One Shot

...Jack the Ripper...

...คำเตือน...

...เนื้อหาอาจจะใกล้เคียงความเป็นจริงหรือใกล้เคียงกับ สถานที่ บุคคล...

...ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมุติของผู้แต่งเท่านั้น !!...

สวัสดีคุณนักอ่าน เรากลับมาพบกันอีกแล้วนะ จริงสิวันนี้ผมมีเรื่องของ Jack the Ripper มาเล่าให้ฟังด้วยแหละ มันเป็นตำนานที่น่ากลัว น่าสยดสยองจริงๆ มันทำให้ตัวของเขานั้นเป็นที่เล่าขานกันมา บางคนก็บอกเขาเป็นผู้ชาย บางคนก็บอกว่าเขาเป็นผู้หญิง แต่ก็ไม่มีใครรู้ตัวจริงของเขาเลย แต่เรื่องที่ผมจะเล่ามันไม่ใช่เรื่องเล่าที่ใครต่อใครเล่ากันมานี่สิว่า Jack the Ripper คือ ฆาตกรที่โหดเหี้ยมที่สุด แต่ไม่ใช่เลยเพราะว่าตัวเขานั้นคือ… 

...ฮ่าๆๆๆ(คิดว่าผมจะบอกคุณง่ายๆเลยเหรอ)...

ฝั่งตะวันออกของกรุงลอนดอน

กรี๊ดดด!!!

    เสียงกรีดร้องของหญิงคนหนึ่งดังออกมาจากตรอกเล็กๆ ในยามค่ำคืนที่มีเแสงจันทร์เต็มดวงสาดส่องลงมา บวกกับไฟดวงเล็กแถวนั้นคอยเป็นแสงสว่าง ต่างจากด้านนอกที่เต็มไปด้วยและผู้คนพลุกพล่านมากมาย แสงที่ส่องลงมาทำให้เห็นร่างของผู้หญิงกำลังยืนตัวสั่น พร้อมร่างของบางอย่างที่ลักษณะร่างกายไม่สามารถดูได้ในลักษณะเดิม มีเพียงส่วนหัวเท่านั้นที่ยังทำให้รู้ได้ว่าเป็นผู้หญิงและมีร่างของบางอย่างในชุดดำ พร้อมของบางสิ่งแหลมคมอยู่ในมือที่กำลังมีของเหลวบางอย่าง ค่อยๆ ไหลหยดลงบนร่างของหญิงสาวคนหนึ่งนอนอยู่บนพี้นที่เต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดและร่างของหญิงสาวคนนั้นถูกชำแหละออกมาเป็นชิ้นไม่ว่าจะเป็นอวัยวะภายในที่ถูกดึงออกกองอยู่ข้างนอกอย่างน่าสยดสยองจนมันเป็นภาพที่ไม่น่ามอง หญิงสาวที่กรีดร้องเมื่อครู่ถึงกับต้องอาเจียนเมื่อเห็นภาพตรงหน้าและเสียงของหญิงสาวนั้นทำให้มีตำรวจที่เดินลาดตระเวนอยู่แถวนั้น วิ่งมาตามเสียงร้อง

“เกิดอะไรขึ้นครั…” เสียงของชายคนหนึ่งในเครื่องแบบที่วิ่งตามเสียงเธอมา แต่ไม่ทันที่ชายคนนั้นจะได้ถามอะไรเขาก็พบกับภาพตรงหน้าทำให้รู้ทันทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“เฮ้ย! เสียงใครร้อง… เกิดอะไรขึ้น” เสียงของชายอีกคนหนึ่งที่วิ่งตามหลังเขามาได้พูดขึ้น ชายคนนั้นที่ได้ยินจึงชี้ไปที่ศพของหญิงที่นอนจมกองเลือด

“แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์” เสียงของชายคนนั้นพูดขึ้นหลังจากที่เขาได้เห็นภาพตรงหน้า พลางมองไปที่ร่างเงาสะท้อนของบางอย่างที่เกิดจากแสงไฟดวงเล็กๆ กำลังวิ่งหนีไปทางตรอกเล็กๆ

“ดูอาการเธอก่อน... ค่อยตามไป” ชายคนนั้นบอกกับเพื่อนของ เขาที่กำลังจะวิ่งตามเจ้าของร่างเงานั้นไป แต่เขาก็ได้ห้ามไว้ก่อน 

“คุณผู้หญิงครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” หญิงสาวยังคงไม่ได้สติกลับมา เพราะตัวเธอนั้นยังคงช็อคกับภาพของศพที่อยู่ตรงหน้าเธอ

“คุณครับพาเธอออกไปจากตรงนี้ก่อน… ช่วยแจ้งรายละเอียดให้หัวหน้าทราบด้วยครับ” ชายคนนั้นที่ได้ยินเขาก็หันกลับมานำผ้าสีขาวผืนหนึ่งขึ้นมาคลุมร่างไร้วิญญาณของหญิงสาวคนนั้นและเดินไปพาหญิงสาวอีกคนที่หมดสติไปโรงพยาบาล

“เห้อ ปาเข้าไป 4 แล้ว ไอ้ปีศาจร้ายแห่งลอนดอน แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์” ชายคนนั้นมองไปที่ศพของหญิงที่ถูกผ้าขาวคลุมร่างไว้และมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มีเพียงพระจันทร์เต็มดวง หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าหน้าตำรวจมากมายก็ได้เข้ามาตรวจดูสถานที่เกิดเหตุ และทำการเก็บศพเพื่อไปตรวจสอบ

บนหลังคาหลังหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างจากที่เกิดเหตุได้ปรากฏร่างสีดำของใครบางคนร่างสีดำดูสูง แต่ตัวของร่างกายนั้นกลับดูผอม พร้อมในมือของร่างนั้นมีมีดเล่มหนึ่งที่เต็มไปด้วยเลือดค่อยๆ หยดลงมาทีละหยด สิ่งนั้นยืนมองลงมาก่อนที่จะหายตัวไปพร้อมเงามืด 

เช้าวันต่อมา

    เช้าวันนี้เป็นเช้าที่มีอากาศดี แสงจากดวงอาทิตย์สาดส่องไปทั่วทุกที่ หลังจากที่ชาวเมืองได้อ่านข่าวจากหนังสือพิมพ์ว่าเมื่อคืนได้เกิดเหตุร้ายที่น่ากลัวขึ้นจากฆาตกรโหด แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ แต่ในตอนนี้กลับมีเพียงที่เดียวเท่านั้นที่แสงไม่สามารถส่องถึงได้ ภายในห้องอันมืดมิดปรากฏร่างของชายคนหนึ่งที่ร่างกายดูใหญ่โต ยืนนิ่งอยู่กลางห้องมืดๆ ของเขา ชายคนนั้นค่อยขยับร่างกายเดินไปยังห้องที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของเขา เขาค่อยๆ เปิดบานประตูห้องนั้นอย่างช้าๆ ภาพที่เห็นภายในห้องนั้นคือ ร่างของหญิงสาวที่ดูตัวเล็กและสีผิวทั่วทั้งร่างของเธอนั้นมีสีขาวซีด เธอมีใบหน้าสวยงาม พร้อมเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนที่กำลังนอนหลับอย่างเงียบสงบ โดยที่ข้างร่างกายของเธอได้มีร่างเงาสีดำและข้างกายเงาสีดำนั้นยังมีหญิงสาวคนหนึ่งที่มีหน้าตาเหมือนกับหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงนอน

    “เมื่อคืนเจ้าสร้างสรรค์ได้งดงามมากนะ แจ๊ค” ร่างเงาสีดำนั้นพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบสงบ

    “ไม่หรอกครับ ท่านซาตาน” ผมหันไปบอกกับซาตานที่กำลังยิ้มอยู่

    “อีกหน่อยสัญญาที่เจ้าขอให้ ออม กลับมามีชีวิตจะเป็นจริงในไม่ช้า”ซาตานบอกกับผมด้วยเสียงที่เย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็ง

    “ผมรักษาสัญญาอยู่แล้ว เพราะเหตุนี้ผมจึงให้ท่านมารับดวงวิญญาณนี้ด้วยตนเอง ” ผมพูดกับซาตานพลางยื่นกริชคืนกลับไป แล้วมองไปที่ดวงวิญญาณข้างกายซาตาน ร่างนั้นจะค่อยๆ เดินมาใกล้ผม ผมมองร่างวิญญาณนั้นแล้วดึงเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ใช่แล้ว ร่างหญิงสาวที่อยู่ข้างซาตานนั้นคือวิญญาณของออม

“แจ๊ค อีกแค่ก้าวเดียวเราก็จะได้อยู่ด้วยกันเหมือนดั่งเดิมแล้วนะ” ออมค่อยๆ ยกมือของยกมือของเธอมาจับที่ใบหน้าของผมที่ตอนนี้มีหยดน้ำตาเล็กๆ ไหลลงมา

“อ..อืม รออีกนิดนะ” ทั้งสองมองตากันด้วยความรู้สึกที่คิดถึง ซาตานที่มองทั้งคู่อยู่นั้นก็มีรอยยิ้มออกมา แต่มันไม่ใช่รอยยิ้มแห่งความยินดี เพราะมันคือรอยยิ้มของอสูรกาย

7 เดือนที่แล้ว

    วันนี้เป็นวันที่แจ๊คได้พาออมออกมาเที่ยว หลังจากที่เราสองคนได้แต่งงานกัน แจ๊คนั้นเขาเป็นผู้ชายที่อ่อนโยน อบอุ่น ใจดี และให้เกียรติฉันเสมอ มันทำฉันตกหลุมรักเขามาก วันนี้มันถือว่าเป็นวันที่มีความสุขที่สุดสำหรับฉัน และตอนนี้ก็มืดมากแล้ว เราสองคนกำลังเดินทางกลับที่พักกัน เราสองคนเดินกลับและหยอกล้อกันจนไม่ได้สังเกตเลยว่าข้างหลังเราสองคนนั้น ได้มีชายคนหนึ่งที่เดินตามหลังเราสองคนและในมือของเขากำลังถือมีดเล่มหนึ่ง ชายคนนั้นได้เข้าไปแอบในตรอกเล็กๆ หลังเห็นทั้งสองคนหยุดเดิน

    “แจ๊คคะ พอดีว่าออมลืมของไว้ที่ร้านเมื่อกี้ เดี๋ยวออมขอตัวสักแปบนะคะ” ฉันหันไปบอกกับแจ๊คหลังจากที่ฉันหาของในกระเป๋าไม่เจอ

    “ให้ผมไปด้วยได้ไหมครับ” แจ๊คถามกลับออมเพราะเขารู้สึกเป็นห่วงเธอ

    “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวแจ๊คกลับไปที่โรงแรมก่อนก็ได้ค่ะ” ฉันบอกเขาไปแบบนั้น เพราะไม่อยากให้เขาเป็นห่วงฉันมาก

    “ได้ครับ แต่ออมต้องรีบกลับมานะครับ” แจ๊คตอบกลับและลูบหัวด้วยความเอ็นดู

    “จะรีบตามไปนะคะ” ฉันหอมแก้มหนึ่งครั้งเป็นการบอกลาชั่วคราว แจ๊คมองบอกกลับและยิ้มให้ฉันเล็กน้อยก่อนเขาจะเดินกลับโรงแรม ส่วนฉันก็หันหลังกลับเดินไปเอาของที่ลืมไว้

    เดินไปได้สักพักรู้สึกได้ว่าเหมือนมีใครบางคนกำลังเดินตามหลัง ฉันรู้สึกหวาดกลัวมาก เลยรีบเร่งฝีเท้าหนีให้เร็วขึ้นเพื่อที่จะได้พ้นจากซอยนี้ แต่แล้วเสียงฝีเท้าจากข้างหลังก็ดังขึ้นและมันค่อยๆ เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แล้วอยู่ๆ ก็มีมือปริศนาข้างนึงมาจับเข้าที่แขนของฉัน

“ช่วยด้วย แจ็คช่วยออมด้วย!!!” ฉันตะโกนออกมาหลังจากที่เห็นเจ้าของมือข้างนั้น ใบหน้าของมันเต็มไปด้วยรอยแผลมากมาย มันได้ยินเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือ ก็เอามีดที่อยู่ในมืออีกข้างมาแทงที่ท้อง มันดึงมีดออกและแทงซ้ำไปซ้ำมาอีกหลายครั้ง 

มันหยุดแทงและปล่อยร่างฉันลงไปนอนกองกับพื้น มันยืนมองดูฉันที่พยายามเอามือมาห้ามเลือดด้วยความเจ็บปวด แสนทรมานบนกองเลือด มันนั่งลงตรงหน้า ก่อนที่จะยกมีดที่อาบไปด้วยเลือด มันค่อยบรรจงใช้ลิ้นเลียไปบนใบมีดอย่างกระหาย  มันมองมาในแววตาและใบหน้าของมันนั้นเต็มไปด้วยยิ้ม และหัวเราะออกมา มันเป็นเสียงหัวเราะที่เต็มความสะใจความพอใจกับสิ่งที่มันทำลงไป ก่อนที่มันจะหายตัวไปในความมืดพร้อมเสียงหัวเราะและรอยยิ้มนั้น

“ออม!!!” ฉันได้ยินเสียงของแจ๊ตตะโกนดังมาจากที่ไกลๆ แล้วเขาก็วิ่งมากอดร่างของฉันไว้ในอก

“ออม ไม่….อย่าเป็นอะไรนะ”  ฉันพยายามลืมตามองชายที่ฉันรักให้ภาพที่ฉันเห็นเป็นครั้งสุดท้ายคือภาพของคนที่ทำให้ฉันมีความสุขที่สุด

“จ..แจ๊ค” ฉันเรียกเขาไปด้วยเสียงที่ตอนนี้มันแทบจะไม่เหลือแล้ว เพราะภาพในดวงตาของฉันคือแจ๊คที่กำลังร้องไหออกมาอย่างโศกเศร้า

“ออม! แจ๊คอยู่นี่แล้ว” เขาก้มหน้าลงมาใกล้ๆ ปากของฉัน หลังจากที่เขาได้ยินเสียงของฉัน

“อ..อย.อย่าร้องเลยนะคะ...ไม่เป็นไร” แจ๊คไม่สามารถทำสิ่งที่ฉันพึ่งขอไปได้ เขายังคงหลั่งน้ำตาแห่งความโศกเศร้าออกมาจากดวงตา

“เราจะไม่ร้องไห้...แล้วนะออม” ฉันเห็นแจ๊คพยายามทำให้ฉันสบายใจถึงน้ำเสียงของเขายังคงสะอื้นอยู่ก็ตาม

“ข..อโทษนะคะ” ฉันบอกกับแจ๊คด้วยเสียงที่ตอนนี้มันใกล้จะหายไปพร้อมกับชีวิตของฉัน

“ไม่ ออมไม่ต้องขอโทษ” แจ๊คที่ได้ยินก็ยิ่งกอดฉันแน่นขึ้น

“แ..จ๊.คคะ ออมรักแจ๊คน…” ฉันค่อยๆ ยกมือข้างนึงขึ้นไปปาดน้ำตาของเขาและพูดสิ่งสุดท้ายออกไป แล้วฉันก็เข้าสู่การหลับใหลชั่วนิรันดร์

“ไม่นะ ไม่เอาแบบนี้ ม่ายยย!!” เสียงของแจ๊คร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดที่สุดในชีวิต เขาต้องมาเสียคนที่เขารักมากที่สุดในชึวิต หลังจากที่ทั้งสองคนพึ่งจะแต่งงานกันได้ไม่นาน

แจ๊คยังคงกอดร่างของออมที่ไร้วิญญาณไว้ในอ้อมกอดของเขา พร้อมด้วยน้ำตาแห่งความโศกเศร้าของเขาที่ยังคงไหลรินออกมาอย่างบ้าคลั่ง ไม่นานนักตำรวจก็มาถึงพวกเขาได้พาแจ๊คไปสงบสติอารมณ์…

หลังจากที่ออมได้จากโลกนี้ไปก็ได้ผ่านมาแล้วเป็นเวลา 7 วัน ผมได้ทำพิธีกรรมทางศาสนาให้กับออม แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมไม่ได้บอกกันใครเลยนั้น คือตลอด 7 วันที่ผ่านมา ผมนั้นยังคงรับไม่ได้กับการจากไปของออม ผมได้หาวิธีต่างๆ ที่จะทำให้ออมกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ผมทำทุกๆ ทางค้นหาทุกวิธี จนทำให้ผมนั้น เจอกับหนังสือที่เขียนเกี่ยวกับการทำพิธีของซาตาน ถ้าเป็นตอนที่ออมยังอยู่ข้างๆ ผมคงคิดว่ามันเป็นเรื่องบ้า แต่ตอนนี้ไม่ว่าวิธีไหนผมก็ทำทั้งนั้น ผมวาดภาพและทำตามในหนังสือเล่มนั้นทุกอย่าง และสิ่งสุดท้ายคือ ผมต้องหยดเลือดของตัวเองลงไป ผมหยิบเข็มมาแทงลงที่ปลายนิ้ว หยดเลือดหยดเล็กๆ ค่อยๆ หยดลงไปบนพื้น หลังจากที่ผมหยดลงไปมันก็ไม่เกิดอะไรขึ้นเลย ผมเริ่มรู้สึกถอดใจในการทำให้ออมฟื้นอีกครั้ง แต่อยู่ๆ เงาจากแสงเทียนเกิดการเปลี่ยนแปลงและแสงเทียนค่อยๆ ดับลงที่ละเล่ม จนตอนนี้ทั้งห้องเต็มไปด้วยความมืดมิด แล้วอยู่ๆ ตรงกลางของวงแหวนก็เกิดร่างเงาสีดำ มีดวงตาสีแดง

“มันผู้ใดบังอาจเรียก ซาตาน ผู้นี้ออกมา” เสียงเย็นชาที่แค่ได้ยินก็ทำให้รู้สึกหวาดกลัว ออกมาจากเงาสีดำนั้น มันกวาดดวงตาสีแดงไปรอบๆ

“เจ้าเองไม่ใช่เหรอ มนุษย์ชั้นต่ำกล้านักเรียกซาตานอย่างข้า” ผมที่ได้ยินเสียงของมันก็มีความรู้สึกหวาดกลัว ภายในตัวมันบอกว่าให้หนีไปจากเจ้าสิ่งที่อยู่ตรงหน้า แต่ผมจะไม่หนีเพราะมันอาจเป็นทางเดียวที่ทำให้ออมฟื้นกลับมา

“ช..ใช่ ฉันเรียกแกเอง” ผมบอกกับซาตานที่อยู่ตรงหน้าด้วยเสียงสั่นๆ 

“หึ หัวใจเจ้ากล้าดีหนิที่เรียกข้าออกมา” ซาตานพูดแล้วก้มหน้าลงมาจนตอนนี้ดวงตาสีแดงดวงนั้นกับดวงตาของผมก็ต่างจ้องมองกันอยู่

“เหตุอันใดถึงเรียกข้ามา เจ้ามนุษย์” เสียงของซาตานที่พูดออกมาเบาๆ แต่ในน้ำเสียงนั้นร่างกายผมกลับสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง

“ผมอยากให้ท่านคืนชีพคนรักอีกสักคราหนึ่ง” ซาตานที่ได้ยินสิ่งที่ผมพูดออกไปก็ทำท่าทีที่คิดอะไรบางอยากก่อนจะยิ้มออกมา

“ย่อมได้ แต่ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยนที่มันคุ้มราคา” ผมที่ได้ยินก็คิดอย่างหนักเพราะที่อยู่ตรงหน้าคือซาตาน แต่อะไรที่จะทำให้ออมกลับมามีชีวิตอีกครั้งนั้นผมยอมทำทุกอย่าง

“ท่านต้องการอะไร จากมนุษย์ที่ชั้นต่ำเพียงนี้” ซาตานที่ได้ฟังคำตอบของผมก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

“ง่ายมาก เจ้าต้องนำส่งวิญญาณที่บาปหนามาให้ข้า 5 ดวง แต่เจ้าต้องฆ่าพวกนางด้วยตัวเองและทำให้ข้าชื่นชอบมากที่สุด….รับไปสิ” ซาตานยื่นของชิ้นหนึ่งให้กับชายหนุ่ม มันคือกริชที่แหลมคมและมืดดำ

“มีดเล่มนี้ จะดูดกินดวงวิญญาณเหล่านั้น และข้าจะกำหนดดวงวิญญาณให้เอง กล้าไหมล่ะมนุษย์ผู้ต่ำต้อย ฮ่าๆๆๆๆ” ซาตานวางมีดเล่มนึงตรงหน้าผมก่อนที่มันจะหัวเราะออกมาพร้อมกับยืนแสยะยิ้มด้วยความสะใจว่าผมจะกล้าลงมือไหม

“ได้สิ ซาตาน ถ้ามันช่วยทำให้คนรักผมกลับมา ผมขอให้คำสัญญาแก่ท่าน” ผมหยิบมีดและชี้ไปที่ซาตานที่กำลังหัวเราะ

