ไดอารี่เล็กๆ

...{ Lumin x xiao }...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ลูมิน นักเดินทางผู้ที่มาจากแดนไกล พร้อมกับเพื่อนตัวน้อยของเธอ เธอทั้งหน้าตาสะสวย น่ารักน่าเอ็นดู ชุดสตรีที่มีจุดเด่นกว่าใคร และเป็นเอกลักษณ์มากกว่าใคร ฝีมือที่โด่ดเด่น อีกทั้งยังไม่มี " วิชั่น " ที่เป็นสิ่งมารตฐานของการดำรงชีวิตในด้านต่างๆ ที่จะได้รับมาจากสิ่งที่มุ่งหวังต่างๆ หรืออะไรที่กระตุ้นให้เราได้รับมันมา

ทั้งที่เธอไม่มีวิชั่น กลับสามารถใช้พลังงานธาตุได้อย่างอิสระ และใช้มันได้อย่างหลากได้ในเวลาเดียวกัน ซึ่งแตกต่างจากผู้อื่นที่สามารถใช้ได้เพียงธาตุใดธาตุหนึ่ง เพียงธาตุเดียวเท่านั้น

เธอนั้นทั้งเพรียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง สมบูรณ์ที่สุดกว่าใคร แต่ก็ไม่ได้มากไปกว่าใครทั้งนั้น และไม่ได้น้อยไปเสียด้วยซ้ำ

“ มันทำให้ข้ารู้สึกว่าตัวข้าเองนั้นไม่เหมาะสมกับเธอ แม้แต่น้อยเลย ไม่มีเลยสักนิด... ”

เซียนยักษาผู้พิทักษ์ ฉายานี้ดังไปทั่วสารทิศของประเทศหลี่เยว่ ไม่ว่าใครอื่นใดก็ต่างรู้จัก เขาคนนั้นคือหนึ่งในห้าเซียนยักษา ที่ร่วมต่อสู้ในสงครามเมื่อ 800 ปีก่อน ปัจจุบันเหลือเพียงตนเดียว ตัวเลาที่ถูกจารึกคงในหนังสือนิยายเก่าๆ ที่สืบทอดเนื้อเรื่องต่อๆกันมา

แม้จะถูกจารึกว่าเป็นเซียนที่พิทักษ์ประเทศหลี่เยว่ให้รอดพ้นจากภัยสงคราม เหมือนกับวีรบุรุษผู้น่าเกรงขามและน่าเคารพ แม้จะเหลือเพียงตนเดียวแต่ก็เป็นเซียนที่พิทักษ์เมืองหลี่เยว่ แต่ความจริงคือเขาถูกกัดกินจากบาปที่มิอาจหลุดรอดพ้นได้ง่าย หากไม่ได้สิ้นชีวิต

เขาที่ถูกกัดกินจากบาปเหล่านั้น แต่กลับออกมาช่วยกำจัดเหล่ามอนส์เตอร์ในยามวิการ เพื่อไม่ให้มันไปทำร้ายผู้คนบริสุทธิ์

เขาคิดกับตนเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า ตนเองมิอาจรอดพ้นจากสิ่งนี้ได้หรอก ที่สิ่งที่ว่า " บาป "

แต่เป็นอีกครั้งที่เค้าไปด้พบกับแสงสว่างดวงเล็กๆ ที่มาช่วยนำพาเขาออกจาความเจ็บปวดนั้นไปได้ ถึงจะไม่มากแต่ก็ยังพอบันเทาความเจ็บปวดได้นิดหน่อย

เขาที่คิดเช่นนั้นเรื่อยมา จนได้เผฃอตกหลุมรักเจ้านักเดินทางคนนั้นไปเสียแล้ว แต่ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่ตกหลุมรักเธอ หลายๆคนก็ต่างรักใคร่เธอ และมุ่งหมายที่จะเป็นคู่ชีวิตกับเธอเช่นเดียวกัน

เธอนั้นช่างอ่อนโยนและมีเมตตา ใจดีกับทุกคน แม้ว่าเขาจะมีปัญหาแค่เล็กน้อยเพียงใด เขาก็จะยื่นมือเข้าช่วยเหลือเสมอมา ว่ากันตามตรง คราแรกเจ้ายักษาแอบหงุดหงิด เพราะเธอเข้ามายุ่งเรื่องไม่เป็นเรื่องเสียซะทุกอย่าง

ไม่ใช่เพราะเขาชิงชังในตัวของเธอ แต่เพราะเธอนั้น ชอบทำอะไรเกินตัวอยู่เรื่อยเสมอมา เจ้าเซียนยักษาที่เป็นห่วงเธอมากขนาดนั้น ก็เป็นห่วงแบบคิดไม่ผิดจริงๆ เพราะเธอชอบแบกรับเรื่องอัตรายไว้กับตนเองเสมอมา

