AGAIN

...AGAIN ...

หลังจากวันนั้นก็ผ่านไปราวๆ 5-6 เดือน ฉันเตรียมอะไรหลายอย่างเพื่อเข้าเรียนโรงเรียนไสยเวทย์ ย้ายเข้าหอใน เห็นว่าเพื่อความปลอดภัยของนักเรียนล่ะมั้งนะ..

ที่สำคัญหลังจากที่ฉันได้เจอซาโตรุในวันนั้น ไม่นานเจ้านั่นก็มาเที่ยวเล่นเหมือนบ้านหลังที่สองของตัวเองไปแล้ว ไม่ว่าจะมาค้าง มาชวนไปเที่ยว เดินไปโรงเรียน ก็โผล่มาเสมอ โดยที่ฉันไม่ได้เต็มใจ เป็นอันว่าสนิทกันไปโดยปริยาย

ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะไม่ข้องแวะกันแท้ๆ !

เกะโทถอนหายใจเฮือกใหญ่ วันนี้คือวันสุดท้ายที่จะได้หยุดเรียน เพราะพรุ่งนี้เปิดเรียนวันแรก เกะโทไม่ได้ตื่นเต้นเลยสักนิดอาจจะเพราะเคยอยู่มาก่อนแล้วและรู้จักใครหลายๆ คนที่อยู่ในวงการนี้ก่อนจะได้ย้อนเวลากลับมา เลยเป็นอันว่า เขาดูโตกว่าวัยอันควร

ย้ายเข้าหอทั้งที ทักทายเพื่อนบ้านหน่อยแล้วกัน..

เกะโทเดินออกจากห้อง กดกริ่งหน้าห้องของห้องข้างๆ ทำตัวให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อเป็นความประทับใจแรกพบ แต่ทว่า...

“ ไง สุงุรุ! ”

โกโจ ซาโตรุ!? ไอ้หมอนี่!!

“ เป็นสต็อคเกอร์หรือไง..”

“ พูดอะไรน่ะ. .พรหมลิขิตต่างหากล่ะ ”

พรหมลิขิตกับผีน่ะสิ..

โกโจได้ทีก็เอาใหญ่ดึงเกะโทเขเามาในห้องจนได้ เกะโทที่ถูกดึงเข้าไปก็ทำสีหน้าปลงชีวิต ตั้งแต่หมอนี่รู้สึกสนิทกับเขา มันก็เริ่มแสดงธาตุแท้ออกมาทีละนิด

โอ้โหคุณพระคุณเจ้า บุดด้าจีซัสไครส์ บอกฉันที นี่แม่งรังหนูหรืออะไร..

“ เก็บห้องซะ ซาโตรุ..แกอยู่ได้ยังไง ”

ตัวมันก็ดูสะอาด แต่ทำไมห้องเละขนาดนี้วะ..

เมื่อคนที่ขึ้นชื่อว่าเพื่อนจะยิ้มหวานแล้วทำหูทวนลมไม่เก็บอะไรทั้งสิ้น เกะโทแทบจะเป็นไมเกรน กุมขมับอย่างปวดเฮด เหมือนมีหมาไม่เชื่องมานั่งทำหน้าโง่ๆ อยู่ตรงหน้า..

จนแล้วจนรอด เกะโทก็กลายเป็นคนทำความสะอาดให้..

“ เสร็จสักที..ทำรกอีกฉันเอาแกตายแน่ซาโตรุ ”

“ น่ากลัว น่ากลัวจังเลย~ สุงุรุอย่าดุกันนักสิ ”

โกโจแสดงท่าทางสำออยไปหนึ่งกรุ้บ ด้ามไม้กวาดที่หวดผ่าอากาศมาอย่างรุนแรงใส่เข้าหน้าโกโจ หากไม่มีมุเกนกันไว้คงได้เห็นคนกรามหักแน่นอน

หมั่นไส้..

พรุ่งนี้ขอให้มันเดินตกบันไดไปเอง..

ฉันสาปแช่งในใจก่อนจะโยนไม้กวาดใส่หน้าซาโตรุในตอนที่มันเผลอ เยส! เข้าเป้า! โดนเต็มๆ!

^^^TO BE CONTINUED ^^^

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





