ข้ามันใว้ใจไม่ได้

สิ่งที่อู่เหยนเห็นหลังของมาจากถํ่ามีเพียงเเค่พื้นป่าอันเขียวขจี เเต่มี่บ้างอย่างที่ทำให้อู่เหยนไม่สะบายใจเป็นอย่างมาก

:อะไรกันทำไมมีเเต่ต้นไม้เต็มไปหมดมองไม่เห็นท้องฟ้าด้วยซ้ำ เเต่ทำไมข้ารู้เเปลกเเป.ล.ก

ยังไม่ทันสิ้นคำพูดของอู่เห็นได้มีเสือสีขาวขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว อู้เหยนเเทบหลบซ่อนไม่ทัน

:เสือเเสงจันทร์สัตว์ทิพย์ระดับ3มันเเข็งเเกรงเทียบเท่ากับขั้นเชื่อมกระดูกระดับสี่ ข้าคิดไว้ไม่มีผิดว่าป่านี้มันต้องมีอะไรเเปลกๆ ในปัจจุบันข้ายังคงสู้มันมิได้ คงต้องซ่อนจนกว่ามันจะไปสินะ ยังถือว่าโชคดีเพราะร่างกายนี้เป็นร่างพลังธรรมชาติทำให้กลิ่นอายของข้าเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ ไม่งั้นคงโดนเจอตัวไปเเล้วเป็นเเน่

ผ่านไปไม่กี่ชั่วยามเสือเเสงจันทร์มันก็ไปอู่เหยนจึงเริ่มออกเดินทางต่อ

:เฮ้อ ใช้เวลานานเป็นบ้ากว่าไอ้เสือโง้นั้นจะไปเสียเวลาจริงๆ

ผ่านมาหนึ่งชั่วยาม

หญิงปริศนา:ศิษย์พีช่วยข้าด้วย

ชายปริศนา:ล่อมันมาทางนี้ โบตั๋น

เสียงชายเเละหญิงปริศนาดังสนั่นป่า อย่างไม่รู้ว่าสาเหตุ

:เสียงคนนั้นรึ น่าจะใช้ประโยชน์ได้ไปสังเกตุก่อนเเล้วกัน

เมื่ออู่มาถึงก็ได้รู้ว่าชายเเละหญิงปริศนาเเต่งตัวดูเรียบง่ายเเต่ก็เป็นชุดที่สวยงามกำลังต่อสู่อยู่กับเสือเเสงจันทร์ซึ่งเป็นตัวเดียวกันที่อู่เหยนได้พบเจอ

:ผู้ชายอยู่ขั้นเชื่อมกระดูกระดับสอง ส่วนผู้หญิงอยู่ขั้นเชื่อมเส้นเลือดระดับหก ยังจักการเสือเเสงจันทร์มิได้หรอก ฮ่าฮ้าข้าใช้วิธีนี้ก็ได้นิ

ความคิดชั่วร้ายได้เกิดขึ้นในหัวขอวอู่เหยนพร้อมกับยิ้มอันเจ้าเล่ห์บนใบหน้า ในขณะที่อู่เหยนกำลังคิดเเผนร้ายอยู่นั้น ทางกลุ่มชายหญิงปริศนาก็กำลังพลาดท่าให้กับเสือร้าย เเละนี้เหมือนจะเป็นเวลาที่อู่เหยนรอคอย

:พวกท่านทั้งสองหลบไปก่อนให้ข้าช่วยพวกท่านเถอะ

อูเหยนกระโจนออกจากที่ซ่อนเข้าไปโจมตีเสือเเสงจันทร์เพื่อช่วยชายหญิงปริศนาในทันที เสือเเสงจันทร์ถึงจะโดนการโจมตีของอู่เหยนไปเต็มๆเเต่มันก็ยังไม่ตายถึงกะนั้นก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส

ชายปริศนา:ข้าไม่รู้ว่าน้องชายเป็นใครเเต่ขอขอบคุณมาก

:มิ ใช่เรื่องใหญ่ ข้าคิดว่าก่อนจะคุยเรื่องขอบคุณเราร่วมมือกันฆ่าไอ้เสือนั้นก่อนดีกว่า

ชายปริศนา:ตกลง นั้นเราใช้วรรยุทธเข้าไปโจมตีพร้อมกันเลย

:ตามที่ท่านพูดเลย วรรยุทธระดับตํ้าฟ่ามือมังกรหยก

ชายปริศนา:วรรยุทธระดับตํ่ากระบี่เมฆา

เสือเเสงจันทร์ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเมื่อโดนวรรยุทธของทั้งสองก็ตายในทันที

ชายปริศนา:ขอบคุณน้องชายมากที่ช่วยพวกเรา

ข้าชื่อ เทียนกวี มาจากสำนักวังเซียนเมฆาศิษย์น้องข้าก็เช่นกันส่วนศิษย์น้องของข้าชื่อ..

ตอนที่เทียนกวีกำลังจะเเนะนำชื่อของศิษย์น้องของเขาอยู่นั้นศิษย์น้องก็ขัดขึ้นสะก่อน

หญิงปริศนา:ศิษย์พีไม่ต้องข้าพูดเอง

ข้าชื่อหลัวโบตั๋น

:ยินดีที่ได้รู้จักพวกท่าน ข้าชื่อ เสี้ยวอู่เหยน

เทียนกวี:ว่าเเต่น้องชายมาทำอะไรที่นี่รึ

:ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี้ที่ไหมข้าหลงเขามานะพี่ชายพอจะบอกข้าหน่อยได้รึไหม

เทียนกวี:เป็นเรื่องปกติละนะที่จะหลงเข้ามาที่นี้คือป่าสัตว์อสูรน่ะถึงจะมีสัตว์ทิพย์ไม่เยอะเเต่ก็อันตราย

:เเล้วท่านรู้ทางออกรึไหม

หลัวโบตั้น:เเน่นอนสิที่พวกเรารู้ พวกเราตั้งใจเข้ามาที่นี่นะไม่ได้หลงเข้ามาสักหน่อย

เทียนกวี:โบตั๋นอย่าพูดเช่นนั้นสิ

:ในใจ//กวนประสาทข้ารึ รออีกสักประเดี๋ยวเถอะสาวน้อยเจ้าได้เจอดีเเน่

การที่หลังโบตั๋นกล่าวมาเช่นนั้นทำให้อู่เหยนโกรธมาก

:เเล้วพวกมากันเเค่สองคนรึเเละทางออกอยู่ใกลจากที่นี่มากรึปล่าว

เทียนกวี:ใช่เรามากันเเค่สองคนนี่เเหละเเละทางออกก็อยู่ไม่ใกลจากที่นี้มากเท่าไรเดี๋ยวข้าเอาเเผนที่ให้นะเพือเป็นการตอบเเทนด้วย

:ไม่จำเป็นหรอกเพราะยังไงของของพวกเจ้าก็ต้องเป็นของของข้าทั้งหมด

เมื่ออู่เหยนรู้ว่าพวกเขามากันเเค่สองคนเเละทางอิกก็อยู่ไม่ใกล้เเทมยังมีเเผนที่อีกก็คิดที่จะฆ่าพวกเขาในทันที

เทียนกวี:หมายความว่าไง

:ก็หมายความตามที่พูดนั้นเเหละ

ทันใดนั้นอู่เหยนก็เข้าไปฆ่าเทียนกวีในทันทีเพราะเทียนกวีอยู่ในสภาพอ่อนเเอจากการต่อสู้กับเสือเเสงจันทร์ทำใก้อู่เหยนฆ่าเขาอย่างง่ายดาย

หลัวโบตั๋น:กรี๊ดดดด

:หุบปากซะเเม่สาวน้อย

หลัวโบตั๋น:เจ้าฆ่าศิษย์พีข้าทำไม

:ก็ไม่ทำไมหรอกก็เเค่คิดว่ามันน่าจะมีทรัพยากรในการฝึกฝนเยอะดีเเละข้าต้องการมัน

หลัวโบตั๋น:เจ้านี่มันเลวจริงๆ พวกข้าไม่น่าใว้ใจเจ้าเลยคนอย่างเจ้าไม่คู่ควรเดินทางสายธรรมเลย

:ข้าไม่เคยบอกว่าขัาเป็นคนดีเเละก็ไม่เคยขอให้พวกเจ้าใว่ใจข้า เเล้วอีกอย่างก็ไม่ได้เดินทางสายธรรมด้วย

หลัวโบตั๋น:จะบอกว่าเจ้าเดินทางสายมารรึ

:ใช่ดีใจด้วยที่ตอบเเต่ข้าไม่มีรางวัลให้เหรอกนะ เอาล่ะ ข้าเบือที่จะต่อล่อต่อเถียงกับเจ้าเเล้วเจ้าคงต้องตามศิษย์เจ้าไปเเล้วล่ะ

หลัวโบตั๋น:ไม่ได้นะถ้าเจ้าฆ่าข้าเจ้ารองคิดดูสิสำนักข้าไม่เอาเจ้าใว้เเน่

:คนตายพูดไม่ได้ น่าจะเข้าใจนะ

จากใบหน่าที่เย่อหยิงของโบตั๋นก็เปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวในทันใดพร้อมอ่อนวอนให้อู่เหยนปล่อยนางไป เเต่อู่เหยนหาฟังนางไม่เข้าไปดูดพลังหยินในตัวนางออกมาเปลี่ยนเป็นพลังหยางของตนทำให้อู่เหยนระดับการฝึกฝนเลื่อนมาเป็นขั้นเชื่อมกระดูกระดับ1

:บรรลุเเล้วดีจริงๆๆ ต่อไปคงต้องค้นเหวนทิพย์ของพวกมันก่อนสินะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***