ตอนที่1 เริ่มต้นเรื่องราว

เริ่มต้นเรื่องราว

"คุณหนูไอรีนคะเราไปขอค่าขนมจากท่านชายดีๆไหมคะ" 

"ไม่ค่ะ"

เมื่อวันก่อน

"เฮ้อ~" เสียงถอนหายใจของลูกสาวเศรษฐีประจำเมืองดังขึ้น เรียกความสนใจให้บุคคลรอบข้างเป็นอย่างมาก "คุณหนูไอรีนคะมีอะไรรึปล่าว" สาวใช้ประจำตัวเดินเข้ามา

"เปล่าหรอกค่ะ แค่เครียดนิดหน่อย"

สวัสดีค่ะ ฉันได้เข้ามาอยู่ในร่างของคุณหนู ไอรีน อีแวนสัน ได้2วันแล้วค่ะคุณหนูไอรีนเป็นหนึ่งในตัวหลักของเรื่อง 'รักสุดท้าย' วันแรกที่เข้ามาก็ตกใจมาเลยละค่ะ ก็แหม่ดันหลงมาอยู่ในนิยายแถมเป็นนิยายที่เคยอ่านแค่หน้าเดียวอีกนี่สิ

"เฮ้อ..พี่สาวใช้ปกติแล้วเรามีค่าขนมเท่าไหร่" 

"2 เหรียญเงินค่ะ"

ทำยังไงดีล่ะฉันอยากได้เงินเยอะๆจะได้หนีไปไกลๆจากองค์หญิงโซเฟีย ฉันรู้ตอนจบของคุณหนูไอรีนที่ต้องตายในตอนจบเพราะองค์หญิงโซเฟีย ดังนั้นครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมให้คุณหนูไอรีนตายเด็ดขาด 

ว่าแต่จะต้องทำยังไงล่ะ...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"ลอตเตอรี่!"

ในชาติก่อนมีสิ่งที่เรียกว่าลอตเตอรี่อยู่นี่นาหรือสั้นๆว่าหวยนั้นแหละ แต่ว่าในโลกนี้มีรึป่าวนะ

"พี่สาวใช้ที่โลกนี้มีลอตเตอรี่รึปล่าวคะ แล้วราคาประมาณเท่าไหร่"

"ก็มีนะคะส่วนราคาก็2เหรียญเงินราคาเท่ากับค่าขนมคุณหนูเลยค่ะไม่ขาดไม่เกินแน่นอน"

แพงโคตร! เอาเถอะเพื่อเงินเพื่อชีวิตของคุณหนูไอรีนและชีวิตของฉัน "พี่สาวใช้พรุ่งนี้ไปในเมืองกัน"

ปัจจุบัน

ร้านขายลอตเตอรี่

"พี่สาวใช้เอาเลขอะไรดีคะ ว่าแต่การเสี่ยงดวงลอตเตอรี่มันต้องทำยังไง"

​​​​​"เออเราจะต้องซื้อลอตเตอรี่มาแล้วก็ ไปหมุนวงล้อตรงนั้น" สาวใช้ชี้ไปที่วงล้อด้านข้างๆกับคนขาย นี่มันการเสี่ยงดวงในคราบเสี่ยงดวงอีกที น่าสนใจจริงๆ

"เอาล่ะมาเริ่มกันเลย"

ไอรีนได้เลือกลอตเตอรี่มาใบหนึ่งแล้วเดินไปทางวงล้อ หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะความตื่นเต้น 'ทั้งชีวิตไม่เคยชื้อเลยนิเนาะน่าจะตื่นเต้นเป็นธรรมดาแหละ' ไอรีนจับไปที่วงล้อแล้วหมุนพร้อมกับหลับตาลง ในมือมีเลขลอตเตอรี่อยู่ก็คือ025738 เอาล่ะมาลุ้นกันหวังว่าฉันจะยังมีโชคเหลืออยู่นะ

0 2 5 7 3 8

ไอรีนลืมตาขึ้นมาก็พบเจอกับตัวเลขบนวงล้อที่ตรงกับเลขลอตเตอรี่ที่อยู่ในมือ บรรยากาศรอบข้างนิ่งเงียบบุคคลรอบข้างตกตลึง นี่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่มีคนถูกลอตเตอรี่

แปะ! แปะ!

"คุณหนูยินดีด้วยนะคะ"

สาวใช้ปรบมืออสดงความยินดีให้กับคุณหนูของเธอ คนรอบข้างที่เห็นการกระทำของสาวใช้นั้นก็ได้ปรบมือแสดงความยินดีเป็นเพื่อนสาวใช้ แต่ก็มีบ้างคนที่ดูไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่กับการที่มีคนถูกลอตเตอรี่ทำให้เงินรางวัลทั้งหมดนั้นตกไปอยู่กับไอรีน อีแวนสัน ที่ร่ำรวยอยู่แล้ว

'เท่านี้ฉันก็สามารถหนีออกจากอานาจักรนี้ได้แล้ว เยส'

"คุณหนู?" แล้วคุณหนูจะเต้นทำไมคะเนี่ย!

ทางด้านพระราชวัง

"สุดยอดไปเลยนะคะเนี่ย" เสียงของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นจากการที่มีคนถูกลอตเตอรี่

"น่าสนใจมากๆเลยนะคะ อยากทราบซะแล้วว่าคนคนนั้นมีนามว่าอะไรพอรู้บ้างไหมคะ"

"ตามที่กระหม่อมได้สืบค้นมา คนคนนั้นมีนามว่า'ไอรีน อีแวนสัน' เป็นสามัญชนธรรมดาพะยะค่ะ"

"อีแวนสัน ไม่ใช่ตระกูลของขุนนางหรอกหรอแบบนี้ยิ่งทำให้น่าสนใจมากกว่าเดิมซะอีก จริงด้วยช่วยส่งการ์ดเชิญงานเลี้ยงน้ำชาของฉันไปให้ทีนะคะ"

"รับทราบพะยะค่ะ องค์หญิงโซเฟีย "

ทางด้านไอรีน

"ไอรีน ลูกไปก่อเรื่องอะไรมาเนี่ย" หลังจากไอรีนลงมาจากรถม้าก็ถูกบิดาเข้ามาสวมกอดพร้อมกับตรวจเช็คสภาพของไอรีนว่าปกติดีหรือไม่"ไอรีนลูกไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม แล้วไปก่อเรื่องอะไรไว้รึปล่าว"

"ไม่นะคะลูกแค่ไปเดินเล่นในเมืองเฉยไปค่ะ ถ้าไม่เชื่อถามพี่สาวใช้ได้ค่ะ"

"จริงสิคะลูกถูกลอตเตอรี่มาด้วยละค่ะ ถ้าเป็นแบบนี้แล้วลูกขอออกไปใช้ชีวิตที่อาณาจักรใกล้เคียงได้ไหมคะ"

"ไม่ได้ ไอรีนลูกรู้ไหมว่าหน้าที่ของผู้ให้กำเนิดลูกคืออะไร"

'ทำไงดีฉันไม่รู้จักนิสัยคุณอีแวนสันเลย' ไอรีนได้แต่ยืนนิ่งไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับบุคคลที่อยู่ด้านหน้าเลยซักนิด 'คุณอีแวนสันเป็นพวกห่วงลูกหรอ หรือเป็นพวกดุมากๆ ทำไมคุณอีแวนสันต้องมองมาด้วยสายตาแบบนั้นด้วย'

แหมะ แหมะ

'เอะทำไมน้ำตามันถึงไหลออกมาล่ะ'

"อะ ไอรีนลูกพ่อขอโทษนะ อึบๆ"

"ละ ลูกเข้าใจแล้วค่ะ อึก เพราะหน้าที่ของคุณพ่อคือการปกป้องลูกสินะคะ ลูกเข้าใจแล้วค่ะ อึก ขอโทษนะคะที่วู่วามเกินไป"

"อื้อ พ่อขอโทษนะไอรีนที่ดูลูกไปแต่ก็ขอบคุณที่เข้าใจพ่อนะ เรื่องนี้น่ะพ่อให้ไปไม่ได้จริงๆ"

ผู้เป็นพ่อเอ่ยจบก็เข้าไปสวมกอดลูกสาวคนเดียวของตนด้วยความห่วงใยพร้อมกับเช็ดน้ำตาของลูกสาวคนนี้อย่างอ่อนโยน 

ภายในห้องขอวไอรีน

"ถ้าเราไม่สามารถออกไปนอกอาณาจักรได้ทำยังไงดีล่ะ เอะ!" ไอรีนสังเกตเห็นว่ามีหนังสือพิมพ์วางอยู่ที่บริเวณโต๊ะของเธอ ไอรีนนำหนังสือพิมพ์เล่มนั้นขึ้นมาอ่าน

"โรงเรียนเปิดใหม่ พร้อมความสะดวกสบายมากมาย ....มันน่าสนใจมากเลยนินา!! โรงเรียนนี้แหละจะเป็นหนทางที่ฉันจะหนีจากความตายและองค์หญิงโซเฟีย!!" 

ไอรีนหยิบหนังสือพิมพ์เล่มนั้นแล้ววิ่งออกไปจากห้องนอนของเธอเพื่อไปหาคุณพ่อของเธอด้วยความรู้สึกตื่นเต้น

ห้องทำงานของคุณชายอีแวนสัน

"คุณพ่อคะ! ดูนี่สิๆ! โรงเรียนเปิดใหม่น่ะค่ะน่าสนใจมากใช่ไหมคะ"

"เออ"

ไม่กี่นาทีก่อน

"เราควรจะทำยังไงดีล่ะ อยู่ดีๆไอรีนก็เปลี่ยนไป"

"นั้นสินะครับ คุณหนูไอรีนดูจะใจร้อนขึ้นมาก็นะครับ ลองถามเจ้าตัวดีไหมครับ"

ปั้ง!

"คุณพ่อคะ!!"

ปัจจุบัน

"ดีใช่ไหมคะๆ"ไอรีนได้เปิดประตูเข้ามาพร้อมใบหน้ายิ้มแย้มน่ารักพร้อมเดินตรงเข้ามาหาผู้เป็นพ่อด้วยแววตาเป็นประกายออดอ้อนน่ารักอย่างรู้หน้าที่

"ก็ดีอยู่นะ งั้นพ่ออนุญาตนะถ้าลูกอยากจะไป"

"งั้นไปแล้วนะคะ"

"ห้ะ!"

"ดูเหมือนว่าคุณหนูจะสมัครไว้ก่อนแล้วนะครับ ที่จริงแล้วหนังสือพิมพ์มันเขียนว่าบูรณะสถานศึกษาใหม่นะครับ คุณหนูน่าจะอ่านตกหลน" 

"เห้อ"

ก็อก! ก็อก!

"มีจดหมายจากพระราชวังมาถึงคุณหนูไอรีนค่ะ" สาวใช้ด้านนอกได้นำจดหมายจากพระราชวังไปวางไว้บนโต๊ะทำงานคุณชายอีแวนสันแล้วขตัวออกไป 

"ไม่ต้องเอาไปให้ไอรีนหรอก แล้วก็อย่าไปยุ่งกับมัน" 

ด้านนอกตอนนี้เกิดความชุลมุนวุ่นวายที่อยู่ๆดีคุณหนูไอรีนบอกว่าจะไปเรียนที่สถานศึกษา ทั้งๆที่ชีวิตนี้คุณหนูไอรีนน่าจะไม่สนใจเรื่องแบบนี้แท้ๆ สาวใช้ในคฤหาสน์ก็พากันมาอำลาคุณหนูเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่คุณหนูไอรีนจะไปเรียนที่สถานศึกษา

ณ สถานศึกษา

"โซเฟียเรามีนักเรียนมาใหม่พาเธอไปทัวร์สถานศึกษาแห่งนี้หน่อยสิหน่อยสิ"

"คะ? ใครหรือคะ" 

"ไอรีน อีแวนสันน่ะไปสิอย่าให้เธอรอนาน"

"ค่ะ"

ทางด้านไอรีน

"คุณหนูไอรีน อีแวนสัน ใช่ไหมคะ" มีหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาทักทายกับไอรีนด้วยท่าทางยิ้มแย้ม

"ชะ ใช่ค่ะมีอะไรรึปล่าวคะ"

"ฉันโซเฟีย มิลเลอร์เป็นประธานนักเรียนของโรงเรียนนี้เองคะ แล้วก็ตอนนี้ฉันมีหน้าที่พาคุณหนูไอรีนไปทัวร์ชมสถานศึกษาแห่งนี้ค่ะ"

'เดี๋ยวนะไม่ใช่ว่าราชวงศ์จะต้องเรียนในวังหรอกหรอ ละ แล้วทำไมต้องเป็นองค์หญิงโซเฟียด้วยเนี่ย!' 

.

เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย

คุณหนูไอรีนเราเนี่ยมันคนที่ชอบอ่านตัวหนังสือตกหล่นนะคะ แล้วก็ชอบอ่านหนังสือสือผิดๆถูกๆอีกด้วย

eternal love รักครั้งนี้ฉันจะไม่ลืมเธอ.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***