บท0

**     วันที่ 30 ธันวาคน 2###**

**   มีเด็กชายคนที่จ้องมองท้องฟ้าที่มีนกมากมายที่กำลังวิ่งไปทศทางเดียวกัน ในสายตาเขานั้นมีเเต่ความมืดหมอง เเละเสียใจปนเเปรในตาดวงตาเขา ก่อนที่เขาจะคิดอะไรในหัวที่มีภาพเด็กสาวผมยาวหน้าม้าเเต่ปิดดวงตา ที่จับมือของเด็กชาย เเล้พูดน้ำเสียงที่อ่อนหวานอบอุ่นในหัวใจ**

**                         " ไว้มาเล่นกันใหม่นะ สัญญาเเล้วน่า จิน......"**

ก่อนจะมีเสียงเรียกจินจนทำให้เขาสดุ้งตื่นจากความฝันของเขา

" นี้มาอยู่อะไรล่ะค่ะ รุ่นพี่จิน โดดหน้าที่สภาไม่ดีเลยนะค่ะ รุ่นพี่เนี่ย!!!! "

จินมองไปหาเด็กสาวที่มีอายุประมาณ 16 ปี ผมสั้นเท่าคอ ตัวเอาไหล่ของจิน จินไม่รอช้าก็ไปลูบหัวของเธอเเล้วพูดน้ำเสียงตลกขบขัน

" อ่ะขอโทดด้วยน่า **น้องมีน **ที่พี่โดดจากงานสภามาน่ะ ก็ที่นั้นมีเเต่ไอ้พวกชอบบ่นน่ะสิ เเถมมาเจอคุณรุ่นน้องที่ทำตัวเป็นเเม่ที่มาบ่นให้พี่ด้วยน่ะสิ5555 "

                         " รุ่นพี่จินค่ะ!!!!// พร้อมทำท่าเเก้มป้องใส่ให้ "

เมื่อจินกลับมามอง มีน ที่เป็นรุ่นน้องของตนที่รู้จักมานานก็อดยิ้มเอ็นดูเเล้วไปลูบหัวรุ่นน้องของตัวเอง ส่วนมีนที่โดนเเบบนั้นก็หันหน้าหนีเเล้วพูดกับจินต่อ

" รุ่นพี่จินไม่ต้องมาทำเเบบนี้เลยนะค่ะ เเม้หนูจะให้ลูบหัวก็ตามทีเถอะ เเต่รุ่นพี่ก็หัดเข้าสังคมที่คนอายุเท่ากัน ได้ เเล้ว นะ ค่ะ หื้ม!!!!! // พร้อมเอานิ้วชี้ชี้หน้าใส่ จิน

                         " จ้าๆ คุณรุ่นน้อง มีน พี่จะไม่ขอสัญญาเเต่จะให้ได้ล่ะกัน "

                         " รุ้นพี่ก็เป็นเเบบนี้สักที งุ่ย..... //เเก้มก้อมใส่ จิน "

                         " เเหะๆ นั้นสิน่าา "

หลังจาก จินได้พูดคุยกับรุ่นน้องเสร็จ จินั้นก็ขอเเยกตัวกับน้องมีน เเล้วเดินเล่นภายในโรงเรียนขณะที่เขากำลังเดินเล่นนั้น ก็คิดเรื่องในหัวที่รุ่นน้องของตัวเองเเล้วพูดในใจ กับตนเองด้วยภายในที่ขุ่นหมอง

" ถึงเเม้เราจะตีหน้าทำตัวดีหรือทำตัวให้เป็นประโยดเเค่ไหน ผลที่ได้ตามมา ก็มีเเค่..... "

ก่อนที่จะคิดเสร็จนั้นจู่ก็ได้ยินเสียงดังจากหน้าประตูโรงเรียนที่เเรกจินจะไม่ไปดูเเต่ว่่า จิตใจสั่งให้เขานั้นเเอบมองอยู่ห่างๆ พอเขายื่นหัวออกจากมุมตึกอาคารเรียน  เขาก็เห็ฯอาจารณ์สาวอายุประมาณ 30 ปี กับภาโรงชายอยู๋อีก 3 คน ต่างจองมองกลุ่มคนที่อยู่หน้าประตูรั่วโรงเรียนประมาณ 4-5 คน ที่กำลังเอาหัวโขกไปมาไม่ที่สิ้นสุด พอภาโรงจะเข้าไปใกล้ พวกมันก็ยื่นมือคว้าเเขนภาโรงอีก ตอนเเรกก็คิดว่า เป็นคนไร้สติปัญญาเพลอออกจากสถานกักกัน จึงปรึกษาหาความได้ว่าจะเเจ้งตำรวจมาจับกุม หนึ่งในภาโรงนั้นเริ่มจะควบสติอารมณ์ไม่อยู่จึงจับคอเสื้อของคนข้่งนอกมากระฉากเข้ามาตัว เเต่ในสถานการณ์ก็ทำให้เกิดควาใวุ่นวายอันไม่สิ้นสุด คนที่ถูกจับคอนั้นก็ดึงมือชายภาโรงเเล้วกัดทันทีก่อนที่เหลือจะกัดตามชายชายนั้นก็ตะโกนความเจ็บปวดก่อนจะสลัดมือทิ้งออกมาจากกลุ่มข้างนอก สภาพที่เเขนเขาที่ถูกกัดก็มีบาดเเผลเหวอะจากการกัดหลายจุดเเล้วมีเลือดปูดออกมา สภาพของภาโรงที่ถูกกัดก็ร้องเสียงหลงอย่างทรมาร อาจารณ์สาวนั้นก็ตั้งสติได้จึงรีบเเจ้งโทรให้คนมารับผู้บาดเจ็บทันที ชายที่ถูกกัดก็เริ่มเปลี่ยนสภาพร่างกายจากร่างกายสีผิวเข็มจนกลายเป็นผิวขาวซีด ในตาลอยขึ้นจนเห็นเเค่ดวงตาขาว พอเสียงปวดทรมารหยุดลงก็พุงเข้ามากัดภาโรงอีกคน ส่วยที่โดนก็เเรงกระเเทกไปชนรั่วที่มีหลุ่มข้างนอกรับจับตัวชายคนนั้นเเล้วกัดชายคนนั้นทันที พออาจาร์หันมามองอีกครั้งก็ตกใจสติหลุดขาดเเล้วรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นที ส่วนจินที่ได้เห็นตั้งเเต่เริ่มจนจบ เขาไม่รอช้ารีบวิ่งขึ้นอาคารที่ตนอยู่ พอมาถึงห้องที่ตัวเองอยู่ปประตูดังขึ้น ก่อนจะตะโกนดังออกมาด้วยความเเตกตื่น

" เเย่รีบหนีเร็วเข้า!!! มันเกิดเรื่องบ้าอะไรไม่รู้ ที่ข้างนอกนั้นเเล้า "

พอเขาพูดจบด้วยน้ำเสียงหวาดหวั่นภายในห้องที่มีคนที่เท่ากับ จิน ต่างกันหัวเราะออกมา คล้ายเป็นเรื่องขบขั่น ชายคนที่มีอายุเท่ากับ จิน ที่นั้งโต๊ะมุมหน้าต่างกับเพื่อนๆของเขา ก็พูดตอบกลับ จิน ด้วยคำพูดกวนใส่จินเเทน

" 55555 ถ้าเป็นคำพูดของเเกที่เรียกว่า โอ้มันเรื่องบ้าอะรไรไม่รู้ เเกคงเป็นคนบ้าที่เป็นเรื่องปัญหาที่เป็น ขยะของคนในห้องหรอกว่ะ 55555 "

ทุกคนในห้องต่างหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน โดยที่จินนั้นกำหมัดเเรงขึ้นเเต่เขาก็เก็บอาการเอาไว้เเล้ว พูดโดยที่เขานั้นไมาทันไม่ได้ทันคิดด้วยอารมณ์ชุนขาด

" ใช่!!! ถึงเเม้ฉันจะบ้าโดนคนอื่นเหยียมหยามมากเเค่ไหน เเต่ฉันก็ไม่เเค่ทำให้ใครเดือดร้อน เเต่พวกเเกมันเป็นเเค่ไอ้พวกที่ทำร้ายคนอื่นเป็นของเล่นทำเรื่องชั่วเเล้วมีเพื่อนๆที่ค่อยมาปิดเรื่องความจริงเอาไว้ พวกเเกน่ะ..พวกเเก!!! มันสิ่งกว่าสวะกว่าฉันอีก...ไอ้.."

ไม่ทันที่จินจะพูดจบก็โดนหมัดของชายคนนั้นต่อยมาที่หน้าจินทันทีโดนที่จินไม่สามารถสวนกลับได้เลย จนตัวจินนั้นล้มไปกองอยู่กับพื้นหนำช้ำยังไม่พอไปกระทืบตัวจินไปมาจนร่างกายของจินมีเเผลฟกซ้ำทั้งทั่วร่างกาย พอชายคนนั้นกระทืบจนพอสมใจเขาก็เหยียบหย้าเขาพร้อมพูดอารมณ์ไม่พอใจในตัวจิน

" เเกคิดว่าตัวเองเป็นพ่อพระเอกมาจากไหนว่ะ คิดว่ามึงมีค่าพออยู่ในห้องนี่หรอ ไอ้สวะ คนในห้องเขาไม่เอามึงตั้งเเต่เเรกอยู่เเล้วที่มึงเข้ามาอยู่ที่นี้ เพราะว่าตัวมึงมันชอบคนขี้ขายหน้าต่อหน้าคนอื่น ตอนเเรกก็จะไมายุ่งหรอกเเต่มึง ชอบทำตัวเป็นคนดีชอบไปช่วยคนอื่น เเม่งโคตรอยากจะอ้วน!! มึงชอบเป็นคนดีช่ายไหม งั้นมึงก็กินตีนกูไปไอ่สัด ถุ้ย!!! "

ก่อนที่เขาจะถุ้ยน้ำลายในหน้าของจินภายจิตใจของจินนั้นมีเเต่ความโกรธเเค้นของคนในห้องที่ทำร้ายในตัวเขาเเละความเศร้าที่มีคนเหล่านั้นต่างพากันรีงเกียจทั้งที่ตัวไม่ได้ทำอะไรผิด หนำซ้ำตัวเขานั้นทำเรื่องที่ดีเเทนตัวเขาจนตัวเขาคิดในใจด้วยความใเศร่าเสียใจ

         นี้หรอการตอบเเทนที่เขาต้องได้รับ ชั่งเป็นความอยุติธรรมสำหรับเขา ทำไมกัน ....ทำไมกัน!!! นี้หรอนี้คือการตอบเเทนที่เราต้องได้รับ ทำไม...ทำไมก้านนนนนนน!!!

ก่อนจะมีเสียงประกาดทั้งทั่วอาคารเเละภานในโรงเรียน เสียงประา่ดของสาวพูดน้ำเสียงที่หวาดกลัวเเละน้ำเสียงสั่นหล่อน

"ป...ประกาด ในต้อนนี้ภ...ภาพในโรงเรียนได้เกิดปัญหาเกิดให้ น...นักเรียน!!รีบหนีไปเร็วเข้า!!! "

  " อ่าาาาา!!! "

  " ใครก็ได้ช่วยด้วย กริ๊ด!!! "

หลังเสียงกริ๊ดนั้นได้จบลงก็มีเสียงกระชากเนื้อออกมาภายในเสียงประกาดก่อนจะตัดลง เหล่าทุกคนทั้งในโรงเรียนต่างพากันตะโกนรีบวิ่งหนีลงไปข้างล่างของอาคารเรียน ส่วนในห้องจินนั้นก็รีบลงอาคารปล่อยให้ จิน นั้นนอนเจ็บที่พื้นเอาที่ห้อง จินนั้นพยายามสุดกำลังดันตัวเองให้ลุกขึ้นเเล้วไปที่นั้งของตัวเองหยิบกระเป๋าของตัว ก่อนจะออกไปนอกห้องตัวเอง

เมื่อจินนั้นได้ออกจากห้องของตัวก็เดินตรงบันไดอย่างทุลักทุเล พอมาถึงบันขันต่อไปก็อะไรที่ทำให้เขานั้น ตกลงบันไดกลิ้งจนติดพื้นดัง ตุ๊บ!! สิ่งที่ทำใหเเขาตกลงจากบรรำดนั้นคือซากคนที่มีอาการ คล้ายคนไม่สติ ปากอ้าออกมาจนน้ำลายไหลจนหยดที่หน้าของจิน มันพยายามที่จะกัดคอของเขา จินไม่รอช้าใช่เเรงสุดใจ ถีบสิ่งนั้นที่คล้สบคนตายไปติดกำลังเเพงทันที ก่อนตัวจะดันตัวเองให้ลุกขึ้นลุกขึ้นเเล้วรีบเดินลงอาคารทันที

พอมาถึงชั่นล่างเขานั้นก็ถึงตกใจเเละมีสีหน้าที่อยากอ้วกออกมา ภาพที่เขาเห็ยเป็นศพใากมากที่นอนตายกันอย่างเกลือดกลาด มีอวัยวะเครื่องในถลั่กออกมา ก่แนซากศพนั้นจะลุกขึ้นคล้ายมีชีวิต จินนั้นไม่รอที่จะรีบหนีเเต่ตอนนั้นเข้านั้นได้เห็นศพตัวหนึ่ง ที่เดินติดกำลังเเพงเขาเลยตั้งสติเเล้วหาสิ่งของที่สามารถปาได้ ้เขานั้นได้เห็นก้อนเห็นที่มีขนาดเท่ากำมือ เขาไม่รอช้าจับก้อนนั้นเเล้วปาไปที่กระจกจนมีเสียงเสงดังขึ้น เหล่าพวกซากศพในเเถวนั้นก็เดินตามเสียงนั้นไป จินไม่คิดที่จะรอช้าเขานั้นรีบเดินไปยังอุโมงที่เชื่องต่ออีกอาคารหลังสุดของโรงเรียน

พอเดินออกจากอุโมงมาสนามที่เข้าเเถวที่หน้าเสาธง จากสนายที่ไม่อะไรกลับมีซากศพต่างนอนกระจักกระจายเต็มสนามเขานั้นไม่มองตรงหน้าอย่างเดียวด้วยอย่างสบับสบอมจากการตกบันได้เเละยีงเจ็บตอนที่โดนทำร้ายในช่วงนั้น สิ่งเขานั้นไปนั้นคือห้องประชุ่มในอาคารเรียนที่ไม่คนเลย นึ่งจากเป็นห้องที่ต้องได้รับอนุญาติจากคุณครูเเถมติดกับห้องพักครูห้องเก็บของเเม่บ้านเเละห้องประกาศ เเม้จะเสียงที่ว่าห้องพักอาจจะมีศพเดินได้อยู่นั้น เเต่มันก็คุ้มที่จะเสียง เขาพอไปถึงไม่รอช้าเขาเเง้มดูว่ามีอะไรในนั้นไหม ซึ่งที่น่ายินดีเขานั้นไม่เจออะไรเลยเขารีบเดินเข้าไปไปดูห้องที่ติดกับห้องประชุม ซึ่งห้องเก็บของนั้นไม่ใครเลย ส่วนห้องพักครูมีศพอยู่ 4-5ตัว เขานั้นสามารถล่ออไปยังประตูทางออกได้ เเละห้องสุดท้ายคือห้องประกาด ก้มีศพครูสาวคนที่เจอหน้าประตูรั่วของโรงเรียนที่ประกาศให้ทุกคนได้ทราบ เเต่ตอนนี้ซากร่างของเขานั้นเเยกส่วนออกมาเป็น 5 ส่วน จนนั้นก็ไว้อาลัยกับศพของคุณครูก่อนจะลากศพออกมาไปยังนอกอาคาร ตอนเเรกๆเขานั้นจะคิดจะเผาเเต่ในเวลาเขานั้นไม่สามารถทำเเบบนั้นได้ เขาได้กัดฟันเเล้วส่วนหนึ่งไปล่อที่ห้องพัหครู ออกจากทางประ๖ูเเละปิดตูไว้อย่างเเน่นหนา เขารีบไปทำความสะอาดคาบเลือด ในไม่กี่ชม. เขาก็ไปช่วยคนอื่นที่อยู่ข้างนอก ด้วยอาวุทมีดที่พันก๊อดเทปกับด้ามไม้ถูเเล้วพวกนั้นไปยังห้องประชุ่มเเหล่งที่กบด่านจนกระทั้งใกล้มืดค่ำ จินกำลังจะปิดประตูอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงที่น่าคุ้นเคยดี

" ช่วยด้วยมีใครอยู่ตรงไหนบ้าง ช่วยหน่อย "

"ใครก็ได้ช่วยด้วย อาาาาา "

เสียงที่ขอความช่วยดหลือนั้นเป็นใครไม่ได้เลย นั้นคือคนในห้องของที่ทำร้ายตัวเขาเเละมีอีกคนหนึ่งคือ รุ่นน้องของเขาที่เขานั้นรู้จักเเละสนิทสนมจนเรียกว่า พี่น้อง ยังได้เลย ตอนเเรกเขาก่ะจะไม่ช่วยเเต่ความว่าเขานั้นทำไม่ลงบวกกลับมีรุ่นน้องที่เขานั้นรู้จักจนไม่ทิ้งให้ตายต่อหน้าต่อตา เเถมมีสาวในหอที่เรียกเสียงร้องตระโกว่า ช่วยเขาด้วยในนั้นมีเเฟนของเธอ จินนั้นไม่ทางเลือกจึงเปิดประตูเเล้วพุ่งไปหากลุ่มพวกนั้นข้างหลังของกลุ่มของพวกนั้นก็มี ศพที่เดินได้ที่มีจำนวนมาก เรียกได้ว่าคล้ายสนึมิว่าอย่างนั้นก็ได้เลย จินนั้นไม่รอช้าเรียกกลุ่มพวกนั้นเข้าในห้องประชุ่ม เเต่ถว่าชายที่ทำร้้ายจินนั้นพลักผู้หญิงคนในกลุ้มที่วางทางเขาจนเธอล้มลง

จินที่ได้เห็นเขานั้นกัดฟันเเล้วพุ่งไปพยุงตัวเธอที่ล้มให้ลุดขึ้นเเล้สรีบเดิน ในที่ตอนนั้นฝูงไม่สิเรียกว่าคลิ่นซากศพที่มากจนนับไม่ได้ตามหลังพวกเขาในวิธีในใจที่จินนั้นหัวใจนั้นร่วงหลนไปถึงตาตุ่มหัวใจขาของสั่นจนเห็นได้ชัด น้ำตาที่ไหลลงมา เขานั้นใช่เเรงสุดที่สุดตัวพาเธอตัวเขานั้นวิ่งเเล้วกระโดดเข้าห้องประชุมเเล้วปิดประตูทันเวลาทันที ในช่วงที่หน้าหวุดหวิดก่อนซากศพมากมายจะพุ่งชนประตูจนเกิดเสียงดังก้องทั่วภายใต้คนในห้องไม่กล้าเปิดปากมีเสียงลมหายใจที่เกือบจะหยุดเต้นก็ว่าได้เลย จินนั้นได้ถอนหายใจ พร้อมทรุดตัวลงไปไปนอนที่พื้นด้วยที่เขานั้นใช่เเรงจนหมดในวิธีเสี่ยงตายก็ว่าเลย รุ่นน้องที่เขานั้นรู้จักเขารีบวิ่งไปหาเขาพร้อมเขาไปกอดตัวของจิน รุ่นพี่เปรียบดั่งพี่ชายของเขาพร้อมพูดด้วยน้ำตา

" ไอ้พี่เรา พี่ยัไม่ตาย รู้ไหมที่ผมตามหาพี่นั้นเเม่งโคตรน่ากลัวเลย พี่ขอบคุณนะไอ้พี่เวรที่มาช่วยผม ผมโคตีกลัว ไอ้พี่ชั่วเอ้ย "

ก่อนที่รุ่นน้องของจินจะร้องออกมาด้วยความเป็นห่วงเเละความหวาดกลัว จินนั้นยิ้มมุมเเม้จะพูดอออกมาเป็นคำเขายังทำไม่ได้เลย เเต่เขาก็พยายามสุดๆ เขานั้นพยายามใ่ชมือไปขยี้หัวเขาเบาๆ พร้อมพูดออกมา

" เออไม่คิดว่า มึงจะรอดเลยนะไอ้น้องเชี้ยเอ๊ย นึกว่าจะไม่ได้เจอเเล้วคราวหน้ามึงเป็นศพพี่จะทำไรไม่ถูกคงได้โทษตัวเองล่ะว่ะ ไอ้น้องเชี้ย อย่าร้องไห้เลยมึงรอดมาได้ขนาดนี้ไอ้พี่เวรคนนี้ พี่คงดีใจเเล้วล่ะ รอให้พี่หายเหนื่อพี่จะค่อยจะมาถามเเกนะ อ้น้องเวร พั้ม "

ก่อนตัวจินจะหลับด้วยความเหนื่อล้าไป โดยตัวเขานั้นปล่อยร่างกายให้ตัวเขานั้นพักใจเเละกายเอาไว้ ช่วงเวลาในตอนนี้ทุกคนในห้องนั้นจะนอนหลับก็ยังหวาดกลัวนอนกันไม่หลับเพราะว่าด้วยที่ว่าไอ้ศพพวกนั้นจะเข้ามาทำร้าย จนต้องมานอนตอนเช้าเอาเเทน เมื่อว่าค่ำผ่านไปจนข้ามวันข้ามคืนจนมาถึงเวลาวันที่ 3 จึงจะชินกับในสถานการณ์ได้ ในช่วงเวลานั้นเหล่าคนอื่นรวมถึงจินเองก็คิดจะหาวิธีในการอยู่รอดโดยการออกไปหาอาหารภายในเเถวๆโรงเรียน เเต่ก็ยังมีบางคนที่ยังหวาดกลัวในสถานในเวลาที่เห็นพวกศพมาทำร้ายยังจำในภาพติดตา พวกเขาก็ไม่ได้ใส่ใจมากนั้น เว้นเเต่ไอ้พวกอันตพาลนั้นเเหละที่เป็นปัญหา มักชอบก่อความวุ้นวายสิ่งไม่มีคุณครูบาอาจารณ์ก็ยิ่่งเเล้วใหญ่เลย ชอบไปกดขี่คนอื่นคิดว่ากลุ่มพวกนั้นเป็นหัวหน้าค่อยสั่งคนอื่นทำนู่นนี้นั้น บางคนก็ไม่ทำตายก็เจ็บตัวไปตามระเบียบบางคนก็ยอมทำตามโดยมีผลเเบ่ง ส่วนผู้หญิงยิ่งเเย่กว่าใหญ่เลย ต้องข่มเหจากพวกอันตพาลเเถมถูกละเมิดทางเพศด้วยโชคยังดีก็ยังมีคนดีอยู่บางปะปลายที่มาปกป้องมาบาง เเต่ผู้หญิงบางคนสละกายมอบความสนุกให้เเก่พวกมัน ชั่งภาพที่ทำให้จินเเละคนที่เป็นที่เข้าในดีในกฎคนที่เเข็งเเกร่งดี จึงทำเเต่ได้กำหมัดเเละ เเค้นใจได้อย่างเดียว ภายในห้องประชุ่มนี้ก็เริ่มคนเริ่มเยอะขึ้นส่วนอาหารเเละน้ำดื่มไม่ต้องพูดถึงเลย มันหมดก่อนที่จะเเบ่งให้อีก ก็เพราะไอ้อันตพาลนั้นเเหละจึงเกิดปัญหาเอง จินเลยทนไม่ไหวจึงเริ่มเเบ่งเเยกพวกมัน เเล้วออกไปหาอาหารเองบางครั้งก็ส่วนอาหารที่เหลือได้มาก็ไปเเบ่งคนในหอประชุมพอให้อยู่รอดในชีวิตในวันสิ้นโลกนี้ เวลาหลายวันที่ผ่านไปอย่างไม่สิ้นสุด จนถึงวันที่สาม อาหารที่อยู่ในห้องนี้ได้หมดไปอย่างไม่เหลือเชื่อ คงไม่ต้องไปถ่มว่าใครกินไปหมดก็กลุ่มอันตพาลพวกนั้นเเหละ ที่เอาอาหารไปกินจนหมดไม่เเบ่งให้ใคร จึงมาตกส่วนที่คนอยู่ในหอประชุมนี้ เลห่าที่ทุกคนภายในหอจึงตัดสินใจนำคนที่หาอาหารภายในโรงเรียน เเต่ด้วยมีบางกลุ่มที่ไม่เห็นด้วยเเละไม่ร่วมกลุ่มไป ก็พอรู้เหมือนกันว่ากลัวสิ่งที่ข้างนอกอย่างซากศพที่คล้ายซอมบี้เดินได้ในหนังกลัวตัวเองจะโดนฆ่าทั้งๆที่ไม่ได้เพชิญมันจริงๆเลยสักครั้ง จินกับคนอื่นที่มีเเรงอยู่บ้างจึงต้องรับหน้าที่ต้องออกไปหาอาหารเเทนด้วยความไม่เต็มใจมากเท่านั้น ก่อนที่จัเริ่มเเผนออกไปเหล่าคนที่ออกไปหาอาหารจึงขอไปเตรียมตัวหาของที่จะสามารถต่อกรหรือป้องกันตัวเองได้ จินนั้นเเยกทางไปที่ห้องเก็บของเเต่ต้ิงผ่านห้องที่พวกอันตพาลถึงในใจเขาำม่อยากไปก็ตามที พอเดินห่าวจากห้องพวกนั้นจินก็ได้ยินการสนทนาออกมาจินจึงหยุดฉะงั่กไปด้วยความอยากรู้จึงไปเเอบฟังที่หลังกำเเพงที่พอจะได้ยินจากที่มืด

" เห้ยพวกมึงเอาไงดีว่ะ อาหารพวกเราหมดว่ะ ( คนที่1 )"

" ห่ะงั้นเเค่อาหารหมดเองจะคิดอะไรมากว่ะ เดี๊ยวไอ้ที่ออกไปข้างนอกเดี๊ยวก็ให้อาหารมาให้พวเราเอง5555 (หัวหน้า ) "

" เเต่พวกมันไม่ให้พวกเราเอายังไงดีล่ะว้า พวกมันคงไม่ให้พวกเราเเน่เลยว่ะ ( คนที่ 2 ) "

" ก้ง่ายๆ ถ้าพวกมันไม่ให้ก็ ฆ่า เเม่งดิว่ะเเย่งของมันมา หรือ ไม่เข้ามาก็เท่านั้นนั้น จะไปยากอะไรกัน 55555 (หัวหน้า )"

" เห้ยความดีเลยว้า55555 สมเเล้วที่เเม่งเป็นหัวของพวกเรา (คนที่ 3เเละ 4 ) "

" อยู่เเล้วกูขอไปเล่นกับสาวๆก่อนเว้ย (หัวหน้า) "

" เออไปดีมาดีน่าเว้ย อย่าทำให้ท้องล่ะ หัวหน้า 5555  ( คนที่ ถ5 เเละ 6 ) "

" ถ้าท้องก็จับลูกมันมาเเดกเเม่งเลยดิว้า 5555 (หัวหน้า ) "

" เชี้ยสมเป็นคนชั่วเเม่งโดนใจชิบหายเลยว่ะ 5555 ( คนที่ 2 ) "

" ก็มันอยู่เเล้วว่ะ ก็คนมันเท่ทำอะไรก็ไม่โดนจับกุมอยู่ที่ว่ะ 5555 ( หัวหน้า ) "

พอพวกมันออกจากห้องทั้งหมดเเล้วจินที่แอบอยู่ในที่กำเเพงที่มืดได้เเอบฟังทั้งหมดก็เก็บความเเค้นไม่ไหวจึงที่ต่อยไปที่กำเเพงอย่างจังจนหมัดของเขานั้นเลือดออกมา จินกัดฟัดเเละพูดด้วยความที่ตัวเองทนความแค้นของตัวเองที่รับไม่ไหวจนระเบิดออกมา

" หน่อยไอ้พวกเเก  ไอ้สัตว์เดลฉาน!!!! ทนไม่ไหวเเล้วโว้ย!!!!ฮยากจะไปต่อยมันสักครั้งเเม่งไม่น่าให้มันเข้ามาเลยยยยยย An!!!!!!!!!!! //ชกต่อยที่กำเเพงที่หลายครั้ง// ไอ้เวรไอ้พวกระย่ำ!!! ไอ้ชาติชั่วเอ้ย เเม่งเอ้ย เเม่งเอ้ยยยยย!!!!....ผมขอโทษ.... ผมขอโทษจริงๆทุกคน...."

                                        เเล้วจินก็ร้องไห้ออกมา ด้วยความเศร้าที่อยู่ถ้ามกลางความมืดที่รอบตัวเขา

                                                                   ..........................................

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***