บทที่ 1 จุดจบและจุดเริ่มต้น

ติ้ง!

ประตูลิฟท์เปิดออก เธอก้าวขาออกมาแล้วเดินตรงที่หน้าคอนโด โบกรถแท็กซี่แล้วขึ้นไปนั่งทันที

เมื่อรถออกตัว ค่อยๆ ปรากฎภาพหญิงวัยกลางคนที่ยืนมองเธออยู่จากอีกฟากถนน…

.

.

.

โยเกิร์ตกลับมาถึงห้องของตัวเอง ทันทีที่เปิดประตูเข้ามา เธอปล่อยกระเป๋าสะพายลงกับพื้นหน้าห้อง ตรงไปที่เตียงนอน แล้วฟุบหน้าร้องไห้อย่างหนัก เธอสะอื้นเหมือนคนจะขาดใจ

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนที่เธอร้องไห้อยู่อย่างนั้น แต่สำหรับเธอมันนานมากจริงๆ เธอร้องไห้จนผลอยหลับไป

.

.

.

แสงแดดยามสายของเช้าวันใหม่สาดส่องเข้ามาบนเตียงที่ตอนนี้เจ้าของมันนั้นสภาพน่าสงสารจับใจ

"อื้ออ"

ร่างบางค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งพิงผนักเตียง พลางนึกไปถึงเรื่องเมื่อวาน ขอบตาช้ำค่อยๆร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง เธอนั่งร้องไห้อยู่หลายนาทีก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วเดินไปมองเงาสะท้อนบนกระจก

เธอมองเห็นตัวเองในสภาพไม่คุ้นตา เธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ผมเผ้ายุ่งเหยิง ดวงตาปูดบวมและแดงก่ำ มีร่องรอยคราบน้ำตาที่หืดแห้ง และน้ำตาใหม่ที่กำลังหลั่งไหลออกมาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

มือบางค่อยๆ เลื่อนขึ้นมาเช็ดน้ำตาบนใบหน้าสวย แล้วค่อยๆ คลี่ยิ้มบางๆออกมาเพื่อให้กำลังใจตัวเอง

เธอเดินเข้าไปในห้องน้ำหวังชำระล้างร่างกายเพื่อเริ่มต้นวันใหม่ หญิงสาวเปิดก๊อกน้ำแล้วเอามือไปรอง ปล่อยให้น้ำเย็นๆไหลผ่านอย่างเหม่อลอยหลายนาที

เมื่อตั้งสติได้เธอพยายามสะบัดความคิดเก่าๆออกไปจากห้วงความคิด เธอเอื้อมมือไปหยิบแปรงสีฟันสีขาวที่วางอยู่ข้างๆแปรงสีดำ พลางนึกถึงช่วงเวลาที่เคยมีเขา

ตอนนั้นเขาซื้อแปรงคู่นี้มาให้เธอ ที่ด้ามแปรงทั้งสองด้ามถูกสลักรูปหัวใจไว้ด้ามละครึ่งดวง เมื่อเอามาชิดกันจะเกิดเป็นหัวใจดวงเดียวกัน

โยเกิร์ตร้องไห้ออกมาทันที ในมือยังคงถือแปรงไว้แน่น พรางเงยหน้ามองกระจกก็เห็นภาพเขาและเธอยืนแปรงฟันข้างกัน ภาพสะท้อนในกระจกดูมีความสุขมาก เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม และอบอวลไปด้วยความรัก ต่างกับตอนนี้อย่างสิ้นเชิง

ภาพบนกระจกค่อยๆจางหายไป โยเกิร์ตสะอื้นอย่างหนัก เอื้อมมือไปหยิบแปรงสีดำของธาวินแล้วทิ้งทั้งสองด้าม ลงถังขยะทันที

โยเกิร์ตเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยหัวใจที่หม่นหมอง เธอเงยหน้ามองไปบนเตียงก็ปรากฎภาพที่เขาและเธอนั้นเคยนอนดูหนังด้วยกันแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง

เธอเดินออกไปที่ห้องครัวก็เห็นภาพตอนที่เธออยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนกำลังตั้งใจยืนทำอาหารโดยมีร่างสูงของธาวินกอดหลวมๆจากด้านหลัง ดูเหมือนว่าไม่ว่าเธอจะมองไปมุมไหนก็จะมีเขาอยู่ทุกที่ ภาพความทรงจำของเธอกับเขายังคงชัดเจนไม่ได้เลือนลางไปไหน ซึ่งคงจะต่างกับเขาที่คงไม่มีเธอเหลืออยู่แล้วในหัวใจและความทรงจำอีกแล้ว

หญิงสาวเช็ดน้ำตาที่ยังคงหลั่งไหลลงมาไม่ขาดสาย ก่อนจะสูดลมหายใจเฮือกใหญ่เข้าจนเต็มปอด หยิบแปรงสีฟันอันใหม่แล้วเข้าไปอาบน้ำชำระล้างร่างกาย

10 นาทีผ่านไป ร่างบางในชุดผ้าขนหนูเดินออกมาเปิดตู้เสื้อผ้าเตรียมจะแต่งตัว แต่สายตาดันเหลือบไปเห็นเสื้อของชายผู้เป็นที่รัก เธออยากจะคว้าขึ้นมาสูดดมและกอดไว้แนบอก แต่ภาพเมื่อวานระหว่างเขากับผู้หญิงคนนั้นก็ซ้อนทับเข้ามา

สายตาที่เคยแสดงออกถึงความโหยหาแปรเปลี่ยนเป็นความรังเกียจ เธอใช้นิ้วชี้ดันเสื้อผ้าของธาวินออกไปห่างๆ แล้วจัดการแต่งตัวจนเสร็จสรรพ ก่อนจะเดินไปลากกระเป๋าเดินทางใบโตสามใบเพื่อมาเก็บเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ของเธอ

และใช่! เธอตัดสินใจจะย้ายออก ในเมื่อเธอไม่มีเขาแล้วก็ไม่จำเป็นต้องอยู่สถานที่เดิมๆเพื่อจมอยู่กับความหลังให้ทรมาณใจเล่นอีกต่อไป

เวลาผ่านไปเนินนานเธอเก็บข้าวของจนเสร็จแล้วเดินไปมองเงาสะท้อนบนกระจกอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ดูดีขึ้นกว่าครั้งแรก เธอไม่มีน้ำตา ไม่มีแววตาของความเสียใจ ใบหน้าสวยถูกแต่งแต้มด้วยสีสันจนงดงาม แต่งชุดสวยเข้ากับบุคคลิกของเธอ เธอยิ้มให้กับตัวเองกว้างๆอย่างจริงใจพลางคิดขึ้นมาว่า ถ้าไม่รักตัวเองแล้วจะรักใคร ตอนนี้ชีวิตของเธอเป็นอิสระแล้ว เธอจะทำอะไรก็ได้ที่เธออยากทำ ทำอะไรก็ได้ที่เธอมีความสุข จะแรด จะร่าน จะดี จะชั่วมันก็สิทธิ์ของเธอแล้ว

เธอเดินกลับมานั่งลงบนเตียงนุ่ม หยิบโทรศัพท์ออกมา แต่พบว่าแบตหมด นี่จึงเป็นสาเหตที่ไม่มีอะไรรบกวนเธอเลยตั้งแต่เมื่อวาน

หญิงสาวชาร์จแบต ไม่นานหน้าจอไอโฟนก็สว่างขึ้น เผยให้เห็น 130 มิสคอล พร้อมกับแจ้งเตือนไลน์อีก 500 กว่าข้อความ หญิงสาวไม่สนใจพลางค้นหาคอนโดหรูแห่งใหม่ แล้วสายตาก็ไปเจอกับที่หนึ่งที่เธอถูกใจ

ไม่รอช้า หญิงสาวเดินกลับไปแต่ละมุมห้อง เช็คให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรของเธอหลงเหลืออยู่ ข้าวของของผู้ชายคนนั้นเธอทิ้งไว้ที่นี่พร้อมกับความทรงจำเก่าๆ เธอลากกระเป๋าเดินทางเดินออกจากห้องทันที แล้วเรียกแกร๊บมารับพาไปคอนโดหรูแห่งใหม่

เวลาผ่านไปราว 2-3 ชั่วโมง เธอจัดการเรื่องการย้ายเข้าเสร็จเรียบร้อย จ่ายเงินซื้อห้องที่ถูกใจอย่างไม่คิดมาก ถึงราคาจะสูงแต่เธอรวย เธอพร้อมและพอใจทุกอย่าง

พนักงานพาเธอเดินไปยังห้องใหม่ด้วยท่าทองนอบน้อม เมื่อเปิดประตูเข้ามากระเป๋าของเธอถูกนำมารออยู่ก่อนแล้ว

หญิงสาวจัดการเก็บข้าวของเข้าที่ เวลาผ่านไปเนินนานจนเข้าสู่ช่วงเย็น เธอเดินลงมาข้างล่างเพราะรู้สึกหิว อยากจะเดินดูรอบๆคอนโดใหม่ว่าแถวนี้เป็นยังไงและมีอะไรบ้าง ถึงเธอจะรวยแต่เธอก็ไม่ใช่พวกดัดจริต ทำนู้นทำนี้ กินนู้นกินนี่ไม่ได้ เธอรวยแต่ใช้เงินเป็นและไม่ถือตัว

หญิงสาวเดินไปด้านข้างทางเข้าคอนโด เจอร้านอาหารเรียงรายอย่างมากมาย เธอซื้อของกินกลับมาเพียบ จังหวะจะก้าวขากลับเข้าคอนโด สายตาดันไปปะทะกับร่างของหญิงวัยกลางคนที่กำลังยืนยิ้มให้เธออยู่ที่ถนนอีกฝาก

หญิงสาวใจเต้นแรง นึกถึงเรื่องที่ผู้หญิงคนนี้ทัก และ ใช่! เมื่อวานธาวินทำสีผมใหม่ จากที่เคยสีน้ำตาลเขาเปลี่ยนเป็นสีเทา!

คิดได้เพียงเท่านั้น ไรขนอ่อนก็ตั้งชันขึ้น เธอก้าวเข้าไปหาหญิงวัยกลางคนด้วยท่าทางกล้าๆกลัวๆ

"สะ สวัสดีค่ะคุณป้า คะ คุณป้ามาที่นี่ได้ยังไงคะ"

ร่างบางเอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกัก

"ดีขึ้นแล้วใช่ไหม หนูไม่โทรมาหาฉันเลย ฉันจึงต้องมาเอง"

หญิงวัยกลางไม่ได้ตอบคำถามว่ามาได้อย่างไร แต่กลับถามกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมกับแววตาเอ็นดูด้วยความจริงใจ นั้นทำให้ขอบตาของหญิงสาวร้อนผ่าวขึ้นมาทันที กำแพงที่สร้างขึ้นเพื่อปิดบังความอ่อนแอค่อยๆสั่นคลอน

"ขอฉันคุยกับแม่หนูหน่อยนะ ฉันมีเรื่องจะเตือนแม่หนู"

หญิงสาวกลั้นกลืนก้อนสะอื้นไว้แล้วเช็ดน้ำตาพลางเดินไปหาหญิงวัยกลางคน เธอช่วยพยุงแล้วพาขึ้นไปบนห้องของเธอด้วยกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***