03 คดีที่สาม

เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาผมก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดประจำตำแหน่งตัวเอง ในสมัยก่อนเป็นหัวหน้าสวาตพอมาตอนนี้เป็นสารวัตรสายสืบซะอย่างนั้น แต่ก็คงเหมือนกับงานเก่านั้นละเอาน่าา ผมจัดแจงกระเป๋าตัวเองเรียบร้อยก็สะพานไว้ข้างหลังก่อนจะจัดการเดินออกไปข้างนอกและปิดประตู นำกระเป๋าไปไว้หลังรถและขับรถออกจากบ้านไปเรื่อยๆ ถ้าถามว่าผมจำทางไปสถานีได้เหรอ (?) ได้ครับเพราะความจำของร่างนี้มีเต็มไปหมด แค่บางเหตุการณ์ที่หายไปบ้างแล้ว ก่อนจะถึงสถานีผมก็จอดรถไปซื้อกาแฟแล้วก็ขนมปังไปฝากคนอื่นๆ คนอื่นๆที่ว่านี้ก็ผู้บัญชาการกับเพื่อนสนิทของผมมั้งนะครับ เมื่อถึงก็ลงจากรถเอาของสำคัญใส่กระเป๋าเป้เล็กสะพายไว้ข้างตัว แล้วเดินเข้าสถานีภายในก็เหมือนกับสถานีในสมัยก่อนแต่มีสิ่งอำนวยความสะดวกเยอะเยะไปหมด ไม่แปลกที่ตำรวจบางคนจะขี้เกียจน่าตลกดี ผมนำบัตรของตัวเองมาสแกนที่ทางเข้าเมื่อเสร็จก็เดินเข้าไปห้องประจำตำแหน่งตัวเอง วางรายงานที่จัดเรียงไปไว้ในห้องผู้บัญชาการและของที่ซื้อมาให้พอเสร็จก็เดินไปนั่งโต๊ะตัวเอง โต๊ะนี้ให้ความรู้สึกนึกถึงสมัยก่อนเต็มไปหมด  ผมนั่งกินขนมปังเงียบๆซึมๆพร้อมกับเลื่อนมือไปหยิบหนังสือรายงานของลูกทีมของผมส่งมาให้เกี่ยวกับคดีที่ทีมผมได้รับ คดีนี้เรียกว่ารุนแรงและโหดในระดับหนึ่ง ทำให้ผมต้องนอนในสถานีตำรวจนี้ยาวๆ เมื่ออ่านรายละเอียดและเวลานัดเจอกันของรองผู้บัญชาการกับผมและรายละเอียดการเข้าตรวจสถานที่เกิดเหตุ ก็รู้สึกเหมือนมีคนจ้องแบบแปลกๆจนต้องหันไปสบตาคู่นั้น 

"โถ่ ตกใจหมดพี่จะเล่นอะไรเนี่ย"

"อ่าว รู้ตัวเเล้วเหรอว่าโดนจ้องหืม"คนที่พูดกำลังพูดคุยอยู่ตอนนี้ก็คือผู้บัญชาการของผมและเป็นพี่ชาย เพราะว่ารุ่นของเขากับผมไล่เลียงกันมากจนเป็นเหมือนพี่น้องกันอารมณ์แบบเหมือนเกิดจากพ่อแม่คนเดียวกัน เพราะหุ่นยนต์รุ่นแบบพวกผมมันหายาก และผลิตแตกต่างจากรุ่นอื่นเราเลยรู้สึกเหมือนมีความผูกพันธ์ให้กันและกัน รุ่นอื่นเมื่อเจอรุ่นที่ไล่เลียงกันก็จะรู้สึกแบบพวกเรานิล่ะ

"เราซื้อกาแฟกับขนมปังมาฝากพี่เหรอ แบบนี้เค้าเรียกติดสินบนปะเนี่ย"

"ผมมีอะไรให้ติดสินบนพี่เหรอครับ ปกติผมก็ซื้อมาฝากนะ อย่างไง"

"ฮ่า ฮ่า โอเคๆไม่แกล้งละรายงานเราถือว่าโอเคกว่าแต่ก่อนมาก เก่งมากเลยเจ้าเด็ก"เขาเอามือมายีหัวของอย่าแรงจนหัวของผมเกือบปลิว 

"โอ้ยๆ เฮียหยุดเล่น"ผมพองแก้มใส่เขาก่อนจะเริ่มไปหยุมหังเขาเล่นบ้าง เพราะหมั่นไส้เต็มๆ

