...TIRED...
ในสวนหลังบ้านที่มีเพียงเกะโทและโกโจนั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนล้อมไปด้วยดอกทิวลิปหลากสี บรรยากาศรอบข้างมีความความเงียบปกคลุม นอกจากเสียงลมเสียงนกร้องก็ไม่ได้ยินเสียงพวกเขาทั้งคู่คุยกันเลยตั้งแต่นั่งด้วยกันมา
“ เมื่อวานนี้ ”
เกะโทแอบสะดุ้ง จู่ๆ อีกฝ่ายก็เปิดประเด็นสนทนาขึ้นมา เกะโทหันไปมองผู้เริ่มและตั้งใจฟัง หากเป็นนิสัยที่เขารู้จักก็คงจะเริ่มมาด้วยประโยคแปลกๆ ชวนต่อยตี ชวนแซะ พร้อมกับทำหน้าเอ๋อๆ ออกมา..
ในสายตาของเกะโท โกโจก็คือคนที่ฉลาด แต่ชอบทำตัวกวนช่วงล่าง
“ ฉันกับนายเดินสวนกันด้วย ”
หือ!?..ตอนไหน?
“ ฉันกำลังจะชนนาย แต่นายดันหลบได้ ตอบสนองไวจังนะ ”
. . . . .
เกะโทสตั้นไปแล้ว เมื่อวานเขาไม่เห็นสังเกตเลยว่าเดินผ่านโกโจ เพราะคิดอะไรเรื่องเปื่อยทั้งวันจนไม่ได้สังเกตสิ่งรอบข้าง แต่ว่าหากเดินผ่านคนที่มีจุดเด่นมากมายแบบโกโจก็ต้องมีสะดุดตาบ้างสิ
หรือว่าเพราะเห็นจนชินแล้วกันนะ?
“ งั้น. .งั้นหรอ ตอนไหนกันนะ ”
“ จำไม่ได้ แต่นายน่าสนใจมากเลย เป็นคนสู้เก่งหรอ? ”
โกโจวัยเด็กเป็นคนขี้สงสัยงั้นหรอ?
“ เปล่า ฉันไม่ได้เก่งอะไรหรอก แค่พิเศษกว่านักไสยเวทย์ทั่วไปนิดหน่อย ”
ก็เขาเป็นคนกินคำสาปไงล่ะ.. หากไม่กินก็จะไม่มีคำสาปไว้ใช้งาน
การกินคำสาปแต่ละครั้งมันยากเย็นมาก พอถึงเวลาต้องกินเขาจึงมีความเครียดมากเป็นพิเศษยิ่งกว่าการสอบเสียอีก ความน่าขยะแขยงของคำสาปที่ทำให้กลืนไม่ลงนั่นก็เป็นอีกสาเหตุที่ทำให้เครียด แต่สุดท้ายคำสาปทุกตัวก็จะมีลักษณะเป็นก้อนกลมสีดำทุกครั้งที่กำลังจะกินมัน
“ งั้นหรอ, ไม่ลำบากหรอ? ”
“ ก็นิดหน่อย แล้วนายล่ะ? ”
“ ไม่นะ..ปกติดี ”
วัยเด็กดูเป็นคนพูดน้อยด้วยงั้นสินะ ขี้สงสัย พูดน้อย หน้านิ่งๆ แต่ก็มียิ้มบ้างบางครั้ง ..ดูแล้วเหมือนเด็กทั่วไปแค่สุขุมมากกว่านิดหน่อยเท่านั้นเอง สมวัยดีหนิ
เฮ้อ. .
ตอนเด็กก็ดูนิ่งๆ ดี ทำไมตอนโตมันดูซนนัก
ไม่น่าโตเลยนะแก ซาโตรุ
เกะโทถอนหายใจแอบยิ้มอย่างเหนื่อยใจเมื่อนึกถึงสมัยยังเรียนด้วยกัน โกโจเวลาลุยหรือทำงานนั้นมักจะชอบลุยเดี่ยวเสมอเพราะเป็นนักไสยเวทย์ระดับพิเศษเลยถูกอนุญาตให้ลุยเดี่ยวได้ แต่ด้วยความที่มีนิสัยบ้าระห่ำนั้นทำให้ยากที่จะควบคุมและยากที่จะทำภารกิจทีม
เพราะสุดท้ายหมอนั่นก็เลือกที่จะลุยเดี่ยวอยู่เสมอ
^^^TO BE CONTINUED ^^^
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 10
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments