บท 3

หมับ

เธอรีบกอดเบาะทันทีที่มือเอื้อมถึง แรงเหวี่ยงทำให้เธอเอียงไปเอียงมา แต่มือทั้งสองยังเกาะไว้แน่น

"เฮ้ย!!!! เจ้าพวกชาโดว์หยุดได้แล้ว!! คนพวกนั้นเป็นแขกของทางเรา!!" เสียงตะโกนขอฃหญิงสาวดังขึ้น ทำให้ปีศาจที่กำลังเกาะอยู่บนหลังคาอยู่ รีบกระโดดหายไปในทีนที

เมื่อมองไปยังต้นเสียงก็พบกับร่างของหญิงสาวผู้มีเรือนผมสีเหลืองทองร่างสูงยืนอยู่ พรางโบกมือ

"ให้ตายซิ" ชายวัยกลางถอนหายใจ ก่อนจะเปิดประตุลงจากรถไปหาหญิงสาวปริศนาคนนั้น

ทั้งสองพูดคุยกันพักใหญ่ ก่อนที่ชายวัยกลางจะเดินขึ้นมานั่งบนเบาะคนขับ

"คนนั้นคือใครหรอคะ" โซระโพล่งถามชายวัยกลางออกไปอย่างสงสัย

"อ้อ คนของร้านที่เธอจะไปทำงานนั้นแหละ ยัยนั้นชื่อ จิน" เขากล่าวด้วยเสียงที่ดูโล่งใจไปเปราะหนึ่ง

"งั้นหรอคะ" เธอเอ่ย

"อืม พวกเราจะไปกันต่อแล้ว อีกไม่ไกลก็ถึงแล้ว" เขากล่าวก่อนจะสตาร์ทเครื่องยนต์ รถประจำทางเคลื่อนตัวอีกครั้ง ก่อนจะวิ่งตามรถจักรยานยนต์ที่ตัวรถแต่งป็นสีเหลืองตัดกีบฟ้า

เมื่อรถวิ่งช้าลงกว่าเดิมทำให้เธอสามารถมองเห็นทิวทัศน์ด้านนอกได้ชัดเจนมากขึ้น

ต้นไม้ที่ขึ้นข้างทางจนหนาทึบ อีกทั่งยังเป็นสีดำสนิทราวกับถูกเผาจนไหม้เกรียม

รถทั้งสองคันวิ่งตามกันไปเป็นเส่นตรงก่อนจะเลี้ยวซ้ายขวาไปมาจนเธอนึกสงสัยว่าทำไมถึงทำอย่างงั้น

ก่อนที่เธอจะรู้ตัวก็ปรากฏร้านค้าขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่มาก ตัวร้านทำจากไม้เนื้อแข็งสีดำเทา มีป้ายขนาดใหญ่ที่เขียนด้วยสีขาวว่า 'แบล็คชาโดว์'

'ที่นี่สินะ ที่ท่านคารินบอก...'

ภายนอกร้านไม่ได้ตกแต่งอะไรมากมาย อีกทั่งยังทำให้รู้สึกวังเวงชอบกล

"เอาล่ะเจ้าหนู ถึงแล้ว" ชายวัยกลางกล่าว ก่อนจะเปิดประตูลงรถไป

เธอที่ได้ยินอย่างงั้นจึงหันขวับหากระเป๋าใบใหญ่สีนำ้ตาลของเธอ

หาไม่นานเธอก็พบว่ามันวางอยู่บนพื้นด้านในสุดของรถ

เธอรีบเดินไปยกกระเป๋าขึ้นจากพื้นและตรงออกจากรถผ่านประตูที่ถูกเปิดเอาไว้รอ

ตึก

เธอรับรู้ถึงร่างกายที่กำลังโน้มตัวลงบนพื้น เมื่อเท้าข้างหนึ่งเหยียบพลาดไป

หมับ

แขนของใครบางคนจับคอเสื้อของเธอไว้ทันก่อนที่ร่างของเธอจะล้มกระแทกพื้น

ส่วนกระเป๋าใบใหญ่ก็ถูกอีกคนจับเอาไว้ได้เช่นกัน

"วู้ เกือบไปๆ" หญิงสาวเอ่ย พรางยกร่างเล็กของเธอขึ้นกลางอากาศ ส่วนอีกมือก็ถือกระเป๋าของเธอไปด้วย

โซระที่ถูกดึงคอเสื้อก็นิ่งทันทีราวกับแมวที่ถูกหิ้ว

"เฮ้ยๆ ปล่อยยัยหนูนั้นลงได้แล้ว นั้นเด็กของคารินนะ" กิวชายวัยกลางคนกระซิบบอกจินที่กำลังพินิจพิจารณาโซระอยู่

"งั้นหรอๆ แล้วชื่ออะไรล่ะเจ้าหนู" เมื่อหญิงสาวได้ยินชื่อของคารินก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที ก่อนจะวางโซระลงและเปลี่ยนมาเป็นท่ายกแทน

จินหมุนตัวเป็นวงกลมเช่นเดียวกับเธอที่ถูกเหวี้ยงตามการหมุนของหญิงสาว

"ฮะๆๆ" หญิงสาวหัวเราะร่า

'เวียนหัวชะมัด...'

"อึก"

เมื่อหญิงสาวเห็นท่าทีไม่สู้ดีนักของเธอก็รีบปล่อยร่างของเธอลงบนพื้น แต่ขาเจ้ากรรมกลับอ่อนแรงทำให้เธอทรุดลงนั่งกองกับพื้นอย่างช่วยไม่ได้

"โอ๊ะ" หญิงสาวร้อง ก่อนจะจับคอเสื้อเธอยกอีกครั้ง และพาร่างของเธอเดินตรงไปยังร้าน โดยทิ้งให้กิว ชายวัยกลางคนยืนอยู่ท่ามกลางความมืด

ตึกๆๆๆๆ

"เฮ้ย รอด้วย" ชายวัยกลางตะโกนพร้อมกับรีบวิ่งสี่คูณร้อยตามพวกเธอมาด้วยใบหน้าที่ดูตื่นกลัว

"ฮะๆ" หญิงสาวหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

เธอเงยมองใบหน้าสวยคมที่กำลังหัวเราะร่า

"มีอะไรหรอเจ้าหนู" อีกฝ่ายก้มหน้าลงมามองในขณะที่ยังคงเดินต่อไป

โซระส่ายหน้าอย่างร้อนรน พรางก้มหน้างุด

"ฮะๆ ถึงแล้วล่ะ" หญิงสาวเอื้อมมือไปเปิดประตูร้าน

ภายในเป็นร้านธรรมดาที่ให้ความรู้สึกเงียบสงบ แต่ถูกกลบด้วยเสียงเอะอะโวยวายของกลุ่มปีศาจวัว

ที่เคาน์เตอร์ที่ตั้งอยู่ในสุดของร้านมีหญิงสาวใบหน้าสวย ผู้มีเรือนผมสีนำ้เงินอ่อนยืนอยู่ ขณะที่ยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับพวกเธอ

"ยินดีต้อนรับกลับจ๊ะจิน แล้วก็ยินดีต้อนรับจ๊ะหนูน้อย" หญิงสาวเอ่ยอย่างเป็นมิตร

"เดี๋ยวฉันทำต่อเองค่ะ เจ้าหนูน่าจะมีอะไรอยากคุยด้วย" จินเอ่ย ก่อนจะวางร่างของโซระวางลงกับพื้น...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***