7

คุณฟุยุเปิดประตูหลังเคาน์เตอร์ที่เชื่อมไปยังห้องพัก ซึ่งมีหญิงสาวแปลกหน้านั่งรออยู่

เธอมีเส้นผมสีดำสนิท นัยน์ตาสีแดงสดดูเย็นชา ใบหน้าไร้อารมณ์ยากจะคาดเดาอารมณ์ บรรยากาศโดยรอบตึงเครียดขึ้นมาในทันทีที่ก้าวผ่านประตู อีกทั่งยังมีออร่าสีดำทมิฬแผ่ออกมาจำนวนมาก

"นั่งคุยกันไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปเตรียมชาให้ก่อน" คุณฟุยุเอ่ย ก่อนจะรีบปลีกตัวออกไป ทิ้งให้โซระต้องอยู่กับหญิงสาวแปลกหน้าสองคน

"นั่งก่อนสิ" นำ้เสียงเรียบเฉยถูกปล่อยออกมา ซึ่งก็ทำให้กดดันแปลกๆ

โซระทำตามที่อีกฝ่ายบอก เดินไปนั่งตรงข้ามกับหญิงสาว ความเงียบเข้าปกคลุมทันที ไม่มีฝ่ายใดยอมปลีกปากพูดอะไรออกมา

ทำให้โซระต้องรวบรวมความกล้าเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่สะกดให้นิ่งที่สุด

"มะ มีอะไรรึเปล่าคะ"

"..." อีกฝ่ายไม่ตอบอะไร แต่กลับลุกพรวดขึ้นจากโซฟา

หมับ

"อึก"

ฝ่ามือเย็นยะเยือกจับเข้าที่ลำคอของโซระ ยกขึ้นลอยกลางอากาศด้วยแรงมหาศาล แม้จะพยายามแกะมือของอีกฝ่ายออกก็ตาม แต่ก็สู้แรงบีบรัดนั้นไม่ได้

'อะไรของเขาเนี่ย หายใจไม่ออก'

"ปะ ปล่อย" โซระเค้นเสียงออกมา แต่อีกคนกลับบีบแรงขึ้นจนเธอแทบหายใจติดขัด

ยิ่งถูกบีบแรงมากเท่าไหร่ โซระก็ยิ่งดิ้นรนมากขึ้น เพื่อเอาตัวรอดจากเงื้อมือของหญิงสาวแปลกหน้า

ก่อนที่สติสุดท้ายจะถูกพรากไปในที่สุด

"..."

"ไม่ยอมออกมางั้นหรอ" หญิงสาวกล่าวเสียงเรียบเย็น ก่อนจะทิ้งร่างของโซระลงนอนลงบนพื้น

ชิง

ดาบสีดำสนิทถูกชักออกมาจากฟัก ก่อนจะตวัดแทงลงเสียบทะลุเนื้อหนังของแขนข้างขวา

ฉึบ

หยดเลือดทะลักออกจากบาดแผลที่ถูกคมดาบกรีด

โซระที่อยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่นลุกขึ้นมา ท่าทางแปลกไป มือจับคมดาบของหญิงสาวเอาไว้ แต่ดูเหมือนว่าโซระจะยังคงไม่ได้สติ

ร่างกายของโซระถูกปกคลุมไปด้วยควันสีเทา ตั้งแต่โคนผมถูกย้อมเป็นสีดำลงไปครึ่งหนึ่ง ซึ่งเป็นผลมาจากคำสาปที่เริ่มทำงานไปกว่าครึ่งแล้ว

ฉึบ

คมดาบถูกชักออกมาจากเอื้อมมือของโซระ พร้อมทั้งเฉือนฝ่ามือจนถึงกระดูก แต่โซระกับไม่มีแม้แต่เสียงร้องใดๆที่แสดงถึงความเจ็บปวดออกมา

โซระจ้องฝ่ามือที่มีแผลเหวอะ ก่อนที่มันจะถูกไอสีเทาชโลมแผลสดจนกลับมาเหมือนก่อนหน้าที่คมดาบจะตัดเฉือนเนื้อ

โครม

ก่อนที่จะได้ทำอะไรต่อ ร่างของโซระก็ล้มลงนอนกองกับพื้นราวกับคนหลับใหลไม่ได้สติ

"หึ หนีไปงั้นหรอ" เสียงหึในลำคอ ตามมาด้วยการบ่นพึมพำ

"เจ้าหนู ตื่นได้แล้ว" เสียงคุ้นหูดังขึ้นเรียกชื่อเธออีกครั้ง

โซระลืมตาตื่นขึ้นช้าๆ ก็เห็นหญิงสาวใบหน้าสวยกำลังใช้นิ้วจิ้มที่แก้มของเธออย่างนึกสนุก

"อ๊ะ ตื่นแล้ว ฮาจิเมะ! เจ้าหนูตื่นแล้วล่ะ!" คุณจินร้องเมื่อเห็นโซระได้สติ และยังร้องบอกใครบ้างคน

ตึกๆ

ก่อนที่จะปรากฏร่างผอมบางผ่านใต้ผ้าคลุมสีดำสนิท ใบหน้าเย็นชาไร้ซึ่งอารมณ์ ผมสีดำสนิท นัยน์ตาสีแดงสดราวกับเลือด จ้องมองตรงมายังเธอด้วยสายตาที่เย็นยะเยือกราวกับคมมีด

'อึ้ย'

เธอจำได้ทันทีที่เห็นใบหน้าเรียบเฉยนั้น ความทรงจำที่จู่ๆ ก็ถูกบีบคอก็ไหลเข้ามา

โซระรีบลุกพรวดขึ้นจากโซฟา ตั้งท่าเตรียมต่อสู้ทันที ตามสัญชาตญาณที่ได้รับเมื่อวัยเยาว์

"เฮ้ เดี๋ยวก่อน ลงมานั่งก่อนเถอะ" คุณจินพูด พรางยิ้มแห้ง มือจับขากางเกงเอาไว้

โซระกระโดดพรวด ง้างหมัดขึ้นเหนือศีรษะ หวังจะซัดคนที่บีบคอเธอก่อนหน้านั้น

พรึบ

ผั๊วะ

"อั๊ก" ร่างของโซระถูกเท้าเตะเข้าที่ท้องอย่างจังจนลงไปนอนงอตัวกองกับพื้น มือกุมบริเวณที่ถูกเตะเอาไว้ แต่สายตายังจับจ้องอยู่ที่หญิงสาวไม่วางตา

ไม่กี่นาทีต่อมาโซระถูกจับมัดด้วยสก๊อตเทปสีดำที่หนาสุดๆจนขยับไม่ได้

"ปล่อยนะๆๆๆๆ" โซระร้องซ้ำไปซ้ำมา ฟังดูน่ารำคาญ

ผั๊วะ

หมัดหญิงสาวผมดำประเคนเข้าที่หัวโซระ จนต้องร้อง

"โอ๊ย"

"เอาล่ะ พวกเธอก็คุยกันดีๆ ล่ะ" คุณจินบอก ก่อนจะเดินออกจากห้อง ผ่านประตูที่เชื่อมกับร้าน

"ฉัน ฮาจิเมะ" หญิงสาวแนะนำตัวสั้นๆ ด้วยนำ้เสียงเรียบเฉย

"..." โซระไม่ได้ตอบอะไร

"ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป เธอจะต้องมาฝึกควบคุมคำสาปกับฉัน" ฮาจิเมะกล่าว ก่อนจะเดินออกไปจากห้องทิ้งให้โซระต้องตกอยู่ในสภาพที่ถูกมัดจนขยับไม่ได้

"เฮ้...แกะมัดให้ก่อนสิ" ดูเหมือนฮาจิเมะจะไม่ได้ยิน

"แล้วจะทำยังไงเนี่ย" โซระบ่นกับตัวเอง ก่อนจะตะโกนขอความช่วยเหลือ

"ช่วยด้วยยยยย"

...

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง จินก็ได้เข้ามาพบโซระที่อยู่ในสภาพที่นอนอยู่บนพื้นกลิ้งไปกลิ้งมา สภาพในห้องดูเละเทะไปหมด สาเหตุมาจากคนทั้งสองตีกัน โดยที่โซระพุ่งเข้าใส่ฮาจิเมะ จนชนเข้ากับของต่างๆ ภายในห้อง

จินจะรีบเข้ามาห้ามและแกะสก๊อตเทปให้ทันที โซระจึงหยุดพ้นจากพันธนาการ

"ฮาจิเมะ โซระหยุดได้แล้ว ห้องพังหมดแล้วเนี่ย" จินบ่นให้กับฮาจิเมะที่นั่งเช็ดดาบโดยไม่สนคนบ่น

คนบ่นก็บ่นต่อไปเรื่อยๆ ตามประสาคนช่างพูด กว่าจะหยุดก็หลังจากที่เจ้าตัวถูกคุณฟุยุเรียกตัวไป เพื่อทำอาหารเย็นของวันนั้น ซึ่งเป็นหน้าที่หลักของจิน

แต่ก่อนที่จินจะเดินออกไป ก็สั่งด้วยนำ้เสียงน่ากลัวว่า

"อย่าลืมเก็บห้องนี้ให้สะอาดด้วยล่ะทั้งสองคน" จินเน้นคำว่า ทั้งสองคน จนคนฟังอย่างโซระรีบพยักหน้ารับทันที

ทั้งสองรีบเก็บกวาดข้าวของภายในห้อง แม้ว่าโซระจะเป็นคนทำทั้งหมดก็ตาม

"อ๊าเระ ลืมยกชาไปให้ซะสนิทเลย"

อาหารถูกจัดวางลงจานบนโต๊ะภายในร้านที่ไร้ลูกค้า

โซระถูกเรียกให้ลงมาจากห้อง หลังจากที่อาหารเย็นทำเสร็จโดยฝีมือของจิน

อาหารที่จินทำนั้นดูน่ากินเป็นอย่างมาก อีกทั่งยังมีกลิ่นหอมเตะจมูก จนท้องร้องดังโคร๊งคร๊าง

"ทานได้เลยเจ้าหนู" จินเอ่ย โซระพยักหน้างึกๆ

"ทานแล้วนะคะ" โซระกล่าว ก่อนจะลงมือตักอาหารตรงหน้าเข้าปากทันทีที่จินอนุญาต