II : สู่ค่าย blue lock

วันต่อมา

หลังจากที่คิเสะตื่นมาเขาก็เตรียมตัวไปยังจุดหมายคือ สมาพันธ์ฟุตบอลญี่ปุ่น ชุดนักเรียนสีเทาและกระเป๋าสพายข้าง ส่วนสูง 171 ที่นับว่าไม่ได้ตัวเล็กมาก พอจะอยู่ในสเปนของสาวๆ หลายคน

.

.

.

ในระหว่างที่เดินมาเขาก็เอาแต่มองโทรศัพท์จนไม่ได้ทันสังเกตเลยว่ากำลังจะชนกับใครบางคน

ปั๊ก

"อะ ขอโทษฮะ"คิเสะตกใจเมื่อเขาเดินมาชนกับชายที่สูงกว่าเขาไม่มากจนเซเล็กน้อย

ไม่น่ามัวแต่มองโทรศัพท์เลยเรา

"อะ ไม่เป็นไรครับ" อีกฝ่ายหันมามองอย่างสงสัยก่อนจะช่วยคิเสะพยุง เขารู้สึกคุ้นหน้าคิเสะแบบแปลกๆ

"ขอโทษด้วยนะฮะ ผมไม่ดูทางเองแหละฮะ" คิเสะเกาหัวตัวเอกพร้อมมองคนที่ตนเองเดินชนด้วยสายตาที่แวววาว "คือว่า ชื่ออะไรเหรอฮะ"

"อ๊อ ผมชื่อ อิซางิ โยอิจิ อยู่ม.ปลาย ปี2 ครับ" อิซางิแนะนำตัวพร้อมมองอีกฝ่ายเป็นเชิงถามว่าเขานั้นชื่ออะไร

"อ้ะ รุ่นพี่สินะครับ ผมชื่อ คิเสะ เรียวตะ อยู่ม.ปลาย ปี1 ครับ"คิเสะแนะนำตัวด้วยท่าทีร่าเริงอิซางิที่ได้ยินชื่อก็รู้ได้ทันทีเลยว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

"เอ็ะ นายคือคนที่เล่นบาสนิ" อิซางิมองคิเสะอย่างแปลกใจ เขาไม่รู้ว่าทำไมนักบาสเก็ตบอลถึงมาอยู่ที่นี่เพราะถ้าจำไม่ผิดตอนนี้ยังอยู่ช่วงแข่งของวงการบาสหนิ

"แค่เคยเล่นน่ะฮะ ผมเพิ่งออกจากชมรมบาสไปไม่นานนี้เองละครับ" คิเสะตอบอย่างเขินอายเขาไม่รู้ว่าจะมาเจอกับคนที่รู้จักตัวเองด้วย "อีกอย่างตอนนี้ผมว่าจะกลับไปเล่นฟุตบอลดูอีกสักครั้งน่ะฮะ"

"เห็นเมื่อวานผมได้รับจดหมายจากสมาพันธ์ฟุตบอลญี่ปุ่นด้วยก็เลยกะว่าจะลองไปดูน่ะฮะ" อิซางิที่ได้รับรู้ก็ตกใจ เขาไม่นึกเลยว่าอดีตนักบาสคนนี้จะเคยเล่นฟุตบอลด้วยและยังถูกเลือกไปที่เดียวกับเขาด้วย

"นายเองก็ถูกเลือกไปที่สมาพันธ์ฟุตบอลญี่ปุ่นด้วยงั้นเหรอ" อิซางิถามก่อนจะได้รับคำตอบโดยการพยักหน้า "งั้นเราสองคนก็ไปที่เดียวกันน่ะสิ"

"จริงเหรอฮะ ถ้างั้นเราไปด้วยกันเลยมั้ยฮะรุ่นพี่อิซางิ" คิเสะเอ่ยชวนพร้อมเดินต่อ "อ๊อ รุ่นพี่เรียกผมว่าเรียวตะได้เลยนะฮะ"

"งั้นนายก็เรียนฉันแบบธรรมดาก็ได้นะ ไม่ต้องเติมรุ่นพี่เข้าไปหรอก" อิซางิยิ้มเอ็นดูคนตัวเล็กกว่าตน อิซางิสูง 175 คิเสะสูง 171 ก็นับว่าไม่ได้ตัวเล็กมากเท่าไหร่หรอก

"งั้นผมขอเรียกรุ่นพี่ว่า พี่ยจ นะฮะ" คิเสะพูดพร้อมยิ้มอย่างสดใสร่าเริงทำเอาอิซางิแอบชะงักไปแปบนึง

น่ารัก น่าเอ็นดู แถมเป็นเด็กดีอีก...

