เริ่ม

บางครั้ง คำสัญญา บางคำอาจมีความหมายกับชีวิตของคนบางคน....

มาย ละมือออกจากคอมพิวเตอร์พร้อมดัดนิ้วราวกับว่าไม่ได้ ละมือออกจากแป้นพิมพ์มานาน " ปวดหัวจังเลยยยยยย " มาย หนุ่ม นักเขียนเงยหน้ามองนาฬิกาบนโต๊ะ " ยุ่งละ...จะบ่ายสองแล้วเหรอเนี่ย " มาย ทำหน้าตกใจเมื่อมองเห็นเวลาที่ล่วงเลยมานาน มาย เป็นหนุ่มนักเขียนเรื่องสยองขวัญไฟแรง ที่พอจะมีชื่อเสียงระดับหนึ่งในช่วงนี้ วันนี้เขามีนัดดูหนังกับ นัด สาวสวยน่ารักที่กำลังจะเป็นคู่หมั้นของเขา

" แย่แล้ว ๆ " มายรีบวิ่งไปหยิบเสื้อคลุมพร้อมหยิบกุจแจรถแล้วออกจากห้องไปอย่างเร่งรีบ

                          14.30 

 นัด ยืนมองนาฬิกาที่ข้อมือ พลางยิ้มอ่อนๆ แล้วก็ส่ายหน้า " ตา บ้า สายประจำสินะ " นัด สาวสวยแฟนของ มาย ยืนรอแฟนหนุ่มอยู่หน้าโรงหนังพลางยกตั๋วหนังขึ้นดูเวลาเข้าโรงหนัง

" บ่ายสามเข้าโรงหนังจะมาทันไหมเนี่ย "

 นัด เงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นชายหนุ่มวิ่งกระหืดกระหอบ มาทางเธอ เป็นมายแฟนหนุ่มของเธอที่มาถึงในเวลาเกือบไม่ทันเข้าโรงหนัง

" ผมมาทันใช้ไหม " มาย ถาม

"จ๊ะ ตาบ้าเกือบไม่ทัน " นัด ตอบพลางหัวเราะในท่าทีของแฟนหนุ่มที่ยืนหอบอยู่แล้วก็จับมือแฟนหนุ่มรีบซื้อน้ำเขาโรงหนังให้ทัน

                           18.20

" โถ่เธออะเอาแต่ปิดตา หนังไม่เห็นจะหน้ากลัวเลย ที่นิยายเราเธอยังไม่เห็นกลัวเลย "

มาย แซวแฟนสาวด้วยความเอ็นดูพลางเอามือลูบหัวยิ้มให้

" แหม ๆ ก็นั้นนะมันหนังสือนิยายนะคะคุณเธอมันไม่มีผีโพล่มาให้เห็นแบบในหนังนี่ "

นัด แก้ตัวพร้อมกับเอามือมากอดเอวแฟนหนุ่มแล้วยิ้มเปะปากใส่ มาย

ทั้งคู่เดินออกมาจากโรงหนังคุยกันอย่างกระหนุ่งกระหนิ่ง ตามประสาคนรักจน นัด ได้พูดถึงเรื่องการไปขอหมั้นของมาย

" เออเธอแม่เราให้มาถามอะว่า เรื่องที่ มาย จะไปขอหมั้นเราอะ มายจะไปหาแม่วันไหนเหรอแม่เราจะได้เตรียมตัวไว้ "

ชายหนุ่มทำท่ากระอักกระอ่วน ในคำถามของแฟนสาว 

" ระ เรา ยังไม่รู้เลยอะ " ฝ่ายชายตอบ ด้วยท่าทีที่ไม่ค่อยมั่นใจนัก

เพราะคิดว่าตนเองยังไม่พร้อมที่จะดูแล นัด และเห็นว่าตนเองเป็นแค่นักเขียน ถ้าวันนึงถึงจุดที่ลำบากจริง ๆ ตนเองกลัวว่าจะดูแล นัด ไม่ได้ " อืม ไม่เป็นไรหรอกเธอ เราเข้าใจ " 

