ความภักดีของผู้พิทักษ์วายุ

"นายแข็งแกร่งขึ้นนะฮายาโตะ..หื้ม?"รีบอร์นที่สังเกตุเห็นโกคุเดระตัวแข็งด้วยความตกใจ รีบอร์นมองไปยังสายตาของโกคุเดระและพบกับสึนะ โกคุเดระแปลกไปเมื่อเจอชายคนนี้

"พวกนายรู้จักกันงั้นหรอ?"รีบอร์นถาม

แต่พวกเขาไม่ตอบ

โกคุเดระเดินไปหาสึนะอย่างช้าๆตลอดทางก็ก้มหัว 90 องศา"ผมขอโทษครับที่สร้างปัญหาที่เกิดข้นโปรดยกโทษให้ผมด้วยครับ"เขากล่าวขอโทษ เด็กชายผู้ไร้วิญญาณกำลังจ้องมองเขาและรีบอร์นก็ดึงปีกหมวกลงเพื่อซ่อนความสับสน

โกคุเดระเงยหน้าขึ้นและยิ้ม"ผมรอวันนี้มาโดยตลอดครับ..ผมคิดถึงคุณจริงๆ..รุ่นที่10..บอสเพียงหนึ่งเดียวของผม"รีบอร์นยกหมวกขึ้นและมองพวกเขาโกคุเดระกำลังคุยกับสึนะ

โกคุเดระยังคงพูดต่อ"รุ่นที่10..ผมจำได้ทุกอย่างและผมมาที่นี้เพื่อมารับใช้คุณอีกครั้งครับ...ผมรับรองว่าเราจะรวมตัวกันอีกครั้งเพื่อช่วยคุณ..รุ่นที่10คุณรออีกสักหน่อยนะครับ"

และเป็นอีกครั้งที่สึนะร้องไห้ด้วยความสุขและโกคุเดระก็สังเกตุเห็นดวงตาของสึนะมีความสุขเช่นเดียวกับรีบอร์น

โกคุเดระที่รับรู้ความรู้สึกนั้นก็ได้ยกยิ้ม"รุ่นที่10ในฐานะมือขวาและผู้พิทักษ์วายุของคุณผมสัญญาว่าผมจะทำลายผนึกของคุณที่ทำให้คุณเป็นแบบนี้ให้ได้เลยครับและทำให้คุณเป็นอิสระ..ยอมรับความภักดีของผมอีกครั้งด้วยนะครับรุ่นที่10"

เกิดความเงียบเป็นเวลานาน..สึนะหันหลังเดินจากไปพร้อมน้ำตาบางคนอาจคิดว่าสึนะปฏิเสธแต่สำหรับโกคุเดระเขารู้ดีและสึนะแค่บอกว่าตามเขาไปเงียบๆ

โกคุเดระยิ้มและเริ่มเดินตามบอสของเขาแต่ก็หยุดชะงักและหันมาหารีบอร์น"เราจะบอกทุกอย่างแต่ไม่ใช่ทั้งหมดให้หลังจากที่เรารวมตัวกันแล้วและปลดปล่อยบอสของเราจากผนึกที่ขัดขวางการสื่อสารของเขา..และแน่นอนว่าเราไม่ใช่ศัตรูของว่องโกเล่เราสัญญา"และโกคุเดระก็เดินตามบอสของเขาไป

รีบอร์นรู้สึกสับสนแต่สัญชาตญาณของเขามันบอกว่าควรเชื่อใจพวกเขาพวกเขาทุกคนเหมือนจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสึนะ เขาคงหาข้อมูลด้วยตัวเขาเองสำหรับตอนนี้เขามองย้อนกลับไปที่ลูกศิษย์งี่เง่าของเขาเองและถอนหายใจ'การฝึกสามครั้งอาจจะไม่พอสำหรับเจ้าบ้านั้น'

รีบอร์นแน่ใจว่าโกคุเดระเปลี่ยนไปหลังจากครั้งสุดท้ายที่ได้เจอกับมือระเบิด ในตอนนั้นโกคุเดระอ่อนแอและไม่มีวุฒิภาวะ แต่ตอนนี้..โกคุเดระแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมากด้วยความภักดีและความตั้งใจที่จะแข็งแกร่งขึ้นเขาไม่รู้ว่าทั้งสองได้พบกันยังไงตอนไหนแต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาแน่ใจอยู่อย่างหนึ่ง..สิ่งที่น่าสนใจจะเกิดขึ้นในอีกไม่นานแล้ว

วันต่อมา

โกคุเดระมารอบอสของเขาที่หน้าบ้านซาวาดะตั้งแต่เช้าตรู่

'ครั้งสุดท้ายที่ฉันทำกับรุ่นที่10แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ'โกคุเดระถามแบบนี้ในใจ

เขาดีใจที่ได้พบรุ่นที่10และทำแบบนี้อีกครั้ง

'ฉันหวังว่าหมอนั้นจะอยู่ข้างๆรุ่นที่10..เพราะถ้าไม่อย่างนั้นล่ะก็ฉันไม่ยกโทษให้แน่'โกคุเดระได้คิดในใจ

ประตูถูกเปิดออกและนั้นคือตอนที่เขาหยุดคิด เมื่อเห็นยูจิและนานะ ยูจินิ่งเงียบและหวาดกลัวเล็กน้อยในขณะทีนานะยิ้มทักทายเขา

"เพื่อนของยูจิคุงหรอจ้ะ"นานะถามเขาแต่เขากลับส่ายหน้า"ผมมาหาเขาครับ"น่าแปลกที่นิ้วของโกคุเดระชี้ไปยังสึนะให้ทั้งสองมองตาม

"ห้ะ!! นายรู้จักพี่ไร้วิญญาณของฉันงั้นหรอ"ยูจิถามด้วยความตกใจเมื่อเห็นโกคุเดระชี้นิ้วใส่สึนะ

นานะทุบหัวยูจิอย่างแรง"แม่บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าว่าพี่อย่างนั้น"

เธอมองโกคุเดระด้วยสายตาสับสน ดูเหมือนเขาจะเข้าใจและยิ้มให้เธอ นานะจึงยิ้มกลับไป"ขอบคุณมากนะจ้ะ..ช่วยดูแลเขาด้วยนะจ้ะ"นานะพูด

โกคุเดระรีบคุกเข่าทันทีและพูดว่า"ผม โกคุเดระ ฮายาโตะ จะดูแลเขาเป็นอย่างดีครับและพวกผมจะต้องช่วยเขาอย่างแน่นอน" โกคุเดระกล่าวด้วยเสียงหนักแน่นและเป็นผู้ใหญ่

นานะแปลกใจแต่ก็ยิ้มตอบ"ขอบคุณ"เธอพูด

สึนะไม่ตอบอะไรยังคงไร้อารมณ์อยู่และเดินผ่านพวกเขาทั้งสองคนออกไปเท่านั้น โกคุเดระก็เดินตามบอสของเขาไป

...✌✌✌...

...✂️✂️✂️...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***