“หึ เจ้านี่มันน่าสนใจเหลือเกิน ได้ ข้าจะให้สัตย์สาบานด้วยนามแห่ง ซาตานปีศาจชั้นสูงสุด...ข้าขอเชยชมการกระทำต่อไปของเจ้าผ่านมีดเล่มนี้” ซาตานกล่าวพร้อมรอยยิ้มของอสูรร้าย เจ้าแห่งปีศาจทั้งปวง ก่อนที่จะหายไปพร้อมกับการมาของแสงเทียนสว่างขึ้นอีกครั้ง

“ออม ผมหาทางพาคุณกลับมาได้แล้วนะ” ผมพูดพลางมองไปที่กริชแหลมคมสีดำมืด ที่ได้มาจากซาตาน แต่ผมได้หารู้ไม่ว่า สิ่งที่ได้ทำลงไปในวันนี้มันจะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตผมไปตลอดกาล

ปัจจุบัน

“แล้วดวงวิญญาณดวงสุดท้ายที่ท่านต้องการคือใครเหรอครับท่านซาตาน” ผมหันกลับไปคุยกับซาตานโดยที่ยังคงกอดออมไว้ในอ้อมกอด ซาตานหุบยิ้มพลางมองมาที่ผม

“ดวงวิญญาณดวงสุดท้ายคือหญิงสาวผู้ที่เป็นอดีตคนรักของเจ้ายังไงล่ะ แจ๊ค ฮ่าๆๆ” รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของซาตาน พร้อมเสียงหัวเราะแห่งความพึงพอใจ แต่ภายในน้ำเสียงเหล่านั้น แฝงไปด้วยความกระหาย ความต้องการมากมาย

“โมบายล์” ผมได้ยินคำพูดของซาตานก็พลางให้นึกถึงอดีตอันแสนขมขื่น

เธอเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าอันสวยงาม ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตเปรียบเสมือนกับเม็ดอัญมณีชิ้นหนึ่ง และมีเสียงขับร้องอันไพเราะที่สามารถทำให้ใครหลายคน ตกอยู่ในมนต์สะกดของเธอได้รวมถึงตัวแจ๊คด้วย แจ๊คกับเธอทั้งสองคนได้คบหากันมานานหลายปี จนเมื่อเธอได้ทำงานขับร้องที่โรงละครแห่งหนึ่ง เสียงร้องแสนไพเราะรวมถึงใบหน้าอันงดงามของเธอได้สะกดผู้ชมมากมาย และไม่นานชื่อเสียงของเธอนั้นโด่งดังทำให้มีเหล่าชายมากมายเข้าหาเธอ มันช่างต่างกับแจ๊ค ที่เขายังคงเป็นเพียงชายธรรมดาคนหนึ่ง ทำงานได้เงินน้อยนิดไม่มากมายอะไร ทั้งสองคนยังคงใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันถึงแม้ว่าแจ๊คจะได้เงินไม่มากอะไร แต่เธอก็ไม่ว่าอะไรไม่ต่างจากอดีต ถ้ามันยังคงเป็นตัวเธอในอดีต จนเมื่อแจ๊คได้แอบไปชมโมบายล์โดยที่เขาไม่ได้บอกเธอไว้ก่อนเพราะคืนนี้เขาจะเซอร์ไพรส์วันครบรอบให้กับเธอหลังจากที่เธอแสดงจบ เขาเดินไปด้านหลังเวที โดยใช้ชื่อของเขาเพราะครั้งหนึ่งเขาเคยมาส่งเธอด้านหลังเวที แจ๊คเดินไปช้าๆ พร้อมช่อดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ เดินมาถึงหน้าห้องพักของโมบายล์ เขาสังเกตเห็นว่าประตูห้องนั้นยังปิดไม่สนิท เขาจึงลองมองผ่านช่องว่างของประตู ว่าเธออยู่ข้างในหรือเปล่า แต่สิ่งที่เขาเห็นภายในห้องนั้น คือร่างของหญิงสาวอันเป็นที่รักของเขา กำลังยืนจุมพิตกับชายแปลกหน้า การแต่งกายของชายคนนั้น มันช่างดูดีและเรียบร้อยต่างจากตัวเขามาก แจ๊คค่อยๆ ผลักประตูออกอย่างช้าๆ โมบายล์สังเกตได้ว่าประตูค่อยๆ เปิดออก แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรจนเมื่อบานประตูเปิดออก จนเห็นร่างของชายที่อยู่หลังประตูบานนั้นว่าเขาคือใคร 

“แจ๊ค” เสียงของโมบายล์พูดออกมาพร้อมใบหน้าที่ตกใจ หลังจากที่ได้เห็นร่างของแฟนหนุ่มยืนอยู่ตรงหน้า เธอผละใบหน้าออกจากชายคนนั้น

“โมทำไมเธอทำแบบนี้.... ทำไมเธอถึงไปมีคนอื่น ทำไมล่ะ” เสียงของแจ๊คกล่าวถามกับหญิงสาว พร้อมสายน้ำที่ค่อยๆ ไหลรินออกมาจากดวงตาแดงก่ำ

“ทำไมเหรอเพราะว่าคุณมันไม่มีอะไรเลยยังไงล่ะ” หญิงสาวยิ้มและตอบด้วยเสียงที่ไม่มีความใยดีต่อสิ่งใด

“ไม่มีแม้แต่อนาคตที่ดีให้กับฉัน แตกต่างกับฉันที่ตอนนี้มีทุกอย่างแล้ว… ดังนั้นฉันก็ต้องหาคนที่คู่ควรและเหมาะสมกับฉันมากที่สุด… เพราะงั้นตั้งแต่วันนี้เราสองคนจบกันนะคะ” หญิงสาวพูดและยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะดึงใบหน้าของชายหน้าตาดีเข้ามาจูบอีกครั้ง พลางมองมาที่แจ๊คด้วยสายตาอันเหยียดหยามและรังเกียจ

แจ๊คมองภาพตรงหน้า พร้อมน้ำตาแห่งความเจ็บปวดที่ไหลออกมา เขาทนดูภาพนี้ต่อไปไม่ไหวจึงวิ่งหนีกลับบ้านที่มีอดีตอันน่าจดจำของเขาทั้งสอง แต่ตอนนี้มันกลับเป็นที่ๆ เขาเกลียดชังที่สุด เขาเก็บข้าวของทั้งหมดของเขาและทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับความรักทั้งสองไว้ ณ ที่แห่งนี้ แจ๊คมองดูรูปคู่ที่เคยถ่ายกับคนรักเก่า เขามองดูพร้อมความเศร้า ความสิ้นหวัง ความเจ็บปวดและความโกรธแค้น 

“เจ้าคิดว่าเจ้าทำได้ไหมล่ะแจ๊ค สำหรับวิญญาณดวงสุดท้าย หึ” ซาตานพูดพร้อมกับยื่นกริชแหลมคมสีดำมืดมาให้ผมอีกครั้ง

“ได้สิครับ ท่านซาตาน” ผมยื่นมือรับกริชนั้นโดยไม่ลังเลสิ่งใดพลางกอดออมในอ้อมแขนให้แน่นขึ้น 

“ผมจะนำดวงวิญญาณมาให้ดีที่สุด แล้วเมื่อนั้นผมก็จะพาคุณกลับมาออม” ซาตานจ้องมองทั้งสองกอดกันพร้อมรอยยิ้มก่อนที่จะจากไป

.......

