ฝันอันน่ากลัว กับชายปริศนา
สวัสดีครับ ผมชื่อกาย เป็นนักศึกษาจากมหาลัยแห่งหนึ่งครับ ผมมีเรื่องเล่าจากฝันของผมฝันนั้นมันน่ากลัวมาก เอาเป็นว่าเริ่มเลยนะครับ!
ผมฝันเห็นมหาลัยของผม ผมได้เดินเข้าไปในมหาลัย ผมรู้สึกได้ทันทีเลยว่าบรรยากาศในมหาลัยเงียบและน่ากลัว มันรู้สึกแปลกๆ เพราะปกติมหาลัยแห่งนี้จะมีแต่เสียงหัวเราะ แต่กลับวันนี้มีแต่ความเงียบและน่ากลัว ผมจึงคิดว่าไม่น่าจะมีอะไร แต่ผมนึกแปลกใจอยู่อย่างหนึ่ง ปกติจะมียามรักษาความปลอดภัยอยู่ตรงป้อมหน้ามหาลัย แต่วันนี้เขาไม่อยู่? แต่ผมไม่ได้เอะใจอะไร จึงเดินจะไปตึกที่ผมเรียนอยู่ แต่ละหว่างทางเดิน ผมกลับไม่เจอใครเลยมันเงียบมากๆ ตอนนี้ผมรู้สึกกลัวแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจ เพราะคิดว่าทุกคนน่าจะไปทำกิจกรรมต่างๆ
ผมจึงเดินขึ้นไปห้องเรียนของผม แต่ผมกลับเห็นผู้ชายร่างใหญ่คนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูห้องผม เขาจ้องหน้าผม ผมรู้สึกได้ทันทีเลยว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คุณครูของผม! ผมจ้องหน้าเขาอยู่สักพัก ในใจตอนนั้น ผมรู้สึกกลัวมากๆ จนก้าวขาไม่ออก ผมทำตัวไม่ถูก ผมไม่รู้จะทำยังไง พอผ่านมาสักพัก ผมตั้งสติได้ ผมจึงถามเขาไปว่า “คุณเป็นใคร?”
แต่ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา เขาจ้องหน้าผม ผมกลัวมากๆ ผมยืนตัวแข็ง แต่ทันใดนั้น มีมือปริศนามาจับแขนผม แล้วรีบพาผมเดินออกจากตรงนั้น เขาเป็นผช.ร่างบาง แต่ผมกลับจำหน้าเขาไม่ได้ ผมเลยถามเขาไปว่า“คุณเป็นใคร” แต่เค้าดันตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา“นายจะอยากรู้ไปทำไม”
ในหัวผมตอนนั้น รู้สึกสับสนไปหมด ว่ามันเรื่องอะไรกันแน่ ผมคิดว่ามันไม่ใช่ความจริง ผมเลยถามเขาไปว่า“นี้มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั้ย! ผมฝันอยู่ใช่มั้ย!!” แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับกลับมา สักพักเขาคนนั้นได้บอกออกมาว่า“ไม่ว่าจะอะไรจะเกิดขึ้น อย่าหันกลับไปมองเด็ดขาด” ผมรู้สึกกลัวยิ่งกว่าเดิม พอเขาพูดจบ มีเสียงฝีท้าวกำลังเดินมาทางที่ผมอยู่ ผมกลัวมาก จึงเผลอเข้าสวมกอดผู้ชายคนนั้นด้วยความกลัว ผู้ชายคนนั้นบอกกับผมว่า“ไม่ต้องกลัว มันไม่มีอะไรที่น่ากลัว ฉันจะปกป้องนายเองจะให้นายออกจากฝันร้ายนี้ให้ได้” คำพูดนั้นมันดูอบอุ่นมาก มันทำให้ผมหายกลัวไปนิดนึงแล้ว
สักพักผู้ชายคนนั้นปล่อยกอดผม เขาบอกกลับผมว่า“เดินตรงไป เลี้ยวซ้าย จะเจอประตูที่มีแสงสว่าง นายเข้าไปในประตูนั้นแล้วจะออกจากฝันร้ายนี้ ”
“แล้วคุณละ? ไม่ออกจากฝันร้ายนี้ด้วยกันหรอ”
“หึ ไม่ ฉันมีหน้าที่ ที่ต้องทำ ออกไปซะ พอตื่นแล้ว นายจะลืมฝันนี้ไป”
“ผมทิ้งคุณไม่ได้หรอกนะ ไปด้วยกัน!”
“ไม่ต้องห่วงฉัน ไปเถอะนะ เดี๋ยวฉันจะช่วยกันผีร้ายตัวนี้ให้ ออกไปซะ! แล้วนายจะลืมทุกอย่าง”
“ผมจะได้พบคุณอีกมั้ย”
“ได้พบสิ ได้พบแน่นอน สักวันนายจะได้เจอฉัน ที่ไหนสักแห่ง. ลาก่อนนะ เจ้าหนูน้อย”
จากนั้นผมจึงรีบวิ่งออกจากฝันร้ายแห่งนั้น เช้าวันต่อมา ผมลืมทุกอย่างในฝันนั้น “ผมหวังว่าจะได้พบเจอกับเขาคนนั้นอีกครั้งหนึ่ง: )”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments