Chapter 8 คิดไปเอง

"เกรซ..! เกรซซ.."

"คะ คะ!"

"คิดอะไรอยู่..เห็นเหม่อลอยตั้งแต่เมื่อกี้นี้ เรียกหลายครั้งแล้วนะ"

"เปล่าค่ะเปล่า..เสร็จแล้วออกไปทานอาหารด้านนอกกัน"

พชรพูดเช่นนั้นขวัญกวินก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปจากห้อง

เชี่ยเอ้ยย..!! คิดไรวะเนี่ยเกรซ มึงคิดแบบนั้นทำไมวะเกรซ

พชรคิดในใจแล้วส่ายหน้าให้ความคิดบ้าๆนั้นออกไปจากหัว แล้วรีบลุกเดินตามหลังขวัญกวินออกไปด้านนอก

"น่าจะเย็นหมดแล้ว เดี๋ยวอุ่นให้ใหม่ค่อยทานนะคะ"

เธอกล่าวบอกขวัญกวินแล้วรีบเดินเข้าไปในครัวเพื่ออุ่นอาหารให้เธอใหม่

.

.

วันต่อมา..

"พรุ่งนี้วันอังคารฉันลาทั้งสัปดาห์นะคะ"

"ลาไปไหน.."

"ธุระสำคัญต้องจัดการค่ะ"

"นานขนาดนั้นเชียว พี่ขอจดหมายลาหยุดด้วย"

"ต้องใช้ด้วยหรอคะ"

พชรกล่าวถามกลับแล้วขวัญกวินก็วางมือจากปากกา ยกมือขึ้นเท้าคางชายตามองหน้าพชรแล้วยิ้มอ่อนๆออกมา

"พี่เองก็จะลาเหมือนกัน จะเอาไปยื่นท่านประธานให้"

"เดี๋ยวเอาไปส่งให้เอง"

"ไม่ต้องง..! พี่จะไปเอง"

"โอเค! แล้วจะลาไปไหน.."

"พาทีมไปเที่ยวหลังเสร็จโปรเจคหนึ่งสัปดาห์"

"งั้นก็ไม่มีใครทำงาน.."

"ใช่! ก็เลยต้องรีบเคลียร์งานให้เสร็จภายในวันนี้ เพราะพรุ่งนี้ก็เดินทางไปแล้ว"

"ไปวันเดียวกันซะด้วย"

"เดี๋ยวเอาสองงานนี้ไปทำแล้วส่งพี่ก่อนเที่ยงนะ"

ยื่นแฟ้มงานให้พชรแล้วเธอก็ถือเดินออกไปแล้วกลับเข้ามาอีกครั้งเพื่อเอาจดหมายลางานส่งให้ขวัญกวินแล้วกลับออกไปอีกรอบ

เวลาเดินผ่านไปจนถึงเที่ยงขวัญกวินก็พึ่งจะทำงานเสร็จ จึงสั่งให้คนมารับงานเอกสารเพื่อส่งมอบงานต่อไป จากนั้นก็เดินออกไปจากห้องทำงาน

"พี่จะไปห้องท่านประธาน แล้วออกไปข้างนอกนะ มีงานอะไรส่งมาอีกถ้าไม่ใช่งานที่พี่รับผิดชอบไม่ต้องรับนะ ส่งไปให้เจ้าตัวเค้าทำ.."

กล่าวสั่งจบก็เดินมุ่งหน้าไปยังจุดหมายที่ต้องการแล้ว จึงเคาะประตูแล้วเปิดเข้าไปแล้ววางจดหมายลางานของพชรลง

"อากำลังจะไปหาพอดีเลย แล้วนี่อะไร.."

"จดหมายลางานหนึ่งสัปดาห์ของพชรค่ะ"

"ลานานขนาดนี้ทำไมไม่ลาออกไปเลยล่ะ แล้วเอามาให้อาทำไม.."

"เอามาไว้ให้ดูค่ะ แล้วก็..."