นั้นคือสิ่งที่อิซางิคิด ในระหว่างที่ทั้งสองเดินกันอยู่พวกเขาก็คุยกันไปต่างๆ นานา อิซางิรู้สึกผ่อนคลายเมื่อได้คุยกับคิเสะ

.

.

.

ทั้งสองเดินมาจนถึงหน้าตึกสมาพันธ์ฟุตบอลญี่ปุ่น ในตอนที่ทั้งคู่ยืนอยู่ก็มีคนคนหนึ่งเดินมาทักอิซางิ คิระ เรียวสุเกะ คิระคุยกับอิซางิอยู่พักหนึ่งก่อนจะหันมาสนใจคิเสะ ทั้งสองแนะนำและเริ่มเดินเข้าไปในตึก

แอ๊ด

เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบกับสายตามากมายที่จับจ้องมาที่ทั้งสามคน มีบางคนที่คิระเคยเจอมาก่อน แต่สิ่งที่อิซางิสงสัยคือ

ไม่ใช่ว่าทุกคนที่อยู่ที่นี่เป็นกองหน้าหมดเลยหรอ

คิเสะเองก็ใช่ว่าจะไม่แปลกใจ เพราะก่อนที่เขาจะมาที่นี่เมื่อคืนเขาได้หาข้อมูลผู้แข่งและประวัติของนักฟุตบอลตัวท็อปมากมายในปัจจุบันมาก่อนแล้ว และเขาได้สนใจกองคนหนึ่งอยู่ กองหน้าที่เก่งที่สุดในโลก โนเอล โนอา คนที่คิเสะอยากลองร่วมสนุกด้วยสักครั้ง

แต่จู่ๆ ไฟก็ดับและมีชายคนหนึ่งเดินออกมา เอโกะ จินปาจิ เขาออกมาพร้อมพูดเรื่องที่จะสร้างกองหน้าที่ดีที่สุดในโลกเพื่อที่จะทำให้ญี่ปุ่นเป็นแชมป์เวิลด์คัพหรือแชมป์โลก

การเข้าค่ายเก็บตัวฝึกฝนเพื่อสร้างกองหน้าที่ดีที่สุดอันดับ 1 จาก 300 คนที่อยู่ที่นี่ ด้วยการใช้อุปกรณ์ที่มีชื่อว่า 'บลู ล็อก' สถานที่รูปทรงห้าเหลี่ยมภายในเป็นที่อยู่อาศัยเพื่อ 300 คน

ทุกคนต้องใช้ชีวิตในบลูล็อคร่วมกัน และต้องเข้ารับการฝึกฝนระดับท็อปเพื่อเป็นอันดับ 1 ของโลก สิ่งเหล่านี้ทำให้คิเสะรู้สึกสนใจยิ่งกว่าเดิม

แต่จู่ๆ คิระก็ยกมือแล้วพูดเรื่องที่ไม่เห็นด้วยกับเอโกะขึ้นมา พอคิระเป็นตัวนำย่อมต้องมีตัวตามทุกคนเริ่มตะโกนโวกเวกโวยวาย เอโกะก็ได้พูดอย่างใส่อารมณ์ รวมทั้งยกตัวอย่างเหล่านักฟุตบอลตัวท็อป เช่น โนเอล โนอา อีโก้อิสต์ที่หายากสุดๆ

เมื่อเอโกะพูดจบ อิซางิที่ตกอยู่ในภวังค์นั้นก็หันไปมองคิเสะ และสิ่งที่เห็นทำให้เขาเบิกตากว้าง คิเสะกำลังวิ่งตรงไปยังด้านหน้าด้วยสีหน้าที่หิวกระหายและประกายสายฟ้าสีเหลืองในดวงตา อิซางิที่เห็นอย่างนั้นก็ไม่รอช้ารีบวิ่งตรงไป และตามมาด้วยคนมากมาย

เอโกะที่ได้เห็นคิเสะก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ เอโกะรู้อยู่ล่ะว่าคิเสะเป็นใคร และรู้ด้วยว่าตัวคิเสะนั้นมี 'อาวุธ' อะไร

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***