8

"มาบังคับแทนหน่อย" เธอกล่าว ก่อนจะกระโดดลงจากรถม้าคันเล็กที่เคลื่อนตัวตรงไปยังเมืองหลวง ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทาง

เมื่อกระโดดลงมาแล้ว เธอก็รีบชักดาบข้างกายออกมา

ก่อนที่อีกาสีดำจะบินลงมาเกาะที่ไหล่

"ยืมพลังหน่อย" เธอกล่าวกับอีกาสีดำ

"ยินดีครับ" อีกาหนุ่มกล่าว ก่อนที่ร่างของอีกาแปรเปลี่ยนเป็นสสารความมืดพุ่งเข้าสู่ร่างกายของเธอ

ร่างกายถูกเสริมด้วยสสารความมืดเพิ่มพละกายและความเร็วเหนือมนุษย์ พุ่งกระโจนไปตามกิ่งไม้หนาที่มีร่างของปีศาจหลบซ่อนอยู่

เธอเดาได้เลยว่าพวกมันคือพวกของกลุ่มหนึ่งที่ต้องการของในกระเป๋าใบนั้น

"มีเยอะเหมือนกันนะเนี่ย" เธอกล่าวกับตัวเองด้วยเสียงที่แผ่วเบา

ก่อนที่ความมืดจะกลืนกินเหล่าผู้หลบซ่อนในความมืด

ก๊อกๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น เรียกให้คนที่กำลังนั่งกดโทรศัพท์อยู่บนเตียงต้องกระโดดลงจากเตียงเพื่อไปเดินไปเปิดประตู

ัปัง ปัง ปัง

บานประตูถูกบางอย่างกระแทกจนแผ่นเหล็กที่ยึดเข้าไว้นั้นหลุดติดกับบานประตูล้มกระแทกพื้นเสียงดัง

ปัง

ซึ่งเป็นฝีมือของหญิงสาวผมสีดำสนิทเจ้าของนัยต์ตาสีแดงสด คุณฮาจิเมะนั้นเอง

"อ๊ะ เอ๊ะ" โซระฉันรักเมื่อเห็นคนที่พังประตูเข้ามาคือฮาจิเมะ ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายกำลังต้องการอะไรจากเธออยู่ แต่ที่แน่คงมีการลงไม้ลงมือกันเป็นแน่

"ตามฉันมา" ฮาจิเมะเพียงสั้นๆ

"แล้วประตูล่ะคะ" โซระรีบทักท้วงถาม เพราะเธอคงนอนไม่ได้ถ้าประตูเปิดอ้าซ่าขนาดนี้ อาจจะมีบางอย่างเข้ามาทักทายเธอตอนนอนเป็นแน่

"ปล่อยไว้แบบนั้นแหละ เดี๋ยวจินจะจัดการเอง" ฮาจิเมะกล่าว คุณจินอาจจะต้องเหนื่อยเพิ่มขึ้นอีกสักนิดนึงเพื่อซ่อมประตูของเธอที่พังด้วยนำ้มือของฮาจิเมะ

โซระรีบเดินตามฮาจิเมะไปด้านล่าง ก่อนจะมีการลงไม้ลงมือตบตีกัน

เมื่อเดินลงไปถึงก็พบว่าคนจินกำลังยืนอยู่ในมือถือกระเป๋าใบเล็กสีดำและสั้นสีดำสนิท

"มากันแล้วหรอ" คุณจอยกล่าวทัก ฮาจิเมะพยักหน้าให้ก่อนจะเอ่ยออกไปว่า

"ฝากซ่อมประตูห้องของเจ้าหนูด้วย" ซึ่งนั่นก็ทำให้คนจินถอนหายใจเฮือกใหญ่ พร้อมทั้งท่าทางเหนื่อยหน่ายกับสิ่งที่ได้ยิน

"ได้ๆ เดี๋ยวซ่อมให้" คนจินกล่าว ก่อนจะเดินตรงมาหาโซระที่ยืนอยู่ด้านหลังของฮาจิเมะ พร้อมทั้งยื่นกระเป๋าสีดำและดาบสีดำสนิทให้โซระถือ

โซระรับกระเป๋ามา ก่อนจะเอ่ยถามว่าของด้านในนั้นคืออะไร

"นี่คืออะไรหรอคะ"