วางจดหมายลาออกลงบนโต๊ะของเขาซึ่งเป็นประธานบริษัท

"จดหมายลาออกล่วงหน้าของขวัญตามที่ได้พูดไว้ค่ะ"

"ขวัญ..!"

"เซ็นให้ขวัญด้วยค่ะ"

"อาไม่เซ็นให้เด็ดขาด.."

"ถึงคุณอาจะไม่เซ็นให้ ขวัญก็จะไม่มาทำงานที่นี่อีก เพราะขวัญได้งานใหม่แล้ว ส่วนหุ้นบริษัทของพ่อขวัญก็จะขายคืนให้ ขอบคุณที่ชี้แนะขวัญมาตั้งแต่เล็กจนโตค่ะ"

กล่าวจบก็เดินออกไปจากห้อง และเขาก็ตามออกไปรั้งเธอเอาไว้

"ไปสนอะไรกับคนที่ไม่รู้เรื่องทางธุรกิจเลยล่ะ"

"บริษัทไดมอนฮาร์ตซื้อตัวขวัญไปแล้วค่ะ แต่ข้อมูลบริษัทจะไม่รั่วไหลออกไปแน่นอน อย่ารั้งไว้ให้เสียเวลาเลย"

ดึงแขนตัวเองออกแล้วก้าวเดินต่อไป แม้แต่ใครก็ไม่สามารถรั้งตัวเธอเอาไว้ได้

"มีเรื่องอะไรรึเปล่าวะ เสียงดังมาถึงนี่เลย"

พชรกล่าวในขณะที่กำลังเดินเข้าไปในลิฟต์เพื่อลงไปด้านล่าง จึงได้หันหลังกลับไปมองก็พบว่าขวัญกวินกำลังเดินมาทางตนโดยมีธนินประธานบริษัทเดินตามหลังเธอมาเพื่อรั้งเธอเอาไว้

"ขวัญ..!"

เขาเรียกชื่อของเธอตามหลัง แต่เธอก็ไม่แม้แต่จะหยุดยืนหรือหันกลับไปมองบุคคลที่ขานเรียกชื่อของตัวเองเลยจนกระทั่งก้าวเท้าเข้าไปยืนในลิฟต์คู่กับพชร

"ท่านประธานเรียกคุณทำไม"

"พี่ยืนจดหมายลาออกล่วงหน้า"

"Whatt..!!"

พชรกล่าวเสียงสูงอย่างตกตะลึงเหลือชื่อว่าเธอจะยื่นจดหมายลาออกล่วงหน้า

"จากนี้เธอต้องรอทำงานกับเจ้านายคนใหม่นะ"

ขวัญกวินกล่าวเช่นนั้นพชรก็ยิ่งแสดงสีหน้าไม่โอเคเข้าไปใหญ่

"เพราะฉันจีบพี่รึเปล่าทำให้พี่มีปัญหากับครอบครัวท่านประธาน"

"ไม่เกี่ยวกับเธอหรอก ปัญหานี่มันค้างคามานานมากแล้ว"

กล่าวจบลิฟต์ก็เปิดออก เธอจึงก้าวเท้าเดินออกไปจากลิฟต์ พชรเองก็รีบตามออกไป

"แล้วจะลาออกเพื่อหนีปัญหางี้หรอ"

"ถ้าอยากคุยเอาไว้ค่อยคุยทีหลัง ตอนนี้จะไปทำธุระ.."

เดินออกไปจากบริษัท พชรก็ตั้งใจที่จะตามออกไปด้วยอีกคน แต่ดันมีคนเรียกเธอเสียก่อน

"เกรซ..!"

เสียงของธีภพร้อมเรียกแล้วเดินไปลากแขนพชรให้ไปกับตัวเอง จนพนักงานในบริษัทที่กำลังไปพักเที่ยงและบางส่วนที่พักเที่ยงเสร็จถึงกับมองตามอย่างสงสัยลึกๆ จนสองคนนั้นเดินหายไปเหล่าพนักงานก็เริ่มพูดคุยนินทากันปากต่อปาก ธนินซึ่งเป็นประธานบริษัทก็เห็นเช่นนั้นด้วยเช่นกัน จึงเลือกที่จะตามลูกชายของตัวเองไปแทนที่จะตามไปหาขวัญกวินเพื่อรั้งเธอไม่ให้ลาออก

"เธอบ่ายเบี่ยงฉันมาตลอดละนะ"

"ของขาดหรอคะท่านรอง.."

"นี่..!"

กระชากพชรเข้ามาใกล้ตัว

"ฉันว่าท่านรองเราเวลาไปใช้หนี้เจ้าหนี้ดีกว่ามั้ยคะ"

"ช่วยไม่ได้..! มันอยากสะเออะจ่ายแทนฉันเอง"

"ไม่มีใครเค้าจะจ่ายให้ฟรีๆโดยไม่หวังผลตอบแทนหรอกนะ"

เริ่มเผยยิ้มสยองออกมาต่างจากทุกครั้งที่ไม่เคยแสดงออกให้ธีภพเห็นเช่นนี้

"เธอยิ้มทำไม"

"ยิ้ม..! ใช่ยิ้ม..ท่านรองปล่อยฉันดีกว่านะ ตอนนี้ฉันได้ทุกอย่างของท่านรองมาแล้วสิ"

"เธอได้อะไร.."

"ถึงเวลาเดี๋ยวก็รู้.."

ผลักธีภพให้ออกห่าง

"มีแต่ฉันต่างหากที่ได้เธอ"

"แน่ใจหรอ เราไม่เคยมีไรกันเลยนะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันก็แค่การจัดฉาก ฉันไม่เอาคนอย่างคุณทำผัวหรอกนะ"

เพรี๊ยะะ!!

ธีภพออกแรงตบหน้าพชรเต็มแรง

"พอใจยัง..! พอใจแล้วไปล่ะนะ"

หันหลังเดินกลับไปทางเดิมแต่ธนินก็เดินเข้ามาหา

"แกสองคน..! ไอ้ธีร์แกไปเป็นหนี้ใคร แล้วเธอพูดแบบนี้หมายความว่าไง"

"เรื่องส่วนตัว.."

"ถ้าเธอไม่ตอบฉันจะไล่เธอออก.."

"เอาแบบนี้เลยหรอ ยังไงเจ้านายฉันก็จะลาออกอยู่แล้ว ฉันออกตามก็ได้.."

แสยะยิ้มก่อนที่จะเดินออกจากสองคนพ่อลูก

เตรียมตัวรอพบกับความฉิบหายที่เร็วขึ้นกว่าเดิมเอาไว้ได้เลย

พชรคิดออกมาเช่นนั้นด้วยความโกรธ จนเมื่อเดินไปถึงซูเปอร์ไบค์ของตัวเองก็ก้าวเท้าขึ้นรถพร้อมสวมถุงมือและหมวกนิรภัยจากนั้นก็สตาร์ตขับออกไปด้วยความเร็วแรงจากความโกรธที่แรงมากขึ้นเป็นเท่าตัว

.

"แกเล่นชู้กับเลขาคู่หมั้นตัวเอง แกทำแบบนี้ได้ไง"

ตะคอกเสียงแข็งดุว่าลูกชายตัวเองที่เล่นชู้ในบริษัทและทำตัวเสเพลไปวันๆทั้งที่เป็นถึงรองประธานบริษัท

"แค่เล่นๆน่ะป๊า.."

"แต่มันไม่สมควรไง"

ชี้หน้าด่าทอ

"ที่เป็นแบบนี้ก็ได้ป๊ามานั่นแหละวะ"

"แกหุบปากเดี๋ยวนี้"

"ทำไมล่ะป๊า..! ผมพูดแทงใจดำป๊ารึไง ผมรู้เรื่องหมดแหละที่ป๊าเคยทำชู้ท้องอ่ะ ป๊าเองก็ไม่ต่างอะไรจากผมหรอก"

เดินหนีจากผู้เป็นพ่อหลังจากระบายโทษะจบ

.

.

วันต่อมา..

"สวัสดีครับ/ค่ะคุณขวัญ.."

เสียงพนักงานหน้าบริษัทจำนวนแปดคนกล่าวทักทายขวัญกวินที่พึ่งก้าวเท้าลงจากรถตัวเอง

"สวัสดีค่ะ! ทุกคนไปกับรถบริษัทนะคะ ฉันจะขับรถตัวเองไปสนามบิน เพราะวันกลับมีธุระต่อจะได้ไปต่อเลย"

ขวัญกวินกล่าวให้ทุกคนรับทราบดังนั้นแล้วพวกเขาก็ขึ้นรถของบริษัท ส่วนเธอก็กลับขึ้นรถตัวเองแล้วขับตามหลังรถบริษัทออกไป

.

.

"ป๊าไปด้วยกันเถอะน้าา..! ไปเที่ยวแค่สัปดาห์เดียวเอง พนักงานที่ร้านจัดการเองได้อยู่แล้ว เกรซจัดกระเป๋าให้ป๊าแล้วด้วยยังไงป๊าก็ต้องไป"

พชรยืนเกาะไหลอ้อนวอนพ่อของตัวเองเพื่อให้เขายอมไปเที่ยวกับตนโดยไม่ย่อท้อ

"แบบนี้เค้าไม่เรียกชวนแต่เรียกบังคับนะเกรซ.."

ตอบกลับลูกสาวโทนน้ำเสียงติดตลกเล็กน้อย

"ถึงชวนป๊าก็ไม่ไปอ่ะ ต้องบังคับนี่แหละถึงจะยอมไป"

ทำหน้าตามุ่งมั่นตั้งใจด้วยจิตศรัทธาอันแรงกล้า

"อาๆๆ ก็ได้..!"

"เห็นม้ะ! ว่าแล้วว.."

"ทานข้าวก่อนค่อยไป หิวว..!!"

"โอเค"

.

.

5 ชั่วโมงผ่านไป..

ขวัญกวินและลูกทีมเดินทางมาถึงที่พักบนเกาะที่โหวตกันมาแล้วจึงไปเช็กอินกับทางรีสอร์ตจากนั้นก็แยกย้ายกันไปเอาสัมภาระไปเก็บไว้ในบ้านพัก แล้วออกไปทำในสิ่งที่อยากทำเมื่อมาถึงทะเล จะเหลือก็แต่ตัวขวัญกวินที่ไม่ได้ออกไปร่วมทำกิจกรรมกับทุกคนที่มาด้วยกัน

"เฮ้ออ!!"

เธอพ่นลมหายใจนั่งกอดเข่าทำหน้าตาเศร้าซึมอยู่บนเตียงนอน นึกถึงเรื่องราวต่างๆในอดีตตั้งแต่เล็กจนถึงปัจจุบันก็นึกน้อยใจตัวเองที่ไม่น่าสูญเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่เด็ก ไม่งั้นคงไม่ต้องมาเจอชีวิตแบบที่เป็นอยู่ในตอนนี้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังพอมีเรื่องราวดีๆผ่านเข้ามาในชีวิตอย่างเช่นพชร จึงทำให้เธอยิ้มอย่างสุขใจออกมาได้

"ถ้าเธอไม่ติดธุระก็ว่าจะชวนเธอกับป๊าของเธอมาเที่ยวด้วยคงจะดีน่าดู.."

.

.

"Hi! Mr. Mike. He is my dad..นี่เพื่อนเกรซเองค่ะป๊า"

พชรกล่าวแนะนำพ่อของตนให้กับชายชาวตะวันตกร่างสูงตรงหน้า

"Hollo dad.."

"hello! pleased to meet you.."

"too"

จับมือทักทายกันตามแบบฉบับชาวตะวันตกแล้วพชรก็เดินไปเช็กอินกับทางรีสอร์ตให้ทุกคนจากนั้นพนักงานก็พาไปส่งยังห้องพัก

"เพื่อเราดูเป็นคนมีฐานะมากเลยนะ มีการ์ดติดตามเยอะเลย"

เขากล่าวถามพชรหลังจากที่เธอวางกระเป๋าสัมภาระไว้ในห้องพัดของตน

"ก็ใช่ค่ะ! เค้าเป็นเจ้านายเก่าด้วย.."

"หาาา!!"

ทำหน้าตาเหลือเชื่อกับคำตอบของลูกสาว

"อื้ออ..! แต่เค้าเป็นคนดีนะ เป็นเจ้าของผลิตรถยนต์หรูๆในอเมริกา"

"โหห.."

"เอาน่าป๊า..เค้าไม่ถือตัวเหมือนคนไทยเราหรอก"

"ไม่เลย ป๊าอยากพักผ่อนอ่ะ นั่งเครื่องมานานมันเหนื่อย ป๊าเข้าห้องไปนอนก่อนนะ"

"โอเคค่ะ! ถ้าตื่นมาหิวบอกเกรซนะ เกรซจะโทรสั่งอาหารมาให้ป๊าในทันที"

กล่าวจบก็เดินออกไปขนสัมภาระของตัวเองเอาเข้าไปไว้ในห้องพักอีกห้อง

.

.

18:01 น.

"คุณขวัญคะ ไปเดินสตรีทฟู้ดกันค่ะ"

หญิงสาวร่างสูงเปิดประตูห้องเดินเข้าไปกล่าวชวนขวัญกวินที่นั่งสีหน้าตกอยู่คนเดียว

"อือ..ค่ะ! เดี๋ยวตามไป.."

"เครียดอะไรรึเปล่าคะ"

"เปล่าค่ะ! แต่แค่ไม่รู้ว่าจะเข้ากับทุกคนได้ยังไง"

"ทำตัวตามสบาย เป็นตัวเอง ลืมไปว่าตัวเองเป็นใครแล้วมาสนุกด้วยกัน"

ขวัญกวินค่อยๆเผยยิ้มออกมาก่อนจะลงจากเตียงและออกไปพร้อมกับหญิงสาวที่เข้ามาเรียกชวนตัวเอง

"แล้วนี่ไปกันยังไงล่ะคะ"

ขวัญกวินกล่าวถาม

"เช่ากอล์ฟบักกี้ไปครับ จอดอยู่ตรงนั้นสองคัน"

ชายหนุ่มชี้ไปเส้นทางที่ตัดเป็นถนนขวัญกวินจึงเหลียวมองตาม จากนนั้นทุกคนก็เดินไปที่รถกอล์ฟบักกี้สองคันนั้น

เมื่อทั้งหมดนั่งมาถึงสถานที่ที่ต้องการทุกคนก็พูดคุยตกลงกันว่าใครอยากไปทำอะไรตรงไหนแล้วจึงกลับมาเจอกันที่จุดนัดพบตามเวลาที่กำหนด

ทางฝ่ายพชรเองก็ออกมาเดินทานอาหารสตรีทฟู้ดกับพ่อของตน

"ป๊าชอบอันนี้อ่ะ ตอนกลับซื้อกลับไปแจกคนแถวบ้านดีกว่า.."

"ตามใจป๊าเลยค้าา..แต่เกรซว่าอันนี้อร่อยกว่านะ"

"ก็แล้วแต่คนชอบป้ะ"

"พูดจาภาษาวัยรุ่นจังนะ"

"ที่ร้านมีแต่เด็กวัยรุ่นทั้งนั้น ได้ยินอยู่ทุกวันก็ต้องมีพูดตามบ้างแหละ ไปๆ ไปเดินดูที่อื่นกัน"

"แน่ะๆ"

"ไม่ไปป๊าไปก่อนล่ะนะ"

เดินหนีจากลูกสาว

"ป๊ารอด้วยดิ.."

วิ่งตามไปจนทัน

"นั่นมันเลขาคุณขวัญนี่หว่า.."

เสียงชายหนุ่มกล่าวบอกกับเพื่อนของตนที่มาด้วยกันสองคน

"ไหนวะ"

ชี้นิ้วบอกทาง

"มาทำไรที่นี่วะ"

"แปลกๆละนะ"

"แปลกยังไง.."

"ไม่สังเกตกันบ้างหรอ สองคนนั้นต้องมีอะไรมากกว่าเพื่อนร่วมงานกันแน่ๆ เพราะไม่มีใครดูแลเจ้านายเกินหน้าที่แบบนั้นหรอกถ้าไม่มีซัมติงกัน"

"แต่เธอมากับผู้ชาย.."

"แก่ขนาดนั้นพ่อเค้าแหละมั้ง อย่าไปสนใจเลย"

.

"น่ารักดีจัง..อันเท่าไหร่คะ"

ขวัญกวินหยิบสติกเกอร์รูปสัตว์ทะเลชนิดต่างๆขึ้นมาแล้วกล่าวถามราคากับเจ้าของร้าน

"ยี่สิบห้าบาทครับ"

เมื่อทราบราคาเธอก็หยิบเงินจากกระเป๋าแล้วจ่ายให้เจ้าของร้านแล้วเดินไปที่อื่นต่อ

.

.

07:07 น.

"ถ้าจบแล้วจะมาทำงานกับป๊ารึเปล่า.."

เสียงของธนินกล่าวถามเนตรนภาซึ่งเป็นลูกสาวของตน

"ยังค่ะ! อยากเที่ยวๆไปก่อน ไม่ก็จะต่อโทเลย"

"ต่อโทอะไร"

"การแสดง..อยากลองหาประสบการณ์ใหม่ๆ ที่เรียนบริหารก็เพราะทางบ้านทำธุรกิจ จริงๆยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองอยากทำอะไร"

"งั้นเรียนจบก็พักค้นหาตัวเองซะก่อน ป๊าพร้อมสนับสนุนเสมอ.."

"ค่ะป๊า.."

ยกมือลูบศีรษะลูกสาวคนเล็กด้วยความรัก แต่แล้วธีภพก็ลากกระเป๋าเดินทางลงมาจากชั้นสองของบ้าน

"ธีร์..จะไปไหน"

"ไปอยู่ที่อื่นที่ไม่ใช่ที่นี่"

"ม้าไม่ให้ไป.."

"ปล่อยมันไป มันจะไปอยู่ไหนก็ให้มันไป เงินมันหมดเดี๋ยวมันก็กลับมาเอง"

ธนินพูดกล่าวบอกภรรยาของตนน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ซึ่งทำให้ธีภพรู้สึกโกรธและหัวร้อนยิ่งกว่าเดิม แต่ก็ไม่ตอบโต้อะไรนอกจากก้าวเท้าเดินออกไปจากบ้านทั้งที่แม่ของตนรั้งเอาไว้แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะคนจะไปต่อให้ห้ามยังไงก็ไปอยู่ดี

"ป๊าพูดแบบนั้นกับพี่ธีร์ทำไม"

"พี่ชายแกเล่นชู้กับเลขาของขวัญกวิน"

"หาาาาา...เป็นไปไม่ได้ ก็พี่เกรซกับพี่ขวัญ เค้าสองคนจีบกันอยู่นี่คะ"

"แกว่าไงนะ"

หันหน้ามองลูกสาวด้วยสายตาเกรี้ยวกราดและแข็งกร้าวราวราชสีห์ที่กำลังโกรธและพร้อมขย้ำเหยื่อในทันที

"กล้าดียังไงกันยัยนั่น.."

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***