บทที่ 3 ช่วยปลดปล่อย

รถเทียบจอดหน้าคลับหรูหราใจกลางเมืองซึ่งตั้งอยู่แถวๆคอนโดของฉัน

ทันทีที่ฉันก้าวขาลงจากรถเผยให้เห็นเรียวขาขาวสวย ที่ไร้ซึ่งสิ่งปกปิด เปิดพื้นที่ให้ผู้คนจับจ้องมองด้วยสายตาแทะโลมตั้งแต่ข้อเท้าไล่ขึ้นมาถึงสะโพกผายกลมกลึง เพราะเดรสรัดรูปตัวนี้สั้นแค่คลุมสะโพกมนมิดเท่านั้น

ฉันก้าวขาเดินเข้าไปในร้าน ทั้งหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างมองกันเหลียวหลังด้วยความหลงใหลจนชะนีข้างกายพากันมองมาด้วยสายตาจิกกัด

แต่ใครสนล่ะ! ผู้ชายพวกนั้นไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้ฉันมาถึงที่นี่ในวันนี้นี่!

ร่างบางที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งได้รูปเดินแหวกว่ายผู้คนมากมายเข้าไปยังด้านใน บริกรหนุ่มนำเธอไปนั่งที่โต๊ะ พร้อมกับถามความต้องการของเธอ

"รับอะไรดีครับคุณผู้หญิง"

บริกรหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ

"ขออะไรก็ได้ที่ดื่มแล้วสติหายไปเร็วที่สุดละกันค่ะ"

บริกรหนุ่มทำหน้าตางุนงง แต่ก็พยักหน้ารับแล้วเดินออกไป

แหงสิ! เป็นใครก็ต้องงงทั้งนั้น ที่ฉันเลือกแบบนี้ก็เพราะฉันทนดูสภาพตัวเองตอนยั่วใครก็ไม่รู้แล้วยังต้องมีเซ็กส์กับเขาไม่ไหวน่ะสิ สู้ไม่มีสติไปเลยดีกว่า จะได้ไม่กระดากอายนัก!

เพียงไม่นาน เครื่องดื่มสีสวยก็ถูกนำมาวางไว้ตรงหน้า แต่ฉันไม่ได้สนใจมันเท่าไหร่นัก ฉันสอดส่องสายตามองหาผู้ชายหล่อๆผมสีดำแต่ก็หายากจนน่าขัดใจ ก็มันมืดน่ะสิ มีแค่แสงไฟสลัวๆเท่านั้น

ทันใดนั้นสายตาฉันพลันไปเห็นผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสูงโปร่ง สีผมดำขลับ ซึ่งเขาก็กำลังมองมาทางฉันเช่นกัน

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

เสียงหัวใจเต้นระรัวราวกับวิ่ง 4x100 มายังไงยังงั้น เขาเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆและเรื่อยๆ แสงไฟสาดส่องกระทบเข้ากับใบหน้าหล่อเหลาที่ดูยังไงก็ลูกครึ่งชัดๆ เขามีใบหน้าได้รูปคมคาย สายตาเจ้าเล่ห์เตรียมพร้อมจะตระครุบเหยื่อทุกเมื่อ

ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก!

หัวใจดวงน้อยของฉันเต้นรัวแรงมากยิ่งขึ้น เมื่อหนุ่มหล่อรูปงามอย่างเขามาหยุดยืนตรงหน้าโต๊ะของฉัน

"ขอนั่งด้วยคน…นะครับ"

น้ำเสียงทุ้มละมุนเอ่ยขึ้น ทำให้ใบหน้าฉันแดงระเรื่อ

"ดะ...ได้ค่ะ"

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

ชายหนุ่มขยับเข้ามานั่งข้างกายฉัน มันใกล้จนฉันกลัวว่าเขาจะได้ยินเสียงหัวใจของฉัน

กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆแบบสปอร์ตหรูโชยมาแตะจมูก ทำให้เลือดลมฉันสูบฉีดยิ่งขึ้น

'เอาวะ! ลองเสี่ยงดู!' คิดดังนั้นฉันก็เอื้อมมือสั่นระริกไปหยิบแก้วเครื่องดื่มสีสวยมาจิบให้พองาม

แล้วฉันก็หันไปมองหน้าเขา อยากจะมองนัยตาให้ชัดๆว่าใช่สีดำหรือเปล่า เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกแปลกมากๆ และอะไรไม่รู้ดลใจให้ฉันคิดว่าคนคนนั้นอาจเป็นเขา แต่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นความหล่อนี่แหละนะ… -0-

"ผมเอเดนนะครับ ไม่ทราบว่าคุณ…."

