10

"อย่าเข้ามาโว้ยยยยย" โซระร้องลั่น เสียงของเธอก้องสะท้อนไปทั่วทั้งตลอก

สึบ

วินาทีที่เลี้ยวหลังไปมองก็พบกับใครบางคนที่คุ้นหน้า จัดการเจ้าหมาปีศาจนั้นโดยใช้ดาบเสียบทะลุกะโหลกศีรษะ

ไอสีดำค่อยๆ แผ่ขยายออกมาราวกับฝูงแมลงที่แตกตื่น พร้อมกับเสียงร้องอย่างเจ็บปวดที่ทำให้แสบแก้วหู

"คะ คุณฮาจิเมะ" โซระร้องเรียกชื่อคนที่เข้ามาช่วยไว้ได้ทัน หมาป่าปีศาจบัดนี้กลายเป็นฝุ่นไปซะแล้ว

การกระทำของฮาจิเมะทำให้โซระรู้สึกกลัวอยู่ในใจ เพราะอีกฝ่ายฆ่าปีศาจโดยไม่ลังเล หากสักวันเธอกลายเป็นปีศาจไป เธอก็คงไม่ต่างจากปีศาจกระทิงหรือหมาป่าปีศาจ

"ไม่น้าาาาา หมาป่าคุงของฉัน แกกกกกก" ผู้พิทักษ์ร้องลั่นอย่างเสียใจ วิ่งตรงเข้ามาหาฮาจิเมะอย่างบ้าคลั่ง

"ฉันว่าแกควรไปดูเพื่อนนะ" ฮาจิเมะกล่าว คำพูดนั้นทำให้ผู้พิทักษ์หยุดฝีเท้าลง

"ว่าไงนะ เกิดอะไรขึ้นกับอ็อค" ผู้พิทักษ์ร้องถามอย่างร้อนรน

"ไปดูเอง" ฮาจิเมะตอบ

"งั้นคราวนี้ฉันปล่อยแกไปก็ได้ ครั้งหน้าไม่มีอีกแล้วนะ" ผู้พิทักษ์กล่าว ก่อนจะรีบวิ่งกระโดดข้ามพวกเธอไป

"คุณฆ่าเขาไปแล้วหรอคะ" โซระถามอย่างหวาดหวั่น

"อืม ถ้าอยากจะใช้ชีวิตในโลกแห่งนี้ล่ะก็ การฆ่าอย่างไม่ลังเลก็เป็นสิ่งจำเป็น" ฮาจิเมะกล่าว ก่อนจะเดินไป โซระรู้สึกกลัวฮาจิเมะ แต่ก็รีบสาวเท้าก้าวตามหลังไป

ทั้งคู่เดินผ่านตลอกเข้ามายังส่วนลับของเมือง ฮาจิเมะอธิบายที่แห่งนี้ว่าเป็นแหล่งที่ขายของต้องห้ามและยังมีการฆ่ากันตายจนเป็นเรื่องธรรมดา แม้ว่าเหตุผลที่ฆ่ากันคือการแย่งของกันก็ตาม

ฮาจิเมะพาไปหาปีศาจร่างใหญ่ที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ แต่กับมีหางปลาที่งอกเหนือก้น

"ลมอะไรหอบคุณมาครับเนี่ย เซโร่" เขาเอ่ยอย่างสุภาพ ดูเหมือนจะเป็นคนรู้จักของคุณฮาจิเมะ

"ก็แค่ได้ของระหว่างทาง" ฮาจิเมะตอบ ก่อนจะยื่นหัวของปีศาจในมือข้างที่มีเลือดเปื้อนอยู่ รอยแผลลึกบัดนี้กับหายเป็นปลิดทิ้ง

เขารับหัวปีศาจกระทิงไปจากฮาจิเมะ ก่อนจะค้นหาอะไรบางอย่างในแจ็คเก็ตตัวใหญ่

"อะ เจอแล้วล่ะนะ" เขาเอ่ยก่อนจะหยิบมันออกมา สิ่งนั้นคือถุงใบใหญ่ที่ดูหนักสุดๆ

ฮาจิเมะรับมา ก่อนจะเก็บมันลงไปในกระเป๋าที่เธอกอดมันไว้ แต่ดูเหมือนของนำ้หนักของของดังกล่าวนั้นจะไม่หนักเลย

"ขอบคุณมากครับ แล้วเด็กคนนั้นคือใครหรอครับ" เขาเอ่ยถาม ก่อนจะหันมามองที่เธอ

"เด็กที่เข้ามาทำงานใหม่" ฮาจิเมะตอบ

"เห ปกติเธอไม่รับใครเข้ามาทำงานนี่" เขาถามอย่างสงสัย

"มันจำเป็น" ฮาจิเมะตอบ

"คงเป็นคารินอีกสินะ แต่เธอชื่ออะไรล่ะ" เขาถาม

"โซระค่ะ" โซระตอบ

"งั้นหรอ ฉันชื่อกิว ยินดีที่ได้รู้จักนะเจ้าหนูน้อย" เขากล่าวแนะนำตัวกลับ

"ค่ะ"

"งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันของตัวก่อน ตามมาเจ้าหนู" ฮาจิเมะกล่าว ก่อนจะเรียกโซระให้ตามไป

"ไว้เจอกันอีกนะครับ" เขาตะโกนบอกเสียงดัง จนคนรอบๆ หันไปมอง ใบหน้าของเขาแดงระรื่นด้วยความเขินอาย แต่ภายนอกกลับแสดงใบหน้าที่ราวโกรธเกลี้ยวทำให้ปีศาจรอบข้างถึงกลับหันหน้าหนีด้วยความตื่นกลัว

"พวกเราจะไปไหนกันหรอคะ" โซระหันไปถามคนพี่ที่เดินนำไป

"ไปส่งของ" ฮาจิเมะตอบสั้นๆ

พวกเธอทั้งสองเดินทางออกจากเขตตลาดมืด

หมับ

จู่ๆ ฮาจิเมะก็หันมาและจับเธออุ้มไว้ข้างกาย โดยอีกข้างนั้นถือกระเป๋าเอาไว้

"เอ๊ะ" โซระร้องออกมาอย่างงุนงง

"อยู่นิ่งๆล่ะ" ฮาจิเมะเอ่ย ก่อนที่ฮาจิเมะจะงอกปีกของอีกาสีดำเงางามออกมาและโผบินขึ้นไปด้านบนท้องฟ้าที่มืดมิด

"อ๊าาาาาาาา" โซระร้องออกมาอย่างตกใจ

หลังจากนั้นโซระก็เอาแต่หลับตาปี๋

ผ่านไปไม่ถึง 10 นาทีฮาจิเมะก็ล่อนลงจอดลงที่หน้าโกดังขนาดใหญ่ที่ดูทรุดโทรมเป็นอย่างมาก

ประตูเหล็กค่อยๆ ถูกเลื่อนขึ้นไปด้านบนด้วยกำลังของปีศาจกอลิล่าตัวใหญ่กว่าเธอไป 2 เท่า

ฮาจิเมะยื่นกล้วยหวีหนึ่งให้เจ้ากอลิล่ายักษ์ มันรับไปทันที

"รีบเข้ามา" ปีศาจกอลิล่าเอ่ยเสียงแข็งที่ดูเหมือนตวาดอย่างไม่สบอารมณ์มากกว่า

ประตูเหล็กถูกยกขึ้นไปด้านบนด้วยแรงมหาศาล

ทั้งคู่สาวเท้าก้าวเข้าไปด้านในโกดังที่มีขนาดกว้างขวาง แต่เต็มไปด้วยกองเศษเหล็กที่ขึ้นสนิมจนแทบมองไม่เห็นสีของเหล็กแล้วล่ะมั้ง

ภายในมีปีศาจกอลิล่าอยู่นับสิบตนจ้องมองตรงมายังพวกเธอ

"อ่าว คิดว่าใครมาซะอีก เซโร่คุงนี่เอง แล้วขอที่สั่งล่ะ" เสียงหนึ่งกล่าวขึ้นท่ามกลางกอลิล่ายักษ์

ก่อนที่ร่างเล็กอย่างลิงเผือกจะเดินออกมาท่ามกลางฝูงกอลิล่า

"อื้ม โซระเอากระเป๋ามา" ฮาจิเมะตอบ ก่อนจะหันมาบอกโซระ เธอรีบเอากระเป๋าส่งให้ฮาจิเมะ

คนที่รับไปเปิดกระเป๋าและค้นหาบางอย่างสักพัก ก่อนที่จะชูกล้วยหวีสีทองอร่ามไว้ตรงหน้า

"เยี่ยม ไอ่ตัวใหญ่ไปเอาเงินมาดิ๊" ลิงเผือกสั่งกอลิล่าที่อยู่ใกล้ๆ

กอลิล่ายักษ์ก้าวเดินตรงเข้ามาหาฮาจิเมะด้วยถุงเงินขนาดไม่ใหญ่มากส่งให้ โดยที่ฮาจิเมะก็ยื่นกล้วยทองคำให้กอลิล่ายักษ์

"ขอบคุณมากสำหรับของนะ เซโร่คุง" ลิงเผือกกล่าวด้วยนำ้เสียงเป็นมิตร เธอสัมผัสได้ถึงความเจ้าเล่ห์

เมื่อเสร็จธุระทั้งคู่ก็ออกเดินตรงออกไปทางเดิมที่เข้ามา แต่กอลิล่ายักษ์ที่เฝ้าประตูกลับไม่ยอมยกประตู กลับมาขวางเอาไว้

"งานเสร็จถือว่าเราไม่เกี่ยวข้องกัน" ฮาจิเมะกล่าวออกมา

"พูดอะไรน่ะ" กอลิล่าง้างหมัดทั้งสองข้างขึ้นเหนือหัว ก่อนจะทุบลงมาตรงที่พวกเธอยืนอยู่

ฮาจิเมะได้แต่ยืนนิ่งๆ ดูราวกับเหม่อลอย โซระจึงรีบกระโดดหลบ

ตู๊มมมมมมมม

กำปั้นยักษ์ทุบลงมาด้วยแรงมหาศาล จนคนที่หลบอย่างโซระกระเด็นไปข้างๆ

แต่หากเป็นฮาจิเมะที่โดนทุบไปจังๆ จะเป็นอย่างไร

"อ๊ากกกกกกกก" เสียงร้องดังขึ้นนั่นไม่ได้มาจากฮาจิเมะหรือโซระ แต่หากเป็นกอลิล่ายักษ์ที่บัดนี้แขนทั้งสองทุกสับเป็นชิ้นๆ

นั่นเป็นฝีมือของฮาจิเมะที่ยืนอยู่บนศีรษะของกอลิล่าที่ถูกสับแขนเป็นชิ้นๆ

"เป็นการแสดงที่ยอดเยี่ยมมากเลยครับ" ลิงเผือกเอ่ยเชยชมเป็นการใหญ่ แต่ใบหน้าและแววตาของฮาจิเมะกับไม่พอใจในสิ่งที่ลิงเผือกทำเท่าไหร่นัก

"ขอบคุณ" ฮาจิเมะเอ่ยก่อนจะพุ่งตรงเข้าไปหาลิงเผือกที่ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงกอลิล่ายักษ์

แต่ก็ต้องชะงักเมื่อลิงเผือกชี้ไปทางที่โซระยืนอยู่ ก็ต้องหยุดลงมือในทันที เพราะโซระถูกกอลิล่ายักษ์จับเอาไว้

"ต้องการอะไร" ฮาจิเมะเอ่ยถาม เพราะต้องมีเหตุผลที่พวกมันทำอย่างนี้

"ก็แค่คำสั่งของใครบางคน ที่ต้องการแก้แค้นแกก็เท่านั้น อีกอย่างพวกมันก็จะให้กล้วยจำนวนมหาศาลให้กับพวกเรา เป็นข้อเสนอที่ดีใช่ไหมล่ะ" ลิงเผือกเผยเหตุผลของมันออกมา ซึ่งนั่นก็คงเป็นคำขอของใครบางคนที่ฮาจิเมะพอจะเดาได้ไม่ยาก

ฮาจิเมะทำได้เพียงเล่นตามน้ำของเจ้าพวกลิงเผือกไป หากเจ้าหนูอย่างโซระสามารถหลุดออกจากการควบคุมของกอลิล่าได้ เรื่องทั้งหมดนี่ก็แค่เรื่องง่ายๆ

"ฉันยอมก็ได้ แล้วพวกแกจะทำยังไงต่อล่ะ" ฮาจิเมะเอ่ยถาม

"ดีมาก แกก็แค่อยู่นิ่งๆ แล้วยอมใส่โซ่ตรวน" ลิงเผือกกล่าว ก่อนจะหันไปหากอลิล่าตัวนึงที่ยืนอยู่ข้างๆ

"ไปเอาโซ่ตรวนมาใส่ให้เซโร่คุงหน่อยซิ" ลิงเผือกบอก ก่อนที่กอลิล่าจะเดินไปหยิบกำไลสีขาวเข้ามาสวมที่แขนทั้งสอง ขาทั้งสอง และลำคอของฮาจิเมะ

สิ่งที่พวกมันเอามาสวมให้อาจิเมะนั้นคือกำไลของพวกผู้พิทักษ์

ดูเหมือนคนที่อยู่เบื้องหลังก็อาจจะเกี่ยวข้องกับผู้พิทักษ์ก็เป็นได้หรือไม่ก็อาจจะเกี่ยวข้องกับการสังหารผู้พิทักษ์

'ทำยังไงดีล่ะเนี่ย ถ้าหากถอดปลอกคอได้แล้วก็ คุณฮาจิเมะก็อาจจะไม่โดนจับใส่โซ่ตรวนก็เป็นได้' โซระคิดในใจ ทางหาวิธีในการหลุดพ้นจากกำมือของกอลิล่ายักษ์

"งั้นปล่อยเจ้าหนูได้หรือยัง" ฮาจิเมะถาม

"นั่นสินะ แต่ว่าหากเอาเจ้าหนูไปขายที่ตลาดมืดก็อาจจะได้เงินไม่น้อยเลยก็ได้ เอายังไงดีนะ" ลิงเผือกเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์

"งั้นก็แย่น่ะสิ เจ้าหนูฟังที่ฉันพูด พันธนาการก็เหมือนก๊อกน้ำ ที่สามารถเปิดเมื่อต้องการจะใช้ได้ แต่หากเปิดไม่ได้ก็จงทำลายทิ้งซะ" ฮาจิเมะกล่าว ซึ่งนั่นก็ทำให้ลิงเผือกและกอลิล่ายักษ์งงกันไปตามๆ

เมื่อลองคิดตามสิ่งที่ฮาจิเมะพูด หากพันธนาการคือปลอกคอ เมื่อต้องการใช้พลังก็คือการถอดมันออก แล้ววิธีใดล่ะที่จะใช้ทำลายมัน

"พูดอะไรของแกน่ะ นี่ถูกจับใส่โซ่ตรวน ทำให้เพ้อขนาดนี้แล้วอย่างนั้น"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***