บท 1

1 อาทิตย์ ผ่านไปหลังจากที่โซระถูกปล่อยตัวจากการคุมขัง

เธอก็เอาแต่ทำงานให้คารินจนไม่มีเวลาหยุดหย่อนให้พัก

หากเป็นเพราะเธอไม่ต้องการนึกถึงเรื่องที่ทำลงในอดีตจนเอาแต่คลุกตัวอยู่แต่ในห้อง

การทำงานจนหัวหมุนจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเธอ

ในช่วงเช้าของวัน คริสชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ใบหน้าคมเข้มมาเรียกหน้าประตู เพื่อบอกให้เธอตามลงไปหาคารินที่ห้องทำงาน

เมื่อเธอตามลงไป ก็พบว่าคารินนั้นนั่งรอเธออยู่ที่โซฟาแล้ว

โซระหย่อนตัวนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับคาริน ก่อนที่ความเงียบจะเข้าปกคลุมคนทั้งสอง

"มีอะไรรึเปล่าคะ ถึงเรียกมา" เธอเกริ่นถามคนตรงหน้า เพื่อไถ่ถามถึงสาเหตุที่อีกคนเรียกเธอมาที่นี่

"อ้อ ข้าว่าจะส่งเจ้าไปทำงานที่แบล็คชาโดว์น่ะ ที่นั้นมีคนที่ถูกผลึกสาปเหมือนเจ้าอยู่ เขาจะสอนเจ้าใช้มันเอง" ท่านคารินกล่าวด้วยนำ้เสียงเรียบ

"เข้าใจแล้วค่ะ" โซระตอบเสียงเรียบ หากเป็นความต้องการของคาริน เธอก็ไม่ขัด และการไปที่นั้นอาจทำให้เธอไม่จำเป็นต้องทานยาในทุกๆ วันอีกแล้วก็ได้

"อื้ม เมื่อถึงเวลานั้นคริสจะเป็นคนไปส่งเจ้าเอง เรื่องที่ข้าจะพูดก็มีแค่นี้" ท่านคาลินกล่าว

ภายในในหนึ่งอาทิตย์หลังจากนั้น โซระก็ยังมุ่งมั่นทำงานจนหัวหมุนไม่หยุดหย่อน

ทั้งทำความสะอาดสิ่งต่างๆ ยกข้าวของและจัดระเบียบห้องทำงานของท่านคาริน ที่กว่าจะเสร็จก็ใช้เวลาไป 2-3 ค่อนวัน

และแล้ววันที่เธอต้องไปจากที่นี่ก็มาถึง ข้าวของทุกอย่างถูกเก็บใส่ไว้ในกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สีนำ้ตาล โดยที่ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งอาสาถือไปให้

ก่อนไปเธอร้องขอให้คริสรอเธอสักครู่ เพราะเธอต้องการที่จะไปลาท่านคารินก่อน

โซระวิ่งตรงเข้าไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปด้านใน

"อ๊ะ" โซระตกใจเล็กน้อย เมื่อด้านหลังบานประตูมีร่างเล็กของหญิงสาวผู้มีเรือนผมสีขาวเนียนยืนอยู่

"กำลังตามหาข้าสินะ" คารินเอ่ย พรางส่งยิ้ม

"ค่ะ" โซระเอ่ย ก่อนจะวิ่งเข้าไปสวมกอดหญิงสาวร่างเล็ก

อีกฝ่ายดูลังเลเล็กน้อย ก่อนจะกอดตอบ

"ไปก่อนนะคะ" โซระเอ่ย

"อื้ม อย่าพึ่งตายก็แล้วกันล่ะ" คารินกล่าวตามแบบของตนเอง

"ค่ะ!" โซระตอบอย่างมั่นใจ ก่อนที่คนทั้งสองจะคลายอ้อมกอดออก โซระวิ่งกลับไปหาคริสที่ยืนรออยู่

ตึกๆๆ

"ขอโทษที่ให้รอนะค่ะ" โซระเอ่ย

"ไม่เป็นไร ดูเหมือนเจ้านั้นจะยังไม่มา" คริสกล่าว ก่อนที่จะมีแสงสว่างไสวมาแต่ไกล ดูราวกับดวงไฟวิญญาณที่ประดับตามทางเดินของคฤหาสน์แห่งการเวลา

บรึ้น!!!!