.......

.......

ค่ำคืนแห่งการหวนคืนกลับมา

แสงสว่างจากพระจันทร์เต็มดวงและดวงดาวมากมาย ที่สว่างเต็มท้องฟ้าสาดส่องลงมายังเบื้องล่าง ที่เต็มไปด้วยผู้คนพลุกพล่านมากมาย แสงสีและเสียงพูดคุยของผู้คนมากมาย หลังออกมาจากการรับชมการเล่นละคร การขับเสียงร้องของโรงละครแห่งนี้ พวกเขาต่างมีความสุขมากที่ได้มารับชมสิ่งเหล่านี้ แต่หารู้ไม่ว่า ค่ำคืนนี้จะเป็นค่ำคืนแห่งการนองเลือดและเป็นการบรรเลงเพลงแค้นของ แจ๊ค 

ในบัดนี้ นามของเขาคือ แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ เขายืนอยู่บนหลังคาของบ้านเรือนแถวนั้นและกำลังเฝ้ามองเหล่าผู้คน ที่ออกมาด้วยรอยยิ้ม รวมถึงจ้องมองหญิงสาวคนหนึ่ง ที่กำลังโอบกอดกับชายที่เขายังจำใบหน้านั้นได้ดี อยู่ภายในห้องพักนักแสดงของเธอผ่านทางหน้าต่างที่ถูกเปิดไว้ แจ๊คมองดูทั้งสองที่มีความสุขกันด้วยใจที่ลุกไหม้ไปด้วยเพลิงแค้น ภายในใจของเขารู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก ที่วิญญาณดวงสุดท้ายนั้นเป็นคนที่เคยทำให้เขาทุกข์ทรมาน

“ใกล้ถึงช่วงเวลาที่เจ้าจะลงไปและพาคนรักของเจ้ากลับมาแล้วนะแจ๊ค.. ไม่สิตอนนี้คงต้องเรียกว่า แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์” ซาตานที่ยืนอยู่ข้างผมได้เข้ามากระซิบเบาๆ

“ดูนั่นสิเวลาของเจ้ามาถึงแล้วแจ๊ค” ซาตานพูดหลังจากที่เห็นชายคนนั้นเดินออกไปจากห้อง เหลือเพียงโมบายล์อยู่ในห้องนั้น

“ข้าเข้าใจแล้วท่านซาตาน” ผมไม่พูดอะไรแค่ตอบกลับไปและนำกริชประจำกายออกมาก่อนที่ร่างของซาตานจะปกคลุมร่างกายของผมทั่วทั้งร่าง

มุมมืดด้านหลังหญิงสาวที่กำลังนั่งมองดูตนเองในกระจกยิ้มแย้ม อย่างมีความสุข  ความมืดด้านหลังของเธอ เริ่มมีความผิดปกติที่อยู่ๆ ตรงพื้นค่อยๆ ปรากฏร่างเงาดำมืดขึ้นมาจากพื้น ร่างนั้นค่อยๆ สูงขึ้น สูงขึ้น ก่อนที่เงาดำมืดจะสลายหายไป โมบายล์ที่กำลังส่องกระจกเธอก็สังเกตเห็นสิ่งที่อยู่ด้านหลังของเธอ 

“น..นายเป็นใคร เข้ามาในนี้ได้ไง” ฉันหันมาพบกับร่างของใครบางคนที่อยู่ๆ ก็มาปรากฏอยู่ด้านหลังของฉัน

“หึ ไม่เจอกันนานจำผมไม่ได้แล้วเหรอโมบายล์” มันพูดพร้อมค่อยๆ เปิดฮูดที่คลุ้มใบหน้าออก ใบหน้าภายใต้ฮูดนั้นทำให้ฉันตกใจเป็นอย่างมาก เพราะไม่คิดว่าจะได้เจอชายคนนี้อีกครั้งหลังจากที่ฉันนอกใจเขา

“แจ๊ค!” เสียงเรียกชื่อของชายคนนั้นอย่างตกใจ

“หึ...ใช่ผมเอง” แจ๊คพูดด้วยเสียงที่เย็นยะเยือก

“คุณเข้ามาในนี้ได้ยังไง…” คำพูดของเธอทำให้บนใบหน้าของแจ๊คค่อยๆ ปรากฎรอยยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นกลับค่อยๆ ฉีกกว้างขึ้น

“ผมมามอบของขวัญอันแสนพิเศษให้คุณยังไงละ” แจ๊คพูดพร้อมรอยยิ้มที่ค่อยๆ กว้างขึ้น

แจ๊ควิ่งประชิดตัวเอามือปิดปากของโมบายล์พร้อมกับหยิบผ้าผืนหนึ่งขึ้นมาจากกระเป๋า นำมามัดไว้ที่ปากของเธอ โมบายล์ที่ต้องการจะส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือเธอก็ไม่สามารถทำได้ แจ๊คปล่อยร่างของโมบายล์ลงบนพื้น เธอพยายามที่จะคลานหนี แต่แจ๊คหยิบเอาตะปูที่อยู่ในกระเป๋าแทงลงไปที่เท้าดอกตะปูทะลุผ่านเท้าของเธอลงไปติดกับพื้นไม้  มันช่างเจ็บเหลือเกินแต่ก็ไม่สามารถร้องออกมาได้ เขานั่งลงมองหญิงสาวและยิ้มให้เธอ โมบายล์รู้สึกกลัวกับรอยยิ้มนี้เหลือเกิน เขาหยิบตะปูออกมาอีกสามดอกแล้วแทงลงไปที่เท้าอีกข้าง แล้วผลักเธอให้ล้มลงดึงแขนซ้ายให้ติดพื้นกางมือออกแล้วแทงตะปูลงไปอีกดอก ตามด้วยมือขวา ความเจ็บปวดมากมายถาโถมเข้ามา เธออ้าปากเพื่อที่จะส่งเสียงแต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะผ้ายังคงมัดปากของเธออยู่มีเพียงแค่น้ำตาที่ไหลออกมาจากความเจ็บนี้ที่เข้ามาไม่หยุด แจ๊คจับไปที่หน้าของเธอเขามองลงไปในดวงตาของเธอ ภายในแววตาของเธอตอนนี้มีแต่ความหวาดกลัวอดีตคนรักของเธอที่จ้องมองเธอ  แจ๊คเห็นแววตาของโมบายล์เขายิ้มอย่างมีความสุขที่ได้เห็นแววตาแบบนี้ เขาบีบให้ปากของเธอเปิดออก ล้วงมือลงไปจับลิ้นของเธอแล้วดึงออกมา เขาค่อยๆ นำกริชตัดไปที่ลิ้นของเธออย่างช้าๆ จนมันขาดออกจากกัน ตลอดเวลาที่กริชกำลังตัดลิ้นเธอรู้สึกกลัว เลือดจากบาดแผลที่ลิ้นขาดออกจากกันค่อยๆ ไหลออกมาจนเต็มปากของเธอและย้อมผ้าขาวให้เป็นสีเลือด แจ๊คเอาชิ้นส่วนของลิ้นที่ตัดออกมาจุ่มลงไปในปากของเธอที่เต็มไปด้วยเลือด ก่อนที่เขาจะอ้าปากแล้วนำเอามันเข้าปากไป แจ๊คเคี้ยวลิ้นที่อาบไปด้วยเลือดคล้ายกับซอสของเธอช้าๆ ช้าๆ อย่างละเอียดก่อนจะแกะผ้าออกแล้วคายมันลงไปในปากของเธอพร้อมปิดปากเพื่อให้เธอกลืนมันลงไป โมบายล์เธอทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากแค่ต้องทำใจกลืนมันลงไป แจ๊คที่เห็นเธอกลืนลิ้นลงไปแล้วเขาก็นำผ้ามามัดปากเธอไว้อีกครั้ง เธอมองเขาที่กำลังนำกริชมากรีดเสื้อผ้าของเธอจนขาด เห็นเสื้อในลายลูกไม้สีขาวอันสวยงามดูหรูหราที่เปื้อนเลือดสีแดงของตัวเธอเอง กริชกรีดลงไปที่กลางเสื้อในก่อนจะลงไปยังกางเกงในของเธอขาดออกเห็นผิวพรรณอันขาวเนียนสวยงามและเรือนร่างทั้งหมดของเธอที่แสนงดงามน่าหลงใหล ปลายกริชค่อยๆ กรีดลงไปบนใบหน้ายาวจนเป็นอักษรJTRP แจ๊คก้มหน้าลงไปแลบลิ้นดูด เลียหยดเลือดที่ไหลลงมาตามบาดแผลบนหน้า ก่อนจะค่อยๆ ไล่ลิ้นลงมา เอาจมูกสูดดมตั้งแต่ต้นคอลงมาช้าๆ จนถึงท้องน้อยของเธอ โมบายล์สังเกตการกระทำทั้งหมด ร่างกายของเธอก็สั่นกลัว แจ๊คมองไปที่หน้าของเธออีกครั้งก่อนที่จะค่อยๆ เอื้อมมือข้างหนึ่งไปจับหน้าอกด้านขวาของเธอปลายนิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้จับเข้าหากันตรงหัวนมสีคล้ำของเธอ แจ๊คมองหน้าเธอพลางดึงหัวนมของเธอไปด้วย แจ๊คยิ้มให้กับเธอก่อนที่เขาจะสะบัดมืออีกข้างที่จับกริชไว้ เฉือน! ไปที่หัวนมของเธอจนขาดออก ความเจ็บปวดหลังจากโดนเฉือนไปเธอก็ดิ้นทุรนทุราย แต่ยิ่งตัวเธอดิ้นมากเท่าไหร่ความเจ็บปวดจากมือและเท้าที่ถูกตะปูตอกไว้มันก็จะแทรกเข้ามา แจ๊คมองดูเธอที่แม้แต่จะขยับร่างกายก็ทำไม่ได้ มันชักทำให้เข้ามีความสุขเหลือเกิน แต่มันยังไม่พอสำหรับตัวเขา เขายื่นมือไปลูบหัวเธอเบาๆ  สำหรับผู้หญิงหลายๆ คนมันคงเป็นการแสดงออกถึงความอ่อนโยนของชายคนหนึ่ง แต่คงไม่ใช่สำหรับตัวของเขาในตอนนี้ แจ๊คเอื้อมไปที่มือทั้งสองข้างของเธอ ก่อนจะกำจนแน่น แล้ว ดึง! มันขึ้น มือทั้งสองข้างหลุดออกจากพื้น แต่ตะปูยังคงติดอยู่กับพื้นไม้ มือทั้งสองข้างของเธอมีรูโหว่ตรงกลางฝ่ามือ เขาจับไปที่นิ้วชี้จนถึงนิ้วนางที่มือทั้งสองข้างแล้ว หัก! นิ้วมือทั้งแปดนิ้วของเธอพร้อมกัน แจ๊คปล่อยมือของเธอลง แล้วนำตะปูดอกใหม่มาตอกลงไปที่ข้อมือทั้งสองข้างให้ติดกับพื้นไม้อีกครั้ง แจ๊คมองไปที่นิ้วโป้งข้างซ้ายที่ยังคงปกติดี เขาจับมันแล้วสะบัดกริชอย่างแรง ตัด! ขาดก่อนจะนำนิ้วไปติดบนหน้าอกข้างที่หัวนมถูกตัดออก พลางหยิบเข็มภายในกระเป๋าขึ้นมาสามอันแล้วแทงที่นิ้วนั้นทีละอัน แจ๊คมองสภาพของโมบายล์ในตอนนี้ที่เขาทรมานเธออย่างสนุก แต่มันก็ยังไม่พอสำหรับเขาเพราะสิ่งสุดท้ายที่จะทำคือ ปลายกริชอันแหลมคมออกแรงกดลงไปให้ลึก ผ่านผิวหนังลงไปถึงชั้นเนื้อที่กลางอกของเธอ โมบายล์รู้สึกเจ็บปวดจากที่ปลายกริชแทงลงมาบนร่างกาย แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะส่งเสียงกรีดร้องของความเจ็บปวดออกมาได้ ยังคงมีเพียงแค่หยดน้ำตาไหลลงมาเท่านั้น ปลายกริชกรีดลงมาเป็นทางยาวช้าๆ ช้าๆ เลือดก็ค่อยๆ ไหลออกมาตามรอยแผลที่แยกเนื้อหนัง ที่เคยเป็นหนึ่งเดียวกันออกยาว จนมาถึงท้องน้อย ภาพตอนนี้คือหญิงสาวกำลังดิ้นทุรนทุราย กับบาดแผลยาวที่อยู่กลางร่างของเธอ แจ๊คเอานิ้วชี้จิ้มลงไปในบาดแผลแล้วดึงขึ้นมา นิ้วเต็มไปด้วยเลือดของหญิงสาวเขามองนิ้วของตัวเองก่อนที่จะอ้าปาก และดูดชิมเลือดของโมบายล์อย่างเอร็ดอร่อย โมบายล์มองแจ๊คที่กำลังกินเลือดของเธอ มันเป็นภาพที่ทำให้เธอหวาดกลัว เธอพยายามขยับเพื่อให้ตะปูหลุด แจ๊คมองภาพโมบายล์ตรงหน้า ด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุขและกำลังสนุกอยู่กับมัน แต่มันก็ยังคงไม่สามารถทำให้แจ๊คที่อยู่ในนามของแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์พอใจได้ แจ๊คปักกริชลงไปที่แขนขวาของเธอ ก่อนที่จะมองเธอแล้วนำมือล้วงลงจับไปที่บาดแผลที่แยกจากกันเพียงเล็กน้อยทั้งสองด้าน โมบายล์ที่ได้รับความเจ็บปวดจากบาดแผลทั้งหมด ก็รู้สึกทรมานจนใกล้จะหมดสติไปแล้ว แต่เมื่อมือของเขาล้วงลงไปมันก็แสบและเจ็บปวดจนแทบจะขาดใจแจ๊คมองเธอและยิ้มให้กับโมบายล์อีกครั้งก่อนที่จะออกแรงดึง! 

จากแผ่นเนื้อที่ยังแยกออกจากกันไม่ดีจนตอนนี้มันแยกจากกันโดยสิ้นเชิง จนสามารถเห็นอวัยวะทั้งหมดได้ชัดเจน ไม่ว่าจะเป็น หัวใจ ปอด หลอดอาหาร กระเพาะอาหาร  ตับ ลำไส้เล็ก หรือแม้แต่ลำไส้ใหญ่ แจ๊คยื่นมือล้วงลงไปจับลำไส้เล็กจับปลายที่ต่อกับกระเพาะอาหาร แล้วนำกริชมาตัดมันออกจากกัน ค่อยๆ ดึงมันขึ้นมาดูอย่างช้าๆ ด้วยใบหน้ารอยยิ้มแห่งความสุข เขาลุกขึ้นเดินลากไปที่ประตู ภาพลำไส้ที่ค่อยๆ ออกมาจากร่างมนุษย์พร้อมเลือดที่ติดอยู่ที่ลำไส้ แจ๊คนำปลายลำไส้ไปมัดไว้ที่ประตู แล้วเดินลากยาวต่อไปทั่วทั้งห้องเหมือนกับกำลังประดับด้วยริบบิ้นสีแดง แต่เปลี่ยนแค่ริบบิ้นเป็นลำไส้เล็กสีแดงที่มาจากเลือดสด เขาเดินกลับมาที่ร่างของโมบายล์มองไปที่ให้หน้าของเธอ พลางนึกถึงวันที่เธอทำให้เขาทุกข์ทรมาน เจ็บปวด เอานิ้วโป้ง นิ้วชี้แทงลงไปผ่านเปลือกตาข้างขวา ออกแรงดึงลูกตาขวาออกมาตามด้วยตาซ้าย เขาหยิบเข็มเล็กๆ สองอันมาจิ้มลงไปที่ดวงตาทั้งสองข้างเอาไปติดกับลำไส้เล็ก และสิ่งสุดท้ายที่เขาคิดได้ในการลงมือเพื่อสร้างผลงานตามที่ซาตานต้องการ แจ๊คจับไปที่ลำไส้ใหญ่ดึงมันออกมาแล้วเอาปลายยัดเขาไปตรงปากของเสียจากลำไส้ใหญ่ทั้งหมดไหลออกตามรูโหว่ใบหน้า หลังจากที่โดนดึงดวงตาทั้งสองข้างออกมา แจ๊คยืนชมผลงานสุดท้ายของเขาอย่างมีความสุขที่ได้แก้แค้นคนรักเก่าของเขา แต่รอยยิ้มของเขาที่ปรากฏตอนนี้มันไม่ใช่รอยยิ้มของแจ๊คคนเดิมที่ออมเคยชอบ เคยหลงรักอีกแล้ว มันกลับเป็นรอยยิ้มของฆาตกร อสูร ปีศาจ ที่กระหายการฆ่าคนไปแล้ว แต่แจ๊คนั้นไม่รู้เลยว่าเขานั้นเปลี่ยนไปแล้ว แจ๊คได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากไกลๆ เขาจึงกระโดดหนีออกทางหน้าต่างไป แจ๊คกลับมายืนที่จุดเดิมของเขาก่อนจะมองไปยังผู้คนที่เข้ามาเห็นผลงานศิลปะ ที่เข้าได้สร้างไว้เมื่อครู่ก่อนจะหายไป

“ข้ากำลังรอเจ้าอยู่เลยแจ๊ค/ยินดีต้อนรับกลับค่ะแจ๊ค” เสียงของซาตานและเสียงของออมพูดขึ้น หลังจากที่แจ๊คเปิดประตูเข้ามาให้ห้องของออม

“ครับท่านซาตาน… ผมกลับมาแล้วครับ” ผมตอบกลับพร้อมกับเดินเข้าไปด้านในและเดินไปหาออม

“เจ้าคงอยากที่จะให้คนรักของเจ้ากลับมาแล้วสินะ” ซาตานพูดพลางมองไปที่ร่างไร้วิญญาณของออมที่กำลังนอนอยู่สลับกับดวงวิญญาณของออม

“ครับท่านซาตาน.... ข้าอยากที่จะได้ออมกลับมามีชีวิตอีกครั้งแล้ว” ผมพูดพร้อมกับยื่นกริชที่มีดวงวิญญาณของโมบายล์อยู่ภายในให้กับซาตานและหันมาจับมือกับออม

“หึ ได้สิ… ข้าในนามแห่งซาตาน เจ้าแห่งปีศาจทั้งปวง ขอทำการแลกเปลี่ยนดวงวิญญาณโสมมเหล่านี้กับวิญญาณคนรักของมนุษย์คนนี้ ตามที่ตัวข้าได้ให้คำมั่นสัญญากับมนุษย์ผู้นี้ไว้…”ซาตานนำกริชไปวางไว้ที่ร่างของออม แล้วเริ่มกล่าวมนต์อะไรบางอย่างที่ผมเริ่มไม่เข้าใจความหมาย กริชเริ่มส่องแสงที่ดำรวมถึงดวงวิญญาณของออมที่เริ่มส่องแสงสีฟ้า ที่แตกต่างกับกริช กริชและดวงวิญญาณของออมส่องสว่างมากขึ้น ก่อนที่จะสลายกลายเป็นละอองแสงหายเข้าไปในร่างของออม 

หลังจากที่เสียงเหล่านั้นหายไปภายในห้องก็มีแต่ความเงียบงัน ซาตานก็ไม่พูดอะไรแจ๊คก็ทำได้เพียงแค่มองร่างสาวอันเป็นที่รัก ก่อนที่ร่างของออมจะเกิดการขยับเขยื้อนบริเวณนิ้วมือ เปลือกตาของเธอค่อยๆ ขยับและเปิดออกเห็นดวงตาสีน้ำตาลอ่อน 

“..แ.แจ๊ค.คะ” เสียงของออมพูดออกมาอย่างแผ่วเบา

“ออม!” ผมรีบลงไปจับมือของออม

“อ.ออม คุ..ณก.ลับมาแล้ว... คุณรู้ไหมผมคิดถึงคุณมากขนาดไหน” ผมพูดพร้อมน้ำตาแห่งความคิดที่ไหลออกมา

“ฉันก็คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ” ออมพูดด้วยเสียงเบาๆ พลางยื่นมือข้างหนึ่งมาที่แก้มผมเบาๆ ความอบอุ่นจากมือน้อยๆ ส่งผ่านมายังแก้มของผม ความอบอุ่นที่คิดถึงมาแสนนานหลังจากที่เสียไป แม้ว่าเราทั้งสองคนจะรู้ดีว่าการที่กลับมานั้นจะต้องแลกด้วยหลายชีวิต แต่ผมก็ไม่สนขอแค่ให้ได้เธอกลับมาก็พอใจแล้ว 

ทั้งสองมองหน้ากันด้วยความคิดถึง แววตาสองคู่จ้องมองกันใบหน้าของคนสองคนที่รักกันก็ค่อยๆ ขยับเข้าหากัน ริมฝีปากของทั้งสองก็ใกล้กันมากขึ้นก่อนที่จะ…

...จบบริบรูณ์...

.......

.......

.......

...จบแบบนี้เรื่องเล่ามันก็ไม่สนุกสิ ฮ่าๆๆๆ...

แต่ออมกลับหายไปต่อหน้าต่อตาของแจ๊ค ก่อนที่ทั้งสองจะไม่ได้จุมพิตกัน เหลือไว้เพียงกริชดำมืดในมือเท่านั้น

“ออม ..ออม!!” แจ๊คตะโกนออกมาดังหลังจากที่เห็นคนรักหายไปจากเขาอีกครั้ง

“ซาตานไหนท่านบอกข้าว่าจะได้ออมกลับอีกครั้งไง!” แจ๊คหันไปตะโกนด้วยความโมโหใส่ซาตาน แต่สิ่งที่เขาเห็นคือซาตานที่กำลังยิ้มอยู่

“ข้าก็ทำให้นางฟื้นไปแล้วไงแจ๊ค แต่ข้าไม่ได้สัญญาสักหน่อย ว่าจะกลับมานานแค่ไหนหนิ ฮ่าๆๆๆ” ซาตานหัวเราะอย่างมีความสุข พลางขยายใบหน้าใหญ่ต่อและดวงตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงมองมาที่แจ๊ค

“ทำไมล่ะท่าน ข้าก็ทำตามที่ท่านต้องการแล้วหนิ” แจ๊คยังคงตะโกนใส่ซาตานถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกหวาดกลัวแววตาดวงนี้

“ที่ข้าต้องการเหรอ… เปล่าเลยแจ๊ค ที่เจ้าทำทั้งหมดน่ะ มันเป็นความต้องการของเจ้าเอง” ซาตานพูดด้วยเสียงที่เย็นชา

“แต่ท่านบอกข้าว่าให้ทำในสิ่งที่ท่านชอบที่สุด” ซาตานได้ยินคำพูดของแจ๊คก็ยิ้มออกมา

“ใช่… แต่สิ่งที่ข้าชอบที่สุดน่ะ มีแค่การเห็นพวกมนุษย์ต่ำต้อยฆ่ากันเท่านั้น… ส่วนสิ่งที่เจ้าทำ… มันเป็นความต้องการที่จะชำแหละ และต้องการทรมานร่างพวกนางทั้งนั้นแจ๊ค” แจ๊คที่ได้ยินคำพูดของซาตานภาพต่างๆ ที่เขาเคยลงมือกับหญิงสาว ภาพรอยยิ้ม ใบหน้าและเสียงของเขาที่ดูมีความสุข สนุกตลอดการชำแหละ ทั้งหมดต่างเข้ามาในหัวของเขา แจ๊คส่ายหัวปฏิเสธว่าไม่ใช่เขา แต่ก็มีรอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าเขาเหมือนกัน ใช่แล้วแจ๊คกลายเป็นคนสองบุคลิกไปแล้ว ซาตานมองแจ๊คก็ยิ้มอย่างมีความสุข

“แต่ข้ายังสามารถทำให้เจ้าอยากเจอนางได้… เจ้าจะอยากเจอไหมล่ะ” ซาตานถามแจ๊คพร้อมรอยยิ้ม แต่รอยยิ้มนี้คือรอยยิ้มของอรูสรกายร้ายหรือเจ้าแห่งปีศาจ

“อยากครับท่านซาตานครั้งนี้ข้าต้องทำยังไง!” แจ๊คที่อยู่ในความสับสนก็ไม่สนสิ่งใดอีกแล้วนอกจากการได้เจอออมอีกพลางกำกริชไว้ในมืดอย่างแน่น

“เจ้าก็ไปฆ่าคนอีกยังไงละ ฆ่าคนให้มากขึ้นไปอีกมากกว่าห้าคน มากกว่าร้อยคน พันคน หรือหมื่นคน เพราะทุกครั้งที่เจ้าฆ่าคนเจ้าก็สามารถเลือกได้ว่าจะอยากเจอกับนางหรือไม่ไงล่ะ ฮ่าๆๆๆ” ซาตานพูดและหัวเราะอย่างสุขใจ แจ๊คที่ได้ยินก็รู้สึกลังเลใจที่จะต้องลงมือฆ่าใครอีกครั้ง แต่แล้วก็…

“ได้ครับท่านซาตาน” แจ๊คพูดพร้อมรอยยิ้มพลางมองไปที่ซาตาน ซาตานเห็นรอยยิ้มนั้นก็รู้สึกพึงพอใจในสิ่งที่เขาจะได้ชมหลังจากนี้จริงๆ ใช่แล้วแจ๊คที่ตอบกลับไปนั้นไม่ใช่แจ๊คคนเดิม แต่เป็นแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ 

“หึ ถ้างั้นเจ้าก็ออกไปทำสิ่งที่เจ้าต้องการ และพาคนรักของเจ้ามาเจอเจ้าอีกครั้งซะ” ซาตานพูดพลางมองยังไปแจ๊คก่อนที่จะหายไปในความมืด

หลังจากนั้นแจ๊คในบุคลิกของแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ก็ไล่สังหารคนมากมาย และทุกครั้งที่ฆ่าคนครบห้าคน เขาก็จะได้พบกับออมอีกครั้ง แต่ทุกครั้งที่ออมออกมาพบกับแจ๊คเธอก็รู้ดีว่าแจ๊คต้องทำยังไงทั้งสองถึงได้พบกัน เธอก็ขอให้แจ๊คหยุดทุกครั้งที่พบกันตั้งแต่ครั้งที่หนึ่ง สอง และครั้งที่สาม หลังจากที่ออมได้เจอกับแจ๊คเป็นครั้งที่สาม เธอก็ตัดสินใจที่จะไม่ออกมาพบเขาเพื่อที่จะให้เขาไม่ต้องฆ่าใครอีก แต่มันกลับไม่ได้ผล เพราะหลังจากที่เธอไม่ออกมานั้น แจ๊คในบุคลิกที่สองก็ได้กลืนกินจิตใจทั้งหมดไปจนตอนนี้เขากลายเป็น แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ ฆาตกรโหดที่กระหายเลือดและการฆ่าคนเพียงเท่านั้น จนผู้คนทั่วกรุงลอนดอนแค่ได้ยินชื่อของเขาก็ต่างหวาดกลัว สาปแช่งและเรียกเขาว่า ปีศาจร้าย

...จบบริบรูณ์...

.......

.......

.......

เป็นไงกันมั่งล่ะสำหรับเรื่องเล่าของผม สนุกกัน น่ากลัวหรือสยองกันไหม แล้วพวกคุณคิดยังไงกับแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ คนนี้ที่ถูกทั้งคนรักเก่าหักหลัง ไหนจะเสียคนรักที่พึ่งแต่งงานไปอีก แต่พอได้เจอคนรักอีกครั้งกลับถูกหลอกใช้อีก จนทำให้เขาต้องกลายเป็นฆาตกร

.......

.......

.......

...เขาเป็นปีศาจร้ายที่ถือกำเนิดตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ หรือโลกนี้กันแน่ที่สร้างอสูรร้ายตัวนี้ขึ้นมา...

^^^By Gazelle TLB^^^

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***