Chapter 2 การพนัน..

07:25 น.

"ฉันขอเสียมารยาทถามอะไรคุณขวัญได้มั้ยค่ะ"

พชรกล่าวถามเมื่อเห็นว่าขวัญกวินเปิดประตูออกมาจากห้องทำงานพร้อมเอกสารฉบับหนึ่ง

"ถามมาเลยค่ะ"

กล่าวยิ้มรับ

"คุณขวัญอยู่เวิร์สไหนหรอคะ"

พชรถามเช่นนั้นแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบใดกลับมานอกจากคนเงียบ เธอจึงรีบพูดต่อไปอีกไม่ให้ขวัญกวินเข้าใจตัวเองผิดไปว่า

"ฉันไม่ได้หมายความไม่ดีนะคะ แต่ว่าฉันคืออัลฟ่าเวิร์สน่ะค่ะ ถ้าเกิดว่าคุณขวัญอยู่โอเมก้าเวิร์ส เวลาเรามางานสำคัญในช่วงที่คุณขวัญอาจมีฮีทแล้วต้องเจอกัน ฉันกลัวว่าฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้"

ขวัญกวินได้ฟังดังนั้นก็ยิ้มออกมาได้แล้วก็ตอบกลับไปว่า

"ไม่ต้องกลัวหรอค่ะ เพราะฉันเป็นเบต้าเวิร์ส เพราะฉะนั้นร่างกายเราสองคนไม่มีผลต่อกันค่ะ"

"โล่งอกไปทีค่ะ เพราะฉันก็เคยมีเจ้านายเป็นโอเมก้า แต่ว่าเค้าแต่งงานไปแล้วก็เลยไม่ได้ส่งผลอะไร"

แสดงสีหน้าโล่งใจออกมา

"ว่าแต่คุณเกรซมาแต่เช้าจังเลยนะคะ"

"ทำงานวันแรกก็ต้องมาเตรียมตัวสักหน่อย เดินสำรวจสถานที่ต่างๆจะได้คุ้นชินเร็วๆไงคะ"

"คุณเกรซนี่แปลกคนดีนะ"

ขวัญกวินกล่าวถามด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร

"ทุกคนที่ฉันเคยทำงานด้วยก็พูดแบบเดียวกันกับคุณขวัญเลยค่ะ"

"ขอโทษด้วยนะคะถ้าคุณไม่ชอบ.."

แสดงสีหน้ารู้สึกผิดต่อคำพูด

"ไม่เป็นไรเลยค่ะ ฉันไม่ได้ซีเรียสอะไร"

"ถ้ามีเอกสารอะไรส่งมาช่วงเช้าอย่าพึ่งเอาเข้าไปให้ฉันนะคะ ช่วงบ่ายค่อยเอาเข้าไป เวลาเช้าฉันต้องออกแบบงาน สมองมันเล่นดีกว่าช่วงบ่าย แต่ก่อนอื่นช่วยเอาเอกสารตัวนี้ไปส่งให้ท่านประธานทีค่ะ"

"ค่ะ!!"

พชรตอบรับคำแล้วขวัญกวินก็ยื่นเอกสารให้เธอแล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง

"ให้ตายสิ! มีเวลาแค่เดือนเดียว ทุกคนในทีมจะออกแบบทันได้ไง"

เธอนั่งบ่นกับตัวเองแต่ก็เปิดแล็ปท็อปขึ้นมาทำงานต่อ

.

"ขอโทษนะคะ ห้องท่านประธานไปทางไหนหรอคะ"

พชรกล่าวถามหญิงสาวคนหนึ่งแล้วเธอก็หันมา

"พี่ที่อยู่กับพี่ขวัญเมื่อวานนี่คะ"

"ค่ะ!! แล้วห้องท่านประธานไปทางไหนคะ"

"ตามมาเลยค่ะ เดี๋ยวเนตรพาไปเอง"

เดินนำหน้าเพื่อพาพชรไปยังห้องของบุคคลที่เธอต้องการ

"ที่นี่รับนักศึกษาฝึกงานด้วยหรอคะ"

"ค่ะ!! ลืมแนะนำตัวไปเลย ฉันชื่อเนตรค่ะ แล้วพี่ล่ะคะ"

"เกรซค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

"เช่นกันค่ะ"

เนตรนภา ภูวเนตร..ลูกสาวคนเล็ก

พชรคิดบอกกับตัวเองแล้วเผยรอยยิ้มออกมาอ่อนๆจนเดินไปถึงห้องของบุคคลที่ต้องการ

"ขอบคุณนะคะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

เนตรนภาเดินจากไปทำงานของตนหลังจากที่เดินมาส่งพชรถึงห้องเรียบร้อยแล้ว

"เจ้พราว..! คุณขวัญสั่งให้ฉันเอาเอกสารมาให้ท่านประธาน"

"เข้าไปเลย ท่านประธานอยู่ข้างใน.."

เคาะประตูแล้วเปิดเข้าไปด้านใน

"เอกสารค่ะ คุณขวัญให้เอามาให้.."

"เอามาวางไว้ตรงนี้แหละ"

เดินเอาเข้าไปวางไว้บนโต๊ะทำงานของเขาซึ่งเป็นประธานบริษัทแล้วเดินออกไป

ทางด้านขวัญกวินก็ยังคงนั่งครุ่นคิดอยู่ในห้องทำงานด้วยคิดอะไรไม่ออก จนสุดท้ายก็เดินออกไปจากห้องทำงานแล้วกดโทรศัพท์หาลูกทีมให้ไปรวมตัวกันที่ห้องออกแบบเครื่องประดับพร้อมกับเดินไปด้วยจนถึงห้องแล้วนั่งรอทุกคนให้เข้ามาตามเวลางาน จนกระทั่งถึงเวลาทุกคนก็ทะยอยกันเข้ามาจนครบทีม

"ฉันยังย้ำคำเดิมนะคะ ถ้าไม่ทันฉันจะรับผิดชอบเอง ถึงฉันจะอยากให้ทัน แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ สิบสองชิ้นภายในหนึ่งเดือน"

"ยังไงเราก็จะทำให้ทันครับ คุณขวัญไม่ต้องกังวล"

ชายหนุ่มในทีมของเธอกล่าวบอก

"วันนี้ฉันจะคุยเรื่องการแบ่งทีม จะมีทีมเช้ากับทีมรอบดึง ทุกคนจะว่าไงคะ"

"เช้ากับดึกหรอคะ"

หญิงสาวซึ่งเป็นหนึ่งในทีมงานพูดทวนคำพูดของขวัญกวิน

"ใช่ค่ะ! แต่ว่าจะเป็นตอนเหลือสัปดาห์สุดท้าย ทุกคนจะได้ไม่เหนื่อยสะสมจนเกินไป"

.

.

"นี่เธอนี่"

เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งกล่าวเมื่อเดินมาเจอเข้ากับพชร

"สวัสดีค่ะท่านประธาน.."

พชรก้มหน้าคำนับกล่าวสวัสดีชายหนุ่มที่เรียกทักเธออย่างถ่อมตน แล้วเขาก็ลากแขนเธอไปอยู่ในที่ลับสายตาคน

"เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง อย่าบอกนะว่า.."

"ฉันทำงานที่นี่ค่ะ เป็นเลขาคุณขวัญกวิน.."

"อย่างเธอเนี่ยนะ"

"อย่าพูดแบบนี้สิคะ เพราะท่านรองก็ไม่ต่างจากฉัน เดี๋ยวคนอื่นจะรู้เอาไว้นะคะ ว่าคนระดับท่านรอง.."

เธอไม่พูดต่อแต่กลับยิ้มและส่งสายตายั่วยวนก่อนที่จะเดินออกไปโดยที่ยื่นมือไปแตะสัมผัสกับมือของชายหนุ่มผู้นั้นจนต้องชายตามองตามหลังเธอด้วยสายตาเจ้าชู้แล้วยกมือข้างที่โดนจับขึ้นมาดม

"ท่าจะง่าย.."

ว่าแล้วก็เดินกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง

.

"สามล้านห้ารวมทั้งต้นและดอก เล่นหนักไม่เบาเลยนะพี่ชาย.."

