันให้กับคัท

"ขอบคุณครับ" เขารับมันไปพรางก้มหัวให้

"ฉันอาจจะมารับช้าหน่อยนะ" คุณจินเอ่ย

"เข้าใจแล้วครับ" คัทกล่าว

"งั้นไปกันเถอะเจ้าหนู ในเมืองมีอะไรน่าสนุกให้เธอเห็นเต็มไปหมดเลยล่ะ" คุณจินกล่าวอย่างตื่นเต้นราวกับเด็กที่กำลังอวดของเล่นใหม่

จินรีบคว้าตัวของเธอไปอุ้มไว้ข้างเอว ก่อนจะออกวิ่งท่ามกลางฝูงปีศาจ

คุณจินวิ่งมาหยุดตรงหน้าร้านแห่งหนึ่งที่มีบางอย่างคล้ายผลไม้หน้าตาประหลาดหลายอย่าง เช่น ผมเหล็กแหลมที่มีลักษณะกลมๆ มีเหล็กทิ่มออกมารอบๆ เชอร์รี่ภูเขาไฟปะทุที่เมื่อทานเข้าไปเผ็ดจนต้องพ่นไฟออกจากปาก แอปเปิ้ลสีเลือดซึ่งที่เมื่อทานเข้าไปก็จะมีเลือดไหลซึมออกมาจนเรียกได้ว่าทะลักจะดีกว่า (แวมไพร์เค้าชอบกัน) และอื่นๆ อีกมากมาย บางอย่างเธอก็พึ่งเคยเห็นเนี่ยแหละ

คุณจินเลือกมันไปสักสามถึงสี่อย่าง ก่อนที่เจ้าของร้านจะใส่มันลงกระเป๋าหนังปีศาจให้

"ขอบคุณที่อุดหนุนนะ คุณจิน" เจ้าของร้านเป็นปีศาจหญิงใจดี เป็นปีศาจที่มีลักษณะคล้ายวัว

"ยินดีค่ะ ไว้จะมาซื้อใหม่นะ" คุณจินกล่าวอย่างเป็นมิตร

"อื้ม แล้วเด็กคนนั้นเป็นใครหรอจ๊ะ" ปีสาวหญิงหันมาถาม

"อ้อ พนักงานใหม่น่ะ"

"แต่ยังเด็กอยู่เลยนะ"

"ช่าย"

"นี่เจ้าหนู เธออยากได้ผลไม้สักชิ้นไหมจ๊ะ" ปีศาจหญิงหันมาถามอย่างเป็นมิตร

"เออ...ไม่เป็นไรค่ะ" โซระปฏิเสธไม่ได้เพราะเกรงใจ แต่เพราะผลไม้ของพวกปีศาจค่อนข้างอันตรายต่อมนุษย์ แม้เธอจะมีครึ่งหนึ่งเป็นปีศาจ แต่ยังคงมีส่วนที่เป็นมนุษย์

"ขอบใจมากนะ แต่เจ้าหนูนี่ค่อนข้างเลือกทานน่ะ" คุณจินโกหกไป เพราะถ้าหากมีใครรู้ว่าเธอมีส่วนที่เป็นมนุษย์ ก็คงถูกจับไปขายเป็นแน่

"งั้นหรอ เสียดายจัง" ปีศาจหญิงเอ่ยอย่างเศร้าใจเล็กน้อย

"ขอโทษทีน้า พวกเราไปก่อนล่ะ" คุณจินกล่าวตัดบท ก่อนจะอุ้มโซระไว้ข้างเอวเหมือนเก่า และออกวิ่งไปยังร้านขายของอีกหลายร้าน จนได้ของเต็มไม้เต็มมือไปหมด

"เอาล่ะ ไหนๆ ของก็ครบแล้ว ฉันของแวะที่หนึ่งก่อนนะ" จินหันมากล่าวกับโซระที่เดินถือของอยู่ข้างกาย

"ค่ะ"

จินพาโซระไปยังร้านแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ใกล้ใจกลางเมือง มันเป็นร้านที่เขียนด้วยภาษาอะไรบางอย่าง

"ที่นี่ที่ไหนหรอคะ" โซระหันไปถามคนสูงกว่า

"บาร์น่ะ คนรู้จักฉันทำงานที่นี่ กะจะมาคุยด้วยสักแป๊ป" คุณจินลากเสียงยาว

เมื่อเดินเข้าร้านไปก็มีแต่เสียงเอะอะวุ่นวายของเหล่าปีศาจที่ต่างพากันดื่มเหล้าอย่างสนุกสนาน