"ฮ่า ฮ่า หยุดเลย หยุดหยุมหัวเฮีย เอาล่ะๆทำงานนะเด็กน้อย ใกล้นัดการเจอตัวระวังรองผู้บัญชาการฝ่ายปฏิบัติแล้วนะ อย่ากลัวกับการพบเจอครั้งใหม่ล่ะ"

"ครับ รักเฮียน้าา"เมื่อพูดแบบนั้นเสร็จก็โดดกอดอีกคนเต็มๆโยกไปโยกมาจนอีกคนตั้งตัวไม่ทัน เข้าเอามือมาลูบหลังผมเบาๆ อบอุ่นจัง ก่อนจะดีดตัวก่อนมาแล้ววิ่งหนีอีกคนไป

"ไปล่ะน้าาา บัยบัย"เขาหัวเราะก่อนจะโบกมือให้ผมและกลับไปทำงานของตัวเองเหมือนเดิม 

อยู่ๆก็มีเสียงเรียกเข้าของมือถือที่วางอยู่ดังขึ้น เขาจึงคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาพลางมองชื่อของผู้ติดต่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ เมื่อเห็นว่าเป็นคนที่ไม่รู้จักจึงเลื่อนนิ้วเพื่อรับสายนั้นและเป็นเสียงผู้ชายที่ผมไม่คุ้นเคยดังขึ้นจากอีกฟากของโทรศัพท์ 

"ฮัลโหลครับ"

"ฮัลโหลครับ ผมรองผบ.ตร นะครับ พอดีว่าอยากจะถามสอบคุณว่าจะมาเจอผมที่ไหน"เสียงปลายเส้นเป็นเสียงที่ออกดุๆน่ากลัวๆมากกว่าพี่ขายของผมอีก

"ท่านสะดวกที่ไหนเหรอครับ ถ้าท่านสะดวกที่ไหนก็เอาที่นั้นก็ได้ครับ"

"เอาเป็นที่สถานีคุณแล้วกันครับ เดะผมไปหา"

"ได้ครับ นั้นผมจะรอนะครับ"

"ครับ แล้วเจอกันนะครับ"เมื่อคุยเสร็จเขาก็กดวางสายแล้วปิดหน้าจอลง

ผมเดินกลับเข้าไปในห้องของตัวเองเหมือนเดิม ก่อนจะหยิบซองรายงานและบันทึกต่างๆที่ต้องพูดคุยกับคนคนนั้น 

"เฮียผู้บัญชาการคนนี้เขาดุมั้ย"น่าแปลกที่คนแบบผมกลับถามแบบนี้ ทั้งที่สมัยก่อนกับไม่เคยกลัวใครเลยพอมาตอนนี้ก็ระแวงมันซะทุกคนเพราะไม่ไว้ใจใคร 

"ก็ไม่นะ ทำไมเหรอกลัวเค้าจะดุรึไง"

"มั่ว ผมแค่ถามเฉยๆแค่คุยด้วยแล้วเสียงออกดุๆอีกอย่างผมก็ไม่เคยเจอด้วย ก็เลยแค่ถามเพื่อความชัวร์"

"ตอนนี้เดะก็เจอกันนิ ไว้ตอนนั้นเฮียจะมาดูว่าจะยังพูดแบบตอนนี้มั้ย ไอ้เด็กมั่ว"

"เชอะ ทำงานไปเลย"ผมหยิบหนังสือและซองเอกสารสำคัญออกมาก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ห้องของอีกคนที่ผมนัดเจอ

ผมเลื่อนมือไปกดวางสายเมื่อกดโทรหาใครอีกคนที่ผมต้องพบเจอน่าแปลกที่พอได้ยินเสียงขอบใครบางคนในปลายเส้นนั้นก็ทำให้ผมคิดถึงใครบางคนที่ผมเก็บซ่อนไว้ ใครบางคนที่ผมอยากเจออีกครั้ง แม้มันจะเป็นเรื่องเพ้อฝันก็ตาม ผมเตรียมตัวขึ้นรถแล้วขับออกไปยังสถานีตำรวจที่อีกคนอยู่ เมื่อถึงผมก็รีบมุ่งหน้าไปหาอีกคนและเมื่อผลักประตูเข้าไปในห้องของผมก็เจอใครบางคนนั่งรออยู่ เขาหน้าตาเหมือนคนที่ผมอยากเจอแตกต่างก็แค่ดวงตาสีฟ้าที่โดดเด่นนั้น

"สวัสดีครับ"

"สวัสดีครับ ผมวอร์ส นอลสันนะครับ คุณอาจจะต้องมาเป็นคู่หูกับผมนะคุณสารวัตร"

"อ่า ผมคริสสัน ปาร์คเกอร์ แต่คุณกับผมทำงานคนละฝ่ายจะเป็นไปได้เหรอครับ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***