"ของที่พวกเธอต้องไปส่งนะ" คุณจินกล่าวพรางตบไหล่โซระเบาๆ เป็นเชิงปลอบใจว่าพยายามเข้า

"ไปกันได้แล้ว" ฮาจิเมะกล่าวเมื่อเห็นว่าโซระและจินพูดคุยกันเสร็จแล้ว

"ไปดีมาดีนะ" จินเอ่ย พรางโบกมือลา

โซระและฮาจิเมะทั้ง 2 เดินออกจากร้านไป ด้านหน้าร้านนั้นมีรถม้าจอดอยู่

แต่ที่แปลกตาไปนั้น คือม้าที่ทำหน้าที่ลากเกวียนไปนั้น กลับไร้ซึ่งผิวหนัง มีเพียงโครงกระดูกและควันสีดำที่ปกคลุมแทนผิวหนังเท่านั้น

หรือจะเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า 'ม้าโครงกระดูกปีศาจ' สิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในโลกของปีศาจ

"ขึ้นไปได้แล้ว เดี๋ยวเจ้าพวกนั้นจะรอนาน" ฮาจิเมะกล่าว แต่ดันตรงเข้ามาจับคอเสื้อจากด้านหลังยกร่างของโซระโยนขึ้นไปบนเกวียนพร้อมกับกระเป๋าและดาบ

โครม

"โอ๊ย" โซระรีบลุกขึ้นนั่งสำรวจร่างกาย

"รักษากระเป๋าดีๆ ล่ะ" ฮาจิเมะกล่าว ก่อนจะเดินขึ้นนั่งที่บังคับรถม้า และบังคับให้ม้าเคลื่อนตัวออกไป

กุบกับๆ

รถม้าเคลื่อนตัวผ่านป่าทึบที่ไร้ซึ่งแสงสว่างจากโดยรอบ มีเพียงแสงจากตะเกียงเพียงเท่านั้นที่พอจะเป็นแสงสว่างให้อุ่นใจได้

ซึ่งหากจะมีอะไรโผล่มาก็คงไม่น่าจะแปลกใจเท่าไหร่นัก

ป่ารอบข้างนั้นมรแต่ความเงียบงันผิดปกติ แต่หากจำไม่ผิดป่าที่กำลังผ่านไปนี้มีปีศาจเงาแฝงตัวอยู่ แต่พวกมันกลับไม่ปรากฏตัวอาจเป็นเพราะคนที่กำลังนั่งบังคับรถม้าอยู่ก็เป็นได้

"จะหลับก็ได้นะ เพราะหลังจากใกล้ถึงจุดหมายแล้วจะนอนไม่ได้" ฮาจิเมะเอ่ยเสียงเรียบ ขณะที่นั่งมองตรงไปด้านหน้าที่มีแต่ความมืด

"อืม"

โซระหลับตาลง ก่อนจะปล่อยให้ตัวเองเข้าสู่ห้วงนิทรา

ภายในความฝัน ปรากฏร่างของเด็กสาวสองคนและหญิงสาวอีกหนึ่งคนนอนอยู่บนพื้น

ร่างของเด็กสาวทั้งสองและหญิงสาวเปียกชุ่มไปด้วยเลือดสีแดงสดที่ไหลน่องออกจากบาดแผล

มือเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด อีกทั้งเลือดยังจะชโลมไปทั่วทั้งกาย ร่างกายของเธอไม่มีแม้แต่รอยแผล

เล็บที่งอกยาวมีเศษเนื้อติดอยู่ คงเดาได้ไม่ง่ายว่าเธอคือคนที่ทำเรื่องทั้งหมดตรงหน้า

ตึก

มีคนบางคนเดินเข้ามา และตวัดดาบขึ้นเหนือหัว จ้องมองตรงมาด้วยนัยน์ตาสีเหลืองทอง ดวงตาดุดัน

ดวงตาโพร่งกว้างด้วยความตื่นตกใจ เธอรู้สึกหวาดกลัวสุดขีด เมื่อเห็นชายตรงหน้า

"เจ้าหนูตื่นได้แเล้ว" ฮาจิเมะปลูกโซระให้ตื่นจากห้วงนิทรา ความรู้สึกกลัวยังคงหลงเหลืออยู่

"..."

"มาบังคับแทนหน่อย" ฮาจิเมเอ่ย ก่อนที่เธอจะเดินหยิบกระเป๋าไปหาฮาจิเมะ เพื่อเปลี่ยนหน้าที่แบบงง

มือข้างหนึ่งจับเขือกเอาไว้ ส่วนอีกมือกอดกระเป๋าไว้แน่น

ดูเหมือนจะผ่านป่าแห่งเงามาแล้ว และในตอนนี้ก็กลายเป็นป่าทึบที่มีต้นไม้สูงชันรายล้อมอยู่ด้านข้าง

ฮาจิเมะยืนอยู่ข้างๆ เธอ มองตรงไปด้านหน้าอย่างคนเหม่อลอย แต่เธอสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่แผ่อยู่ในอากาศจนแทบจะหายใจไม่ออก แม้สิ่งนั้นจะแผ่ออกมาแค่บางเบาก็ตาม

ผ่านไปสักพักก่อนที่ฮาจิเมะจะหลุดจากภวังค์ ก่อนจะหันมาเอ่ยกับโซระว่า

"ถ้าเกิดมีอะไรมาขว้างหน้าก็ให้ชนได้เลย" ฮาจิเมะกระโดดลงจากรถม้าในขณะที่รถม้ายังเคลื่อนตัวอยู่

"คุณฮาจิเมะไม่เป็นอะไรไหมคะ" ด้วยความตกใจโซระรีบตะโกนถาม ซึ่งก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ตอบมา

โซระจึงหันไปบังคับรถม้าต่อตามที่ฮาจิเมะได้กล่าว ก่อนหายไป

ความเงียบได้เข้าปกคลุมรถม้าทั้งคัันอีกครั้ง เมื่อเธอต้องอยู่บนรถม้าเพียง รอบข้างมีแต่ความมืดมิดชวนให้รู้สึกผวา

"ย๊ากกกกกก" เสียงกรีดร้องดังมาแต่ไกล

"อึ้ย เสียงอะไรเนี่ย" โซระรีบกั้นใจบังคับม้าให้เร่งความเร็วขึ้นด้วยความกลัวสุดขีด

'อ๊า คุณฮาจิเมะไปไหนเนี่ย แล้วเสียงเมื่อกี้คืออะไร ปีศาจรึเปล่า หรืออสูรกาย หมาป่า อ๊าาาาาา' โซระร้องตะโกนในใจ หน้าตาตื่น โดยลืมไปว่าฮาจิเมะจะตามทันหรือไม่

ผ่านไปสักพักก่อนที่เธอจะตั้งสติได้ ก็ผ่านมายังเขตสวนดอกไม้ ที่มีแต่ดอกไม้สวนงามเต็มข้างทาง

"ทำได้ดีมาก" จู่ๆ คุณฮาจิเมะก็กระซิบข้างๆ จนโซระสะดุ้งโหยง

"จ๊าก"

"พวกเรามาพักกันก่อนเถอะ" ฮาจิเมะกล่าว ก่อนยื่นขวดนำ้ให้โซระ เธอรับมาก่อนจะดื่มไปเล็กน้อยเพราะกลัวคนยื่นให้

"ขอบคุณค่ะ" โซระกล่าว

"อืม เดี๋ยวฉันบังคับต่อเอง ไปพักได้แล้ว หลังจากนี้ก็ไม่มีอะไรอันตรายแล้วจนถึงเมืองหลวง" ฮาจิเมะกล่าว

"ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ" โซระถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ

"อืม"

"เมื่อกี้คุณไปไหนมาหรอคะ" โซระถามอย่างสงสัย

"...ไปเก็บพวกที่ขว้างทางมา" ฮาจิเมะตอบสั้นๆ ซึ่งน่าจะเป็นที่มาของเสียงกรีดร้องนั้นที่เธอได้ยินเป็นแน่

โซระลุกให้ฮาจิเมะ ก่อนจะกลับไปนั่งที่เดิมของก่อนหน้านี่

เมื่อผ่านสวนดอดไม้ก็พบพื้นที่กว้าง ที่มีต้นตายแล้วยืนต้นอยู่ อีกทั่งยังเป็นสีดำเหมือนกับถูกเผ่ามายังไงอย่างงั้น กินเวลาเดินทางไปนานจนเธอกลับไปสองตื่นได้แล้ว

ก่อนที่รถม้าจะเคลื่อนตัวมาหยุดที่กำแพงหนาสูงกว่า 100 เมตร

"ถึงแล้ว"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***