ภรรยา

บทที่ 1

"พี่คะ ทานอาหารเช้าก่อนไปทำงานหน่อยไหมคะ"

"ไม่ล่ะ เธอเลิกทำอะไรแบบนี้ซักทีเถอะ" ชายผู้เป็นสามีเดินออกไปโดยไม่หันมามอง จานอาหารที่เรียงอยู่โต๊ะเลยสักนิด

"อุตส่าห์ตั้งใจทำทุกวันแท้ๆ ทำไมไม่สนใจกันบ้างเลยนะ" หญิงสาวผู้เป็นภรรยาตัดพ้อและนั่งลงบนเก้าอี้พร้อมตักอาหารมาทานเอง ด้วยแววตาที่แสดงออกถึงความเสียใจและน้อยใจ

ฉันและคุณเมฆินทร์แต่งงานกันมาได้สักพักแล้ว ถึงจะเป็นการแต่งงานที่ฉันมีความสุขอยู่ฝ่ายเดียวก็ตาม ย้อนกลับไปเมื่อนานมาแล้ว ป๊าของเราเป็นเพื่อนสนิทกัน และเราเล่นด้วยกันมาตั้งแต่จำความได้ ป๊าและม๊าของเราตกลงกันไว้ว่า โตไปแล้วจะให้แต่งงานกันเพราะเหตุผลทางธุรกิจที่จะทำให้บริษัทของทั้งสองฝ่ายพัฒนาได้มากขึ้น

แต่พอโตขึ้นพี่ฆินทร์ก็เปลี่ยนไปเขาเริ่มไม่สนใจฉัน จนมาถึงวันที่เราต้องแต่งงานกันจริงๆ

"รันรักพี่มาตั้งแต่ตอนนั้นเลยแท้ๆ" ร่างเล็กจนนึกถึงความหลังของเธอและสามีพร้อมทำความสะอาดบ้านไปเรื่อยๆ

"ครืน" เสียงรถหรูขับเข้ามาจอดในบ้าน ทำให้ร่างเล็กสะดุ้งตื่นจากภวังค์

"เผลอหลับไปตอนไหนกันนะ" หลังได้สติร่างเล็กก็รีบไปต้อนรับสามีสุดที่รักกลับบ้าน

"เหนื่อยไหมคะ ให้ฉันช่วยถือของนะคะ"

"ไม่เป็นไร ถ้างานของฉันเสียหายขึ้นมาจะทำยังไง" ร่างใหญ่ตรงหน้าปฏิเสธเธอโดยที่ไม่เหลือบมองสักนิดเช่นเคย และเดินหายเข้าไปในห้องทำงาน

ทั้งที่เมื่อก่อนเคยสนิทกันมากแต่พอได้แต่งงานกันเขากลับคอยสร้างกำแพงมาปิดกั้นฉันจากเขาเรื่อยๆ

ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูของมือเรียวเล็ก

"มีอะไร"

"พี่ฆินทร์อยากจะทานอะไรไหมค-"

"ฉันไปทานกับลูกค้าตอนคุยงานมาแล้ว" และเป็นอีกครั้งที่เขาปฏิเสธฉัน

"แต่กลับไม่เคยทานข้าวกับฉันเลยสักครั้ง" รันพูดเสียงเบาอยู่คนเดียวพร้อมกำลูกบิดประตูแน่น แต่ก็ทำได้แค่กลับไปอาบน้ำนอน