เชื่อมสัมพันธ์เเห่งความตาย

พอผมกลับจากการที่เกิดเหตุก็รู้สึกหิวมาผมจึงเดินไปซื้อของที่ร้านสะดวงซื้อเเละลองจับสิ้นของขึ้นมาผมจึงได้รู้การที่ผมได้เป็นผีนั้นก็ได้พลังมาเหมือนกันผมจะนึกเรื่องสนุกที่อยากทำมาตลอดได้เเล้ว ผมยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

หลังจานั้นผมก็เอาขนมใส่รถเข็นจนเต็มเเละนั่งอยู่ในรถเข็นเเล้วเลื่อนรถเข็นออกไปจากร้านสะดวงซื้อจนถึงหน้าโรงพยาบาลผมก็นั่งกินขนมไปด้วยนั่งดูหนังไปด้วยนี้มันสวรรค์ชัดๆเเต่ในความสุขก็มีบางสิ่งบางอย่างที่ดำเนินการตามเเผนอยู่

หลังจากที่ดูหนังจนเสร็จนั้นก็เกิดความน่าเบื่อขึ้นมาทันทีเลยคิดว่าจะลองไปหาเรื่องสนุกๆทำเเต่ก็เจอผู้หญิงอยู่ข้างหน้าผม ลักษณะผมสีครึ่งขาวเเละดำมีดวงตาอันสยองเเละอีกอย่างหนึ่งคือเขามาอยู่หน้าผมเเล้วละ

ผมคิดอยู่สักพักเเล้วถามว่า"เธอคือใคร"

เธอนิ่งเงียบเเละไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองต่อสิ่งใดเลยผมลองตบหน้า,ดึงเส้นผม,วาดรูปหน้าเล่นเเต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย ผมจึงถอยใจเเละเดินกลับเเต่ก่อนที่ผมจะเดินเด็กผู้หญิงก็ยิ้มอย่างเเปลกเเละจากไป

ผมเดินมาถึงหน้าห้องตัวเองเเละเดินเข้าห้องไปเพอมาเห็นตัวเองอีกครั้งผมเฉยๆกับมันเเละไปนั่งกินขนมต่อ พอตอนเย็นเเละขนมหมดผมเดินออกไปว่าจะไปซื้อของเเต่ก็เดินชนกับนางพยาบาล ผมหลับตาขึ้นมาเเละได้เห็นเราในมุมอฃพยายามจนผมได้รู้สกิลใหม่ของผมก็คือ"การสิงร่าง"

พอออกจากร่างนางพยาบาลเเล้วก็ไม่รู้ช้าที่จะเข้ามาสิงร่างตัวเองพอผมเข้ามาสิงร่างตัวเองก็ถูกดีดตัวอย่างเเรงจึงได้รู้ว่าไม่สามารถกลับเข้าร่างตัวเองได้

ผมจึงรู้สึกเซ็งมากจึงไปเอาขนมมาเพิ่มเเต่พอผมออกจากห้องนั้นก็มีชายคนหนึ่งคนหนึ่งจ้องมองเเละวิ่งออกไปผมสงสัยจึงเดินตามไป

พอชายคนนั้นเดินมาถึงหลังโรงพยาบาลเขาก็นำโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าเเละโทรออกจากนั้นมีเสียงสายเข้ามา

“เป็นไงบ้าง”

“ท่างทางน่าหลับไปอีกยาวครับ”

“OK ทำตามเเผนต่อไป”

“ครับ”

หลังจากนั้นชายคนนั้นก็วิ่งจากไปโดยที่ทำบัตรตก ทำท่างสะเพร่าขนาดนี้เป็นลูกน้องได้ไงว่ะ ผมนำบัตรมาดูเเละพบว่าเป็นบัตรพนักงานซึ่งดูเเปปเดียวก็รู้ว่าเป็นของปลอม เเต่การที่เขามาสังเกตเราเเปลว่ามันเป็นส่วนเกี่ยวกับการตายของเราเเน่

เเต่รู้สึกเหตุการตายของเรามันดูบังเอิญเกินไปจู่ๆจะมีหญิงม.ต้นมาเอาระเบิดมาหุ้มตัวเเละฆ่าเรางั้นหรอ มันเป็นเเผนการที่เจ้านั้นวางเเผนเอาไว้ เเต่การที่จะเอาหญิงม.ต้นมาโดยที่ผู้ปกครองไม่รู้ตัวนั้นมันเป็นเรื่องที่ยากมาก เรื่องนี้เป็นปริศนาที่น่าสนุกดีนี้

เเต่เด็กหญิงม.ต้นเหมือนป้ายชื่อจะเขียนว่าโรงเรียนชิซุยโชมันต้องมีอะไรเกี่ยวข้องเเน่เเต่ก่อนอื่นเราจะไปโรงเรียนนั้นได้ยังไงดี

ถึงเราจะสามารถไปโรงพยาบาลจนถึงที่เกิดเหตุเราได้เเต่โรงเรียนมันอยู่ไกลมากเเละเราไม่สามรถออกจากอาณาเขตนี้ได้ สงสัยต้องหาตัวตายตัวเเทนเเล้วล่ะ

ตัดไปทางฝั่งอีกฝั่งหนึ่งที่โรงเรียนชิซุยโชมีคนเดินมาห้องหนึ่งเเละเปิดประตูเเล้วพูดว่า

"ท่านครับผมไปตรอบสอบมาเรียบร้อยเเล้วครับ ตอนนี้ ซาซากิ เอคิจิ คงไม่สามารถตื่นขึ้นมาในเร็ววันครับ"

"งั้นเหรอๆ นั้นสินะนายทำงานดีมาก สมกับที่จะมึงมาเลยว่ะๆ 555+"

"งานเดี่ยวผมไปสืบต่อนะครับ"

"โอเค เชิญ!!!"

"งั้นขอตัวนะครับ"

พอหลังออกมาคนนั้นก็เเสดงสีหน้าท่าทางโกรธเเบบสุดขีดเเละพูดว่า

"ไอ้ตาเเก่ไร้มารยาท คิดว่าเเกมันเป็นพระราชาหรือไง"

"เเต่ก็นะ ถึงอย่างนั้นโรงเรียนชิซุยโชจะเป็นโรงเรียนอันดับต้นของประเทศเเต่ก็มีประวัติอันมืดที่ปิดผนึกโดยเจ้านั้นเป็นผู้อำนวยการที่เเย่สุดในประเทศ ชิกิทามะ ยาสึทากะ

ตัดมาที่ห้องข้างที่มีเด็กอาการบาดเจ็บ ซาซากินั่งบนเก้าอี้เป็นชี้นิ้วไปทางเด็กเเละบอกว่า

"เจ้านี้เเหละ ตัวตายตัวเเทนของผม"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***