พชรกล่าวหลังจากที่เดินหนีจากชายคนนั้นจนเกือบจะมาถึงโต๊ะทำงานหน้าห้องเจ้านายตัวเอง

"ทำไมฉันต้องลงทุนขนาดนี้ด้วยนะ ทั้งที่สามารถทำให้มันง่ายกว่านี้ก็ยังได้ ป๊าไม่น่าพูดเลยจริงๆ"

เธอกล่าวจบเพียงไม่นานก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอพร้อมวางเอกสารไว้บนโต๊ะทำงานของเธอ

"เอกสารให้คุณขวัญครับ"

"หมดนี่เลยหรอคะ"

"ครับ!"

เดินกลับไปทางเดิม

"รับผิดชอบฝ่ายออกแบบไม่ใช่หรอ ทำไมเอกสารเยอะแบบนี้ล่ะ"

พชรพูดเช่นนั้นแล้วก็เปิดดูงานในเอกสารทั้งหมด

เวลาเดินผ่านไปเป็นวันๆงานก็ยังคงดำเนินอยู่ต่อไปเรื่อยๆ ทุกฝ่ายงานต่างวุ่นวายในงานที่ต้องรับผิดชอบ ขวัญกวินกลับเข้ามาในห้องทำงานอีกครั้ง

"คุณขวัญหายไปไหนมาคะ"

"โทษทีค่ะ! ฉันเรียกคุยงานกับทีมแล้วก็ทำงานกันที่นั่นเลย ก็เลยลืมแจ้งคุณไป.."

"ไม่เป็นไรค่ะ เอกสารทั้งหมดอยู่ในห้องนะคะ"

เมื่อได้ฟังดังนั้นขวัญกวินก็เข้าไปข้างในห้องทำงานทันที และในจังหวะนั้นก็มีคนโทรศัพท์เข้ามาหาพชร

.

.

20:23 น.

"I'd like to takeover the first jewelry company in Thailand within a two-month period, Mr. Mike. Please take care of it for me."

[ฉันอยากเทคโอเวอร์บริษัทเครื่องประดับที่หนึ่งในประเทศไทยภายในระยะเวลาสองเดือน คุณไมค์ช่วยจัดการให้ฉันหน่อย]

"what is the name of the company"

[บริษัทอะไร]

"js group company"

[บริษัทเจเอสกรุ๊ป]

"Yes!!"

เมื่อได้รับคำตอบแล้วพชรก็กดวางสายแล้วเดินออกไปจากห้องนอนกะจะลงไปด้านล่างแต่ก็ดันพบกับชายวัยกลางคนที่เปิดประตูเดินออกมาจากห้องด้วยเช่นกัน

"จะไปไหนดึกดื่นเกรซ.."

"ไปทำธุระข้างนอกค่ะป๊า.."

"ระวังๆด้วยล่ะ ดึกแล้วมันอันตราย"

"ค่ะป๊า.."

เดินลงไปชั้นล่างแล้วออกไปยืนหรอรถที่หน้าบ้านไม่ถึงสองนาทีก็มีรถมาจอดรับจนกระทั่งไปถึงจุดหมายปลายทางจึงลงจากรถ

"วันหยุดนี้ต้องหาซื้อรถมาขี่ซะแล้ว แต่อีกหลายวันเลย"

พูดกล่าวกับตัวเองก่อนที่จะก้าวเท้าเข้าไปในไนต์คลับแห่งหนึ่งแล้วเข้าไปพบกับเจ้าของร้าน

"คนที่คุณโทรบอกฉันเมื่อกลางวันอยู่ไหน"

"นั่งรอคุณอยู่ตรงนั้น"

พาเดินเข้าไปหา

"สวัสดีค่ะ!"

พชรยืนกล่าวทักทายชายวัยกลางคนที่นั่งรอใครบางคนอยู่

"สวัสดีครับ!"

เขาทักทายกลับแล้วพชรก็นั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกัน

"ไม่อ้อมค้อมเลยละกัน คุณมีหุ้นในเจเอสหกเปอร์เซ็นต์ถูกต้องมั้ยคะ"

"ใช่..!"

"ขายให้ฉันได้มั้ย ขอสี่เปอร์เซ็นต์พอ.."

กล่าวถามสีหน้าจริงจัง

"ง่ายไปมั้งครับ"

"แล้วต้องการอะไร"

ถามกลับด้วยสีหน้าเฉยชา

"มาพนันกัน ถ้าคุณชนะผมจะให้คุณสองเปอร์เซ็นต์และจะขายให้คุณอีกสองเปอร์เซ็นต์ตัวละสองล้านถูกๆ แต่ถ้าแพ้คุณก็ไม่ได้ และคุณจะต้อง.."

ส่งสายตามองเรือนร่างกายของพชรด้วยแววตาหื่นกระหาย

"ผมขอคุณ ตลอดไป.."

"ได้ค่ะ..! ตามนั้น"

เธอตอบตกลงรับคำอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเลใจเลยแม้แต่น้อย แล้วหลังจากนั้นพนักงานเดินเอากองไพ่มาวางไว้ให้ตรงหน้าพร้อมสับไพ่ให้ด้วย

ไอ้แก่นี่แก่แล้วยังไม่รู้จักสำเหนียกตัวเอง ผู้ชายไม่ต่างกันเลยจริงๆ

"ห้ารอบตัดสิน"

ชายผู้นั้นกล่าวแล้วพชรก็ยกขาขึ้นไขว่ห้างจากนั้นก็เริ่มเล่นเกมพนันไพ่ เริ่มมาพชรก็เป็นฝ่ายชนะไปสองตา และต่อจากนั้นอีกสองตาก็เป็นชายวัยกลางคนที่ชนะไป

พนักงานยืนสับไพ่เป็นรอบสุดท้ายซึ่งเป็นรอบตัดสินว่าใครจะเป็นผู้ชนะ แล้วแจกไพ่ให้ทั้งสองคนแล้ววางกองไปไว้ตรงกลาง

"รอบสุดท้ายตัดสิน"

ทิ้งไพ่ลงบนโต๊ะสองใบแล้วพชรก็ทิ้งลงตามวนแบบนี้ไปเรื่อยๆจนกระทั้งชายผู้นั้นเหลือสองใบสุดท้ายในมือ จึงทิ้งไพ่ลงบนโต๊ะด้วยความมั่นใจว่ายังไงตัวเองก็ต้องเป็นฝ่ายชนะ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้พชรวิตกสีหน้ายังคงนิ่งเฉยไม่เปลี่ยนแปลง พชรจึงใช้จังหวะนั้นที่เขากำลังหลงระเริงว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าสลับไพ่ในมือ จากนั้นก็ทิ้งไพ่ลงตามก็ปรากฏผลออกมาว่าเธอเป็นฝ่ายชนะ ถึงขั้นทำให้สีหน้าของชายผู้นั้นซีดตกไปด้วยไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายแพ้พนัน

"ฉันชนะแล้ว ทำตามที่พูดด้วยนะคะ ภายในวันพรุ่งนี้ หุ้นมาครบสี่ตัวเงินจะเข้าบัญชีตาม ถ้าไม่คนที่น่าจะจัดการคุณแทนฉันเอง"

กล่าวจบก็เผยยิ้มมุมปากด้วยตนเป็นผู้ชนะการพนัน แล้วลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องพนันโซนวีไอพี และกลับขึ้นไปด้านบนซึ่งเป็นไนต์คลับเป็นฉากบังตาบ่อนพนันที่อยู่ชั้นใต้ดิน

เมื่อเธอกำลังจะเดินออกไปจากไนต์คลับก็มีพนักงานหนุ่มเดินเข้ามาหาแล้วเชิญเธอไปหาผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะนั่งดื่ม

"ท่านรองเองหรอคะ"

พชรกล่าวเมื่อเห็นว่าชายที่ให้คนไปตามตัวเองมาหานั้นคือธีภพซึ่งเป็นรองประธานบริหารในบริษัทที่ตัวเธอทำงานอยู่

"นั่งก่อนสิ"

พชรนั่งลงตามคำเชิญชวน แล้วเขาก็รินเครื่องดื่มใส่แก้วแล้วส่งให้พชรดื่ม

"ดื่มก่อนสิ"

ชายหนุ่มกล่าวบอกแล้วพชรก็ชายตามองเขาก่อนที่จะยกมือไปหยิบสัมผัสมือของเขาเอาก่อนที่จะรับเอาแก้วเครื่องดื่มมาไว้ในมือ

.

.

"เป็นไงบ้าง ได้เรื่องรึเปล่า.."

ชายวัยกลางคนกรอกเสียงลงผ่านโทรศัพท์มือถือ

"ยังครับบ! ร่องรอยของคนที่หายไปยี่สิบเจ็ดปีมันนานมากเลยนะครับ"

"ยังไงก็ต้องหาให้เจอ ผมจะรอ.."

กล่าวบอกผ่านโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแล้วก็กดวางสาย

"นี่มันอะไรกันคะคุณ.."

เสียงของหญิงวัยกลางคนกล่าวถามด้วยสีหน้าขุ่นเคียง

"อะไรของคุณ.."

"ก็ที่คุณพูดไง! คุณยังตามหามันสองแม่ลูกอยู่อีกหรอ ป่านนี้มันสองคนตายไปแล้วมั้ง"

พูดกล่าวด้วยน้ำเสียงกระทบกระแทกอย่างไม่พอใจที่สามียังคงตามหาใครบางคนไม่ละเลิกความพยายาม

"เธอกับลูกผมยังไม่ตาย ต่อให้ต้องตามหาจนตายผมก็จะทำ"

"ป๊ากับม้าพูดถึงใครคะ ลูกป๊าก็เนตรกับพี่ธีร์สองคนไม่ใช่หรอคะ"

เสียงของหญิงสาวบุคคลที่สามเดินเข้ามาถามด้วยนึกสงสัยในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

"ถามป๊าแกเอาละกัน"

หญิงวัยกลางคนกล่าวลูกสาวคนเล็กแล้วเดินหนี

"ว่าไงคะป๊า.."

กล่าวถามด้วยต้องการคำตอบ

"ไม่ใช่เรื่องของเรา..กลับห้องไปนอนซะ"

เดินหนีไปอีกคน

.

.

ร่างเล็กของขวัญกวินถือโทรศัพท์และแก้วกาแฟเดินออกจากครัวไปนั่งลงที่โต๊ะทานอาหาร และบนโต๊ะทานอาหารก็มีแล๊ปท็อปวางเปิดอยู่

"ตอนนี้ฉันอยู่ที่หน้าจะแล็ปท็อปแล้ว"

"ส่งไปแล้วค่ะ"

"แต่ฉันยังไม่เห็นเลยนะคะ ช่วยส่งมาอีกทีหน่อยค่ะ"

กล่าววานขอบุคคลในหน้าจอโทรศัพท์แล้วมองเข้าไปที่หน้าจอแล๊ปท็อป

"กำลังอัปโหลดส่งนะคะ"

"ค่ะ!!"

จิบกาแฟบนโต๊ะแล้วก็เห็นไฟล์ข้อมูลเด้งเข้ามาในไลน์จากนั้นก็รีบเปิดเช็คดูอย่างละเอียด

"รูปแบบนี้โอเคเลยค่ะ ดูเข้ากับคอนเซปต์ฤดูร้อนเลยแหละค่ะ"

"ตอนนี้เราก็เสร็จไปหนึ่งแล้วนะคะ ฉันก็กำลังคิดออกแบบคอนเซปต์ฤดูร้อนด้วยเช่นกัน"

"ค่ะคุณขวัญ.."

"ครับคุณขวัญ.."

"เหนื่อยหน่อยนะคะ ถ้าเสร็จทันไว้พวกเราไปเที่ยวกัน"

กล่าวบอกน้ำเสียงนุ่มนวลแต่จริงจังในคำพูด

"เที่ยวหรอครับ"

"ใช่ค่ะ! ฉันยังไม่ได้บอกหรอคะ"

"ยังเลยค่ะ"

"ฉันน่าจะลืมจริงๆ อยากไปเที่ยวไหนโหวตกันเลยนะคะ ของหนึ่งที่ค่ะ พักผ่อนกันได้แล้วค่ะ พรุ่งนี้ค่อยทำต่อ.."

"โอเคครับ/ค่ะ"

ทุกคนพูดพร้อมกันแล้วเริ่มวางสายไปจนหมด ขวัญกวินจึงปิดโทรศัพท์แล้วนั่งออกแบบเครื่องประดับต่อจนเผลอนั่งหลับไปเสียตรงนั้นจนถึงเช้า

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***