"โยเกิร์ตค่ะ ^^"

ฉันส่งยิ้มหวานหยดไปให้ ทำเอาคนตรงหน้าเสียอาการ ยกมือมาลูบท้ายทอยแก้เก้อ

"เพิ่งมาครั้งแรกหรอครับ"

เขาเอ่ยถามขึ้น

"ชะ...ใช่ค่ะ"

ลมหายใจของฉันขาดห้วงทันทีที่นึกถึงสาเหตุการมาที่นี่

"คุณโยเกิร์ตอายุเท่าไหร่หรอครับ"

"25 ค่ะ แล้วคุณเอเดนละคะ"

"27 ครับ"

"อ๋า งั้นก็เป็นพี่สินะคะ ^^"

ฉันรู้! ฉันรู้! ฉันแกล้งทำตัวแอ๊บแบ๊ว เอียงคอถามเพิ่มความน่ารัก น่าขย้ำเข้าไปอีก

"แต่ผมไม่อยากเป็นพี่นะ^^"

คำพูดของเขาทำฉันชะงัก ใบหน้าร้อนผ่าวเริ่มแดงระเรื่อขึ้น ไม่รู้ว่าเขาจะเห็นหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆงานนี้อีโยเกิร์ตจะป๊อดไม่ได้เด็ดขาด ลุย!

"แล้วคุณเอเดน อยากเป็นอะไรกับฉันละคะ ^^"

ฉันถามพร้อมกับเอื้อมหยิบแก้วแอลกอฮอล์ขึ้นมาจิบ แล้วหันไปมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยท่าทางและสายตายั่วยวน

ไม่รู้ว่าเพราะบรรยากาศ เพราะคนตรงหน้า หรือเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์กันแน่ที่ทำให้ฉันรู้สึกร้อนรุ่ม ใจกล้าบ้าบิ่นและขี้อ่อยขึ้นมาขนาดนี้

เขาเองก็หันหน้ามามองฉันเช่นกัน เราสอดประสานสายตาจ้องมองกันเนิ่นนาน จนแสงสว่างวาบสาดส่องมายังใบหน้าหล่อเหลาที่ค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาหวังจะประกบปากจูบฉัน

วินาทีที่แสงตกกระทบใบหน้า ริมฝีปากสวยได้รูปก็ประกบมาที่ริมฝีปากอวบอิ่มของฉันพอดิบพอดี ฉันเปิดตาโพรงแล้วมองเข้าไปในนัยตาของเขา มันเป็นสีดำ!!

วินาทีนั้นไม่รู้ผีบ้าอะไรเข้าสิง ฉันหลับตาลงแล้วปล่อยให้เขาสอดลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากเพื่อให้เขาเก็บเกี่ยวความหอมหวานจนพอใจ ฉันนั่งนิ่งไม่ขัดขืนเขาทั้งๆที่มันผิดวิสัยของฉัน ภายในกายกลับร้อนรุ่ม เลือดลมสูบฉีดระรัว ขณะที่เขาเองก็ลืมตามองดูการกระทำของฉันอยู่

หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวมากขึ้น เมื่อมือหนาค่อยๆลูบไล้ขาอ่อนของฉันจนขนลุกซู่ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าฉันตื่นเต้นแล้วก็รู้สึกสยิวมาก ปลายลิ้นร้อนบรรจงจูบดูดดุนเกาะเกี่ยวลิ้นหวานของฉันอย่างอ้อยอิ่ง สลับกับรุนแรงจนใจดวงน้อยของฉันกระตุกวูบ

สติสตังค์ของฉันวิ่งหายกระเจิงไปคนละทิศทาง ไม่รู้เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือฤทธิ์ผู้ชายตรงหน้ากันแน่ เราจูบกันเนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้ ลมหายใจของฉันเริ่มขาดห้วงจนเขาเริ่มสอดมือเข้ามาภายในกระโปรงของฉันและนั้นทำให้สติของฉันกลับมา

"อื้อออ เฮือก!"

ฉันลืมตาแล้วถอนจูบออก พร้อมกับสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะมองคนตรงหน้าอย่างไม่ค่อยพอใจ

เอเดนดูสับสนงุนงง แต่ก็ยอมผละออกไปนั่งที่เดิม

"เอ่อ…."

ความเงียบเข้าครอบงำเราทั้งคู่

"ขอโทษครับ"

เอเดนเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นท่าทางของฉันแปลกไป ต่างจากท่าทียั่วยวนเชื้อเชิญเขาในตอนเริ่ม

"มะ...ไม่เป็นไรค่ะ"

ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง ฉันยกนาฬิกาขึ้นมาดูบอกเวลา 21:48 น. จะ 4 ทุ่มแล้ว เหลือเวลาอีกแค่ 2 ชั่วโมงเท่านั้น ฉันนั่งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะโพร่งออกมา

"คะ คุณเอเดน… ปะ...ไปต่อกันไหมคะ >///<"

ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มที่มุมปากอย่างร้ายกาจ ตอนแรกเขาคิดว่าเธอจะยากไม่เหมือนใคร แต่ที่ไหนได้ก็เหมือนกันหมด!

"ได้ครับ"

ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะยื่นมือมาให้ร่างบางจับไว้

ร่างบางเอื้อมมือสั่นระริกไปจับฝ่ามือหนา แต่กลับรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด

เอเดนก็เช่นกัน เขากลับรู้สึกว่าฝ่ามือบางช่างแตกต่างกับฝ่ามือมากมายที่เขาเคยสัมผัสมาก่อน

เอเดนพาโยเกิร์ตมาที่รถหรู ก่อนจะเปิดประตูให้ร่างบางขึ้นไปนั่ง พลางลอบมองทรวดทรง ส่วนเว้าส่วนโค้งและต้นขาขาวที่กระโปรงเลิกสูงขึ้นอย่างหื่นกระหาย ทันทีที่ประตูปิดลง เอเดนก็สตาร์ทรถทันที ก่อนจะหันมาถามคนตัวเล็ก

"คุณโยเกิร์ต อยากไปต่อที่ไหนหรอครับ"

แก้มของหญิงสาวค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อขึ้น ก่อนจะพูดตะกุกตะกัก

"ปะ...ไปที่ห้องของคุณเอเดน ดะ...ได้ไหมคะ"

หญิงสาวก้มหน้างุดด้วยอาการเขินอายสุดขีด ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงตบปากตัวเองจนฉีกไปแล้ว แต่วินาทีนี้จะช้าไม่ได้เด็ดขาด!

"ได้ครับ"

เอเดนไม่ได้ตกใจกับคำพูดและท่าทีของโยเกิร์ตนัก ในเมื่อเข้าเคยผ่านมาหมดแล้ว ก่อนจะขับออกไปด้วยความรวดเร็ว

ไม่ถึง 20 นาทีรถหรูก็มาจอดเทียบที่คอนโดหรู เธอรู้สึกคุ้นตาแปลกๆ ก่อนจะตั้งสติได้ว่านี่มันคอนโดของเธอนี่!

ร่างบางนึกในใจถึงคำพูดของแม่หมอ

'ไม่ต้องไปไหนไกล เขาอยู่ใกล้ๆแม่หนูนี่แหละ'

ถ้อยคำนั้นยิ่งย้ำให้เธอมั่นใจขึ้นเรื่อยๆ ว่าเอเดนนี่แหละที่จะมาช่วยปลดปล่อยเธอจากการที่ดวงชะตาตกนรก

"คุณอยู่ที่นี่หรอคะ"

ฉันแกล้งถามเพื่อให้มั่นใจ