01 คดีที่หนึ่ง

"มันยากเหมือนกันนะที่ใครหลายๆคนบอกว่ามีอะไรทำไม่ไม่พูด "

"ช่วยด้วยครับ!!"ผมมองไปทางที่เสียงมาและทำให้ผมตกใจที่อยู่ๆผมก็มองเห็นรอบข้างเปลี่ยนไปมันไม่เหมือนโลกที่ผมเคยอยู่เลย มีแรงของใครคนหนึ่งมาจับแขนผมแน่นพร้อมกับกระตุกแขนของผมอย่างแรงจนผมต้องหันไปสบตากับเจ้าของแรงนั้น 

"ช่วยด้วยครับ!! ช่วยน้องผมด—"อยู่ๆเจ้าของเสียงนั้นก็หยุดนิ่งไป พร้อมกับร้องไห้อย่างหนักแล้วตะคอกใส่ผมด้วยคำพูดหยาบคาย

"ทำไม!ทำไมต้องให้หุ่นยนต์แบบมึงมาแทนด้วย"

"ทำไมไม่เอามนุษย์มาห๊ะ!!?"เขาจิกแขนผมอย่างแรงจนผมก็มึนงงไม่รู้สึกถึงอาการเจ็บปวดของแรงนั้นเลยแล้วอะไรคือหุ่นยนต์ ผมเนี่ยนะหุ่นยนต์ เอาจริงดิ!?

สุดท้ายผมก็เข้าใจทำไมถึงไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดและเสียงของผู้ร้ายก็เข้ามาแทรกโซนประสาทของผมจนผมต้องหันไปตามเสียงที่ดังมาจากข้างหน้า "ออกไป! ไอ้พวกมนุษย์โง่ ถ้ายังไม่อยากตายก็ถอยไป"

ผมเดินไปทางเสียงนั้นก่อนจะมีข้อมูลค่อยๆไหลเข้ามามากมายจนรู้สึกเจ็บ แม้มันจะไม่ได้เจ็บปวดจริงก็ตามข้อมูลของผู้ร้ายและการตายของเหยื่อ ผู้ร้ายชื่อ เดวิส เป็นหุ่นยนต์เสมือนจริงและเสมือนมนุษย์ โลกนี้มนุษย์และหุ่นยนต์อยู่ด้วยกันอย่างเท่าเทียมเเต่ก็มีบางส่วนที่ไม่ยอมอยู่ พอมีหุ่นยนต์ที่เหมือนคนและสิ่งที่ตามมานั้นคือการเกิดวิวัฒนาการของมนุษย์และหุ่นยนต์แล้วก็ปัญหาของคนที่ยังไม่ยอมรับการมีตัวเองของหุ่นยนต์ในสถานะมนุษย์คนหนึ่ง เเต่หุ่นยนต์และมนุษย์สามารถรักกันได้และมีลูกกันได้ มนุษย์นั้นก็สามารถมีอายุมากขึ้นและอายุยืนขึ้น แต่ก็มีมนุษย์บางคนที่เบื่อกับอายุขัยของตัวเองจึงตัดสินใจแช่แข็งตัวเองในกระป๋องอวกาศ เมื่อมีหุ่นยนต์เกิดขึ้นมาสิ่งต่างๆก็ต้องเปลื่ยนไปด้วย ตอนแรกมนุษย์ก็เหมือนจะรังเกียจหุ่นยนต์และกดขี่เพราะหุ่นยนต์สามารถทำได้หลายอย่างและอาชีพบางอาชีพก็ถูกแทนที่ด้วยหุ่นยนต์ 

ย้อนกลับมาที่ปัจจุบันเมื่อผมได้ยินดังนั้นจึงเริ่มการช่วยเหลือเหยื่อที่โดนผู้ร้ายยิง แต่ก็มีลูกกระสุนของผู้ร้ายยิงมาโดนแก้ม ผมก็แอบตกใจนะแต่ว่าช่วยมีความรู้สึกเจ็บหน่อยได้มั้ย (?) ไม่ชินแบบสุดๆๆ ขอร้องเลยเจ็บยังจะดีกว่าอีกให้รู้สึกเหมือนมีชีวิตถึงตอนนี้จะมีชีวิตอยู่ก็เถอะ เจ้านั่นเมื่อยิงมาก็พร้อมจะยิงใส่อีกรอบแถมตะคอกเสียงดังใส่ผมต้องกลัวมั้ย ในเมื่อก็ไม่ตายอยู่แล้ว

"ถ้าเดินมาอีกก้าวแกตายแน่"ขอร้องต้องแคร์ปะ ไงก็ไม่ตายผมเลยเดินไปข้างหน้าเพื่อดูร่างของเหยื่อที่โดนทำร้ายนอนแน่นิ่งอยู่หน้าสระว่ายน้ำ ก่อนจะทำการช่วยชีวิตและเริ่มทำการช่วยเหลือเสร็จก็ยังไม่ทันจะได้ส่งให้ตำรวจก็โดนยิง เอาดีๆ โดนยิงอีกแล้ว แม่ง!! "ช่วยหยุดยิงได้มั้ยครับ"

"ไงผมก็ไม่ตายอยู่แล้วคุณก็รู้ ผมก็เหมือนคุณนั้นล่ะที่ไม่ตายแต่พังสุดท้ายก็กลับมาปกติได้อยู่ดีถ้าซ่อม"ผมลากตัวเหยื่อไปให้ตำรวจที่รออยู่

"ทำไมต้องช่วยมันด้วย ไงมนุษย์นะก็ต้องตายทุกคนอยู่แล้ว "

"แล้วคุณล่ะ ทำไมทำแบบนี้ทั้งที่มนุษย์ก็รักและไม่เคยทำร้ายคุณ"

"แล้วไงมนุษย์นะก็เหมือนกันทุกคน ซื้อเรามาแค่ใช้งานและพอเราทำไรไม่ได้อย่างใจก็หาหุ่นยนต์ตัวใหม่มาแทนที่เราอยู่ดี มันรักฉันตรงไหนกัน"เขาเริ่มถอยหลังไปทีละก้าวพร้อมกับบีบแขนเหยื่ออีกคนในอ้าแขนตัวเองจนเหยื่อร้องมันทำให้ผมหงุดหงิดเป็นอย่างมาก

"คุณอยากได้อะไรเหรอครับ"

"ฉันอยากได้รถและเงิน เเล้วก็พวกนายต้องเลิกตามจับฉันด้วยฉันถึงจะปล่อยเจ้านี้ไป"

"ไม่! คุณต้องปล่อยเหยื่อก่อนไม่อย่างนั้นผมจะไม่ให้ในสิ่งที่คุณต้องการ" เจ้านั้นดูสับสนแต่ก็ยอมปล่อยเหยื่อออกมาก่อนที่ผมจะปล่อยสัญญาณมือให้ตำรวจยิงเขา

"แกมันโกห—"

"แน่นอน ผมเป็นคนโกหก"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***