"ไม่นะ!!!"เสียงตะโกนร้องด้วยความเสียใจของท่านแม่ทัพดังออกไปนอกจวน ทำให้ประชาชนที่เดินอยู่หน้าจวนแม่ทัพถึงกับตกใจและไม่กล้าที่จะเข้าหรืออยู่ใกล้ๆจวนแม่ทัพอีก
"ฮูหยิน!!"เสียงร้องตื่นตระหนกของหมอตำยดังออกไปนอกห้อง ทำให้ผู้ที่อยู่นอกห้องต่างรู้ได้เลยว่าสถานการณ์ในห้องนั้นเป็นอย่างไร
"อุแว้ อุแว้ อุแว้"เสียงทารกร้องเหมือนเสียงปลอบโยนจากสวรรค์ที่ส่งมาให้กับท่านแม่ทัพซึ่งเป็นบิดาของทารกนี้ ทำให้หัวใจที่พึ่งแตกสลายไปเมื่อคู่เนื่องด้วยที่สตรีอันเป็นที่รักได้จากไปดีขึ้นเล็กน้อย
มือของทารกเผลอไปจับใบหน้าของบิดาทำให้หัวใจที่พึ่งแตกสลายไปค่อยๆฟื้นฟูกลับมา
"ใช่แล้วข้ายังมีเจ้า...ลูกรัก"
"อุแว้ อุแว้"เสียงตอบรับจากทารกทำให้ท่านแม่ทัพรู้สึกดีขึ้น
"ต่อแต่นี้ไปเจ้ามีนามว่าเว้ยชิง"
...*เว้ย ที่แปลว่า สงบสุขร่มเย็น*...
*ชิง ที่แปลว่า หยกอันล้ำค่า*
ไม่นานนักข่าวการเสียชีวิตของฮูหยินของท่านแม่ทัพก็แพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมืองหลวงไม่มีผู้ใดไม่รู้ข่าวนี้ ทางราชวงศ์ได้ส่งของขวัญปลอบใจมาให้กับท่านแม่ทัพ และก็ส่งของขวัญแสดงความยินดีให้กับคุณหนูน้อยเว้ยชิง
6ปีผ่านพนไป ในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ได้มีข่าวลือแพร่สะพัดออกไปว่าคุณหนูเว้ยชิงมีร่างกายอ่อนแอ และก็มีข่าวลือว่ากันว่าคุณหนูเว้ยชิงร่างกายอ่อนแอจนแม้กระทั้งลมพัดมาร่างกายของคุณหนูเว้ยชิงก็จะปิวไปกับสายลมเลย
แต่ใครจะรู้ว่าแท้จริงแล้วคุณหนูเว้ยชิงที่ทุกคนต่างคิดว่าร่างกายอ่อนแอจนแท้กระทั้งลมพัดมาร่างกายก็สามารถปิวไปกับสายลมได้แท้จริงแล้วร่างกายกับแข็งแรงดีไม่มีอะไรบ่งบอกถึงคำว่าร่างกายอ่อนแอเลย
"ท่านพ่อ!"น้ำเสียงสดใสของเด็กหญิงร้องตะโกนเรียกหาพ่อดังขึ้น
"อะไรอีกอาจารย์สอนเจ้าไม่ดีหรือ"ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งซึ่งเป็นบิดาของเด็กหญิงพูดขึ้นอย่างยิ้มๆ
"ไม่ได้ไม่ดีเจ้าค่ะ"น้ำเสียงสดใสของเด็กหญิงดังขึ้น
"ข้าแค่จะบอกว่าข้าสามารถดีดพิณ7สายไดเแล้วเจ้าค่ะ"น้ำเสียงตื่นเต้นของเด็กหญิงดังขึ้น
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments