ตอนที่ 1 เปิดเรียน

ณ. มหาวิทยาลัยชื่อดังในย่านกลางกรุง วันนี้เป็นวันเปิดเทอมแรกของนักศึกษาใหม่ ทุกคนต่างพากันมาลงชื่อมีความวุ่นวายโกลาหล และในความวุ่นวายโกลาหลนี้ ก็ยังมีบรรดารุ่นพี่ที่มาช่วยดูแล เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจเซ็งแซ่ดังไปทั่วลาน เมื่อลงชื่อเสร็จแล้วรุ่นพี่ก็ให้ทุกคนเข้าแถว

พร้อมที่จะทำกิจกรรมและเรียกขานชื่อ

นฤมล:วันนี้เป็นวันเปิดเทอมครั้งแรกของเธอแต่เธอก็ยังมาสายกว่าใครเพื่อน

ด้วยความรีบเธอจึงวิ่งอย่างไม่ได้ดูทาง

โคลม!นี่คือเสียงที่เธอชนเข้ากับอะไรสักอย่าง ด้วยความที่เธอเป็นคนที่ซุ่มซ่าม

ทำอะไรก็จะชนนั่นชนนี่ จนเป็นความเคยชิน แต่ตอนนี้คงไม่ชินเสียแล้ว เพราะสิ่งที่เธอชนนั้นเธอได้ขึ้นไปนอนคล่อมเอาไว้ มันช่างเป็นท่าที่ไม่น่าดูเอาเสียเลย

"ขอ ขอโทษค่ะ แฮ่ๆฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะคะ จอมทัพ:นอนหงายเอามือเท้าพื้นและมองหน้าหญิงสาวที่นอนคร่อมเขาอยู่ "จะลุกได้หรือยัง" จอมทัพถามด้วยความหงุดหงิด นฤมลรีบกูลีกูจอลุกขึ้นอย่างเร็ว จอมทัพมองการกระทำของหญิงสาว แล้วก็ส่ายหัวด้วยความเอื่อมระอา จากนั้นก็ต่างคนต่างแยกกันไป

ณ.ห้องเรียน ถึงเวลาเรียกขานชื่ออาจารย์ก็ได้ยืนอยู่หน้ากระดานเรียกขานชื่อ เมื่อทุกคนถูกขานชื่อและขานรับแล้ว จนเหลือชื่อของคนสุดท้ายอาจารย์ก็ขานชื่อ "นฤมล มาหรือเปล่า

เงียบยังไม่มีเสียงตอบรับ อาจารย์จึงถามซ้ำอีกที "นฤมล! จากนั้นก็มีเสียงวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามายังห้องเรียน

พร้อมกับขานรับว่ามาค่ะ อาจารย์มองนฤมลพร้อมกับตำหนิ

นี่ขนาดเป็นวันแรกเธอยังสายขนาดนี้

อย่าให้มีครั้งต่อไปนะ ฉะนั้นจะโดนตัดคะแนน นฤมลกลืนน้ำลายลงคอพร้อมกับตอบรับว่า "ค่ะ "ดีงั้นก็ไปหาที่นั่งเลย

อาจารย์บอก นฤมลมองหาที่นั่งก็ไม่ว่างเลยสักกะที่เดียว แต่มีอยู่ที่นึง ที่ยังว่างและไม่มีคนนั่ง เธอจึงเดินตรงไปและนั่งเก้าอี้ตัวนั้นอย่างไม่ได้คิดอะไร

และแล้วก็มีเสียงซุบซิบนินทากันดังขึ้น

"ดูสิช่างกล้าเนาะไปนั่งโต๊ะของจอมทัพด้วย จอมทัพนั้นเป็นเด็กที่เรียนดีและมีคะแนนเอนทรานซ์ที่สูงเป็นระดับประเทศเลยทีเดียว เมื่อเข้าห้องเรียนทุกคนขานชื่อแต่จอมทัพก็ไม่ได้เข้าห้องเรียนด้วย เขาเป็นคนเงียบๆและดูหยิ่งในตัวด้วย แต่ทุกคนก็ได้รับรู้และได้ดูบอร์ดรายชื่อแล้วผู้ที่ติดอันดับ 1 ของมหาลัยที่เข้าใหม่นั่นก็คือจอมทัพ

เป็นเด็กเรียนที่เก่งจนหาตัวจับยากนั่นเอง

นฤมลหาได้สนใจเสียงรอบข้างไม่ก็เริ่มลงมือจัดข้าวของเข้าที่เข้าทาง

ทำตัวพร้อมเรียนเต็มที่ สักพักใหญ่ๆอาจารย์ก็เริ่มวิชาและเรียนกันไปได้สักพัก

เมื่อพักเที่ยงทุกคนก็ไปโรงอาหารเพื่อรับประทานอาหาร

นฤมลก็ทำตัวปกติไปซื้ออาหาร และก็นั่งทานของเธอไปโดยที่ไม่ได้สนใจใครเลย

แต่อยู่ๆก็มีน้ำหวานราดลงมาบนหัวของเธอ

หญิงสาวตกใจมากถึงกับรีบเงยหน้ามองผู้กระทำ

ทำไมเธอถึงทำกับฉันแบบนี้ล่ะ นฤมลถามด้วยความข้องใจ

เเกมันสมควรโดนแล้วล่ะใครใช้ให้แกไปนั่งที่ของจอมทัพเขาล่ะ

"จอมทัพ "ใคร? นฤมลถามด้วยความไม่เข้าใจ

ตอแหลอย่ามาทำเป็นไขสือ รู้หรอกว่าแอบเล็งเขาอยู่ล่ะสิ อย่ามาทำเป็นไร้เดียงสาหน่อยเลย แตงกวา

และพรรคพวกที่ยืนกันอยู่พูด

นฤมลงงมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น ความคิดในใจ "อะไรวะเนี่ย" คิดว่าเข้ามหาลัยใหม่จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ๆที่ไม่โดนรังแกเสียอีก

ไปที่ไหนก็ไม่วายโดนคนรังแกอยู่ดีสิน่า

นฤมลคิดด้วยความข่มขืนใจ "ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าโต๊ะนั้นมีคนนั่งแล้ว ถ้ารู้ฉันคงไม่นั่งหรอกก็ไม่เห็นว่ามีใครนั่งอยู่เลยนี่นาตอนฉันนั่ง ก่อนที่ทุกอย่างจะบานปลายไปกว่านั้นก็มีรุ่นพี่กลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา

พร้อมถามกับนฤมลเกิดอะไรขึ้น

นฤมลไม่อยากให้มีเรื่องมากกว่านั้นก็เลยพูดเลี่ยงๆไป แตงกวานั้นตอแหลได้โล่ ทำเป็นพูดเสียงอ่อนเสียงหวานขอโทษขอโพย ว่าตนเองสะดุดแล้วเอาน้ำราดบนหัวของนฤมล

รุ่นพี่ก็พูดขึ้นให้แยกย้ายและต่างคนต่างทานข้าว

นฤมลรีบไปที่ห้องน้ำและล้างหัวของตัวเอง จากนั้นก็ไปยัง ล๊อดเกอร์ แล้วหาผ้ามาเช็ดหัว "ซวยชิบหายเลย" กินข้าวอยู่ดีๆก็มาเจอตอได้นะเรา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***