รถประจำสีดำวิ่งตรงเข้ามาหาพวกเธอด้วยความเร็ว ด้านหน้ารถมีแต่รอยขีดข่วน อีกทั้งกระจกหน้ารถยังมีรอยร้าวราวกับไปชนอะไรมานักต่อนักแล้ว

กว่าจะรู้ตัว รถประจำทางสีดำก็พุ่งเข้ามาใกล้ในระยะที่เธอและเขาหลบไม่ทัน

เอี๊ยด!!!!!

รถประจำทางเบรกกระทันหัน โชคดีที่ท้ายรถไม่ลอยสู้จนตีลังกาลงมาทับพวกเฑอที่ยืนอยู่

"ขับได้อันตรายเหมือนเดิมเลยนะ คุณกิว" คริสเอ่ยทักทายชายวัยกลางอย่างสนิทสนม เธอคาดว่าเขาทั้งสองคนคงรู้จักสนิทสนมกันมาก่อน

"แน่นอน รถพี่มันแรง แล้วเรียกข้ามามีอะไรล่ะ" ลุงกิวเอ่ยถาม พร่งหันมามองเธอที่ยืนข้างๆ กับคริส

"อ้อ พอดีอยากให้นายไปส่งเธอที่ร้านของคุณฮาจิเมะหน่อยน่ะ" คริสเอ่ยพรางยิ้ม

"ขอปฏิเสธ ไม่งั้นรถของข้าคงไม่เหลือชิ้นดีแน่" เขากล่าว พรางส่ายหน้าอย่างแรง

"งั้น 10,000 เหรียญเป็นไงครับ" คริสดูออกมาพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่ดูเจ้าเล่ห์

"อืม...10,000 เหรียญงั้นหรอ อืม...ตกลง!!!" เขาคิดใคร่ครวญอยู่พักใหญ่ ก่อนที่จะพูดโพล่งออกมาเสียงดัง

"ขอบคุณครับ ขอฝากเจ้าหนูไปให้ถึงร้านด้วยนครับ ขอยำ้ว่าต้องถึงอย่างปลอดภัย" คริสกล่าวนำ้ด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม แต่แฝงไปด้วยควาทน่ากลัวอยู่ภายใน ชายวัยกลางดูจะสะดุ้งเล็กน้อยกับนำ้เสียงของคริส

"เข้าใจแล้วๆ จะส่งให้ถึงเลยค๊าบ ขึ้นมาได้แล้วเจ้าหนู" ชายวัยกลางกล่าว พรางหันมาบอกกับเธอให้รีบขึ้นไปบนรถได้แล้ว

คริสเดินถือกระเป๋าไปเปิดประตูให้ เมื่อเห็นเธอขึ้นไปนั่งเรียบร้อยแล้ว เขาก็ส่งกระเป๋าใบใหญ่ส่งให้เธอ เธอรับมาในทันทีโดยลืมไปว่ามันหนัก เมื่อคิดได้ก็สายไป กระเป๋าใบใหญ่ตกลงบนพื้นเสียงดัง

"ระวังหน่อยยัยหนูน้อย รถของข้าจะเป็นรอยเอา" ชายวัยกลางกล่าวด้วยนำ้เสียงไม่สบอารมณ์

"ใจเย็นน่า แค่กระเป๋าตกเอง อีกเดี๋ยวคุณก็ได้รถคันใหญ่แล้ว ใจดีกับเธอหน่อย ถือว่าผมขอนะ" คริสกล่าวอ้อนวอนแต่ยังคงยิ้มอยู่

"เออๆ รู้แล้วน่า ข้ายังไม่อยากถูกจับไปทดลอง ถ้าเรียบร้อยแล้วก็ปิดประตูได้แล้ว" ชายวัยกลางกล่าว

ก่อนที่คริสจะได้ปิดประตู เธอก็รีบโพล่งถามคริสออกไป

"แล้วคริสไปได้ไปด้วยหรอ"

"อื้ม ขอโทษที่ไม่ได้ไปส่งน่ะ แต่ฉันมีงานสำคัญต้องรีบจัดการน่ะ เธอไปกับคุณกิวนะ ได้รึเปล่า" คริสกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"อื้ม เข้าใจแล้ว" เธอตอบพรางพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ อีกฝ่ายก็กล่าวขอบคุณ ก่อนจะปิดประตูรถ

"ขอบคุณนะ เดินทางปลอดภัย" เขาโบกมือตามหลัง เมื่อตัวรถเคลื่อนตัวออกไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***