นัด ตอบ มาย ด้วยท่าทีและน้ำเสียงเศร้า ๆ 

เพราะในใจลึก ๆ แล้ว นัด เองก็อยากหมั้นกับ มาย มากเช่นกันแต่ก็เข้าใจว่าแฟนหนุ่มอาจมีเหตุผลบางอย่างที่ไม่พร้อมจะมั่น

                         19.30

" กลับแล้วนะมาส่งแค่นี้ละ " นัด บอกลาแฟนหนุ่มด้วยท่าทีทะเล้นแล้วก็กอดแน่น

" นัด รัก มาย มากนะ " ฝ่ายหญิงกอดแน่น

" อืม มาย ก็ รัก นัด มากกว่า อีก " ฝ่ายชายตอบแล้วก็หอมแก้มหญิงสาว ท่ามกลางบรรยาศของฝนที่เริ่มโปรยปรายลงมา

" ไปแล้วนะ ตาบ้า " ฝ่ายหญิงเขิญพลางมองรถแท็กซี่ที่จอดเรียงรอรับผู้โดยสารฝั่งตรงข้าม

" ให้ มาย ขับรถไปส่งไหม " ฝ่ายชายถามด้วยความเป็นห่วงแฟนสาว

" ไม่เป็นไรหรอก นัด กลับเองได้ " ฝ่ายหญิงตอบเพื่อไม่ให้แฟนเป็นห่วง

นัด เดินข้ามถนนสี่เลนจะไปฝั่งตรงข้ามเพื่อจะขึ้นรถรถแท็กซี่กลับบ้าน มาย มองคนรักที่กำลังจะข้ามถนนไปเพื่อขึ้นรถกลับบ้านอย่างห่วงใย แต่แล้ว................

 โครม...เสียงรถขนาดใหญ่ชนกับกลุ่มรถแท็กซี่ฝั่งตรงข้ามจนรถทุกคันกระเด็นแยกออกจากกัน แท็กซี่คันนึง กระเด็นจนรถสบัดไปกระแทกเข้ากับผู้หญิงคนนึง ร่างของเธอกระเด็นกลับมายังฝั่งที่เธอได้เดินจากมา แขนขาของเธอบิดผิดรูปไปจากเดิม ตาของเธอยังคงมีความตื่นตกใจจากเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น เสียงของเธอครางขาดเป็นช่วง ๆ ในลำคอและค่อย ๆ เงียบไป.............

                         20.00

มาย ยืนตัวสั่นอยู่ทามกลากสายฝนที่ตกหนักขึ้นเรื่อย เสียงรอบตัวเงียบไปหมดน้ำตาของเขาค่อยๆ ไหลออกมาพร้อมกับเสียงกรีดร้องตะโกนอย่างคนเสียสติ เหมือนโลกทั้งใบกำลังแตกสลายลงในพริบตา

" ม่ายยยยยยยยย.. นัดดดดดดด นัด นัดดดดดดดดดดดดดดดด " มาย วิ่งเข้าไปกอดคนรักพร้อมกับร้องขอความเหลือจากคนรอบข้างซึ้งสถานะการณ์วุ่นวายเป็นอย่างมาก

เมื่อรถพยาบาลมาถึง ตำรวจมาถึง ก็ค่อย ๆ แก้ไขเหตุการณ์ให้ตรึงเคลียดน้อยลง

มาย ยังนั่งกอดคนรักไว้แน่นจนเจ้าหน้าที่พยาบาลต้องไปนำตัวออกจากที่เกิดเหตุ

มาย ให้ปากคำกับเจ้าหน้าที่ตำรวจและได้พูดคุยจนรู้ว่าอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเกิดจาก รถสิบแปดล้อแบรกชำรุดจึงไม่สามารถควบคุมรถได้จึงทำให้เกิดอุบัติเหตุดังกล่าว 

 มาย นั่งนิ่งพลางคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นแค่ความฝัน เขากลับมาที่คอนโดที่พักแล้วนอนลง

เพื่อจะตื่นจากความฝันนี้เสียที

ติดตามตอนต่อไป

จากผู้เขียนนะ

ขอบคุณนะครับที่เข้ามาอ่านกันลองติชมมาก่อนได้นะครับ ถ้าชอบก็บอกกันด้วยละ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***