เทพสงครามเกิดใหม่เป็นขยะตกูล

เเอดขอเริ่มเลยล่ะกันนะ เเอดชื่อเเต๋ม

ข้าเทพพระเจ้าสงคราม ที่ไม่มีวันพ่าย รบร้อยครั้ง

ชนะร้อยครั้ง ครั้งนี้เป็นการ รบครั้งที่1009รั้ง ของข้า

ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างปกติ จนกระทั่งสิ่งที่ข้าคิดว่า มันจะไม่เกิดมันก็...เกิดขึ้น จิวปาน คนที่รบเคียงบ่าเคียงไหลข้า เเละเป็นคนที่ข้าใว้ใจที่สุด

ก็หักหลังข้า ร่วมมือกับ (กะ บด) ทรยศ ข้า

ในสนามรบ ณ สนามรบ

สพนอนตายเป็นภูเขากองละเลละนาด

เสียง กระบี่ เเละ มีดดาบ ประทะกัน เกิดเป็นเสียงดังที่คนธรรดไม่อาจฟังใด้ ข้านั้นมีนามเดิมว่าจิ่วฟาน

เสียงร้องโหยหวย ร้องขอชีวิต ย่อมมิมีใครทนฟังได้

ข้าสู้กับพวก สตูร เเละเเล้วสิ่งที่ข้า ไม่เคยคิด เเละไม่เคยที่จะคิดมันเลย

จิวปาน ใด้ใช้กระบี่ ที่ข้ามอบให้เขาสังหารข้า

ฉึก!!

เเละตามสมทบด้วย อี้เหมย

ฉึก!!!!

"ทำไมพวกเจ้า.....อ่าก...ถึงทำกับข้าเเบบนี้" นามเกาจิ่วฟาน

"เจ้าตายไปได้ก็ดี ฮ่าา..จะได้ไม่เป็นเสี้ยนหนามตำใจข้า"จิวฟาน

"ข้าจะมิต้องอยู่ ไต้ตีนคนอย่างเจ้า ฮ่าาา"อี้เหมย

"ทำไมเจ้าถึงทำเเบบนี้กับ...ข้า...ข้านั้นคิดว่าพวกเจ้านั้นเป็นพี่น้องมาตลอด"จิ๋วจิ๋วฟานนามเดิม

"เจ้ามันโง่ยังไงล่ะจิ่วฟาน"อี้เเหมย

"พี่น้องอย่างงั้นหรอ ฮ่าา..ช่างน่าขัน"จิวปาน

"เเล้วข้าก็ได้ตายลง" จิ่วฟานนามเดิม

ณ ตกูล เป้ย

ณ ป่าหลังตกูล เป้ย

มืดรึเกิน ข้ารู้สึกถึงพื้นหญ้า นี้ข้ากำลังนอน อยู่หรอ ก่อนที่ข้าจะลืมตาตื่นขึ้น ข้าได้ยินเสียงคนกลุ่ม

หนึ่ง พูดกัน"เอาไงดีขอนับท่านหัวหน้า"นักฆ่า

ื "เจ้าพวกโง่ก็ฆ่าใก้มันจบๆเเล้วไปรับรางวัลก็เเค่นั้นเอง"หัวหน้านักฆ่า

"เเต่ท่านจะ ไม่สนุกกับมันหน่อยหรอก่อนที่จะฆ่ามัน"นักฆา

"ก็จริง โลกนี้ก็ไม่ได้บอกด้วยสิว่า เพศไหนควรรักกับเพศ ด้วยสิ"หัวหน้านักฆ่า

พระเอกที่ผ่านมาพอดี เสินเหย่

เขาให้ใช้ เคร็ดวิชาเหาะ ดูโลกมนุษ

ก็ใด้เห็น เป่ยลู่เหว้ย กับนักฆ่าอีกกลุ่มหนึ่ง

"คนเดือดร้อนข้าต้องช่วย" "เอ๋เดี่ยวก่อนนะนี้มันครืนพลังงที่เเข็งเเกร่งนี้น่า มันมาจากเด็กชายที่จะโดนฆ่าคนนั้น นิ......หึ:) น่าสนใจ"เสินเหย่ "ใช้เคร็ดวิชา

เงาสลายภพ ในการพลางตัว เเละยืนดูอยู่ ไม่ห่างนัก

ตัดมาทางฝัง นักฆ่า

"งั้นเราก็มาสนุกกับมันก่อนก็เเล้วกัน"หัวหน้านักฆ่า

ข้าก็ใด้ลืมตาตื่นขึ้น" นี้..ข้าอยูที่ไหน..นิ" นามเดิมจิ๋วฟาน นามใหม่เป่ยลู่เหว้ย

ขอเรียกนามใหม่เลยนะ เป่ยลู่เหว้ย

"ข้า..ข้า..ป..ปวดหัว..ปวดหัวรึเกิน...อ้ากก"

นี้ข้าเป็นอะไรไป ที่วามทรงจำนี้มันคืออะไรกัน

ที่ถูกคนเหยียดหยาม โดนดูถูก โดนตราหน้าว่าขยะของตกูล "นี้ข้ามาอยู่ในร่างเด็กอายุ18ปี อย่างงั้นหรอเนื้อ"

หมดความหวังนั้งน้ำตานองข้าวปลาไม่ได้กิน

"เเต่พลังบ่มเพราะข้าไม่ได้หายไป เเละยังมี...."เป่ยลู่เหว้ย

ื "ท่านหัวหน้ามันตื่นเเล้วขอรับ"นั้กฆ่า

"งันก็ฆ่ามันซะ"หัวหน้านักฆ่า "ขอรับ"นักฆ่า

"คิดจะฆ่า ข้ายังเร็วกว่าอีก10ปี"เป่ยลู่เหว้ย

"มังกรเก้าทิศโจมตี"

นักฆ่าพวกนั้นก็ไดร้องโหยหวยเเละได้ตายลงในทึ่สุด

"อย่างนี้นี่เองสีนะ เจ้าของร้างนี้มีพี่สาวสุดที่รักเเละท่านปู่ผู้ที่รักเขามาก"เป่ยลูเหว่ย

"เเล้วเมื่อไหรท่านจะออกมา กันล่ะ"เป่ยลู่เหว้ย

" โดนจับใด้เเล้วสิ ... "เสินเหย่

" ท่านเป็นใครเเล้วท่านต้องการอะไร "เป่ยลู่เหว้ย

ตัด

จบ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***