เจ้านักเดินทางคนนั้น นั้นมีเพียงจุดมุ่งหมายเดียวเท่านั้น ที่ทำให้เธอจำเป็นที่จะต้องออกเดินทางเพื่อตามหาเทพทั้งเจ็ด เพื่อหาคำตอบจากการหายตัวไปของพี่ชายของเธอ ที่ทั้งสองกลับต้องแยกจากกันอย่างน่าเศร้า เพราะการเดินทางสุดท้ายนั้น พวกเขากลับเจอกับเทพผริศนาคนนหนึ่ง มาขัดขวางพวกเขาเอาไว้ และทำให้ทั้งสองแยกจากกัน จนทำให้ นักเดินทางคนนี้นั้น ได้เริ่มการพจญภัยอีกครั้งของเธอ

เพราะแบบนั้น เซียว จึงเศร้าหมองมาก ที่เธอนั้นจะจากเขาไป เพราะภารกิจที่หลี่เยว่ของเธอนั้นเสร็จสิ้นไปแล้ว เธอจะต้องออกตามหาเทพทั้งเจ็ดเพื่อคำตอบเพื่อตามหาพี่น้องเธอต่อไป

แต่เซียวก็ไม่ได้จะขัดอะไรเจ้าตัวมาก เพราะนั่นคือจุดมุ่งหมายของเธอ

พงกเขาที่ต่างรู้ตัวกันและกันอยู่แล้วว่าทั้งสองนั้นก็ชอบต่างฝ่ายพอกัน แต่เซียวนั้นกลับคิดในด้านลบ เพราะลูมีนนั้นสมบูรณ์มาก จนเขาคิดว่าตนเองคงไม่มีสิทธิ์ที่จะได้รักจากเธอ และไม่มีสิทธิ์ที่จะไปรักเธอ

ครานั้นที่ลูมีนกำลังจะจากเขาไปยังประเทศต่อไปนั้น เซียวก็ได้พูดความในใจออกมา ที่มีมาตลอด ที่คิดกับเธอมาโดยตลอด และหลายๆสิ่งที่กลัวมาตลอด บอกกับเธอออกไปอย่างไร้เดียงสา พรางที่ก้มหน้าต่ำ ไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับคนที่เขานั้นตกหลุมรัก

ลูมีนกับไพม่อน ยืนฟังเซียวพูดระบายความในใจออกมาอยู่แบบนั้นสักพัก หลังจากที่เซียวพูดจนจบ เขาก็คิดที่จะหายไป แต่ลูมีนก็ได้รีบเอาฝ่ามือทั้งสองข้างของเธอเข้าไปประจบที่แก้มของเซียวทั้งสองข้างโดยดันที เพื่อรั้งเขาไว้ ไม่ให้เขางาบากกับเธอแบบนี้

เธอที่ใช้มือทั้งสองข้างประจบกันบนใบแก้มของเซียวอยู่แบบนั้น ก็ได้บังคับให้ใบหน้าของเซียวเงยมองขึ้นมาสบตากับเธอ และเธอก็ได้พูดกับเซียวเพื่อปลอบประโลมเซียวให้ใจเย็นลง

“ เซียว ฉันเป็นของนาย และนายก็เป็นของฉัน ”

“ ไม่มีใครสามารถมาแทนที่นายได้เลย ฉันรักนายจริงๆเซียว ”

“ อย่าลาจากกับฉันไปแบบนี้เลยนะเซียว ฉันเป็นของนายเพียงคนเดียว ”

เธอพูดประโยคเดิมซ้ำไปซ้ำมากับเซียวที่สบตากับเธออยู่แบบนั้น เซียวที่อึ้งจนแทบจะไม่ได้สติก็ได้พูดตอบกลับกับเธอออกไปอย่างใจเย็น ไปพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนๆที่สวยงามที่สุดในชีวิตของลูมีน ที่ไม่ว่าจะไปหาอัญมณีที่คนร่ำรือกันว่าสวยงามนัก จากที่ใด

ก็คงไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกับรอยยิ้มของเซียวในตอนนี้ได้แล้ว

“ ลูมีนเจ้าเป็นของข้าคนเด้ยว และข้าเป็นของเจ้าคนเดียว ”

“ ข้ารักเจ้ามากนะ เจ้านักเดินทางที่ดื้อรั้น ”

ลูมีนดีใจมากจนร่างกายเผลอเข้าไปสวมกอดกับเซียวพรางที่เธอนั้นก็มอบจูบที่อ่บอุ่นกับเขา ที่เปี่ยมไปด้วยความรัก

.

.

.

.

' ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าข้าจะตกหลุมรักเธอเข้าไปเสียขนาดนั้น '

ลงชื่อ - เซียว

.

.

.

.

.

...TBC....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***