บทที่สอง มิใช่ตัวจริง

บทที่สอง ✾ มิใช่ตัวจริง

เสียงฝีเท้าเร่งร้อนดังมาจากหน้าทางเดินหน้าเรือนหลันเซียง ก่อนร่างของสตรีวัยสามสิบกว่าก้าวพ้นประตูเรือนเข้ามา สีหน้าห่วงใยแฝงความร้อนรนปรากฏเด่นชัดบนใบหน้างดงามของโหวฮูหยิน เมื่อเห็นสีหน้าซีดเซียวของบุตรสาวหัวแก้วหัวแหวน หัวใจคนเป็นมารดาบีบรัดด้วยความเจ็บปวดยิ่งนัก

“อวี้เอ๋อร์ ลูกแม่ ลูกสาวตัวน้อยของแม่” นางลูบหน้าลูบตาบุตรสาวด้วยความห่วงหาอาทร ตอนได้ยินสาวใช้มารายงานว่าเมื่อเช้าหลี่อวี้หลันกระอักเลือดอีกแล้ว หัวใจนางคล้ายดั่งถูกไฟแผดเผา นางรีบตรงมาหาบุตรสาวโดยไม่ทันได้ไปคารวะฮูหยินผู้เฒ่าเหมือนเช่นทุกวัน

นับตั้งแต่หลี่อวี้หลันฟื้นขึ้นมาในร่างนี้ โหวฮูหยินผู้เป็นมารดาของเจ้าของร่างปฏิบัติต่อนางดีมาก ดีเกินไปเสียด้วยซ้ำ ทำให้นางอดคิดถึงเนื้อหาในมังฮวาที่เกี่ยวกับสตรีผู้นี้มิได้

โหวฮูหยินผู้นี้เป็นมารดาที่รักและถนอมบุตรสาวมาก นางเลี้ยงดูบุตรสาวอย่างทะนุถนอมปานไข่มุกบนฝ่ามือ ทั้งยังตามใจทุกอย่าง ไม่ว่าบุตรสาวต้องการสิ่งใดนางก็พร้อมจะสรรหามาให้ แม้ว่าจะต้องแย่งชิงหรือทำร้ายใคร นางก็ยินดีขอเพียงบุตรสาวมีความสุข โชคไม่ดีที่บุตรสาวที่นางให้กำเนิดกลับมีจิตใจเหี้ยมโหดอำมหิต จุดจบของนางคือการตายเพื่อรับผิดแทนบุตรสาว แม้ในช่วงเวลาลมหายใจสุดท้ายก่อนตายนางก็ยังตายตาไม่หลับ เพราะติดอยู่ในห่วงทุกข์กังวลมิอาจปล่อยวาง

หลี่อวี้หลันถอนถอดใจด้วยความรู้สึกหดหู่ ยามนี้นางดันมาอยู่ในร่างของบุตรสาวผู้มีจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตผู้นั้นแล้ว นางรู้ตัวดีว่านางมิใช่บุตรสาวตัวจริงของโหวฮูหยิน ทุกครั้งที่ได้รับความรักความห่วงใยจากสตรีผู้นี้นางจึงอดรู้สึกถอดถอนใจมิได้

ไม่เป็นไร… แม้นางจะมิใช่หลี่อวี้หลันตัวจริง แต่ในเมื่อนางเข้ามาอยู่ในร่างนี้แล้ว และยังต้องสวมบทบาทใช้ชีวิตแทนโดยไม่รู้ว่าห้วงแห่งความฝันนี้จะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่ เช่นนั้นนางก็จะเล่นเป็นคุณหนูรองต่อไปในแบบของนางเอง นางจะไม่ยอมเดินตามเส้นทางของตัวร้ายที่แสนโหดเหี้ยมอำมหิตผู้นั้นแน่ นางไม่อยากมีจุดจบน่าอนาถโดนคนทั่วหล้าด่าทอสาปแช่ง เป็นบุตรอกตัญญูที่ทำให้มารดาต้องตาย เป็นตัวหายนะที่ทำให้ตระกูลล่มจมจนเกือบถูกประหารชีวิตทั้งตระกูล

หายนะเหล่านั้น… นางจะหยุดยั้งมันให้ได้!

“ท่านแม่ ลูกไม่ได้เป็นอะไร ท่านอย่าได้กังวลเลยเจ้าค่ะ”

โหวฮูหยินมองบุตรสาวด้วยดวงตาแดงก่ำ นางปวดใจยิ่งนัก ปกติแล้วอวี้เอ๋อร์ของนางเป็นเด็กร่าเริงสดใส มีชีวิตชีวา ช่างพูดช่างจา แม้บางครั้งอาจเอาแต่ใจไปบ้างแต่ก็ยังน่ารักน่าเอ็นดูเป็นที่สุด ทว่าหลังจากบุตรสาวล้มป่วยกะทันหันเมื่อครึ่งเดือนก่อน หลังจากฟื้นขึ้นมาก็มิได้ร่าเริงเหมือนเก่า กลับดูเซื่องซึมและเหม่อลอยอยู่บ่อยครั้ง ทั้งยังสงบนิ่งราวกับเป็นคนละคน

นางจับมือขาวผ่องดั่งหยกของบุตรสาว กล่าวด้วยเสียงสะอื้นเบาๆ “อวี้เอ๋อร์ของแม่ ลูกเป็นแก้วตาดวงใจของแม่ หากว่าลูกรู้สึกไม่สบายตรงไหนต้องรีบบอก อย่าได้ปิดบัง แม่จะรีบตามหมอหลวงมารักษาเจ้า ถ้าหมอหลวงรักษาไม่ได้ก็จะตามหาหมอเทวดา ต่อให้ต้องพลิกแผ่นดินทั้งต้าหยวนแม่ก็จะตามมารักษาเจ้าให้ได้”

ช่วงเวลาที่หลี่อวี้หลันฟื้นขึ้นมาเป็นช่วงเวลาก่อนเริ่มเนื้อหาเล่มหนึ่งของมังฮวา นางจำได้ว่าเรื่องราวเริ่มขึ้นตอนที่นางเอกมังฮวานามว่า หลี่ฝูหรง คุณหนูใหญ่ของจวนผิงหย่งโหว บุตรีภรรยาเอกผู้ล่วงลับซึ่งถูกส่งตัวไปอยู่อารามชีครบหนึ่งปีเพิ่งกลับมาถึงจวนได้สามวัน

หลี่ฝูหรงถูกหลี่อวี้หลัน น้องสาวต่างมารดากลั่นแกล้งจนตกบ่อน้ำ หลังถูกช่วยขึ้นมาคุณหนูใหญ่ก็มีบุคลิกนิสัยเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เป็นเพราะวิญญาณของนางในชาติก่อนย้อนกลับมาเข้าร่างใหม่เพื่อเปลี่ยนแปลงชะตาตนเองอีกครั้ง

ในชาติแรกหลี่ฝูหรงถูกน้องสาวต่างมารดากลั่นแกล้งทำร้ายสารพัดทำให้ต้องพบจุดจบน่าอนาถและตายอย่างไม่เป็นธรรม วิญญาณของนางจึงย้อนเวลากลับมาเพื่อแก้ไขชะตาอีกครั้งในชาติที่สอง จึงทำให้ชะตาชีวิตของหลี่อวี้หลันพลิกผันกลายเป็นฝ่ายที่มีจุดจบน่าอนาถแทน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลี่อวี้หลันรู้สึกปวดหัวขึ้นมา เพราะนางไม่รู้ว่าในชาตินี้เป็นชาติแรกหรือชาติที่สองของหลี่ฝูหรงกันแน่ แต่ที่แน่ๆ คือยามนี้หลี่ฝูหรงยังไม่ได้กลับมาถึงจวน ไป๋เยาเล่าให้ฟังว่าคุณหนูใหญ่กำลังเดินทางมาและจะถึงจวนในอีกสองวันข้างหน้า

หมายความว่าเหลือเวลาอีกห้าวันกว่าจะถึงบทเริ่มเนื้อหาแรกของมังฮวาเรื่อง ‘ร้อยบุปผาพันจันทรา’

แต่ก่อนจะคิดถึงเรื่องนั้น หลี่อวี้หลันกังวลเรื่องการกระอักเลือดของตนเองมากกว่า เมื่อเช้านางกระอักเลือดไปแล้วหนึ่งคำ นั่นหมายความว่าวันนี้ทั้งวันนางจะไม่กระอักเลือดอีก แต่หากผ่านราตรีนี้ไปนางก็จะกระอักเลือดใหม่อีกหนึ่งคำ ซึ่งช่วงเวลาในการกระอักเลือดนั้นล้วนไม่แน่นอนและไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้าอีกด้วย

นางไม่รู้ว่าจะหยุดอาการน่าหวาดหวั่นนี้ได้อย่างไร หากฟังตามที่ต้าซือผู้เฒ่าบอกในความฝัน นั่นคือนางจะต้องเล่นไปตามบทบาทของตัวละครเดิมที่ได้รับจึงจะสามารถหยุดการกระอักเลือดนี้ได้ แสดงว่านางจะต้องทำตัวร้ายกาจเหมือนในมังฮวาอย่างนั้นหรือ?

แต่นางไม่อยากเป็นตัวร้ายนี่นา!

ถ้านางกลายเป็นตัวร้ายตามในมังฮวาจริง นางก็ต้องพบกับจุดจบน่ากลัว ทั้งมารดา ทั้งคนในตระกูล ทุกคนจะต้องพบกับหายนะซึ่งนางเป็นคนนำพามา นางไม่อยากให้เรื่องราวมันเป็นเช่นนั้น แต่นางก็ไม่อยากกระอักเลือดทุกวันแบบนี้เช่นกัน…

เช่นนั้นควรทำอย่างไรดี…

✾⊱┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄┄⊰✾

การเป็นตัวร้ายไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายจริงๆ ค่ะ น้องจะทำยังไงดีน้าาา

ฝากติดตาม คอมเม้นท์ ถูกใจกันด้วยนะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***