ตอนที่1

ณ วันหนึ่งที่เมืองเฟิงหลิง

นี่ๆ นายอะไปร้านเกมกันมั้ย พอดีพวกเราเห็นนายนั่งอ่านแต่หนังสือ อ่านแต่หนังสือระวังซิงไปตลอดชีวิตนะ

(และเสียงๆนั้นมาจากหยานเม่ยเพื่อนร่วมชั้นของเรา)

นี่ชั้นบอกกี่รอบแล้วว่าไม่ไป ร้านเกมหรอ ฮึ! ตะก่อนชั้นเล่นจนเบื่อแล้ว ไมนายไม่ลองมาอ่านนิยายแบบชั้นมั้งอะ เผื่อจะมีจินตนาการที่ดีขึ้น

หือ จินตนาการที่ดีขึ้นหรออื่อ ถ้ามีจินตนาการที่ดีขึ้น แบบแกชั้นขอเล่นเกมไปทั้งชีวิตดีกว่า จินตนาการบ้าอะไรนั่งเพ้อถึงแต่"โลกเซียน"บ้าบออะไร ไร้สาระอะ

//หยานเม่ยยังพูดไม่ทันจบเว่ยอู่เซียนก็พูดขัด//

นี่โลกเซียนมีจริงนะ แต่เราเป็นแค่มนุษย์ไปโลกเซียนไม่ได้หรอก ส่วนภพทั้งสามก็มีอยู่จริง

ขนาดเวรกรรมยังมีจริงเลย

หึเวรกรรมบ้าบอไรกัน ไร้สาระ อย่าติ๊งต้องหน่อยเลย ชั้นเชื่อแต่เรื่องพรสวรรค์ ถ้านายไม่มีพรสวรรค์ ชั้นคงไม่อยากคุยด้วยหรอก ถ้านายเรียนไม่เก่งชั้นก็คงซ้อมนายไปนานแล้วไอโง่เอ้ย

//ทันใดนั้นได้มี "ส้นตีน"พุ่งขึ้นมาเสยครางหยานเม่ย//

เห้ยๆเหี้ยไรวะเนี่ย มึงกล้ามากนะไอเนิร์ด ฮึ! มึงได้ตายแน่

(หลังจากวันนั้นผมก็โดนหยานโม่ซ้อมทุกวัน แม้แต่แฟนของผม มันก็เป็นแค่เด็กของหยานโม่!! จนถึงวันหนึ่ง )

นี่หยานโม่แกจะทำลายชีวิตชั้นไปถึงตอนใหน!

ฮึกูทำแบบนี้เพราะมึงกล้าทำกูก่อนไง กูเคยบอกมึงแล้วนะ ถ้าไม่ใช่เพราะมึงมีพรสวรรค์ กูทำแบบนี้ไปนานแล้ว แต่มึงดันเอาส้นตีนเหม็นๆนั่นมาเสยครางกู!! เพราะฉนั้น ตายเถอะนะเว่ยอู่เซียน

ปั๊ง

(ตอนนั้นชั้นจำได้ว่า มีเสียงปืนดังขึ้น และชั้นก็สลบไปเเละทุกอย่างก็มืดไป)

(อึ๊ก!!นี่มันอะไรอีกวะทำไมทุกอย่างมันเป็นสีแดงล่ะเดี๋ยวนะ!ไมแขนขยับไม่ได้ล่ะนิวมือก็ด้วย?

นี่มันแปลกประหลาดเกินไปแล้ว ชั้นที่เป็นนักเรียนดีเด่นไม่เคยรู้เลยว่ามีปรากฏการวิทยาศาตร์แบบนี้อยู่!! อื่อความรู้สึกนี้มัน อ่า รู้สึกสบายตัวเหลือเกิน

มันรู้สึกเหมือน? เอ๊ะ นี่มัน-วยไรวะเนี่ยทำไมในนี้มันถึงขยับล่ะ หือ อยะ อย่าบอกนะว่ากูเกิดใหม่อะ ส้นตีนไรวะเนี่ย ถ้าเกิดใหม่จริงล่ะก็มันก็จะคลายความสงสัยกับร่างกายนี้ทันที แต่ชั้นขอล่ะขอให้ที่นี่มีพลังยุทธ์ ไม่ก็เวทมนต์ก็ได้)

//หลังจากเว่ยอู่เซียนคิดได้สักพักก็มีบางสิ่งบางอย่างมาจับดับเว่ยอู่เซียนแล้วกระกระชากออกไป//

ยินดีด้วยค่ะ คุณได้ลูกชาย

//ในขณะที่มีเสียงพูดนั้นได้มีเสียงแห่งความดีใจตามหลังมา//

เห็นมั้ยคุณผมบอกแล้วว่าเราจะได้ลูกชาย และลูกชายเราจะต้องแข็งแกร่ง

(ลูกชายหรอ ส้นตีนไรวะเนี่ย)

แต่ดูเหมือนเด็กจะไม่ร้องนะคะ งั้นทางเราขออณุญาติ

//ทันใดนั้นพยาบาลก็ง๊างมือและตบไปที่ตูดนิ่มๆของเว่ยอู่เซียนจนดังสนั่น//

(แม่งโครตเจ็บเล๊ยยยย)

//และก็ได้มีเสียงเด็กร้อง//

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***



