EP 0 จุดเริ่มต้นของตัวตนสักอย่าง

..... อะ.... ผมลืมตาขึ้นมา มองซ้ายขวา ทุกอย่างเป็นสีขาวไปหมด ผมเห็น เเค่สีขาวมากมากไกลจนสุด ที่ตาของผมจะเห็นได้ ผมได้บ่นพึมพำขึ้นมาว่า "ผมอยู่ที่ไหน ผมคือใคร"

ผมไม่เข้าใจอะไรเลย เเต่สิ่งที่ผมมั่นใจคือ ที่ว่างเปล่าเริ่มมีอะไร อะไรสักอย่างขึ้นมา เเละมัน คือตัวอักษร ผมไม่เคยเจอตัวอักษรเเบบนี้ เเต่ผมสามาถรอ่านออกได้ เเละ พื้นที่ว่างเปล่าวที่มีตัวอักษรเขียนว่า "ผมอยู่ที่ไหน ผมคือใคร" อ๊ะ!! มันคือ สิ่งที่ผมพูดไป ทำไมถึง ปรากฎ อยู่ตรงพื้นที่ว่างปล่าวได้ ผมยังคงไม่เข้าใจอยุ่ดี ผมถูกขั่งอยู่ที่นี้นาน จนผมจำไม่ได้ ผ่านไปเเล้วไม่รู้เท่าไหร่ มันนาน จนผมลืมทุกอย่างที่ผ่านมา ว่าผมมาที่นี้ได้ไง ผมเป็นใคร เเต่สิ่งที่ผมไม่เคยลืม คือ ชื่อของที่เเห่งนี้ ผมเรียกมันว่า "the void" ที่นี้ผมไม่หิว ไม่เหนื่อย ไม่มีน้ำตา ไม่มีอะไรเลย นอกจากความเบื่อ ผมได้เเต่ พูดคำที่ผมไม่รู้ความหมายว่ามันคืออะไร เช่น " เศษ,อากาศ,พื้นดิน,นก,สิ่งมีชีวิต,อวกาศ,เมฆ,เทพ,ปีศาจ,เเละอีกมากมาย" อักษรเต็มพื้นไปหมด เเต่มันก็เทียบไม่ได้กับความว่างปล่าวของ void

ผมได้บ่นขึ้นมาว่า"ฉันควรทำอะไรดีตอนนี้" เเละอะไรไม่แน่ใจ ให้ผมพูด"เปิด" ทันใดนั้น ผมก็เห็น มุมมอง จากที่สูง มันคืออะไรสักอย่าง ออ....อ๊ะ ในตอนเเรกผมคิดว่ามันคือก้อนหินขนาดใหญ่ทรงกลม เเต่จริงๆ เเล้วมันคือโลก ผมไม่เข้าใจคำที่ผมพูดไป เเต่ในใจของผม เหมือนคุ้นเคยกับที่นี้มาก ผมพูดว่า "ขยาย" ผมได้เห็นสิ่งมีชวิตยั้วเยี้ยเต็มไปหมด มันคล้ายกับผม เเต่ตัวของผม นั้น ไม่มีหน้า หรือสีผิว ตัวผมนั้นคือสีขาวทั้งตัว เเต่ผมมั่นใจพวกเขาคือมนุษย์ ผมรู้สึกสนใจกับดาวนี้มาก มันเหมือนกับนั้งดูจอ ทีวี ขนาดใหญ่ เเละผม สามารถ เปลี่ยนช่องได้ ผมพูด" เลื่อน " ว้าววววว .. มีโลกหลายใบมากมายเหมือนกระดาษ a4 วางทับกันเป็นเเผ่นมากมาย ผมมองอย่างใจจดใจจ่อ เเละผมเลือกที่จะสุ่มดู 1 เเผ่น มันคือ ....

ในตอนนั้น ผมเห็น มนุษย์มากมาย กำลังถืออาวุทฆ่ากัน ในตอนเเรกผมก็ตกใจ เเต่ผมก็รู้ศึกเบื่อ เพราะ มันไม่มีอะไรเลยนอกจากมนุษย์ฆ่ากันเอง ผมนั่งมอง ไม่รุ้กี่ปี ผมนั่งมอง จนกระทั้ง สงครามจบลง มนุษย์เริ่มสร้างบ้านเรือนมากมาย ผมเบื่อก็เลย กอให้มันเร็วขึ้น ผมได้เเค่ดู ดูไปเรื่อยจน มีสิ่งที่เรียกตัวเองว่าเทพปรากฏตัวออกมา พร้อมกับกระดาษ 2 เเผ่นที่ติดกัน ผมนั่งมองอย่างใจจ่อ ทุกคนต่างบอกว่านางนั้นสวยงามราวกับเทพที่เเท้จริง ไม่ก็ CG บราๆ ผมไม่เข้าใจสักเท่าไหร่ เทพได้กล่าวขึ้นมาว่า " ต่อจากนี้โลกใบนี้คือของเล่นของพวกเราเเละเพื่อความบันเทิงเเละไม่เอาเปรียบเกินไปเราจะมอบพลังเเก่พวกทั้นทั้งหลาย" ทุกคนต่าง งง งวยเเละเเละบางคนก็ตะโกนโวยวาย" เล่นอะไรมิ--"ทันไดนั้นหัวของชายคนั้นก็เเตกเป็นจุน ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ วิ่งหนีตายกันให้วุ่น เทพได้กล่าวขึ้นมาว่า " เเมลงนี้ ไม่บี้เป็นตัวอย่างให้โลกอื่นดูคง ไม่เข็ดสินะ ( เชือดไก่ให้ลิงดู )" ทันใดนั้น นางชี้นิ้ว ไปที่ พื้นที่นนางลอยอยู่ เเละในเวลาเดียวกัน กระดาษก็ขาดเป็นจุล ผมได้เเต่สงใสว่ามันเกิดอะไรขึ้น กระดาษที่ติดกันทันใดนั้นมันก็ขาดไป 1 เเผ่น ส่วนอีกเเผ่นก็ ลอยออกมา ผมสงใส ว่ามันคืออะไร ผมเลย ลองเข้าไปดูเเผ่นที่ไม่ขาดนั้น ผมเห็น เทพ หรืออะไรซักอย่าง ที่มีปีกขาวคมเรียวยาวสวย มากมาก เเต่ขอเรียกว่าเทพ เเละกัน ยืนก้มหัวให้นางที่ทำให้กระดาษก่อนหน้านี้ขาด มีเทพองค์นึง พูดว่า

"ยินดีต้อนรับกลับคะท่าน สเตลล่า เป็นยังไงบ้างคะ?การไปหาผู้ที่จะมาเป็นเผ่าเทพ"

สเตลล่า พูดขึ้นว่า " ที่หลังส่งคนอื่นไป วิเวีย มนุษย์น่ารำคาญ ไม่ฟังอะไร ฉันเลย ทำลายทิ้งเเล้วละ "

วิเวีย พูดขึ้นว่า " คะ พวกเราจะหาคนอื่นไปเเทน "

สเตลล่า พูดขึ้นว่า "หาโลกที่มนุษย์ ไม่โง่ เเละขยะเเขยง ได้ไหม ฉันเกลียด มันยั้วเยี้ยเหมือนหนอนเลย โครตขยะเเขยง "

สเตลล่าพูดด้วยน้ำเสียงที่โครตนิ่ง เเละหน้าที่นิ่ง มากเเต่เเผงไปด้วยความน่ากลัวเเละหยิ่ง

วิเวียพูดขึ้นว่า " เราจะหาโลกที่มนุษย์ไม่โง่ไม่ได้หรอกคะ มนุษย์ทุกคนชั่งตำตม เเละโง่เง่า"

สเตลล่า ได้พูดกลับมาว่า " งั้นทำลายมันไปซะซิ...โลกที่ไม่ต้องการนะ"

วิเวียพูดว่า " โลกที่เรายังคงไปได้เหลือจำกัดเเล้วเราต้องหาเเกนพลังจากมนุษย์ที่เก่งกาจที่สุดมาเป็นพลังงานสู่โลกใบทัดไป"

สเตลล่า มองไปที่วิเวียน ด้วยสายตาที่นิ่งเฉยราวกับจะฆ่า มีพลังงานสีเเดงคล้ายออร่ารูปกระดูก โพล่ออกมาจากด้านหลังเธอ

วิเวียรีบตอบทันทีว่า " คะ!! ได้คะ!! เราจะหาโลกทัดไปเเละเราจะไปสั่งสอนพวกมนุษย์น่าโง้นั้นเองคะ!!"

ไอกระดูกซีเเดงข้างหลังเธอหายไปเเละเธอก็ไล่ วิเวียให้ใสหัวไป

ผมที่นั้งดูอยู่ก็ไม่เข้าใจสักเท่าไหร่เเต่ถ้ามันสนุกผมก็จะดูต่อไป ผมมีเวลาไม่จำกัด ฮิๆ เเค่คิดก็เหมือนดูซีรี่ย์ เเล้ว

ผมสงใสว่ากระดาษที่ขาดเกิดอะไรขึ้น ผมเห็นเเค่ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างหายไป เเละในเศษกระดาษนั้น มีเเค่ซากหินเเละ เศษขยะลอยไปมา ผมมานั้งดูเเผ่นกระดาษนี้ที่เทพอยู่นั้น มันเริ่มขยับอีกครั้ง ด้วยความสงใส ผมจับเเผ่นกระดาษทั้ง 2 เเผ่นไม่ให้ติดกัน

/ ตัดมาผั่งเทพ /

"ท่านวิเวียน ครับเกิดเรื่องเเล้วครับ อยู่ๆพลังเวท ที่ใช้มนุษย์เดินทางไปอีกโลกมันทำงานเเล้ว เเต่ มันไม่สามาถรไปหาโลกอีกใบได้เลย ไม่รู้ทำไม"

วิเวีย "เป็นไปได้ยังไง เรามีมนุษย์มากมายก็ใช้มันสิรออะไรละ"

"เเต่ท่านครับครั้งนี้ไม่เกี่ยวกับพลังงานครับ มันเเค่.... มันเเค่ ไปไม่ถึงเเบบดื้อๆเลยครับ "

วิเวีย "ได้ยังไง .. งั้นใช้พลังเทพเข้าไปด้วย เร็วเข้าท่านสเลล่ากำลังหัวเสียอยู่"

"ครับได้ครับ"

/ ตัดมาที่ผั่งของผม /

กระดาษเเผ่นนึงกำลังไปหาอีกเเผ่นนึง ผมเเค่จับมันเบาๆ

มันดูตลกมากเลย ดูเหมือนมันเเผ่นกระดาษที่เทพอยุ่จะมีเเรงดึงไปหาอีกเเผ่นนิดหน่อย ด้วยความพอใจผมปล่อยเเผ่น ทั้ง 2 เเผ่นหากัน เเละมานั้งดูมันต่อ

/ ตัดมาผั่งเทพ /

เราใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ ไปมากต้องใช้เทพถึง 100,000 หน่วย ถึงจะมาถึง เเสดงว่าโลกนี้ต้องพิเศษมาเเน้เลย

วิเวีย "เอาหละถึงเวลาของฉันเเล้วสินะ พวกมนุษย์ต่ำตมทั้งหลาย มาสนุกกันเถอะ !! "

\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=\=

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***