คุณจินเดินตรงไปยังเคาเตอร์ร้านที่มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ เขาดูเหมือนกับมนุษย์ทุกประการ ดูไม่เหมือนปีศาจแม้แต่น้อย

"อ่าว จินคุง มาทำไรที่นี่ล่ะ" เขาเอ่ยทักทายอย่างตื่นเต้น

"ก็มาคุยเล่นกับนายนั้นแหละ"

"คงไม่ได้จะมากินฟรีหรอกนะ" เขากล่าวหยอกล้อ

"บ้าหรอ ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย แต่จะว่าไปพอจะมี..." คุณจินเข้าไปกระซิบ

"อ้อ มีสิ เดี๋ยวไปหยิบให้นะ" เขากล่าว ก่อนจะวิ่งเข้าประตูด้านหลังเขา

ก่อนที่อีก 5 นาทีจะกลับมาพร้อมกับถุงสีดำใบใหญ่ เขายื่นให้คุณจิน

"ขอบใจมาก" คุณจินกล่าว ก่อนจะรับมันมาถือ

"อื้ม ยินดีเสมอ แล้วเด็กคนนั้นเป็นใครอะ ลูกฮาจิเมะรึไง" เขาพูดติดตลก

"ฮะๆ ไม่ใช่หรอก เธอเป็นเด็กที่ท่านคารินฝากมาทำงานที่ร้านน่ะ ชื่อโซระ" คุณจินกล่าวแนะนำ

"งั้นหรอๆ ดีแล้วล่ะ ฉันชื่อนีออนนะ ยินดีที่ได้รู้จัก" เขาพูด ก่อนจะหันมาแนะนำตัวอย่างสุภาพ

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

"โซระมานั่งที่เก้าอี้นี้ก่อนสิ" คุณจินพูดพรางชี้ไปยังเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ โซระนั่งลงก่อนจะรู้เหตุผลที่คุณจินให้นั่ง เพราะทั้งสองคนจะได้คุยจนยืดยาว ซึ่งแม้จะมีลูกค้ามาขอเครื่องดื่มทั้งคู่ก็ยังคงคุยกันได้ โซระได้แต่นั่งนิ่งฟังอย่างจำเป็น

จนกระทั่งผ่านไปสองสามชั่วโมงทั้งสองจึงหยุดคุยกันและแยกย้าย

โซระถูกพาออกจากร้านเพื่อกลับ ทั้งคู่เดินกลับไปทางที่จอดรถมอเตอร์ไซค์เอาไว้ โดยระหว่างทางเธอนึกอะไรเรื่อยเปื่อยไป ไม่ทันไรก็มาถึงที่จอดรถ เธอเจอกับคัทที่ยืนรออยู่ข้างรถ

"มาแล้วหรอครับ" เขากล่าว

"อื้ม ขอบใจที่ดูรถให้นะ ส่วนนี่ของนาย" คุณจินกล่าว ก่อนจะหยิบเหรียญทองออกจากกระเป๋ากางเกงสามเหรียญให้กับคัท เขารับไปพรางก้มหัวให้เป็นการขอบคุณ

คุณจินขึ้นขับรถ ก่อนเธอจะตามขึ้นซ้อนท้ายพร้อมจับข้าวของที่ซื้อไว้แน่น

เมื่อรถสตาร์ทก็ออกตัวด้วยความเร็ว โซระได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้ปลิวตกจากรถเลย

"เหวอออออออ" จู่ๆ คุณจินก็ร้องอย่างตกใจ พรางเร่งความเร็วขึ้นกว่าเดิม จนเธอต้องขยับเข้าไปกอดคนข้างหน้าแน่น โดยมีข้าวของคั่นกลางเอาไว้ จนในที่สุดก็ถึงหน้าร้าน

"เจ้าหนูรีบเอาของเข้าไปด้านในเร็วเข้า" คุณจินสั่งอย่างร้อนรน โซระรีบก้าวเท้าลงจากรถแล้วหอบเอาของวิ่งเข้าร้านทันที ทิ้งให้จินอยู่ด้านนอกเพียงคนเดียว

"ฮ๊ากกกกกก ฮะๆ" จากเสียงกรีดร้องกล่าวเป็นเสียงหัวเราะ

โซระรีบออกไปดูคนอายุมากกว่า ซึ่งตอนนี้ถูกเสือเลียหน้าอยู่

"ขอโทษที่ทำให้ตกใจ เจ้านี่คือคู่หูฉันเอง ชื่อแอนชูล" คุณจินกล่าวอธิบาย ซึ่งเธอก็ตกใจว่าคุณจินจะเป็นอะไรไปรึเปล่า เห้อ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***